Hebben jullie iets geregeld voor als ouders dood zouden gaan
Misschien een rare vraag.
Maar hebben jullie iets geregeld voor als jullie wat gebeurd, en als de kinderen dan bij een ander zouden moeten gaan wonen?
En het dan gewoon aan een ander gevraagd? of het echt vast laten leggen, en hoe en waar doe je dat dan, en wat zijn de kosten.
Het komt natuurlijk niet heel vaak voor, maar je weet nooit.
Ik heb 4 zussen en een broer mijn man 1 zus en 1 broer, en ik kan me best voorstellen dat het een moeilijke zaak zou worden, want onze kinderen zijn erg geliefd.
Ik heb wel zo mijn voorkeur, de zelfde als mijn man denk ik. Nou ja wie heeft het geregeld en hoe?
M ik
hoi, je schrijft dat je hebt vastleggen bij de notaris dat je wil dat na je overlijden de kinderen met elkaar contact blijven houden. Ik heb dezelfde situatie (2 kids uit eerder huwelijk en 2 met huidige man) mij is toen verteld door de notaris (ik heb het wel laten vastleggen) dat je het wel kan vastleggen maar als de ex niet van goede wil is dat je gewoon pech hebt, hij is niet verplicht om hier aan mee te werken alleen omdat het in je testament staat...
een goede relatie met je ex is dus wel belangrijk en dadn nog heb je geen zekerheid...
(ot) albana, eerstegraads
broer en zus zijn tweedegraads; http://nl.wikipedia.org/wiki/Familie_(verwanten)
Heb nog niet alles gelezen. ja populair
Draadje was kwijt, maar nu gevonden even een snelle reactie.
Ja ze zijn populair, ik heb allemaal zussen die het beste voor ze willen en zich zelf het beste vinden, dat alleen al.
Dan 2 zussen zonder kinderen die ze graag zou hebben, mijn man ook een zus zonder kinderen (door vervelende omstandigheden)die ze graag zou hebben.
Dat is zelfs uitgesproken door allebij, en het zijn geen van bijde de gene waar ik voor zou kiezen. Nee het is geen arorgantie het is gewoon echt door ze uitgesproken, ze worden nu al geclamt, belachelijk maar waar. Meer reactie geef ik later als ik vanavond alle post heb gelezen op dit bericht. Er zijn er trouwens ook die er echt niet op zitten te wachten hoor, het gaat om 3, die ik alledrie zelf niet geschikt vind, de 4e die ik zou kiezen, wil het met alle liefde doen, heeft zelf al 3 net niet meer puperende kinderen.
Elisagemani (ot)
Staat jou zoon ingeschreven voor een weekendpleeggezin? En zijn die lastig te vinden? Wat is daar precies de rede van? (dat ze lastig te vinden zijn bedoel ik)
Ik vind het trouwens wel leuk om te lezen dat jij prettige ervaringen hebt met pleegzorg.
Sidneysheldon
Klopt inderdaad, dat vertelde mijn notaris ook. Hoop dat de rechter, mocht het ooit nodig zijn, dan toch er iets mee kan wat in mijn testamant staat.
Mijn ex is daarin niet betrouwbaar. Op dit moment lijkt het dat we een "goede" band hebben, maar achteraf hoor ik dan van de kinderen dat hij me iedere keer weer zwart loopt te maken (wat ik dus bewust niet doe bij de kinderen). Verder leigt hij alles aan elkaar vast en kan dus het één beloven, maar het ander doen.
Ach hopelijk is het nooit van toepassing, pas als de kinderen al ver volwassen zijn !
Marsy
Nou, hij staat ingeschreven voor een pleeggezin dat hem zowel eens een weekendje te logeren kan hebben als hem kan opvangen als ik voor langere tijd of geheel zou wegvallen. Dat is lastig, zeker als je kind een zorgenkind is, al zoveel heeft meegemaakt en specifieke begeleiding en ondersteuning vraagt. De vraag naar pleeggezinnen is soweiso veel groter dan het aanbod en er zijn gewoonweg minder pleeggezinnen voor "zorgenkinderen" dan voor kinderen die geen specifieke begeleiding nodig hebben.
Daarnaast wil je natuurlijk het liefst een gezin in de buurt zodat hij gewoon naar zijn eigen school kan blijven gaan, naar zijn eigen voetbalclub etc. Zeker bij een kind dat al zoveel heeft meegemaakt is die stabiliteit heel belangrijk.
Verder moet er natuurlijk sowieso een "klik" zijn en moet je het gevoel hebben dat je kind in dat specifieke gezin op zijn plek zit.
Kijk, toen hij tijdelijk naar de crisisopvang moest was ik allang blij dat hij ergens goed verzorgd zou worden. Dan heb je geen wensenlijstje. Maar zodra er meer bij komt kijken wordt de spoeling heel dun.
Het maakt me verder niet zoveel uit of het om een alleenstaande pleegouder zou gaan of een "echt" gezin (alhoewel een gezin met vader en moeder en andere kinderen veruit mijn voorkeur heeft omdat zoon dat zelf niet heeft) maar dan nog is dat matchen heel lastig.
Hij staat nu ruim twee jaar ingeschreven en nog geen resultaat. Spirit (pleegzorginstantie) doet haar best maar ik wist al vantevoren dat het een kwestie zou worden van een lange adem hebben.
In de tussentijd hou ik mijn ogen en oren wijdopen maar tja, ik heb geen andere contacten/connecties dus ik hoop maar dat ik redelijk gezond blijf en niet voortijdig kom te overlijden.
Het knaagt wel aan me hoor. Ik vind het geen fijn idee dat hij, mocht er nu (weer) iets met me gebeuren, hij weer weggerukt zou worden van alles en iedereen die hem vertrouwd is en bij wie hij zich veilig voelt.
Vorig jaar zou ik eigenlijk geopereerd moeten worden maar ik ben er niet aan begonnen omdat ik geen opvang had voor zoon. Achteraf gezien was die operatie gelukkig toch niet nodig geweest maar het zorgt voor veel stress...
Rechter
Voor de afwikkeling van het testament en de voogdij waren er een heleboel ingewikkelde procedures. Waarbij wij niet echt (lijfelijk) betrokken werden, maar die via onze advocaten liepen. Zo is het mij bijgebleven, misschien waren toen de regels rondom scheidingen ook anders (is al 20 jaar terug), tegenwoordig blijven ook beide ouders voogd toch en stel je een covenant op ? En heb je die kwestie voogd en toezienvoogd ook niet meer......en hebben echtgenoten ook volledig recht op de erfenis van hun partner (dat was toen ook nog niet),toen waren wij de enige erfgenamen (broer en ik dus) van mijn moeders erfenis. In al dat gedoe rondom broer en getouwtrek (vriendin,stiefvader en vader) heeft broer op een gegeven moment geroepen....'Nou als dat zo nodig familie moet zijn ga ik toch gewoon bij albana wonen?' (in de geest van dan stikken jullie er allemaal maar in....) En toen bleek dat dat een erg goed idee was (vond onze advocaat) omdat ik omdat ik familie was meer te zeggen had dan die aangewezen vriendin uit het testament en mijn stiefvader. Dat hele testament had dus minder invloed en waarde dan de familierelatie eigenlijk.
En zo zijn die advocaten overeengekomen...er kwam nog nét geen rechter aan te pas (wel bijna). Het zou ook kunnen zijn dat wij (als broer en zus) altijd samen hebben geleefd...dat dat ook 'zwaar' telde en wij bij onze natuurlijk vader al met al een jaartje of 6 hebben gewoond (en nog in porties, als baby,kleuter en daarna een jaar toen mijn moeder erg ziek was). Ik was wel diegene met wie broer de meeste jaren had samengeleefd van allemaal (17 jaar dus). Mijn moeder had ook geen broers of zussen die konden optreden als zijnde familielid dus wat te zeggen zouden hebben. Ik was dus het enige familielid buiten onze vader.
Er waren nog veel meer items die gedonder opleverden...mijn moeders pensioen b.v. en het huis dat op naam stond van stiefvader én moeder en waarvan wij mijn moeders deel wilden schenken (kan niet geen familie en dan word dat erg zwaar belast...dus blijft er amper iets over en schenk je eigenlijk aan de belastingen). Terwijl toch alles minitieus in het testament beschreven stond.
Dat sterkt ook mijn overtuiging dat je beter 'iemand' kan aanwijzen (bij voorkeur een familielid) die alles regelt dan alles tot in details vastleggen. Want die details veranderen zowiezo, de situatie veranderd etc.
En buiten dat zoiets heeft amper waarde. Je ex-genoot b.v. heeft meer te zeggen dan diegene die jij aanwijst in je testament (zeker als dat geen familielid is) maar zal zich wél verantwoordelijk voelen....En dat geeft gedoe en gedonder omdat gevoelsmatig en in werkelijkheid de verplichtingen en rechten niet overeenkomen.
Een testament-executeur heeft wettelijke rechten. Meer dan iemand die jij aanwijst om de kinderen in huis te nemen en een testament waarvan de situatie allang veranderd is.
groeten albana
Schoonzus
Bij ons was de keuze snel gemaakt: mijn zus heeft geen kinderen en wil geen kinderen. Als ons iets overkomt, is ze wel bereid om voor onze kinderen te zorgen, maar ze zit er zeker niet op te wachten.
Mijn schoonzus heeft één kind, wil er misschien nog één, en kwam zelf met voorstel om vast te leggen dat wij zo nodig de voogdij over elkaars kinderen zouden krijgen. Is in haar geval wat reëler dan bij ons omdat ze alleenstaand moeder is (het blijft onwaarschijnlijk maar in zo'n geval ga je er toch eerder over nadenken, denk ik).
Wij vinden het ook prima om haar kind(eren) erbij te krijgen mocht haar wat overkomen.
We zijn dus naar de notaris gegaan en hebben het vastgelegd zo.
