Hebben jullie iets geregeld voor als ouders dood zouden gaan

Een beetje

Ik heb mijn zus gevraagd om op te treden als bewindspersoon (of hoe dat dan ook heet) als wij mochten overlijden. Zij zou dan ons kind in huis nemen of een gezin zoeken (binnen de familie) dat haar kan opvangen. We hebben dit vastgelegd op een handgeschreven document. Niet bij de notaris dus.
Groetjes
Massi

Nee...

ik heb niks geregeld, misschien heel naief. Voorlopig ga ik er van uit dat wij niet snel allebei tegelijk zullen gaan, maar is dat wel zo, dan hoop ik dat 1 van mijn zussen het in ieder geval op zich neemt een goede plek voor de kinderen te zoeken....

in het testament hebben wij laten opnemen dat de kids naar mijn beste vriendin of mijn zus gaan.

Ja bij notaris

Al tijdens het huwelijk hebben wij laten vastleggen wat er zou gebeuren met ons kind (toen nog 1). We hebben zorg en financien gesplitst. Er is een eerste keus persoon die voor de kinderen gaat zorgen, en een tweede keus. Beide personen heb ik vantevoren gevraagd. Ik heb niet gevraagd of ze mijn kind dan in hun gezin zouden willen opnemen maar of ze dan voor mijn kind een goede plek zouden willen zoeken en regelen. Is voor hen ook wat makkelijker: je bent niet verplicht ons kind in je eigen gezin op te nemen en een kind van bijv. 17 wil zelf misschien ook veel liever begeleid wonen of bij een vriendin ipv bij mijn beste vriendin. Allebei hebben ook de mogelijkheid om te weigeren of om een derde persoon te kiezen die alles zal gaan regelen en doen.
De financien zijn apart. Ons kind zou alles erven en dat geld zou in beheer gaan bij iemand (heet geloof ik bewindvoerder) tot kind 21 is. Tot die tijd kunnen zorgpersoon en financienpersoon met elkaar afstemmen over hoeveel geld er maandelijks naar ons kind en de verzorgers zal gaan.
De notaris adviseerde zorg en geld apart onder te brengen zodat de taak niet al te groot wordt voor iemand. Ik vind het nog steeds een heel goed idee.
Nu ik gescheiden ben, gaan kinderen natuurlijk allereerst bij vader wonen als ik er niet meer ben. Dan komt er een financieel persoon voor hun erfenis van mij tot ze 21 zijn. Ik weet eigenlijk niet wat er exact gebeurt als vader dan ook komt te overlijden. Dus of de notaris dan de door mij gekozen persoon gaat oproepen of de door hem gekozen persoon. Of allebei en dan samen laten regelen. Ik zal het nog eens nalezen.
Eigenlijk vraag ik mij nu pas af hoe het gaat met de zorg voor het kind als het kind weinig erft. De verzorging kost gewoon geld en het lijkt mij dat niet elk gezin er zomaar een kind, nu twee, bij kan nemen qua kosten. Zou het gezin dan extra geld kunnen ontvangen via de overheid ofzo?
Dingen vastleggen bij een notaris is best prijzig, ik weet gelukkig niet meer hoe veel het kostte

Rozenstruikje

Wij hebben het ook vast laten leggen bij de notaris. In een moeite door met ons testament. Het is wel prijzig maar nu het is en elk geval officieel bekend. In eerste instantie hebben wij mijn moeder benoemd als voogd voor de kinderen. Toen mijn moeder wat ouder was geworden en onze oudste zoon boven de 18 was hebben we dat veranderd. Nu hebben we mijn oudste zoon tot voogd benoemd. Hij kan dan zelf beslissen wie voor de drie jongste kinderen gaat zorgen. We hebben het hier wel eens over gehad en op dit moment zou mijn oudste dochter de zorg op zich willen en kunnen nemen. Dat kan natuurlijk veranderen en daarom laat ik oudste zoon ook als voogd want hij kan het dan zelf beslissen. Ik heb hem ook benoemd als bewindvoerder voor de erfenis voor de jongsten.

Anders was het mijn moeder gebleven of hadden we een van mijn schoonzussen benoemd.

Maylise

Let op!

Ik heb me laten vertellen door een bevriende notaris dat als je niets hebt vastgelegd óf het zelf onofficiël op papier hebt gezet dit niet rechtsgeldig is. Mocht je dan beide overlijden dan neemt de rechter een beslissing waar de kinderen naar toe gaan. In die tussentijd is er daardoor een hele grote kans dat ze naar een tijdelijk pleegezin gaan. Dan kun je als familie "op jekop gaan staan", maar dat schijnt de consequentie te zijn als je niets officieëls vastlegt. Laat je dus goed voorlichten via iemand die er verstand van heeft ! (ook al is het hopelijk nooit nodig)
Wj hebben het dus op papier laten zetten waar de kinderen naartoe gaan als we beiden komen te overlijden. Ik ben 5 jaar geleden gescheiden, heb 2 kinderen uit dat huwelijk en daarna nog een kindje gekregen met huidige man. Ik heb daarom ook in mijn testament opgenomen dat ik wil dat de 3 kinderen wél contact met elkaar houden en ook met mijn familie en stief-familie (mocht mijn exman lastig gaan doen)

Ik werk in de jeugdzorg

en ik zie alleen dat soort aanvragen als er echt niemand anders is maar ook dat komt niet vaak voor.

Ik heb niets geregeld, maar onze beide ouders leven nog en ik ga ervan uit dat zij dan prima kunnen bedenken hoe het verder moet.

Een vriendin van mij had het helemaal geregeld bij vrienden van haar, dat vond ze zo'n ideaal stel, totdat zij uit elkaar gingen. In hoeverre kun je dus iets toekomstig plannen?

Buzz

"Ik heb 4 zussen en een broer mijn man 1 zus en 1 broer, en ik kan me best voorstellen dat het een moeilijke zaak zou worden, want onze kinderen zijn erg geliefd.
Ik heb wel zo mijn voorkeur, de zelfde als mijn man denk ik. Nou ja wie heeft het geregeld en hoe?"
Jij vermoedt dus dat het vechten wordt binnen de familie wie jullie kinderen in huis mag nemen? Een leuk neefje/nichtje te logeren is wel iets anders dan 24/7 verantwoording en zorg op je nemen en een kind op te voeden.
Maar dat terzijde: De -volgens jullie- meest geschikte voogden zou je vast moeten laten leggen in een testament. Zij zijn dan niet verplicht de kinderen ook daadwerkelijk in huis te nemen, maar zorgen wel voor de meest geschikte huissituatie voor de kinderen.
Zelf hebben wij nog niks vast gelegd. Wel mondeling overeen gekomen dat mijn ouders - mits ze nog gezond zijn - de kinderen in huis nemen, danwel zorgen voor geschikte opvang. We moeten dit nog steeds officieel vast laten leggen.
Jesse

Buzz

Ik heb 4 zussen en een broer mijn man 1 zus en 1 broer, en ik kan me best voorstellen dat het een moeilijke zaak zou worden, want onze kinderen zijn erg geliefd.

Jij denkt dat ze voor jouw kinderen in de rij staan?
Zou dat nou moederlijke arrogantie ☺ zijn of zijn jouw kinderen echt zo populair?
Laten we hopen dat het niet nodig is, maar het is niet niks om 2,3? kinderen ineens in huis te nemen. Terwijl je ook zelf het verlies van je zus/broer te verwerken hebt. Is natuurlijk ook een manier om het te verwerken, ik bedoel het een kan heel goed samen met het ander...

Maar laten we hopen dat het niet nodig is!!

Gelukkig dan maar

dat ik verkeerd ben voorgelicht

In onze situatie.....

wij hebben vroeger wel eens afspraken gemaakt met zussen en broers hierover. Maar dat was toen ze nog klein waren. Inmiddels zijn er scheidingen en nieuwe relaties bijgekomen en hebben enkele kinderen van de familie de ADHd/ADD diagnose en/of....

In ons geval denk ik eerlijk gezegd dat mijn zoon 12 jaar, ADHD en waarschijnlijk NLD in eerste instantie liefdevol zal worden opgenomen in het gezin van mijn zus of bij mijn alleenstaande schoonzus. Maar na die beginperiode vrees ik dat mijn zoon naar een hulpverleningsinstantie moet en opgenomen zal worden in een geschikte setting voor hem. Ik denk niet dat het een kind is wat je opneemt en mee laat draaien in een gewoon gezin. Laat staan in de gezinnen waaruit onze familie bestaat.Mijn zoon is wel een soort van populair in de familie; de Benjamin met de grootstse problemen zoals veel van de mannelijke familieleden ze kennen. Hij heeft een soort kinderlijkheid en eerlijkheid die ook wel erg schattig is. En ze weten ook hoe moeilijk hij kan zijn in de omgang. Hij heeft zijn plekje in de familie.
Uiteindelijk denk ik ook dat als hij ouder wordt en wij blijven leven... hij uiteindelijk ook in iets terecht zal gaan komen waar hij misschien min of meer zelfstandig gaat functioneren maar met begeleiding, training of iets dergelijks.

Nee

Ik was zo besluiteloos over wie ik daar voor zou uitkiezen dat het er gewoon nooit van gekomen is. Ik ben te kritisch op dit gebied geloof ik. Gelukkig is het bij ons nu niet meer aan de orde dat er een 'ander' voor de kinderen moet zorgen. Ik neem aan dat de familie zich nu ook ongevraagd wel om de dames bekommert mochten wij allebei tegelijk het loodje leggen. Een oogje in het zeil houden dus. Bij familie of vrienden wonen is niet meer nodig.

Schoonzusjes

Twee van mijn schoonzusjes hebben ons benoemd als voogd voor het geval zij en hun mannen zouden komen te overlijden. Een van beide heeft dat echter niet officieel vast laten leggen maar alleen op papier gezet. Ik hoop dat dit wel meegenomen wordt door de rechter als dit, God verhoede het, ooit nodig mocht zijn.

Wij weten niemand

we hebben er vroeger wel vaak over gedacht, maar we hebben gewoon niemand op ons lijstje staan. Ja alleen mijn ouders, maar zij zijn al oud.
Broer heeft een kenau van een vrouw, daar wil ik mijn kinderen niet heen sturen. Zwager is gescheiden en heeft 2 kinderen van 2 vrouwen, wil ik ze ook niet heen sturen. Andere familie woont in buitenland en zijn ouder, is ook niets voor de kinderen. Vrienden zitten bijna allemaal ook in een scheidingssituatie en zouden er echt geen 2 bij kunnen hebben (permanent) tijdelijk wel.
Inmiddels zijn ze 12 en 15 en zullen ze zich al wat beter kunnen redden en vertellen wat ze wel en niet willen. We hopen maar gewoon dat we niet ineens allebei tegelijk dood gaan en hopen dat anders onze kinderen wel terecht kunnen bij opa en oma (die gelukkig nog steeds leven)

Geregeld

Jazeker. Aangezien er ten eerste niemand is die voor zoon zou kunnen zorgen (mijn moeder is te oud en kampt met haar gezondheid; mijn zus woont te ver weg en is zelf al alleenstaand ouder met twee kinderen en verder geen familie of vrienden) en ten tweede heb ik al een paar keer meegemaakt dat ik door ziekte mijn zoon in een pleeggezin heb moeten laten opvangen.
Dus bij de notaris heb ik vast laten leggen dat mijn zus toeziend voogd wordt en dat zij bepaalt waar zoon dan ondergebracht gaat worden.
Verder staat zoon ingeschreven bij pleegzorg voor een gezin dat hem niet alleen zou kunnen verzorgen als ik helemaal zou komen weg te vallen maar ook voor tijdelijke opvang/weekendopvang. Helaas is het aanbod gering, zeker voor dit soort gevallen.
Maar het is wel aan te raden om dit soort zaken inclusief testament/nalatenschap tijdig officieel te regelen. Niet leuk om bij stil te staan, maar het zal je maar gebeuren...

Erfenis

Als beide ouders overlijden is de nalatenschap toch voor de kinderen? En dus niet voor de familie? Het enige wat ik kan bedenken is dat je het zo moet regelen dat de nieuwe verzorgers hun onkosten uit de erfenis mogen halen, zolang het dus in het belang van de kinderen is. Bij ons is de situatie eerder zo dat we mee moeten wegen of het nieuwe gezin genoeg draagkracht heeft voor 2 extra kinderen. Er valt hier niets te erven op dit moment. Het is een beetje cru om over na te denken, maar bij ons is er ook nog geen erfenis bij de ouders of schoonouders gekomen, dus daar hebben we ook geen kapitaal van op de bank. Ik heb ook geen idee wat ik daar van moet verwachten.
Bij een onderwerp als dit merk ik wel dat ik het belangrijk vind dat de kinderen in een gelijksoortig gezin, met opvattingen die in de buurt van de onze liggen, terecht gekomen zouden zijn en die liggen niet voor het oprapen.

Vastgelegd

Wij hebben al jaren geleden vast laten leggen wie verantwoordelijk voor onze kinderen wordt als wij overlijden.
De vorige bewoners van ons huis zijn omgekomen bij een ongeluk; hun twee jonge kinderen bleven zonder ouders achter. Wij hebben het huis dus feitelijk van deze kindertjes gekocht - en zijn daardoor wel met onze neus op de feiten gedrukt. We moesten voor het huis toch naar de notaris; we hebben toen direct laten vastleggen welke familieleden zich over onze kinderen - en het geld - gaan ontfermen. Niet dat we veel geld hebben hoor, maar wel een eigen huis. Dat moeten ze dan maar verkopen en voor onze kinderen apart zetten. Heb er alle vertrouwen in dat mijn zus en haar man dat naar eer en geweten zullen doen.

Minste zorg

Het is zeker waar dat bij het overlijden van beide ouders het voor de kinderen belangrijker is of ze ergens goed worden opgevangen dan dat die mensen precies zo denken als de ouders. Toch is het wel iets om bij stil te staan. Zo valt mijn zwager en zijn vrouw voor ons af. Ik moet er niet aan denken! En de kinderen ook niet. Mijn oudste zus en vrienden van ons komen het meest in de buurt. Daartussen lag mijn twijfel dus. Het is een hele geruststelling dat de jongste straks ook 18 is en dat ze dan allebei zelf hun beslissingen mogen nemen. Ik vermoed dat ze in eerste instantie bij elkaar willen blijven.

Minste zorg

Nee, mensen met volstrekt andere opvattingen hebben wij ook niet overwogen. Onze ouders vielen voor ons direct af (leeftijd, levensstijl).
Mijn tweelingzus was gevoelsmatig de meest geschikte maar woonde in die tijd nog in een woongroep en hield er een 'losbandig' leven op na. In dat leven zouden niet zomaar twee kinderen passen.
We hebben toen de broer (+ zijn vrouw) van mijn man gevraagd. Hebben we prima band mee, en - bijkomend voordeel - wonen vlakbij. Kinderen zouden op dezelfde school kunnen blijven.
Inmiddels hebben we het gewijzigd. Omdat de omstandigheden in de jaren óók zijn veranderd. Mijn zus heeft nu ook huis-boompje-beestje-gezinnetje én van alle familieleden veruit de beste band met onze kinderen. Zij is nu gewoon de meest geschikte om de zorg over onze kinderen zo nodig op zich te nemen.
Zwager + schoonzus zijn een minder ideale plek geworden (hebben het structureel te druk met hun bedrijf en flinke moeite om hun eigen gezin soepel te laten draaien). We hebben ons testament dus laten aanpassen.

Ijsvogeltje

Heb je dat dan ook met de betrokken personen besproken, of ontdekken ze dat pas als het zover is? Ik kan me namelijk niet zo goed voorstellen dat je ergens halverwege vertelt dat je ze toch maar niet meer kiest voor 'het geval dat'.

Ja, zeker besproken

"Heb je dat dan ook met de betrokken personen besproken, of ontdekken ze dat pas als het zover is?"
Ja, wij zijn er altijd heel open over geweest. Iedereen in de familie begrijpt ook dat mijn tweelingzus de meest ideale persoon is, daar is gelukkig ook geen discussie over.
Naar zwager en schoonzus hebben we het wel een beetje subtiel gebracht dat we het testament gingen veranderen, we wilden ze natuurlijk niet in verlegenheid brengen, dat was gelukkig ook niet het geval (ik denk ook dat zij heel veel moeite zouden hebben met onze jongste, da's toch wel een zorgenkind).

Vlinder72

Álle kinderen die door jeugdzorg in een pleeggezin worden geplaatst, zijn getraumatiseerd.

Tirza

Zoveel facetten

Er zitten zoveel kanten aan de zaak. Mijn kinderen zijn de leeftijd gelukkig al te boven Ik zou ze graag naar mijn nicht hebben zien gaan, maar ja, die woont aan de andere kant van het land. Dan haal je dus je kinderen wég uit alles wat ze vertrouwd is. Huis, school, buurt, wijk, clubjes: álles weg. Een adres dichterbij is lastiger; daar zit geen familie met kinderen waar ze 'bij' zouden kunnen, maar dat is wellicht wel te regelen en dan blijven ze veel meer in hun eigen omgeving.
De uitspraak: dat is hun minste probleem is overigens van mij en slaat op de OOL-drang om kinderen te léren logeren. Dat moet, stel dat je eens een keer wat overkomt als ouders en dan móet het ineens, ocherm ocherm. Tja. Als ons als ouders wat overkomt, is dat nachtje bij een buurvrouw hun mínste probleem.

Tirza

Pleegzorg

Tja, soms zijn er geen familie/vrienden/kennissen beschikbaar en dan rest er niets anders dan (crisis)pleegzorg. Mijn zoon heeft daar beslist geen trauma aan overgehouden hoor. Van de eerste keer weet hij natuurlijk niets meer, hij was toen nog geen jaar oud en van de tweede keer (hij was toen 3,5) weet hij nog wel wat en hij vond het erg leuk daar.
Stel dat ik zou komen te overlijden danwel ernstig ziek word gaat hij dus weer naar een (wildvreemd) pleeggezin. Dat weet hij en daar kan hij niet echt mee zitten omdat het nu eenmaal is zoals het is. Hij vertrouwt dat mijn zus (toeziend voogd) erop toe ziet dat hij bij een fijn gezin komt en dat hij in goede handen zal komen. De trauma van het overlijden danwel ernstig ziek zijn van een ouder en zeker de enige ouder is vele malen groter.
Natuurlijk is het vele malen beter als een kind wel in vertrouwde handen opgevangen kan worden maar soms is er geen keuze. That's reality.

In de buurt

"Volgens mij is de kans gewoon klein dat je iemand in je familie hebt die het aan zou kunnen, die de ruimte heeft, die ook nog eens in de buurt woont (dat is geen eens een punt hierzo, kinderen moeten altijd hun dorp uit dus zijn altijd school en vriendjes kwijt) en dan OOK nog eens een beetje hetzelfde denkt? Lijkt me onmogelijk en ook niet iets waar je je nu dus druk om moet maken."
Klopt, die kans lijkt inderdaad erg klein. En wat is 'in de buurt'? Voor jonge kinderen betekent vrijwel alles buiten hun wijk of dorp al een volledige verandering van sociaal leven. Het maakt denk ik dus niet zoveel uit of een kind naar familie/vrienden gaat die 10 km verderop wonen (is best dichtbij) of helemaal naar de andere kant van Nederland.
Mijn zwager/schoonzus (die we eerst in het testament hadden staan) wonen 5 minuten fietsen verderop. Mijn zus (die nu dus in het testament staat) woont aan de andere kant van het land. Maar daar staat tegenover dat ze zich daar heel goed thuis voelen. En dat mijn zus ook ons zorgenkind prima kan begeleiden (ze is zelf orthopedagoog en voelt hem heel goed aan). Dat vind ik allemaal veel belangrijker dan 'een plek in de buurt'.

Pelle

Ik zou ook het liefst hebben dat mijn schoonzusje en haar man het vast laten leggen bij de notaris maar dat doen ze niet want volgens haar man is dat niet nodig. Schoonzusje heeft het wel opgeschreven maar dat is natuurlijk niet echt een document met veel waarde. Ik vind het in hun geval helemaal onverstandig omdat schoonzusje absoluut niet wil dat de kinderen naar de familie van haar man gaan. Haar man wil dat ook niet dus wat dat betreft zou het echter beter zijn dat ze het vast laten leggen. Maar goed naar ons luisteren ze toch niet. Ik heb aangeboden mee te gaan naar de notaris of man mee te laten gaan maar volgens schoonzusje is het niet nodig want haar man zegt dat. Dus dat is alsof je tegen een muur praat.

Over de erfenis kan in elk geval geen gedoe ontstaan want ze hebben niks dus kan ook niemand wat erven. Dat beetje wat ze hebben is voor de meisjes en daar kan toch niemand verder wat mee.

Mijn andere schoonzusje heeft het wel notarieel vast laten leggen. Zij heeft ons ook benoemd tot voogd.

Ik ben in elk geval erg blij dat onze oudste zoon oud genoeg is om de voogdij op zich te nemen. Dat levert in elk geval geen gedoe op dan.

Maylise

Wij hebben destijds bij de notaris vastgelegd dat een zus van mijn man samen met mijn broer (ik heb alleen een broer) zou beslissen wat het beste voor de kinderen zou zijn, wanneer wij zouden komen te overlijden. Dat vertrouwen gaven we hen graag. Je kunt van te voren niet overzien wat op zo'n moment het beste is, bijvoorbeeld afspreken wie bij wie zou moeten gaan wonen.

Nu zijn allevier onze kinderen volwassen. Gelukkig is deze afspraak nooit in praktijk gebracht.

Wij wel en meegemaakt

Toen mijn moeder overleed was mijn broer 17, ik net het huis uit (woonde samen met wat nu mijn man is en studeerde nog) en mijn moeder was tot die tijd officieel onze voogd geweest en vader toeziend voogd. Mijn moeder had wel bij de notaris vastgelegd dat wij mocht zij komen te overlijden bij haar vriendin zouden gaan wonen of dat zij de voogdij/toeziend voogdij zou overnemen.Maar dat was al een document uit onze kleutertijd en ondertussen was de situatie al dusdanig veranderd dat het niet meer van toepassing was. Mijn moeder was allang hertrouwd. En wij woonden al jaren samen met onze stiefvader dus. Er volgde na dat overlijden (was erg plotseling, ongeluk) een heel getouwtrek om broer. Die nog minderjarig was. Vader wilde dat hij bij hem kwam wonen, stiefvader en vriendin van moeder vonden dat hij het zelf moest weten, hij was bij beiden welkom en broer wilde gewoon in zijn eigen huis op zijn eigen kamer blijven. Bij stiefvader dus, vader wilde dit niet en het werd een heel gedoe. Uiteindelijk moest ik er aan te pas komen....Omdat ik meerderjarig was én 1ste graads familielid had ik meer te zeggen over broer dan stiefvader en vriendin (ondanks dat convenant). Ik besliste dat broer mocht wonen waar hij wilde,werd voogd voor een half jaar en mocht de erfenis beheren (moet je je ook niks van voorstellen,ondanks een groot koophuis én een tweede auto en een uitkering via de autoverzekering) en mijn vader bleef toeziend voogd.
Maar zonder mij (dus een zus of broer) was mijn vader voogd geworden.Had mijn broer bij mijn vader en zijn vrouw moeten wonen wat toen omdat hij behoorlijk puberde geen goed idee was geweest.
Bij stiefvader heeft broer nog 4 jaar gewoond.....Wel een beetje rare situatie maar goed dat waren wij al gewend tenslotte.
Wij hebben dus vastgelegd dat mijn broer (1ste graads familielid) de voogdij krijgt. Hij woont wel in een andere woonplaats,maar ik denk dat dat weinig uitmaakt. Ik en man hebben vertrouwen in hem...en mijn schoonzusje is wel zo dat ze hun erbij zou nemen (groot hart) zonder daar erg veel moeite mee te hebben. Mijn (eigen) vader én mijn stiefvader wonen hier om de hoek...maar zijn al ´oud´ ,stiefvader komt niet in aanmerking want geen 1ste graads familielid (ondanks de emotionele band van járen lang, officieel zijn we niets van elkaar) en vader wel (is beste man en zeker wel echt een vader) qua familiegraad maar daar vertrouw ik gezien zijn leeftijd gewoon niet op. Mocht de situatie dat wij opeens wegvallen nu b.v. zich voordoen kán het zijn dat de kinderen bij mijn vader gaan wonen omdat ze dan in hun eigen straat blijven of stiefvader....maar dan mag broer dat beslissen.Of dat oudste (17) bij d´r opa blijft en jongste gaat bij broer wonen....ofzoiets. Zoiets zou zomaar kunnen. Maar dat zijn beter beslissingen die pas genomen kunnen worden als de situatie zich voordoet en die je niet kan voorzien.
Je kan dus van alles vastleggen,maar als de situatie zich voordoet kan er al zoveel veranderd zijn dat het helemaal niet meer van toepassing is.
Maar mijn broer weet dit (we hebben ervaring,hahaha) en zal er ook naar handelen dat weet ik zeker.
Bedenk dus eerder iemand die het regelt voor je dan wáár ze moeten wonen. In jouw geest,zoals jij het zou doen,het beste voor de kinderen.
groeten albana