Grootouders tegenwoordig steeds opdringeriger?

Sini

dat is wel een erg bittere reactie van je.
ik begrijp hieruit dat je zelf met een enorme frustratie zit vanwege het ontbreken van een betrokken oma/opa voor je kinderen,maar daar kan Oma-moe natuurlijk helemaal niets aan doen.

Enige kleinkinderen

Ik heb ook nog stiefouders (dus 4 opa's en oma's) en lange tijd waren mijn kinderen de enige kleinkinderen. En toen heb ik wel enige 'druk' ervaren m.n. bij oudste...Ze wilden gewoon graag ook meepraten met vrienden en kenissen dat ze waren wezen kijken bij het optreden van de muziekschool en bij de avondvierdaagse etc. etc. En omdat jongste toen nog te jong was was dat de enige optie. Maar ik zag ook de voordelen...als oudste eens ziek was stonden ze in de rij om op te passen als wij moesten werken...Of als we uit wilden. Dus het heeft z'n voors en tegens. Wel heb ik op een gegeven moment geschift en gezegd jullie gaan mee naar dat en dat en jullie naar dat en dat, omdat het anders gewoon te druk werd bij uitvoeringen enzo. Dus gaat sportieve oma mee naar de avondvoerdaagse en de gymuitvoering en muziekopa mee naar de diplomauitreiking van de muziekschool en schoolopa mee naar de musical op school en ophalen van het schoolreisje.
Dit naar tevredenheid van iedereen...ze voelen zich niet gepasseerd, snappen zelf ook dat er ergens een grens getrokken moet worden en gaan toch mee met de leukste dingen voor hun.
En ondertussen zijn er meer kleinkinderen...dus kan de aandacht verdeeld worden.
groeten albana

Hoezo teveel!

Ja en, dan krijgen ze snoep, bloemen en een kadobon.
Jij bepaalt toch wanneer ze dat snoep opeten??? ( ze zullen nog wel veel meer hebben gehad neem ik aan) En die kado bon kan in de spaarpot, of voor een vakantie moment ofzo.
Ik vind echt dat je op teveel slakken zout legt, het zal wel komen omdat het zich opstapelt, maar dan nog....

Mischien moet je iets minder "control" willen hebben.

Laat los, het lost zich uiteindelijk vanzelf op.

Succes

Oma-moe

Ik heb nog even je oorspronkelijke posting teruggelezen en als je dat leest zie je dat je expliciet een oordeel vraagt ("is het terecht?") - sommigen hier vinden dus dat je oordeel niet terecht is.
Verder valt me op dat je nogal harde woorden gebruikt, zoals 'spuugzat' en 'niet handig' (over de afstand tussen jullie huizen).
Kortom, je hebt een bed opgemaakt waar nu in geslapen wordt...
Ik denk dat het beter werkt als je het meer bij jezelf houdt. Ik zou in jouw plaats ook niet op deze manier het oordeel van anderen vragen. Het ging je toch om tips? Het werkt misschien beter als je zegt ik vind het moeilijk dat... omdat het maakt dat ik... ik zoek wegen om te bereiken dat...

Oma's en snoep

Pfffft, net weer een enorme aanvaring met mijn moeder gehad, mijn schoonmoeder is gelukkig wat verstandiger. Ik ben niet anti-snoep, maar wel met mate graag en niet vlak voor het eten (uitdelen om half 6 met de mededeling dat ze het nu rechtstreeks aan de kinderen geeft zodat die stomme mama (ja letterlijk) het niet kan afpakken, want mama is altijd belachelijk streng) en dan ook nog een snoepketting, zakje winegums, zakje chips, reep chocola en nog wat koekjes. Tsja, mijn kinderen nemen die kans wel, behalve de oudste van 5, die weet al dat ze hele erge buikpijn krijgt al ze zoveel eet. De middelste is vervolgens de hele avond niet rustig te krijgen, hij reageert nogal heftig op veel suiker, dat weet oma. De jongste is de hele nacht aan het overgeven.
De ruzie was de vorige keer dat ik haar de hele doos met lekkers en verwassen 2e hands kleding (ik heb niets tegen 2e hands, maar het moet wel netjes zijn) uit handen gerukt heb en gezegd dat ze het mochten zien, maar dat ik ze dat op een later moment zou geven. Oma was niet te genieten, wilde niet meer mee-eten, en heeft me later aan de telefoon gigantisch uitgescholden. Ik ben blij dat ik twee sets opa's en oma's heb waarvan een set tenminste wel normaal doet. Overigens zou mijn moeder niet bellen hoe het met ze gaat, ze verwacht eens per week een telefonisch verslag van mij...
Beste oma-moe, ik snap er best wat van, want ik wil mijn moeder ook best een rol laten spelen in het leven van mijn kinderen, maar niet als ze daar letterlijk ziek van worden (jongste dochter had koemelkallergie, dat bestond niet volgens oma, dus die heeft haar leven al eens in gevaar gebracht door haar melk te geven, bewust en buiten mijn zicht).

Herkenbaar

oma-moe... het is ook gewoon zo snel en makkelijk om dingen te tikken en te versturen...

Zelf heb ik lastige verhoudingen met schoon en eigen ouders. Dus ik herken ook je ergernis.

Het blijft hier staan, ook als je ergernis alweer weg is.

Mijn moeder is stervende, dus ik houd me verder buiten de discussie.

Ja hoor

Ik herken het wel. Toevallig hadden mijn ega en ik het er net over onder de afwas LOL. Mijn schoonmoeder ropte de maxicosi gewoon uit onze handen. Was geen normaal gesprek mogelijk want ze zaten te kwijlen boven onze zoon. Kwam gewoon langs dan wilde ze wandelen. O ligt hij op bed dan ging ze direkt weer weg. Gezellig zo'n bezoekje. De opmerking: wij hebben nu de lusten en niet meer de lasten werd letterlijk gemaakt. En eigenlijk hadden wij ons maar aan te passen. Niet dus. Helaas was het niet anders duidelijk te krijgen door wat afstand te nemen en duidelijk grenzen te stellen. Gelukkig is het later allemaal goed gekomen en kunnen ze nu van hun kleinkinderen op een normale manier genieten. Wij hebben ons toen werkelijk afgevraagd om wie het ging om het kind of hun.
Enkele reacties die ik in dit draadje las van dat je blij moet zijn dat je ze hebt betekent niet dat je alles maar moet pikken. Helaas voor opa en oma, jij voedt dit kind op niet opa en oma. Daar zullen zij zich ook in aan moeten passen. En gezien jouw eerste posting laat jij ze ook genieten van hun kleinkind en onthou je ze niks essentieels.

Niet echt

Maar bij mijn schoonouders is zoon het 4e kleinkind en schoonmoeder was dus al aardig "getrained" door haar schoondochter en dochter. Bij mij is ze altijd heel behulpzaam geweest, nooit claimerig of zo. Wel vind ze het heerlijk om tijd met zoon door te brengen, en hem "alleen" te hebben, maar dat snap ik. Als ze met hem bezig is is het ook voor hem, en niet voor haar (zoals ik nogal eens zie met mijn ouders).

Voor mijn ouders (gescheiden) is zoon het 1e kleinkind maar we wonen te ver om problemen met ze te hebben. Geen idee hoe het zou zijn als we op fietsafstand woonden.

Wij wonen dus te ver weg van iedereen voor een gewoon bezoekje dus (schoon)ouders komen altijd een lang weekend. Dat vind ik nog wel eens tegenvallen, want ik vind het zo'n inbreuk op mijn privacy en vrije tijd. Mijn vader heb ik moeten afremmen, die wilde elke 6 weken wel komen en ik vind 4 keer per jaar genoeg. Hard, maar waar. Als alle ouderstellen om de 6 weken kwamen dan hadden we om de week een lang weekend bezoek.

Persoonlijk houden

Volgens mij zijn 'de' opa's en oma's niet opdringerig. Maar ik denk wel dat er opdringerige opa's en oma's zijn. En zo de reacties lezend (en in mijn eigen situatie navoelend) denk ik dat het niet gaat om de hoeveelheid tijd die grootouders met hun kinderen (willen) doorbrengen maar de mate waarin ze die tijd claimen. Het is simpelweg zo dat een volwassen kind zelf de regels stelt in zijn/haar eigen gezin. Daar kan een grootouder verdrietig over zijn maar het is niet zijn/haar plaats om daar beslissingsrecht over te eisen. Ik denk dat daar de angel zit.
Groet, Jo Hanna

Snap de meeste reakties niet

Van de situatie die Oma-moe beschrijft zou ik ook helemaal gestoord worden. Ik zou zeggen, tel je zegeningen als je een opa of oma hebt die wel op een normaal gedoseerde manier met hun kleinkinderen om willen gaan. Dat je dan blij moet zijn dat je (schoon)ouders nog allemaal leven vind ik echt niet passen in deze discussie. Dan kun je hier ook geen problemen met je kinderen meer posten, want je moet blij zijn dat je ze gekregen hebt...

Betrokken

Ik lees betrokken grootouders, geen bemoeierige. Bemoeien heeft voor mij een negatieve bijklank, dat heeft te maken met je manier van opvoeden enzo. Dit is alleen maar over-enthousiast, maar ik kan me voorstellen dat je er bij tijd en wijle kriegel van wordt.
De strijd tussen oma's herken ik wel enigszins, mijn zwager/schoonzus zijn al uitgebreid grootouders en passen op alle kleinkinderen een dag in de week, evenals het andere grootouderpaar van de betreffende kleinkinderen. En daar zit tóch een soort van concurrentie in, ik merk dat op verjaardagen waar beide grootouderstellen zijn. Kom maar eens even lekker bij oma zitten, je zit toch altijd zo graag bij oma he, je gaat ook altijd met oma eendjes voeren en dat is toch zo leuk........het jongske zet nog geen drie stappen of wordt bij de volgende oma op schoot getrokken. Zooooo, jij bent toch altijd zo graag bij oma he, jaaaaaa, oma is lief he, kom je morgen weer gezellig bij oma naar de paardjes kijken - enzovoort.
Ai ai ai ai, daar word ik al kriegel van op een verjaardag van een ander

Tirza

Tirza

Als ik jouw posting zo lees, ben ik wederom zielsblij dat mijn schoonouders 3000 km. verderop wonen , kunnen ze geen concurrentiestrijd aangaan met mijn ouders. Het zielige is dan wel weer dat dochter zich bij mijn ouders volledig thuis voelt, terwijl ze bij de ouders van mijn man veel afstand bewaart. Die ziet ze maar een paar weken per jaar.
En verder even zomaar een bijgedachtetje: is het niet zo dat bejaarden gewoon liefde nodig hebben? Kleine kinderen geven heel gemakkelijk affectie. Oude mensen snakken naar aandacht, genegenheid, warmte. Ik bedoel, iedereen vindt dat natuurlijk ontzettend fijn, maar ik merk vaak dat ouderen er ook vrij demonstratief om kunnen bedelen (zoals Tirza beschrijft). Ik vind dat aandoenlijk.
Groetjes
Massi

Massi

ehm...bejaarden?Mijn ouders waren 47 toen mijn oudste werden geboren...)
Bastet

Affectie

Daar heb je wel gelijk in Massi. Maar het is frappant: van alle grootouders hengelt mijn stiefmoeder het minst naar aandacht van onze peuter, maar zij is juist degene bij wie hij af en toe spontaan komt knuffelen. Misschien schrikt claimgedrag kleine kinderen net zo af als ons.

Nou miepje. en verder, communicatie is het sleutelwoord

waarom mag je wel zeggen: "tel je zegeningen als je een opa of oma hebt die wel op een normaal gedoseerde manier met hun kleinkinderen om willen gaan", en niet: tel je zegeningen dat je opa's en oma's hebt. Punt.
Ik denk dat het zoals altijd gewoon draait om communicatie. Als je vage irritatie voelt opkomen, zou ik het gewoon zeggen, erover praten op een moment dat je niet geïrriteerd bent. Uitleggen hoe en wat, en uitleggen waarom je het voelt zoals je het voelt. En probeer ook wat te geven, ik denk dat het vooral pure liefde en interesse is. En probeer grenzen aan te geven, en grenzen van de opa en oma te accepteren. Mocht er in eerste instantie niet geluisterd worden, dan wel je grenzen duidelijk stellen. Ik vermoed dat er in de meeste gevallen echt wel naar elkaar geluisterd kan worden.
Hier zijn we (praktisch) opa- en omaloos. En de oma die er nog is, is met alles en iedereen druk, behalve met de kleinkinderen. Helaas. Dus ergens komt dit probleem op mij over als een luxeprobleem. Overigens herken ik de irritatie ook wel weer, van vroeger toen er nog maar één kleinkind was en dezelfde oma (niet mijn moeder) dat kind zowat tot privé-eigendom had gemaakt, met bijbehorende eigen regels ed. Omdat het ook nog eens mijn eigen dochter niet was, werd naar mijn protesten gewoon niet geluisterd. Wat idd irritatie opwekte.
Maar nu zou ik willen dat er al was het maar een beetje interesse was. Soms komt ze wel, maar je merkt gewoon geen echte interesse, geen liefde, geen echte warmte, en eigenlijk altijd en eeuwig alleen maar kritiek. Dat is jammer.
En dan verwonder ik me altijd weer over dit soort draadjes.

Oh, en sini, surrogaatgrootouders!

Ik zou ook wel een opa en oma willen adopteren. Denk er bij vlagen serieus over na, maar ben ook weer te druk om echte actie te ondernemen. Hoe zou jij het aanpakken? Kan je zoiets op Marktplaats zetten (vast wel)? Zijn er mensen die dit zo hebben ondernomen, of die op een andere manier een soort opa en oma-relatie met 'vreemde' mensen zijn aangegaan?
Ik merk namelijk dat mijn kinderen wel behoefte hebben aan een affectieve relatie met oudere mensen.

Massi

Dat ben ik helemaal met je eens. Het is een behoefte naar beide kanten. En ik vind het ook aandoenlijk. De kindergarten waar mijn jongste op zit gaat enkele malen per jaar naar het lokale verzorgingstehuis. Dat is heel bijzonder om mee te maken, en zo lief van beide kanten uit.

Bastet

Ik ben zelf 47 Jongste is zes. Mochten er kleinkinderen gaan komen dat zal ik toch echt al wat ouder zijn...
Stiefdochter (wel al 21) heeft vooralsnog geen plannen, maar ik heb het draadje van tonny gelezen en weet hoe snel zoiets kan veranderen.
Wie weet wordt ik dan toch al stiefoma als ik 48 ben... Ik beloof dan al wel plechtig dat ik niet zal claimen en ook niet zal kritiseren... Maar ik hoop wel de kans te krijgen een relatie met kleinkind op te bouwen.

Oma worden

Ik word in de week van 31 mei-6 juni oma. Ik ben dan 48. Ik kijk er nu naar uit maar vooral omdat de zwangerschap niet van een leien dakje is gegaan. Blij voor haar dat het kindje dan gehaald wordt (inleiding: ze is dan in week 37). Een dag in de week ga ik oppassen (wel twee uur reizen), de rest van de tijd heb ik mijn eigen baan. Mag ook straks bij de bevalling zijn en dat lijkt me iets heel speciaals om mee te mogen maken.

Groetjes,

Muppy

Mirreke

Mijn opa is 95,dat is pas bejaard!)
Bastet

Emma

misschien wilden ze zelf wel wat leuks met de kinderen gaan doen maar kwamen opa en oma met de mededeling naar de kinderen voordat het met de ouders besproken was.

Ik kan me de 'jaloezie' volledig voorstellen. Zelf heb ik mijn dochter om het weekend en dan wil ik ook wel eens wat leuks met haar doen omdat er door de weeks gewoon geen tijd voor is in combinatie met werken, school en activiteiten als zwemles en bso. Ze is bij mij dan ook nog nooit uit logeren geweest omdat ik het idee heb dat ze al zo veel weg is.
Als mijn vader dan iets met haar wil doen moet dat natuurlijk in 'mijn' weekend.

Hoe je dit soort dingen beleefd heeft ook te maken met je eigen opvoeding. Ik ben bijzonder blij dat mijn ouders beiden niet al te dicht bij mij in de buurt wonen, anders zou ik ze elke dag over de vloer hebben. En ik ben nogal een einzelganger dus daar heb ik helemaal geen behoefte aan. Het contact is verder prima tussen mij en mijn vader. (moeder is een heel ander verhaal) Maar het is zoeken naar een evenwicht dat heel persoonlijk is.

Niet luisteren - irritatie

Met mijn ouders, mij en dochter gaat alles gelukkig goed. Mijn moeder kan wel een beetje bemoeierig doen af en toe, ze staat er bijvoorbeeld op dat dochter van bijna 12 bij het eten een servet omknoopt tegen het knoeien, maar daarin geven we maar een beetje toe, of in een restaurant zeg ik dat als dochter haar servet op haar schoot legt, het ook goed is. Beetje geven en nemen dus. Met een grapje kunnen we heel veel oplossen.
Ex-schoonouders zijn van een andere orde. Die willen gewoon niet luisteren. Ze wonen in het buitenland, dus als ze in het land zijn willen ze hun kleindochter zien, snap ik heel goed. We spreken dan keurig af dat opa en oma dochter kunnen komen halen op een bepaalde tijd. Voorbeeld. Ze bellen zaterdag dat ze in het land zijn en ik zeg dat ze dochter zondag om 14.00 uur kunnen komen halen en dat ze best tot na het avondeten mag blijven. Eerder halen kan niet, want dochter moet nog huiswerk maken en de dieren moeten worden verzorgd. Lijkt me duidelijk. Dochter en ik maken die zondag het aquarium schoon, ik ga daarna onder de douche, kom ik om 10.30 daar net onder vandaan, gaat de bel. Opa. Hij kwam maar vast. Ik loop in mijn handdoek gewikkeld, herinner hem vriendelijk aan de gemaakte afspraak van 14.00 uur, maar hij zegt doodleuk dat hij dan wel even wacht. EVEN? Dan vraagt hij om koffie, loopt achter me aan door het hele huis, tot ik mezelf in mijn slaapkamer opsluit om me aan te kleden. Dochter moest ook nog onder de douche, het huiswerk was nog niet af, grrrr. Negeren gaat niet, hij blijft maar aandacht vragen. Uiteindelijk zeg ik dat dochter dan maar nu vast meegaat, maar wel voor het eten thuis moet zijn vanwege het nog niet gemaakte huiswerk. Opa boos, dat gaat van 'zijn tijd' af. Er is echt geen fatsoenlijke afspraak met die mensen te maken, ook niet als je vraagt wat zij willen, hoe laat zij zelf willen komen. Zeggen ze 10 uur, staan ze of om 9 uur op de stoep of pas om 12 uur, want dan moesten ze eerst nog langs iemand anders en dat liep uit. Toen ik met hun zoon trouwde waren ze al naar het buitenland verhuisd, maar mijn ex schoonzus, die al veel langer in de familie is, vertelde dat ze ook doodleuk onaangekondigd bij haar en haar man op bezoek kwamen om de kinderen te zien en als schoonzus en zwager dan al bezoek hadden, was dat jammer maar helaas, zij bleven en domineerden het gesprek. Ik heb er gelukkig weinig last van, het gebeurt maar een paar keer per jaar, maar als deze mensen in de buurt zouden wonen was het een ander verhaal. Ze nemen ook altijd een enorme zak snoep mee van het soort dat dochter met haar beugel niet mag eten. Toen ze kleiner was kocht ik dan vaak een ananas (is dochter helemaal gek van) en ruilde die met haar voor de zak snoep. Snoep in de vuilnisbak, dochter blij met haar stukjes fruit. Iedereen gelukkig.

Niet zo logisch, zijn ex schoonouders

Ik al meer dan 10 jaar niet meer met hun zoon getrouwd, en heb ik al 20 keer aangegeven dat als ze weten dat ze in het land zijn, ze ook kunnen regelen dat mijn ex zorgt dat hij die dag onze dochter heeft, zodat opa en oma dochter daar kunnen zien. Maar ex is daarvoor te laks, vandaar dat ik - omdat ik die mensen hun kleindochter niet wil ontzeggen - best afspraken wil maken zodat ze haar toch kunnen zien. Mijn ex schoonouders komen vrijwel altijd voor een feest of zoiets naar Nederland, dat weten ze ruim van tevoren. Als ze wat eerder zouden aangeven dat ze in het land zijn en dochter willen zien, dus niet pas op zaterdag bellen dat ze zondag dochter willen zien (en toen waren ze al drie dagen in Nederland, dus zo erg stonden ze niet te popelen)dan was ik heus veel flexibeler. Dan had dochter haar huiswerk en andere taken allang gedaan en mocht ze voor mijn part de hele dag mee. En als ze in het land waren en snel even kwamen groeten, vond ik het ook prima. Waar ik van baal is dat we een afspraak maken, waaraan ze zich vervolgens niet kunnen houden. Bovendien krijg ik vreselijk de kriebels van opa als die door mijn huis rommelt.

Gek werd ik ervan

Wij hebben al jaren geleden gebroken met schoonouders. Ze waren wel heel lief voor de kinderen maar eisten ze bijna overal bij mochten zijn. Als wij een keer als gezin weg waren geweest naar een pretpark o.i.d. kregen mijn man de wind van voren. Dat zij nooit meemochten (ze waren bijna overal bij). Mijn ouders kon bij veel dingen niet zijn (afzwemmen bijv.) omdat schoonouders erbij moesten zijn. Mijn ouders en schoonouders waren geen goede combi. Mijn man had dagelijks contact met hen en als hij iets te laat was met bellen dan belde ze zelf wel waarom ze niets hoorde. Ze wilde alles weten van vrienden/collega's. Echt ze hadden geen eigen leven maar probeerde dat van ons te leven.

Gelukkig is dat al weer jaren voorbij.

Ex-schoonouders, ex-kleinkind?

Zo werkt dat toch niet?

Als mijn kinderen zouden scheiden, zou mijn kleindochter tot in lengte van jaren mijn kleindochter blijven, of haar vader dat nou goed met mij regelt of niet.

Oma zijn.....oma-moe.

Oma-moe,vergeet niet dat het heel bijzonder en fijn is om oma te zijn.Natuulijk willen oma en opa's overal bij zijn,het is OOK hun 'klein'kind.Maar ik begrijp je gevoel wel.Ik had dat met mijn moeder ,jaren terug,na de geboorte van mijn eerste,overal was oma bij,ze kwam zelfs binnen toen ik het eerste vaste hapje wilde geven en ze prompt de lepel uit m'n handen wilde pakken,OOOH,dat mag oma doen!!!!!!Het is zefs een ruzie geworden,waar ik mijn moeder erg mee gekwetst heb,maar vanaf die tijd neemt ze wel afstand.Het is ook hoe jezelf bent.Ik zie om me heen heel veel gezinnen die erg veel met oma en opa doen.En het heel erg gezellig hebben met elkaar,ik ben meer op mezelf en krijg het benauwt en voelde het ook als opdringerig ,steeds mijn moeder om me heen.Nu gaan mijn kinderen 1 keer per week bij oma logeren.Dochter is ondertussen 15 en gaat nog steeds iedere week.Oma en dochter hebben een sterke band en doen veel leuke dingen samen.
Mijn schoonouders tonen totaal geen interresse in de kinderen.Ook niet leuk.
Wees blij dat je oma's en opa's om je heen hebt die van je kinderen houden,maar probeer toch tijdens een rustig gesprek aan te geven dat je het te veel vind.Het is ook wel erg veel,en dan komen de irritaties en dat is jammer.Beter iets minder ,maar dan wel leuk en ontspannen.Succes ermee.

Tonny

idd is het geen ex-kleinkind, maar ik kan me voorstellen dat het contact met die kant van de familie van het kind wel geregeld wordt door het kind van die ouders.
Als ex-partner zit je daar niet altijd op te wachten.
De band met je ex-schoonouders is regelmatig niet zo scheidingsbestendig. Zij kiezen tenslotte meestal voor hun eigen kind.

Daar komt nog bij dat bij een goede omgangsregeling heb je vaak zelf ook maar beperkt tijd met je kind en jou familie (en eventuele nieuwe familie) wil ook tijd met datzelfde kind besteden.

Na een scheiding is er daarom vaak minder contact met het kleinkind, maar de opa en oma moeten dat wel via hun eigen kind regelen en niet via de ex van hun partner.

Tonny

Natuurlijk gun ik mijn ex-schoonouders en mijn dochter een leuke band met elkaar. Het liefst blijf ik daar zelf buiten. Als ze hier zijn doen ze niets anders dan hun zoon ophemelen en mij verwijten maken. Als ouders gescheiden zijn zullen er misschien iets minder spontaan dingen kunnen. Als ze van tevoren even bellen mogen ze hun kleinkind altijd zien. Het liefst bij mijn ex. En zeker het liefst zonder over mijn grenzen heen te denderen. En daar gaat het nog wel eens mis.