Grootouders tegenwoordig steeds opdringeriger?

Nou...

Ik herken het niet als algemeen beeld. Ik zie om me heen helemaal niet zulke opdringerige opa's en oma's, en mijn eigen ouders en schoonouders zijn ook niet bepaald zo.

Andersom valt het me wel eens op dat er ouders zijn die opa en oma zien als een makkelijke gratis oppas, op de dagen dat het hún uitkomt (lees: als zij willen werken of ergens heen willen). Maar als opa en oma dan eens voor hun eigen lol iets met de kinderen willen doen zijn ze opdringerig.

Grootouders

Bij ons stellen de grootouders zich dienstbaar op: ze komen als wij ze nodig hebben (niet voor vaste dagen, dat is teveel voor ze) en dringen zich niet op. Dat ben ik later ook van plan, al moet ik dan wel vechten tegen mijn eigen opdringerige aard.

Zolang je ze regelmatig ziet en ze niet zielig in hun upje laat verkommeren, wat je zo te horen niet doet, bepaal jij de gezinsagenda, niet de grootouders.

Nee

Grootouders worden niet 'steeds opdringeriger'; omgekeerd juist, de rol van grootouders en de extended family wordt juist steeds kleiner, waardoor we dingen die vroeger normaal nu zien als opdringerig.

Inderdaad je kinderen zijn niet jouw bezit

ik herken dat overigens ook niet en je kan toch gewoon op vriendelijk toon aangeven welke dingen je als gezin wil doen en welke dingen je graag met hun erbij doet.

Je kind is niet je bezit, het is ook een kleinkind, vriendje van ander kind, buurjongetje/meisje etc. Ik kan het mij juist heel goed voorstellen dat opa's en oma's graag bij de grote gebeurtenissen aanwezig willen zijn, dat is toch ook heel erg leuk voor je kinderen ? Ik vind het mooi om te zien hoe leuk mijn (vroeger vaak ongeduldige te strenge en te moeilijke) vader nu heel liefdevol met zijn kleindochters om gaat en met een batterij aan camera's straks bij het afzwemmen aanwezig is en ik heb laatst zelfs even iets van een zichtbare emotie op zijn gezicht gezien toen mijn dochtertje van 10 maanden vrolijk naar hem zwaaide. Ja dat vind ik mooi en ik vind het ook heel fijn dat mijn schoonmoeder (waarmee ik zelf niet altijd een geweldige band mee heb) toch 2,5 uur gaat reizen om een dag op te passen zodat ik naar mijn werk kan.

Dus mijn tip: probeer er iets van te maken.

Probeer het een beetje positief te bekijken...

Ik heb helemaal geen band met mijn grootouders omdat de ze of al overleden waren of niet meer in staat, door ziekte om op te kunnen passen.
Ik vind het heerlijk om te zien hoe mijn kinderen omgaan met opa's en oma's. Hoe ze zich thuis voelen en lekker hun gangetje gaan als we daar komen. En natuurlijk gebeuren er dan ook wel dingen die ik niet prettig vind, dat ik met kromme tenen kijk wat ze allemaal mogen, maar dat hoort ook wel bij het opa-en-oma zijn.

Vooral je laatste zin zit me een beetje dwars "ze mogen ook best eens oppassen en ze logeren ook regelmatig (4 x per jaar zeker)"... Dat is vaak ook wel in je eigen voordeel, als ze mogen logeren.

Je moeder wil graag wat leuks met ze gaan doen, oke, elke weer is misschien wat veel, maar vinden je kinderen dat echt niet leuk meer, of heb jij er geen zin in? Oma kan toch overleggen met de kinderen wat ze dan eventueel kunnen gaan doen? Mijn meiden zouden dat hartstikke gezellig vinden. Zijn laatst nog met oma en opa in de bus naar de stad geweest om een ijsje te eten. Stelt niks voor, maar was voor hun een spektakel.

Ik hoop dat je niet alleen maar de negatieve dingen gaat zien, want dat maakt het alleen maar moeilijker om met elkaar te blijven omgaan.

Oma's en opa's kunnen juist nu genieten van de kinderen

doordat ze niet meer werken. Vroeger moesten ze zelf werken en hadden niet altijd tijd voor leuke dingen. Ga eens in gesprek en vertel eens dat het je benauwd dat ze zich zoveel met de kleinkinderen bemoeien. Wie weet lost dat al wat op. Mijn ouders interesseren zich absoluut niet voor onze kinderen, onze dochter is 14 en heeft zegge en schrijve 2x bij oma gelogeerd! Opa trekt meer naar de kinderen van mijn zus, leuk is het niet maar het zij zo. Het zijn geen echte grootouders, wat ik heel erg jammer vind. Bij mijn schoonmoeder daarentegen is er altijd wel een kleinkind te vinden, vooral die van ons Zij vindt het geweldig en doet ook altijd leuke dingen met de kinderen.
Persoonlijk ben ik van mening dat je je kinderen niet weg kunt houden bij opa en oma.

Geef ze een taak

bedacht ik net. Als zij zo graag vaak met de kinderen iets willen doen, alles willen meemaken dan zou ik ze gewoon een taak geven, zeker als dat qua afstand goed te doen is.

Denk aan:

zwemles (ik heb nu een dikke 2,5 jaar dit wekelijks moeten doen en ik heb er zo de pest in), voetbaltrainingen in het weekend, muziekles. Laat ze helpen met sportdag, schoolreisjes, overblijfhulp, oversteekhulp, etc etc etc

Sja

Mijn moeder eist wel de hele tijd contact met de kleinkinderen, maar dat beperken we toch echt tot één keer per maand een uurtje of twee. En als ze naar de open dag van de school van mijn dochter wil, maak ik haar goed duidelijk dat dat niet de bedoeling is. Inderdaad ziet zij mijn kinderen in de eerste plaats als Haar Kleinkinderen, maar aangezien niemand die visie deelt, geeft dat ook geen echte problemen. Ik moet alleen vaak "nee" zeggen, maar ja.

Mijn moeder past trouwens ook niet op mijn kinderen (zou ze wel willen, maar gebeurt niet).

Integendeel

hier waren oma en opa vanaf de geboorte erg betrokken bij hun kleinkinderen,en ik heb dat als heel positief ervaren.
ze pasten weleens op( geen vaste dagen alleen voor de leuk),ze gingen naar de speeltuin met ze,de kinderen logeerden er vaak,gewoon omdat de kinderen dat erg leuk vonden.
en verder zagen ze opa en oma minimaal 2x per week.
toen opa overleed,namen wij oma mee op vakantie,naar het bos of een pretpark.Oma kwam naar de kerstviering op school,ging mee naar project avonden,en de kinderen vonden dat geweldig!
elke keer als er een leuk uitstapje op stapel stond vroegen de kinderen ook; Oma gaat toch ook wel mee?
nee hoor,het was voor iedereen puur genieten,mijn kinderen zijn nu *groot* maar ze hebben een heel goede band met oma,en wij ervaren dat allemaal als heel positief.

Ja en nee

Ik ken het zelf he-le-maal niet. Mijn moeder leeft niet meer. Mijn vader en zijn nieuwe vrouw hebben het erg druk met zichzelf, en we mogen blij zijn als we ze een keer of 3,4 per jaar zien met een verjaardag of zo. Hun interesse in de kinderen is nihil. Het zou niet in ze opkomen om naar een diploma-zwem te gaan of een musical. Mooie rapportcijfers zijn eigenlijk het enige waarop ze met iets van echt enthousiasme reageren.

Schoonmoeder is een schat, maar woont ruim 1 1/2 uur rijden bij ons vandaag, ze is belangstellend en warm, maar nooit opdringerig. Maar even langswippen voor die finalewedstrijd of dat zwemdiploma zit er dus meestal ook niet in.

Maar ik heb wel een vriendin met ouders van het genre zoals jij beschrijft. Ik weet niet of het uitmaakt dat ze ook 'gratis' oppasmoeder is, waardoor vriendin het wat moeilijker vind om af en toe op de rem te trappen, maar dit is idd een oma die elke maand op zaterdag om 8 uur aanwezig is bij de zwem-kijkles van haar kinderen. Die voor en na iedere vakantie (al is het maar een lang weekend) langs moet komen 'want de kleinkinderen zo lang niet gezien'. Die ongevraagd toch even langswipt op de echte verjaardag, terwijl vriendin (druk met werk, en weet ik wat) zo duidelijk had gezegd dat ze het zaterdag zouden vieren. Die net iets te overdreven sip is als de kleinkinderen niet meekunnen naar de verjaardag van een of andere tante. Die er op staat dat sinterklaas elk jaar in elk geval bij hun langskomt, met als gevolg dat de kinderen nu 3 keer in 1 week zakken kadoos voor de deur hebben staan (want andere opa en oma, en we vinden het ook zo leuk om het 'met ons eigen gezin' te doen)

Ik kan me voorstellen dat het mijn vriendin af en toe iets te gortig wordt. maar ik moet daarbij wel zeggen dat ze het ook allemaal laat gebeuren. Ze klaagt wel tegen mij, maar doet er tegelijkertijd niks aan, terwijl het denk ik prima moet kunnen om voorzichtig waty grenzen aan te geven ipv de dingen zo ver te laten 'oprukken' dat je alleen met allerlei drastische maatregelen de handel wat kunt normaliseren.

Ingrid

Helaas

ik ben het ook niet met je eens. Bij het lezen van je verhaal krijg ik een knoop in mijn maag, omdat ik ouders heb die hun handen totaal van ons hebben afgetrokken door omstandigheden, waarvan wij vinden dat het niet aan ons ligt. Ze wonen zo ver dat de kinderen er niet langs kunnen terwijl die wens er aanvankelijk wel was. Hádden ze maar een opa en oma die bellen of ze meemogen naar kijkdagen! Hadden ze de deur maar platgelopen na de geboorte van mijn dochters. Dan had ik altijd nog vriendelijk kunnen vragen of het ietsje minder mocht.
Mijn schoonouders zijn ook betrokken en leven mee, maar wonen niet in dezelfde stad als wij. Ze staan dus niet op het schoolplein en komen niet elk weekend langs. Ik zou daar ook helemaal geen zin in hebben. Als dat mocht gebeuren zou ik daar afspraken over maken.
Ik ben het met de uitspraak van Tinus eens. Met als aanvulling dat mij opvalt dat kinderen juist veel van hun ouders verwachten. Oma kan best oppassen, oma moet wel belangstelling hebben voor dansje nummer zoveel anders is het geen betrokken oma.

Juist zo fijn

Ik ben ontzettend blij dat mijn ouders allebei nog leven en een belangrijke rol hebben in mijn leven en het leven van mijn kinderen. De moeder van mijn man woont wat verder weg en zij speelt dus in ons dagelijks bestaan een minder grote rol dan mijn ouders maar ook zij heeft een hele belangrijke plaats in ons leven.

Mijn ouders zijn heel betrokken bij mijn kinderen maar soms op een andere manier dat ik dat misschien zou willen. Ik zou het juist heel leuk vinden als mijn ouders mee zouden willen naar open dagen van school, sportwedstrijden of andere activiteiten die voor mijn kinderen belangrijk zijn. Voor mijn ouders echter is dat niet het soort dingen wat bij hun opkomt. Nu mijn kinderen ouder zijn vragen ze zelf wel eens of oma en opa komen. Ik vond het zo leuk voor mijn dochter dat opa en oma laatst bij de uitvoering waren van de muziek les. Dat is echt iets bijzonders voor mijn ouders want ook toen wij klein waren gingen ze eigenlijk nooit naar dat soort dingen toe.

Mijn schoonmoeder is meer een traditionele oma dan mijn ouders. Als zij vlak in de buurt zou wonen dan zou ze hier vast dagelijks zijn. Ze zou overal mee naar toe willen en heel vaak de kinderen bij haar vragen. Mijn oudste kinderen logeren wel eens alleen bij haar en dat is altijd zo leuk voor ze. Mijn schoonmoeder speelt heel veel spelletjes met ze en neemt ze overal mee naar toe. Als mijn schoonmoeder bij ons logeert dan haalt ze de kinderen van school, gaat met ze naar het park of de speeltuin om daar een ijsje te eten en is de hele tijd met ze bezig.

Mijn eigen ouders doen dat allemaal niet zo maar dat is niet omdat ze niet betrokken zijn maar omdat het gewoon niet in hun aard zit om eindeloos met kinderen te spelen. Mijn kinderen zijn altijd welkom bij hun, ze willen altijd oppassen, ze vinden het geweldig als de kinderen er zijn. Dat merk ik aan heel veel dingen. Ze zijn misschien niet opa en oma op de manier waarop mijn schoonmoeder dat is en waarop ik die rol in zou willen vullen maar ze wel degelijk een hele goede en lieve opa en oma.

In ons leven nemen onze ouders een belangrijke rol in. Zij horen ook bij ons en wij horen ook bij hun. We zijn allemaal met elkaar verbonden. Onze kinderen en wij zijn geen werkelijk aparte eenheid. Onze ouders maken deel uit van die eenheid en zijn dus heel erg bij ons betrokken en wij bij hun.

Ik zie mijn ouders een paar keer per week, mijn kinderen zien mijn ouders ook een paar keer per week. Mijn schoonmoeder zien we helaas maar enkele keren per jaar. Zij belt wel een aantal keer per week, soms zelfs elke dag. Mijn kinderen sturen ook elke week tekeningen aan oma. Wij zouden haar graag dichter in de buurt willen maar begrijpen dat zij dit niet wil omdat ze daar altijd gewoond heeft, haar vriendinnen heeft en ze daar zo geworteld is. Oude bomen moet je niet verplaatsen zegt ze altijd en dat klopt denk ik wel. Op afstand kan ze echter alsnog een belangrijke rol spelen.

Zelf heb ik ook hele warme herinneringen aan mijn grootouders. Mijn oma (de moeder van mijn moeder) woonde bij ons in huis. Ik was heel dol op haar. Mijn andere opa en oma woonden verder weg maar we gingen daar regelmatig logeren. Ik had altijd een hele goede band met mijn grootouders. Ik mis ze nog steeds nu ze er niet meer zijn en koester mijn herinneringen aan hun heel erg. Ik heb zo veel van mijn oma geleerd. Ik hoop dat mijn kinderen later ook zo zullen terugdenken aan onze ouders.

Oma-moe...even een hart onder de riem...

Ik vind je helemaal geen bitch.

Moet nu even naar school, maar zal later wat langer reageren....

Ingrid

Oma-moe

Ik heb niet alles gelezen, dus misschien een reactie die je al had: ten eerste de titel: jouw kinderen hadden niet eerder grootouders, dus je merkt nu pas hoe zij zich kunnen gedragen Mijn moeder klaagde al over mijn ene oma die zich (50 jaar geleden!) het liefst met de hele opvoeding bemoeide en ook mijn schoonmoeder bemoeide zich 25 jaar geleden met van alles en nog wat, ze gunde ons als gezin bijv. niet het moment met elkaar dat onze dochter haar broertje voor het eerst zag, wilde daar persé bij zijn en tijdens onze trouwceremonie, waarbij dochter een half jaar was, pakte ze het kind opeens op en ging met haar weg (en dat vond ik heel vervelend).
Veel grootouders zien om zich heen dat anderen op hun kleinkinderen passen, een tendens die volgens mij wel sterker is dan vroeger (het kwam niet in me op om oma en opa als vaste oppas te vragen als wij werkten), dus zo vreemd is het niet dat de grootouders van jouw kind daar misschien ook op hopen (zelf ga ik het zeker niet aanbieden mocht het ooit zover komen )
Aan de andere kant, hoe zou je het vinden als ze geen aandacht voor jullie kinderen hadden, misschien nog veel vervelender! Misschien toch nog een keer aangeven waar je je aan ergert en ondertussen ook een beetje begrip tonen, want ws zul je hen later, mocht je zelf kleinkinderen krijgen, pas echt begrijpen

Trend

Volgens mij is er wel degelijk een trend waar te nemen hoor. Kijk maar eens in het tijdschriftenvak, bladen als Ouders van Nu enzo zijn al vrij oud, maar tegenwoordig heb je ook een tijdschrift voor opa's en oma's. Ik krijg toch de indruk dat ze zich intensiever met de opvoeding bemoeien. Ik denk dat er ook wel een soort opa- en omaconcurrentiestrijd gaande is. Een groot deel van de opa's en oma's past op en is daardoor intensief bij alles betrokken. Het andere deel doet dat niet, maar zou dat misschien ook wel willen, al is het alleen al om mee te kunnen praten na het tennissen met hun vriendinnen. En als de ene vriendin wel bij de avondvierdaagse was dan voelt de ander zich tekortschieten als oma, dus daarom zit ze daar bij jou weer zo achteraan. Tegenwoordig lijkt het ook wel of je als opa en oma toch minimaal een keer per jaar met kinderen en kleinkinderen naar Center Parcs moet, ook zoiets. Volgens mij zijn er een aantal oorzaken: opa's en oma's zijn langer jong/gezond, opa's en oma's hebben minder kleinkinderen, in de meeste gezinnen werken beide ouders waardoor veelal een beroep op opa en oma wordt gedaan.

Hillary

" Kijk maar eens in het tijdschriftenvak, bladen als Ouders van Nu enzo zijn al vrij oud, maar tegenwoordig heb je ook een tijdschrift voor opa\'s en oma\'s." Maar die trend geldt voor alles, mensen geven gewoon meer geld uit aan tijdschriften, dus ook deze doelgroep wordt aangeboord Het is wel zo dat opa's en oma's meer geld hebben dan vroeger (geldt ook voor veel ouders trouwens) dus ze kunnen hun kleinkinderen meer verwennen. Ik denk echt dat je voorheen gewoon niet zo merkte hoe opa's en oma's zich bemoeiden met de opvoeding, omdat je zelf nog niet in die fase zat. Veel van de huidige opa's en oma's (in elk geval van jonge kinderen) werkten zelf ook al allebei. En tja , dat Center Parcs, iik daar heeft de commercie mee te maken, bonnen etc die korting geven aan opa's en oma's, een traditieis dan al snel ontstaan

Kriebels

Ik zou er ontzettend de kriebels van krijgen als ik verantwoording moest afleggen aan mijn (schoon) ouders. Een schoonmoeder die boos wordt omdat ze niet alle ins en outs van de avond 4 daagse weet? Help!
Ik vind dat in dit draadje sommigen het wel erg makkelijk wegvegen door te roepen 'je moet niet zeuren, want het kan veel erger' of 'wees blij dat je nog ouders hebt'. Duh!
Of het een trend is, weet ik niet (herken het zelf niet), maar volgens mij is dat ook helemaal niet interessant. Jij hebt hier last van, en dat wordt niet anders als je weet dat het in andere families ook zo gaat.
En nee, ik vind jou niet verwend of bitcherig. Jij hebt je eigen leven en je hebt recht op je eigen keuzes en privacy. Als ik het zo lees, zien jouw (schoon) ouders de kinderen al erg veel, dus met hun 'rechten' zit het echt wel goed.

"vroeger"

Wat ik me van vroeger herinner, is dat mijn grootouders niet op mijn verjaardag kwamen - en dat ik dat volkomen logisch vond. Ik was aan de ene kant het 33-e kleinkind en aan de andere kant iets minder, maar ook niet bepaald het derde. En na mij zijn er aan beide kanten ook nog heel wat gekomen. Moesten mijn grootouders dan werkelijk al die verjaardagen af? Het zal misschien schelen dat we niet op fietsafstand woonden
Maar betrokkenheid bij een vierdaagse, afzwemmen, dat soort dingen? Echt niet! Dat zouden ze nooit kunnen met zoveel kleinkinderen.
Grootouders van nu hebben in het algemeen veel minder kleinkinderen. Mijn ouders hebben er "maar" zeven, mijn schoonmoeder "maar" drie. Ze hebben dus gewoonweg meer tijd en geld per kleinkind beschikbaar. Toch ben ik wel blij dat ze geen vaste oppasdag claimen, dat ze er niet op staan dat we Sinterklaas bij hen vieren enz. Onze kinderen gaan graag logeren en we zoeken elkaar ook echt wel op, maar we interfereren niet in het dagelijks leven. Als dat wel zo zou zijn (door omstandigheden), dan past bescheidenheid aan beide kanten om ergernis te voorkomen.

Oma-moe...

... zou het kunnen dat deze opa en oma proberen 'over te doen' wat vroeger in hun eigen gezin niet zo is verlopen als ze eigenlijk gewild hadden?

tonny

Hillary

Ik denk dat opa's en oma's zich vroeger ook zeker betrokken waren. Misschien was het minder duidelijk maar oma's zeker hebben altijd veel opgepast. Vroeger was het in arbeidersgezinnen en boerengezinnen heel normaal dat beide ouders werkten en dat de oma dan oppaste. Bij ons was dat vroeger ook zo. Mijn oma woonde bij ons. Toen wij heel klein waren zorgde zij voor ons terwijl mijn ouders aan het werk waren op de boerderij. Later zorgden wij meer voor haar dan andersom natuurlijk maar ze was altijd een belangrijk deel van ons leven.

Mijn andere opa en oma konden door de afstand minder doen met ons en wij konden ook minder voor hun doen. Echter zij hadden hun andere kinderen wel in de buurt wonen en pasten heel vaak op de kleinkinderen die in de buurt woonden.

Mijn eigen ouders passen helemaal niet zo heel vaak op mijn kinderen. Tegenwoordig heb je veel meer professionele opvang. Mijn jongste zoon gaat bijvoorbeeld naar het KDV 2x per week. Als er geen KDV zou bestaan dan zouden mijn ouders oppassen. Nu passen mijn ouders vooral op als ik even weg moet of als mijn man en ik een avondje uit willen maar ze passen niet meerdere dagen per week vast op. Het is meer ad hoc. Ik ga wel vaak bij mijn ouders langs en dan neem ik de kinderen mee.

Oma-moe....

het gevoel wat ik krijg als ik je berichten nog ene keer lees is dat je helemaal niet onredelijk bent. Ik krijg absoluut niet het gevoel dat je je ouders en schoonouders op een onredelijke manier uit de buurt van je kinderen probeert te houden.

Maar over wat redelijk is bestaan een hoop verschillende meningen...Ik ken volwassenen die hun ouders dagelijks spreken of zelfs zien. Ik ken er ook die hun eigen ouders hooguit eens in de maand bellen. In beide gevallen kan dat heel fijn zijn voor alle partijen, of reuze irritant. Maar het wordt vooral lastig als de verwachtingen wederzijds niet dezelfde zijn. En daar zul je op een of andere (hopelijk tactvolle) manier een compromis in moeten vinden. Zonder je (schoon) ouders buiten te sluiten moet het toch mogelijk zijn om ook een beetje prive-gezinsleven over te houden?

Als je man dezelfde gedachten heeft als jij over waar jullie grens ligt qua opa/oma dan zou ik vanaf nu gewoon helder, vriendelijk en duidelijk zijn. Ze uitnodigen waar je ze graag bij wilt hebben, maar ook 'gewoon' je momenten uitkiezen waarbij je dat niet nodig vindt. En indien bozige reacties...gewoon positief blijven, en uitleggen dat jullie als druk jong gezin ook wat tijd en ruimte voor jezelf nodig hebben.

Ik vond Manda's optie trouwens wel een hele goede...vraag of ze af en toe eens als hulp-ouder op school willen inspringen...dan zijn ze lekker betrokken, en het is voor jezelf muisschien ook wel leekker. laat oma fijn meerijden naar de bibliotheek-excursie, of helpen knutselen, of het oud-hollandsch zaklopen begeleiden op de sponsor-markt. Noem maar op. Voelen ze zich fijn 'nodig', maken van alles mee op school, en komen zo toch aan hun trekken zonder dat het jullie 'gezinstijd' kost.

En of het een trend is? Ik weet het niet. Niet in onze familie. Ik zou er eerlijk gezegd ook totaal niet tegen kunnen, al die overdreven aandacht. Ken wel vriendjes van de kinderen waar jarenlang ie-de-re zaterdagochtend 2 ouders, en 4 grootouders op het veld het enige kleinkind stonden aan te moedigen. Iedereen vond het daar leuk geloof ik, dus geen problemen, maar persoonlijk zou ik er niet aan moeten denken. Misschien komt dat wel door mijn ouders (we zijn niet zo close), maar ook voor zo'n kleinkind lijkt het me eerlijk gezegd wel erg veel 'spotlight'. Het is ook wel eens leuk om gewoon in de luwte je hobby te beoefenen lijkt me. Heb bijna het idee dat je wel heel erg vedette-achtige trekjes bij je kind kweekt als je bij iedere 'event' hoe klein ook gelijk een hele horde fans laat aanrukken. Pff. Oma 4 dagen lang bij de avondvierdaagse, en dan ook nog een reuzekadoo. Nee, daar zou ik ook niet blij van worden.

Enfin...dat waren wat gedachtenspinsels van mijn kant. Ik vind het overigens wel intrigerend, al die hele verschillende meningen...

Ingrid

Ergernissen

Ergernissen horen er ook wel een beetje bij. Mijn oma woonde dus vroeger bij ons in huis en ze bemoeide zich dus ook overal mee. Dat vond mijn moeder echt niet altijd leuk. Oma was heel eigenwijs (net als mijn moeder) dus dat botste heus wel eens. Later heb ik het daar wel eens met mijn moeder over gehad. Mijn moeder heeft het altijd gezien als iets wat er bij hoort. Dat heb ik van haar geleerd. Mensen te accepteren zoals ze te zijn en te accepteren dat familie leuk is maar dat je ook enorm aan je familie kan ergeren. Dat hoort erbij.

Ik weet dat mijn moeder soms niet vind dat ik de kinderen op de juiste manier opvoed. Ik vind soms ook dat zij dingen verkeerd aanpakt en dus hebben we soms ruzie maar dat hoort er allemaal bij.

Oma-moe

Ik begrijp je ergernissen. Ik heb ze hier op veel kleinere schaal (mijn oudste is pas 3 en ik ben al redelijk afstandelijk richting mijn schoonouders geweest). Maar ik zit echt niet te wachten op heel veel opa&oma in ons leven. Zij denken daar helaas heel anders over. Nou wonen ze te ver weg en bovendien werk ik niet, dus we hebben ze ook nooit nodig. Ik denk niet dat het veel had uitgemaakt als ze erg leuk waren geweest: zij horen niet bij ons gezin. Wel bij de familie, maar niet het gezin. Ik krijg de kriebels als ze weer eens 'ouder'-dingen doen, zoals op hun adres dingen bestellen voor zogenaamd hun kind, en dan zijn het helemaal geen leuke dingen maar bijvoorbeeld verzorgingsproducten waar grootouders zich helemaal niet mee horen te bemoeien.
Met mijn ouders heb ik dat niet. Die doen dat soort dingen niet. Hebben het ook op een gezonde manier te druk.

Ik zou het ook irritant vinden

Mijn ouders en schoonouders passen allebei een dag in de week op, ik hoop omdat ze dat leuk vinden en niet omdat ze vinden dat ze dat 'moeten'
Allebei zijn ze vreselijk gek op mijn kinderen en mijn kinderen op hun. Mijn vader is een veel leukere opa dan hij vader was en voor mijn schoonvader geldt hetzelfde (aldus man)

Het zou niet in hun hoofd opkomen om boos te worden over de avondvierdaagse. We vieren Sinterklaas met mijn ouders, omdat we dat willen.
Mijn schoonmoeder houdt, meer nog dan mijn moeder, enorm rekening met onze wensen met betrekking tot de kinderen.

Ik herken dus echt niet wat je zegt oma-moe, maar ik vind het niet normaal en ik vind je zeker niet verwend en bitcherig

Oma-moe

Ik herken wel wat in je verhaal. Hier woont oma een paar straten verderop en opa en oma op 5 minuten fietsen. Het is heel fijn om dichtbij hen te wonen, want de kinderen kunnen zelfstandig naar hen toe en de bezoekjes hoeven niet uren te duren, want je bent er zo.

Mijn moeder legt geen beslag op de kinderen. Ze weet dat de kinderen wel komen als ze willen. We zien elkaar regelmatig, maar komen eigenlijk niet vaak echt bij elkaar op visite.
Mijn schoonouders zijn meer van het willen hebben van de kinderen. Vooral op momenten dat zij willen, zonder te kijken naar onze planning. In wezen vragen zij nu niet zo veel anders dan mijn moeder doet. Zij heeft alleen veel meer krediet bij ons.

Izar

"Het heeft mijn vader juist geleerd dat je als grootouder beter wat afstand kunt bewaren." Izar, ik herken dat, mijn moeder heeft zich om die reden ook nooit met de opvoeding van de kleinkinderen bemoeit. Ook al was/is (sommigen zijn nog in de 'opvoedfase') ze het helemaal niet eens met de manier waarop hun kinderen de kleinkinderen aanpakten, ze heeft er nooit iets van gezegd. Mijn schoonmoeder was echter het tegenovergestelde, dus dat hief elkaar op Toen de kinderen klein waren ergerde ik me er aan, toen ze ouder werden vroeg ik me af waar ik me druk over maakte ..... , het had meer te maken met het feit dat ik haar niet mocht, denk ik.

'bitcherig en verwend en vooral heel erg egoistisch'

Nou ja, wat een belachelijke opmerking! Omdat er nou mensen zijn die geen opa's en oma's in de buurt hebben om wat voor reden dan ook, wil het niet zeggen dat opdringerige grootouders maar te accepteren zijn. Een beetje zoals een moeder die niet mag klagen over die gebroken nachten door haar baby omdat er ook mensen zijn die geen kinderen kunnen krijgen. Ja daag, zo werkt het niet.
Ik heb een hele goede band met mijn moeder. Mijn kinderen zijn gek op haar. Mijn moeder past ook af en toe een uurtje even op, als het nodig is, zij komt bijna elke woensdagmiddag langs. Heel gezellig. Gaan de kinderen met vriendje mee uit school op die woensdagmiddag, geen probleem. Bel ik een keer af die woensdagmiddag, ook goed. Ik moet er niet aan denken dat zij zich zo zou opdringen. Zou er gek van worden. Ze is 1 keer mee geweest naar zwemles van oudste. Af en toe doet ze dat soort dingen. Maar dat is eerder een uitzondering. Kom op, ze heeft ook een eigen leven en het zijn haar KLEINkinderen, niet haar kinderen.
Maar ik heb het wel vaker gehoord, grootouders die een beetje hysterisch doen over hun kleinkinderen.

Oma-moe

Ik kan me best voorstellen dat het je wel eens teveel wordt en dat ze zo dichtbij wonen maakt het wel lastiger om wat afstand te scheppen, maar zolang er geen duidelijk 'nee' van jullie kant komt blijft het zo.
Wij vierden aanvankelijk met mijn schoonouders, zwager en schoonzus en onze kinderen Sinterklaas. Mijn zwager en schoonzus zeiden als eerste dat hun kinderen het leuker vonden om Sint met het gezin te vieren, dus zonder ons erbij. Na een paar jaar gaven mijn kinderen die wens ook te kennen en dat hebben we met opa en oma geregeld. Voortaan Sint zonder opa en oma. Wij wonen langs een dagroute van de avondvierdaagse. Als ik zou weten dat mijn neefje, nichtje, kleinkind eraan mee zou doen zou ik er willen staan. De betrokkenheid van opa en oma vind ik daarom wel begrijpelijk. Misschien moet je daarom iets beter afspreken dat jij ze wegbrengt en dat zij langs de route moet gaan staan.
Het is heel erg moeilijk om je (schoon)ouders 'op te voeden' tot mensen waarmee je het nog lang vol kunt houden, maar dan moet je wel duidelijk zijn