Graag jullie raad
Ik zit in de volgende situatie. Mijn ex zou morgen ons kind van school halen maar kan niet en regelt iets met een moeder van school. Onze dochter zou meegaan met haar en haar zoon. Zoon is heel druk maar goed vriendje van dochter. Er gaat nog een vriendje mee, een jongen met een stoornis in het autistisch spectrum, ik weet niet welke.
De kinderen zijn negen. Nu weet ik uit ervaring dat de moeder nauwelijks of niet oplet en bijvoorbeeld twee jaar geleden naar een stad 20 kilometer verderop ging en het toezicht op de kids aan het zusje van tien overliet. Ook heeft ze een praktijk aan huis en daar druk mee. Okay, ze zijn groot genoeg zou je zeggen. Maar de autistische jongen is behoorlijk gewelddadig. Ook trof ik een paar jaar geleden hem en mijn dochter aan terwijl hij zijn vingers in haar vagina had. Zij vertelt het verhaal dat hij haar broek naar beneden had getrokken. Zijn moeder en ik hebben het er toen over gehad en we kwamen gezamenlijk tot de conclusie dat we het onder 'kinderlijk experimenteren' lieten vallen maar een oogje in het zeil zouden houden. Toen had hij nog geen diagnose, inmiddels zijn er een heleboel nare dingen gebeurd, tot politie-interventie bij hem thuis aan toe. De oppasmoeder weet hier allemaal niets van.
Ik ben wat bezorgd, heb dat bovenstaand gedeeld met mijn ex die alleen maar zegt 'ik heb er wel vertrouwen in'. Maar dat is m.i. voornamelijk gebaseerd op het feit dat hij geen andere optie heeft.
Ik wil dat jongetje niet zwart maken maar ook voor het welzijn van mijn kind waken en ik vind de oppasmoeder niet alert genoeg. Ex doet er verder niks mee. Wat zouden jullie doen?
De speelafspraak is van 1200 tot 1930
bij voorbaat dank, Antonia
Niets
je kan hier niets mee doen,je kind is bij ex ,het is zijn verantwoording om een oppas te vinden,en dat heeft hij ook gedaan.
laat het los.
Loslaten
Ja, dat zou het beste zijn. Maar dat is voor mij op dit moment. Pas afgelopen week hoorde ik van een vriendin die jarenlang misbruikt is door stiefopa hoe dat voor de moeder was gegaan: die had al een keer gezien dat kindje haar jurk was gescheurd en alles toen ze bij die opa was geweest en besloot dat dat kind er niet meer naartoe moest. Toen ging ze scheiden en kon haar kind niet meer beschermen: jarenlang misbruikt. Goed, dat speelt hier natuurlijk niet en met deze achtergrond is duidelijk dat projectie mijnerzijds ook een rolletje speelt, maar ik vind het te ver gaan om, dit allemaal wetende, (wat ik in mijn eerste posting schreef) niets te doen en het maar te laten. Wat als er iets gebeurt? "maar ma, je wist toch hoe zijn handjes loszaten?" "ja kind, maar je vader ging erover". Logisch gezien klopt het, maar ik kan dit echt moeilijk loslaten.
En ik weet niet of dat nou zo onjuist is. Als er wat gebeurt, vergeef ik het mezelf nooit, ook al 'resulteerde' ze op dat moment onder haar vader, die overigens maar dat trekt de discussie te breed sowieso nogal makkelijk is met maar oppassen regelen in zijn tijd.
Antonia
Dubbel
uiteraard is loslaten moeilijk,maar wat is het alternatief?het kind niet naar meer vader laten gaan,en later het verwijt krijgen dat je het kind een vader hebt onthouden?ik denk dat je geen andere keus hebt.
ik neem aan dat je ex wel weet wat hij doet,als hij zou denken dat jullie kind gevaar loopt zou hij het kind daar vast niet brengen,jullie hebben waarschijnlijk beiden een andere mening over hoe de situatie daar is,en vader vertrouwd het meer dan jij.
Dat is lastig,maar je hebt weinig keus.
ik lees dat je kind 9 is?je kan ook je kind weerbaarder maken,door te zeggen dat je het graag wil horen als er iets vervelends gebeurt,en ook dat je kind geen dingen met doen die het niet wil.
dat kan ook al helpen,het is geen weerloos babytje wat zomaar ergens gedumpt wordt.
probeer je ex en je kind hierin te vertrouwen,want met piekeren schiet je niets op.
Sus anne
je schrijft: "uiteraard is loslaten moeilijk,maar wat is het alternatief?het kind niet naar meer vader laten gaan,en later het verwijt krijgen dat je het kind een vader hebt onthouden?ik denk dat je geen andere keus hebt. "
Nou een andere keus zou zijn, de oppasmoeder dit verhaal te vertellen (Ik ken haar, haar zoon komt n.l. redelijk vaak hier spelen) en haar te vragen wat extra een oogje in het zeil te houden. Maar daar zit de twijfel: ik wil niet dat er verhalen over het autistische jongetje gaan rondzingen en ik wil eigenlijk mijn ex niet echt passeren. (maar zou het wel doen als ik het echt nodig acht, de veiligheid van mijn kind gaat voor)
je schrijft ook "ik neem aan dat je ex wel weet wat hij doet" tja, daar twijfel ik dus ook over. Hij houdt zich gewoon niet bezig met hoe de kinderen spelen of met hoe deze of gene moeder een oogje op de kids houdt. Hij zou haar niet ergens naartoe sturen waarvan hij wéét dat het gevaar oplevert. Maar laat ik het zo zeggen: hij weet het liever niet. Dat is de grote moeilijkheid waarvan ik denk dat veel gescheiden, alleenstaande moeders die ondervinden: ex zoekt gewoon oppas want hij heeft andere dingen te doen en kiest gewoon vrij opportunistisch: wie kan is al snel goed genoeg. Wel of niet vertrouwen komt niet eens in zijn hoofd op. Dat is minder bitter dan het klinkt hoor: hij weet een heleboel dingen gewoon niet, hij zal haar nooit willens en wetens kwaad doen maar zijn prioriteiten liggen anders. Dat zie ik bij veel vaders versus moeders. Alleen bij een scheiding is het zo pijnlijk omdat we dan allemaal net gaan doen of vader en moeder dezelfde info aan afweging hebben, en daarmee nemen vaak niet mee dat een van de partijen niet eens een afweging maakt.
je schrijft ook: "je kan ook je kind weerbaarder maken,door te zeggen dat je het graag wil horen als er iets vervelends gebeurt,en ook dat je kind geen dingen met doen die het niet wil. " Dat gebeurt vanzelfsprekend al jaren maar dat zegt nog niet dat een tenger meisje is opgewassen tegen twee knullen die allebei een kop groter zijn.
maar goed: ik twijfel dus of ik het met de oppas moeder zal delen (wat ik mijn ex overigens ook eerlijk zal meedelen)
Antonia
Nou...
Ik zou er eerlijk gezegd niet zo makkelijk overheen stappen. Je maakt je zorgen om de veiligheid van je kind, dat vind ik genoeg om toch in actie te komen. Zou jij zelf (Antonia) een extra oogje in het zeil van de oppasmoeder voldoende vinden? Zo ja, deel je zorgen dan toch maar met haar, dan heb je een rustige dag. Succes ermee!
groet,
Lou
Telefoon
En als je nou gewoon je zoon vraagt z'n vader te bellen als er problemen zijn? En jou, als hij dan niet kan komen?
Toen ik 9 was, was ik al erg zelfstandig, en kon ik me echt wel uit de meeste situaties redden. En nu heb je bovendien ook nog de mobiele telefoon!
Antonia
je zegt
at gebeurt vanzelfsprekend al jaren maar dat zegt nog niet dat een tenger meisje is opgewassen tegen twee knullen die allebei een kop groter zijn.
je dochter is toch niet alléen met die twee jongens? er is toch en volwassene bij?
ik weet hoe het werkt,ik ben zelf ook stiefmoeder ,en in het huis van de biologische moeder van de kinderen zijn heel andere normen en waarden dan bij ons.
zo is het daar normaal om een 9 jarige tot s,nachts half drie alleen thuis te laten.Sterker nog,kind wist ons te vertellen dat moeder op een feest 100km verderop was.
in het begin zaten mijn man en ik dan helemaal ongerust hier thuis,belden we stiefkind op om te vragen of het allemaal goed ging.
Maar we hebben uiteindelijk geleerd om dat los te laten,je kan er namelijk helemaal niets mee,op het moment dat een kind bij de andere ouder is,is die ouder verantwoordelijk,zo simpel is het nou eenmaal.
Reactie
telefoon: mobiel wil mijn dochter niet. Ze is er net aan gewend om mij niet te gaan bellen als ze bij haar vader is en dat wil ze volhouden want anders mist ze me te veel.
Sus-anne: je dochter is toch niet alléen met die twee jongens? er is toch en volwassene bij?" Dan heb ik het blijkbaar niet goed uitgelegd, mijn angst is juist dat die volwassene er niet of nauwelijks bij zal zijn. En ik heb toch ook uitgelegd dat ik wel wat kan doen; ik kan de oppasmoeder aanspreken.
Lou je hebt gelijk. Inmiddels heb ik besloten wat ik ga doen: ik kondig het eerst aan bij mijn ex zodat hij nog de kans heeft er iets mee te doen, doet hij niets dan vraag ik de oppasmoeder of zij extra een oogje in het zeil wil houden ivm de achtergrond van het jongetje. Dan maar een overbezorgde dominante bitch, ik zal het secuur en zorgvuldig brengen maar ik laat dit niet liggen.
Ik zal julle nog het vervolg vertellen.
Antonia
Van 12,00 - 19.30? off topic misschien?
Da's wel een hele tijd zeg! Inclusief tweemaal eten...
Dat is toch geen 'speelafspraak' meer?? Dat valt naar mijn idee onder kinderopvang en de daarbij behorende afspraken.
Een doorsnee speelafspraak is volgens mij na schooltijd tot etenstijd (dus iets van half vier tot half zes/ zes uur).
Maar misschien is dat ouderwets?
Helemaal mee eens tonny
maar ja, we kunnen er niks van zeggen want het is nu eenmaal in vaders tijd... in de tijd van vader.
Te vroeg gedrukt
In de tijd van vader wordt mijn dochter vaak opgevangen door derden omdat hij moet sporten of zo. Het nu van de omgangsregeling kan me dan ook wel eens ontgaan. Die was toch bedoeld om de band tussen vader en kind goed te houden?
Antonia
Verantwoordelijkheid
Antonia, ik zou je ook aangeraden hebben je hart te volgen en het risico te nemen een bitch van een moeder 
te zijn. Natuurlijk bescherm je je kind!! Als jij je zorgen maakt, dan mag je daar iets mee doen. Uit je posting klinkt genoeg relativering, respect en niet-veroordelen van ex. Ik krijg daar niet de indruk van dat je een OVERbezorgde zeurex bent, die alles aangrijpt om pa te veroordelen. Wat door mij heenging is de vraag of je zelf in staat bent je dochter op te vangen?
Ik verbaas me eerlijk gezegd over sommige reacties dat je het los zou moeten laten omdat het in pa zijn tijd is. Dat daar je verantwoordelijkheid zou stoppen. Dat vind ik echt kolder. Je verantwoordelijkheid als ouder stopt nooit. Je bent, voor zover ik weet, altijd samen verantwoordelijk (in geval gez.ouderlijke macht). Als mijn ex iets regelt voor mijn kinderen waar ik niet achter sta, reken dan maar dat ik in actie kom... Ik ga niet lijdzaam toe zitten kijken hoe het fout gaat. En nee, dan heb ik het niet over huis-tuin en keukendingen maar wel over situaties zoals antonia beschrijft.
Ex en ik checken eerst elkaar als er iets geregeld moet worden. "Kan jij?" En vaak komen we er samen uit. Eigenlijk altijd, of met onze nieuwe partners, mijn moeder of wat ook... Maar mijn verantwoordelijkheid en betrokkenheid houdt echt niet op als ze bij hem zijn.
Helen
Dank je, ik voel me echt gesteund door je bericht. Ik zou haar dolgraag zelf opvangen en ook het liefst willen dat ex mij vroeg te ruilen. Maar dat wil hij per se niet. Dus zelf opvangen is uitgesloten. Dat vind ik ook best pijnlijk want dat zou ik met alle liefde doen.
Antonia
Helen
het probleem is dat die verantwoordelijkheid niet ophoud, maar dat je er ook niets mee kan omdat jou verantwoordelijkheid dan ondergeschikt is aan die van de andere ouder.
Antonia
een omgangsregeling is er ook voor om de andere ouder te ontlasten zodat die ook kan bijtanken en zijn/haar eigen ding kan doen. Je bent naast ouder ook nog mens met een eigen leven.
Ik vind het altijd erg fijn als mijn dochter bij haar vader is, kan ik even mijn eigen ding doen zonder de hele tijd op mijn Mama zijn aangesproken te worden.
Je dochter "alleen" laten met een jongen in de buurt die je ooit hebt aangetroffen met zijn vinger in haar vagina? Never nooit niet. Dan maar ruzie met ex!
Carmen.
Ondergeschikt
Amk: "het probleem is dat die verantwoordelijkheid niet ophoud, maar dat je er ook niets mee kan omdat jou verantwoordelijkheid dan ondergeschikt is aan die van de andere ouder."
Dat is op zich natuurlijk waar, maar in dit geval vind ik de vraag wiens verantwoordelijkheid het is dan toch weer ondergeschikt aan de veiligheid van het kind.
Van lekker bijtanken op papa's dag zou voor mij ook geen sprake zijn in zo'n situatie, overigens.
Ondergeschikt ii
Ik kan me er iets bij voorstellen dat je verantwoordelijkheid ondergeschikt is aan die van de ouder waar kind op dat moment volgens de regeling is. Maar dat geldt niet tov van de oppasouder die ex inschakelt. Ik moet er niet aan denken dat ex mijn kinderen elders gaat onderbengen en ze niet naar mij zou willen brengen (als ik agendatechnisch ook kon). Die confrontatie zou ik aan gaan. En al helemaal als er een kind bij is wat agressief kan doen en die in dochter vagina heeft gezeten. Als ik me zorgen maak en mijn ex walst daar overheen? Dat zullen we nog wel eens zien. Misschien is het wat om vast voor de toekomst (als het niet direct actueel is) af te spreken dat jullie eerst elkaar checken voor opvang? In eerste instantie niet eens ruilen maar opvangen voor elkaar?
Wat betreft ontlasten van de ouderrol en de functie daarin van de omgangsregeling.. Hmmm... Dat hebben niet-gescheiden ouders toch even hard nodig? Ja ik kan ook genieten van mijn kindvrije dagen en zie dat ook als het voordeel. Weegt overigens absoluut niet op tegen het gemis wat altijd aanwezig is. Ik zou ze liever ft hebben en dan in 7 dagen verdelen tussen Mama en Helen-in-andere-rollen zijn. Nu is het het de dagen dat ze hier zijn (bijna) helemaal mama en de dagen dat ze er niet zijn (bijna) niet mama. Maar goed, dat is weer een andere discussie.
Lekker bijtanken?
nee zo voelt het nu niet echt. En inderdaad, veiligheid kind moet niet ondergeschikt worden aan rechten vader of moeder. Maar het moeilijke is natuurlijk: wie bepaalt wat veilig is? Ik voel bij mijn ex dat hij de oppasmoeder ook niet voor het hoofd wil stoten, maar ja hij heeft ook weer niet al die, laten we zeggen wat makkelijker taakopvattingen van die oppasmoeder meegemaakt. Voor mij zou dat anders ook niet zo'n punt zijn, ze zijn immers negen, maar wel in voorliggend geval. Het gaat vnl om de combinatie. Was ze bij een ouder (met beide jongens) waarvan ik weet dat die meer 'hands on' is, dan had ik me minder druk gemaakt.
Antonia
Helen
"Die confrontatie zou ik aan gaan." Ja dat heb ik een paar keer gedaan, dan komt hij het kind gewoon een paar maanden niet ophalen. Dan heb ik dus weer het kind ermee
Jeetje....
Dat is lastig.. Kan me voorstellen dat je dan minder makkelijk de confrontatie zoekt.
Ik snap vader in zo'n geval overigens niet... Het gaat toch niet om hem? Hij hoort toch ook zijn meisje voorop te stellen? ( en niet omdat ie boos is op mama, dochter laten lijden) Het is zo anders in ieders situatie... Sterkte en succes iig!!
Wel
het geldt dus ook voor de opvang die je ex regelt, want dat is zijn verantwoording.
In dit geval zou ik het ook hoog opnemen, maar mijn ex regelt maar mooi zelf zijn opvangproblemen. Daarom hebben we bv meer uren bso dan volgens mijn rooster zou moeten, zuiver omdat ze op die dag onder zijn verantwoordelijkheid valt.
En dat wij nu afgesproken hebben dat we in eerste instantie de andere ouder zullen vragen betekend niet dat als hij mij vraagt ik toch regelmatig nee verkoop als ik andere plannen heb waar dochterlief niet bij kan zijn en vice versa.
Emma b
Je hebt niet alles gelezen want mijn ex gaat dan wraak nemen: bijvoorbeeld het kind drie maanden niet ophalen.
Oppasmoeder
Je hoeft toch ook niet aan de oppasmoeder uit te leggen wat er allemaal precies is voorgevallen. Gewoon zeggen dat er in het verleden wat is voorgevallen en of ze een extra oogje in het zeil houdt.
Hoe ik het heb gedaan
Ik heb vanochtend vroeg ex gemaild dat hij er nog wat mee kon doen als hij wilde en dat ik om 1200 uur de oppasmoeder ging bellen. Hij heeft niet gereageerd dus heb ik haar gebeld. Ik heb het gezegd zoals ik hier heb geschreven, dat het dit en dat was voorgevallen en of ze een extra oogje in het zeil wilde houden. Dat ik getwijfeld had of ik het zou vertellen maar me kon voorstellen dat zij het ook zou willen weten. Stel er zou iets gebeuren, dat ze dan wellicht ook iets zou hebben van 'jeetje had dat dan gezegd'. Nou ze was blij dat ik het vertelde en zou extra opletten. Toen kon ik het ook wel veel meer loslaten want nu ik haar persoonlijk heb gesproken, vertrouw ik haar daar ook wel in.
bedankt voor jullie reacties, Antonia
Emma b. (ot)
je schrijft: "Dat had ik wel gelezen, maar dat is voor mij geen argument. Zo kan je je laten gijzelen en de kinderen ook.
Dan leg je aan je kind uit dat papa boos is omdat jij hem opgehaald hebt en dat papa tzt wel weer contact opneemt. "
Ja ik vind dat je daar gelijk in hebt. Mijn makke is dat ik een ziekte heb, dus dan wordt het helemaal niet gezellig, integendeel. Dus als ik op die manier de machtstrijd aanga (nou ja, hij dus) heb ik mezelf en mijn kinderen daarmee.
Daarbij dreigt hij ook naar de rechter te stappen als ik haar houd (ja hoe erg kun je zijn). Hij mag dus wegblijven, drie maanden maar als ik haar een weekend zou houden, gaat hij stappen ondernemen. En weet je, hij heeft het recht aan zijn kant, hij mag wegblijven daar staat geen sanctie op volgens de wet. Ik mag haar niet houden, daar staat wel een sanctie op.
Antonia
Antonia
Antonia
Is het goed gegaan?
Emma b
Je zegt:echt gevaarlijke/onverantwoorde situatie.
En dat is nu juist het punt.
Antonia ziet een gevaarlijke situatie ,die haar ex niet ziet.De vraag is dus? is er wel een gevaarlijke situatie?
Antonia zegt ook; mijn ex zou zijn kind nooit bewust in een gevaarlijke situatie brengen.Dat betekend dus dat vader hier wel degelijk over nadenkt.
Conclusie:deze verantwoording ligt bij vader,vertrouwen hebben en loslaten dus.
Vader heeft net zo goed ouderlijk gezag als moeder.
Lou
Nou ik heb die moeder dus gebeld, ze gaf aan dat ze het prettig vond dat ik het vertelde en er extra op zou letten. Ik hoor er verder niks van omdat mijn ex mijn kind daar heeft gehaald en naar huis heeft meegenomen (het is zijn weekend). Dus tja, het zal wel goed gegaan zijn? Maar voor hetzelfde geld is het niet goed gegaan, weet de oppasmoeder het niet, houdt mijn kind (ondanks alle welgemeende raad en aangeven dat ze ons alles kan vertellen) haar mond en hoor je het over vijftien jaar.
Dat is het rotte van dit soort dingen.
Antonia
Sus-anne!
Waar ik nou een beetje van baal is dat ik dit schrijf"je schrijft ook "ik neem aan dat je ex wel weet wat hij doet" tja, daar twijfel ik dus ook over. Hij houdt zich gewoon niet bezig met hoe de kinderen spelen of met hoe deze of gene moeder een oogje op de kids houdt. Hij zou haar niet ergens naartoe sturen waarvan hij wéét dat het gevaar oplevert. Maar laat ik het zo zeggen: hij weet het liever niet. Dat is de grote moeilijkheid waarvan ik denk dat veel gescheiden, alleenstaande moeders die ondervinden: ex zoekt gewoon oppas want hij heeft andere dingen te doen en kiest gewoon vrij opportunistisch: wie kan is al snel goed genoeg. Wel of niet vertrouwen komt niet eens in zijn hoofd op."
Jij gaat daar op geen enkele manier op in. Goed ik je misschien niet gebruiken in jouw visie maar dan zeg je wel dit:
"Antonia zegt ook; mijn ex zou zijn kind nooit bewust in een gevaarlijke situatie brengen.Dat betekend dus dat vader hier wel degelijk over nadenkt. " Nee dat betekent het niet, dat heb ik je net helemaal uit zitten leggen. Wil je mijn argumenten niet verdraaien? Dat vind ik niet netjes. Ga gewoon eens op mijn verhaal in.
Overigens ligt het gezag alleen bij mij.
Antonia
