Gedwongen adoptie?
In de NRC van gisteren een ingezonden brief waar ik echt van schrok. Naar mijn mening is hier een ongeëvenaarde engerd aan het woord, maar misschien vinden anderen zijn voorstellen wel een goed idee. Jan Willems is een jurist die zich o.a. heeft bezig gehouden met Hugo de Groot en zich later is gaan specialiseren in de rechten van het kind. Hij afficheert zich nu als "onderzoeker, kinderrechten en menselijke ontwikkeling". Hij is kennelijk van de huidige pleegzorgregelingen, waarbij gedwongen adoptie nicht im frage is, in het geheel niet op de hoogte. Tevens voorziet hij zijn eigen branche alvast van extra werk door voor te stellen dat de afpakkers vervolgens de beroofde ouders kunnen "begeleiden". Willems heeft zeker nooit gehoord van de Australische drama's waarbij aboriginalkinderen werden afgepakt, ook wegens "opvoedkundige" tekortkomingen van de ouders. Beste Jan, de opvattingen over wat goed ouderschap is, wisselen voor een groot gedeelte met de tijd. Het gaat dus niet aan ouders hun kinderen gedwongen bij voorbaat te ontnemen omdat je meent te kunnen voorspellen dat ze het niet goed zullen doen.
Ik vind dit toch wel een hele nare uitwas. Ik ben zowel biologische als adoptiemoeder, dus in het geheel niet tegen adoptie of zo. Maar hier krijg ik het erg benauwd van.
Hieronder volgt de brief:
Dit is zijn brief:
Goed juist, de ivf-richtlijn
Artsen kunnen ivf weigeren aan vrouwen die bijvoorbeeld depressief zijn. Met een rechtvaardige maatschappij heeft dat niets te maken, schrijven Eric Schliesser en Sarit Y. Lesnik Oberstein (Opiniepagina, 26 juli). Maar in Nederland belopen de kosten van kindermishandeling minimaal één miljard per jaar. En nieuwe inzichten uit de hoek van o.a. hersenonderzoek en onderzoek naar gehechtheid van kinderen tonen dat we het belang van zwangerschap en de eerste levensjaren voor de gezonde ontwikkeling van kinderen niet meer kunnen negeren. In die periode wordt de basis gelegd voor persoonlijkheid, gezondheid en veerkracht. Bepalend voor die aanleg – en voor veilige gehechtheid – is intensieve en liefdevolle interactie met de baby door ouderfiguren. Eén op de drie kinderen in Nederland is niet veilig gehecht. Eén op de twintig ouders in Nederland slaat of schudt zijn huilende baby. Door goede voorlichting, voorbereiding en toerusting van ouders kan hier veel aan gedaan worden. Het is dus begrijpelijk dat ivf-artsen hun verantwoordelijkheid niet langer willen – en kunnen – ontlopen.
Minder begrijpelijk is het politieke zwijgen. Om dit te doorbreken, kunnen we te rade gaan bij de Amerikaanse psychiater Jack Westman. Elk kind heeft recht op competente opvoeders, meent hij. Daarom wil hij een minimale standaard formuleren waaraan elke opvoeder moet voldoen. Zo’n standaard kan o.a. inhouden dat degene aan wie de zeggenschap over een kind wordt toevertrouwd, ook zeggenschap over het eigen leven moet hebben, dus materieel en/of emotioneel onafhankelijk moet zijn. Anders moet in overleg met alle betrokkenen een ouderschapsraad bekijken of tijdelijke of blijvende adoptie in de familiekring of daarbuiten mogelijk is. Is dat niet haalbaar, dan dient de ouderschapsraad een prenatale maatregel van kinderbescherming uit te lokken. Bij de rechter wordt dan het oordeel gelegd om de aanstaande ouders onder toezicht te stellen en een adoptieregeling in gang te zetten. De aanstaande ouders worden dan niet de opvoeders. In dat (verwerkings)proces kan hun begeleiding worden geboden.
Jan C.M. Willems
Onderzoeker kinderrechten en menselijke ontwikkeling Universiteit Maastricht
En dan omgekeerd ook graag
Mensen die de pil slikken, die zijn ook zo obsessief bezig met géén kinderen krijgen, vinden jullie niet? Jeetje. Elleke dag een tablet. Elleke dag zijn ze er bewust mee bezig. Goeiehelp. Echt een obsessie. Vind ik óók ongezond. Stoppen met die pil. Kinderen krijgen maar.
Tirza
Weten waar ze mee bezig zijn
Ik denk dat heel wat instanties die zich bezig houden met het uit huis plaatsen van kinderen heus wel weten waar ze mee bezig zijn.Er wordt echt niet zomaar over één nacht ijs gegaan vooralleer er stappen worden ondernomen.Het is goed dat er mensen zich daar mee bezig houden en de controle niet verliezen.Het gaat hier om 'het kind' en niet zozeer over de ouders.Triest vanzelfsprekend dat ouders hun kind kwijtgeraken,maar in vele gevallen kan het gewoon niet anders.Het gaat hier niet enkel over mishandeling,verwaarlozing enz...vaak zijn ouders niet eens in staat een kindje op te voeden en dit kan aan zovele omstandigheden liggen.
Jonge tienermoeders bv hebben al serieus wat hulp en steun nodig van familie,vrienden... opvoeding van een kind aan te kunnen.Zelfs al is de verzorging op zich prima in orde,dit is niet alles.Er komt zoveel meer bij kijken.Een kind heeft een zorgzame,stabiele omgeving nodig met de juiste mensen om zich heen,die ertoe kunnen leiden dat hij zich kan ontplooien tot een volwaardig persoon.Wat ik hiermee wil duidelijk maken is,dat ouders die verontwaardigd zijn over de aanpak van bepaalde instanties omtrent hun kind,vaak niet beseffen dat ze verkeerd bezig zijn.
Ann
"Er wordt echt niet zomaar over één nacht ijs gegaan vooralleer er stappen worden ondernomen." De kinderrechter beslist over uithuisplaatsing. Maar het systeem is zo opgezet, dat die zich in veel gevallen moet laten adviseren door HBO figuren die vers van de opleiding komen. En die helemaal niet zo deskundig zijn. En dan is het so wie so al moeilijk om te voorspellen hoe ouders het zullen doen.
Willems pleit echter niet voor uithuisplaatsing, maar voor vaker overgaan tot gedwongen adoptie al VOOR het kind is geboren. Het staat er echt: prenatale gedwongen adoptie. Die ouders krijgen niet eens de kans om verkeerd bezig te zijn. Er wordt gewoon bij voorbaat besloten dat ze het na de geboorte voorgoed zullen moeten afstaan.
Daarnaast voert Willems op, zoals Tsjor ook al opmerkt, dat 1/3 van de Nederlanders ernstig getraumatiseerd is door zijn of haar opvoeders "onveilig gehecht".
Ik begon de draad omdat ik me afvraag of er meer mensen zijn die denken zoals hij. Dus die vinden dat er vaker moet worden overgegaan tot gedwongen adoptie.
58 procent van adoptiekinderen niet veilig gehecht
Het hele voorstel over gedwongen adoptie is kolder.
Ten eerste kun je cijfers uit Amerikaanse onderzoeken (waar die 1/3 onveilige hechting vandaan komt) niet zomaar overnemen voor een ander land.
Ten tweede, als je dan toch zo nodig met Amerikaanse cijfers wilt rekenen neem ze dan allemaal mee, en niet alleen degene die in het straatje van Willems te pas komen. Volgens Amerikaans onderzoek blijkt namelijk maar liefst 58% van de adoptiekinderen niet veilig gehecht zijn. De oplossing van gedwongen adoptie is dus erger dan de kwaal. Natuurlijke ouders doen het kennelijk nog niet zo slecht.
Groeten Primavera
Gedwongen adoptie voor het kindje reeds is geboren?
Inderdaad,die mensen krijgen niet de kans om verkeerd bezig te zijn,maar is het misschien niet zo dat in vele gevallen het eerder al eens is verkeerd gegaan bv?Misschien zijn er mensen die reeds kinderen hebben en waarmee het niet zo goed wil lukken.Of gezinnen die teveel kindjes niet aan kunnen,waar het financieel fout zit,jonge moederkes die er alleen voor staan,gehandicapten enz...allemaal toch wel argumenten die belangrijk zijn.Ik denk dus niet dat men zomaar iemand gaat dwingen zijn kindje af te staan als er geen duidelijke tekens zijn van het niet aankunnen hoor.
Misschien kunnen ze die gedwongen adopties wel verminderen,wanneer er wat meer hulp van bepaalde instanties zou komen.Die moeders en gezinnen bijstaan in het verzorgen en opvoeden van hun kind,maar dàt kost dan weer handen vol geld vrees ik.
Meer mensen
Sorry, ik heb te weinig tijd om de hele draad nu te lezen, maar ik zag deze vraag van Ooievaar staan: 'Ik begon de draad omdat ik me afvraag of er meer mensen zijn die denken zoals hij. Dus die vinden dat er vaker moet worden overgegaan tot gedwongen adoptie.'
Er is een hele stevige onderstroom die in 2006 het advies uitbracht; Kinderen eerst. Daarin staat dat het recht van een kind op en stabiele opgroeisituatie (andere woorden) prevaleert boven ouderschap. Met vergaande voorstellen voor snel ingrijpen en snel duidelijkheid geven aan het kind. Dus ouders al snel uit de ouderlijke macht zetten als duidelijk is dat het kind langdurig elders zal opgroeien. Hoe jonger hoe sneller.
Je vindt het rapport waarschijnlijk nog door de googelen op 'advies kinderen eerst'.
Gelukkig is onder Rouvoet dit rapport ergens onder in de la terecht gekomen. Maar er is dus een vrij krachtige stroming die er echt van overtuigd is dat het beter is om kinderen zo snel mogelijk te plaatsen in een ideale opvoedingssituatie.
Of je hier op OOL (onder ouders dus) zoveel gelijkgestemden zult vinden, dat betwijfel ik. De meeste ouders weten dat ze het met minder moeten doen dan 'ideaal' en accepteren dat als 'fact of life'. Terecht overigens naar mijn mening.
Tsjor
Hmm tsjor
Je hebt w.s. gelijk natuurlijk. Toch vind ik het een griezelige ontwikkeling. Zo'n man die zo onwetenschappelijk hysterisch met ongefundeerde cijfers gooit zal als "hoogleraar" toch door veel mensen serieus worden genomen. En ouders zijn soms ook erg bereid om aan te nemen dat veel collega-ouders niet zullen deugen. En er heerst in sommige kringen een geheel ongefundeerd grenzeloos vertrouwen in jeugdzorg. Ik vinnut eng. In Engeland heeft een affaire gespeeld waarbij sprake was van massale uithuisplaatsing van kinderen onder invloed van een dergelijk figuur. Dat kan hier kennelijk ook, denk ik dan. brrrrt. Enfin, misschien valt het mee en blijft het zoals jij zegt een onderstroom die er wel is, maar die geen handen en voeten krijgt.
Ooievaar
"En er heerst in sommige kringen een geheel ongefundeerd grenzeloos vertrouwen in jeugdzorg."
Vast. En dat is toch ook niet zo gek?
Maar je kunt je ook afvragen waarom jij juist zo negatief bent, en van het slechtste uitgaat (die indruk heb ik tenminste). Begrijp mij goed hoor, er gaan vast dingen mis binnen Jeugdzorg. Dat is tenminste wel de indruk die ik krijg vanuit de media. Maar er gebeuren ook veel goede dingen, en daar zijn veel kinderen (en hun ouders) erg bij geholpen.
Soms hoor en lees ik over schrijnende gevallen, en dan vraag ik mij af hoe het zo ver heeft kunnen komen. Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk dat ouders - waarvan al meerdere kinderen uit huis zijn geplaatst - vervolgens nog een kind op de wereld kunnen zetten. Wat ik ervan begrijp, is dat de hv op zo'n moment eigenlijk niets kan doen. Ja, wachten tot het met dit kind ook fout gaat, zodat het uit huis geplaatst kan worden. Wéér een kind in de vernieling dus. Ik vind het dan niet verwonderlijk dat een hoogleraar - met de focus op bescherming van kind - gedwongen adoptie oppert.
Maar waar ligt de grens? En dat is volgens mij het moeilijke en enge in alles rondom de bescherming van een kind. Het is meestal niet zo duidelijk. Hoe zwaarder de maatregel (en hoe beter het kind wordt beschermd), hoe ingrijpender het is als deze wordt toegepast in situaties die verkeerd zijn ingeschat. Een tijdelijke uithuisplaatsing kan nog worden teruggedraaid (hoewel het lees dan ook al is geleden), een adoptie is natuurlijk definitief.
Primavera
"Volgens Amerikaans onderzoek blijkt namelijk maar liefst 58% van de adoptiekinderen niet veilig gehecht zijn. De oplossing van gedwongen adoptie is dus erger dan de kwaal."
Is dat niet appels met peren vergelijken? Veel adoptiekinderen hebben al een hele rugzak met negatieve ervaringen op het moment dat ze in een adoptiegezin belanden. Ik denk eigenlijk dat deze bagage (verwaarlozing, kindertehuizen, ondervoeding) de belangrijkste oorzaak is van het slecht gehecht zijn, en niet de adoptie op zich.
Jawel ijsvogeltje
Hierboven staan ergens de cijfers. Onder jeugd zelf is een derde onveilig gehecht, maar onder adoptiekinderen tweederde zowat. Dus hoe dan ook kun je beter kinderen bij hun ouders laten. Dit dan volgens dat Amerikaanse onderzoek. Zo'n onderzoek kun je helemaal niet 1 op 1 naar de Europese/Nederlandse situatie overplaatsen. Het zijn totaal andere maatschappijen.
Bovendien is het in Amerika ook zo dat er veel binnenlandse adoptie is, dus veel Amerikaanse kinderen die op (zeer) jonge leeftijd door een Amerikaans gezin worden geadopteerd, bijv. omdat ze door een jonge tienermoeder bij de geboorte worden afgestaan. In Nederland komt dat veel minder voor, meestal betreft het hier buitenlandse adoptie waarbij de kinderen ook vaak ouder zijn.
Waaruit je zou kunnen concluderen... en ook over jeugdzorg
dat het kind bij de geboorte wegnemen bij de moeder juist erg slecht is.
En dan jeugdzorg. Ik heb zelf ervaring met jeugdzorg, wat vreselijk uit de hand is gelopen, omdat men op met de hele situatie op de loop ging. Er werd niet geluisterd naar de hulpvraag maar direct een conclusie getrokken en van daaruit denderde de trein door. Dat is wat mij zo tegenstaat aan Jeugdzorg en het boezemt me vreselijk angst in dat er onder hulpverleners/wetenschappers blijkbaar een stroming bestaat die kinderen beziet zonder het hele stelsel van ouders en familiebanden eromheen. Zelf denk ik dat het niet zal werken, kinderen losweken uit hun achtergrond. En ik begrijp daarom niet dat er niet als vanzelfsprekend wordt gekeken naar het positief stimuleren van de ouders/achtergrond/familie van kinderen die het moeilijker hebben. Een van de grondrechten van mensen is juist het recht op familiebanden, het recht om samen te wonen met je ouders. Als die ouders het moeilijker hebben denk ik juist dat de samenleving dan de plicht heeft ervoor te zorgen dat het beter met ze gaat, zodat je aan het recht van kinderen op die band met ouders, het samenleven op een gelukkige manier met ouders, kunt voldoen. Een totaal andere benadering dus, dan die van het artikel waar Ooievaar zo van schrok.
Verder ken ik via mijn stiefdochter een vrij groot aantal jongeren die na ingrijpen van jeugdzorg uit huis zijn geplaatst. Meestal waren ze te oud of te lastig of waren het gewoon teveel en konden zij niet in een pleeggezin. Ze zijn nu allemaal ouder dan 18, wat inhoudt dat ze het nu ineens allemaal zelf moeten doen. Deze jongeren zijn niet gelukkig, eerder nog ongelukkiger want ook vervreemd van de ouders, hebben helemaal geen groter verband meer waar ze thuis horen. Veel ervan krijgen dan maar jong kinderen, zodat ze tenminste iemand hebben.
Ik zou wel eens een studie willen zien waarin wordt gekeken hoe het met kinderen die inmiddels jongvolwassen zijn gaat, na drastisch ingrijpen van jeugdzorg. In vergelijking met kinderen die ondanks vergelijkbare situaties toch bij hun ouders thuis zijn gebleven.
Jeugdzorg
Ik heb wisselende ervaringen met jeugdzorg. Iedereen die iemand heeft geadopteerd heeft trouwens ervaring met jeugdzorg, ze doen het onderzoek vooraf. Er werken allerlei soorten mensen vind ik, van luie nitwits tot gedreven en ervaren figuren die goud waard zijn. Ik heb wel sterk het gevoel dat jeugdzorg de laatste jaren erg achteruit is gegaan. De versnippering lijkt compleet, er zijn veel meer instanties en ambtenaren die zich met jeugd bemoeien en er hele kakelcircuits op nahouden zonder dat ze veel "productie" leveren in de vorm van hulpverlening die bijdraagt aan het verbeteren van de situatie van jeugdigen. Dat vind ik wel erg. En vooral die kakelcircuits acht ik heel schadelijk. Veel klok-en-klepelgevallen die, net zoals deze "hoogleraar" paniek zaaien op grond van ondeugdelijk feitenmateriaal. Juist dat vind ik levensgevaarlijk. Vooral ook, omdat het gekakel zich niet concentreert op wat nu de beste hulpverlening is (evidencebased graag), maar op wat er mogelijk allemaal mankeert aan ouders en dat die te weinig worden "aangepakt".
Fijn!
Wat goed dat hier discussie over is, met zulke goede bijdragen, ik was ook geschokt toen ik de brief las, fijn om nu meer achtergrondinfo te hebben.
Dit vond ik hilarisch:
"Zo’n standaard kan o.a. inhouden dat degene aan wie de zeggenschap over een kind wordt toevertrouwd, ook zeggenschap over het eigen leven moet hebben, dus materieel en/of emotioneel onafhankelijk moet zijn."
Dus huisvrouwen mogen geen kinderen krijgen? Ja ben ik helemaal voor! 
