Eenheidsworstkinderen, zo maar een gedachte
Ik las net iets in een artikel over onderzoek bij volwassenen met ADHD dat me aan het denken zette. Er stond dat ADHD-ers als volwassenen vaak minder last hebben van hun stoornis dan ze als kind hadden. Niet omdat het over gaat of minder wordt, maar omdat ze een vaak een beroep, leefstijl en omgeving (en partner soms ook) kiezen die bij hen past, en daarin dan redelijk tot goed functioneren. Als kind heb je die vrijheid van keuze niet, je moet passen binnen een leefwereld die anderen voor je bepalen.
Ik wil absoluut geen discussie starten over het wel of niet bestaan van ADHD, al dan niet overgaan bij volwassenen, of het etiketjes plakken, etc. Zeker niet. Dit was maar de aanleiding. Mijn gedachten gaan hierover: Is het niet zo dat wij van kinderen extreem veel eenvormigheid en aanpassing verlangen, veel meer dan van volwassenen? Kinderen moeten allemaal alles kunnen: allemaal even lang stilzitten, opletten, volgens norm x op niveau y zijn met rekenen, avi tig hebben met lezen, sportief zijn, creatief, voor een groep kunnen spreken, goed kunnen samenwerken, sociaal vaardig zijn, noem het maar op. Ze moeten alles even goed, volgens de norm, kunnen. Bij afwijking van een norm, op welk van die gebieden ook, wordt er alarm geslagen of hulp ingezet om ze om te vormen.
Is het niet zo dat wij maar weinig individuele verschillen tussen kinderen tolereren? Dat we van volwassenen veel meer variatie in gedrag en persoonlijkheid accepteren dan van kinderen? Is dat niet vreemd (omdat die kinderen de latere volwassenen zijn, en dus eigenlijk evenveel verschillen?).
Was zo maar een gedachte.
Chippie
Dat geld moet je dan ook maar net hebben. Ik denk dat het voor veel ouders niet weggelegd is om zo'n test uit eigen zak te betalen.
P en lowie
P: ik begrijp niet goed waarom het relevant is of mijn kind wel of niet HB is. HB kwam eruit rollen nav de dyslexietest. Dat was de verrassing.
"Als leerkrachten nog steeds over een kind van net 9 zeggen dat het absoluut geen dyslexie heeft, wie ben ik dan om daar zomaar aan te twijfelen?"
Tja, ik geloof in moederinstict. Ik wist dat er ergens iets niet klopte en dat dat mijn kind daar mee worstelde. Ik had ook leerkrachten die het niet zagen, zeker niet op de vorige school, maar zij hadden ook geen verklaring voor de D en E scores. Dan wil ik dus wel verder kijken.
Een leerkracht is ook maar een mens. Ik heb hele beroerde leerkrachten gezien die geen idee hadden dat 'sommen en tafels automatiseren' ook problematisch zijn voor kinderen met dyslexie. Dus nee, als een leerkracht absoluut aangeeft dat het kind geen dyslexie heeft (maar wel lage scores), dan zegt mij dat helemaal niets.
"Verder is nu eenmaal niet iedereen in staat om zomaar te gaan betalen voor een test waarvan je geen idee hebt of dat wel daadwerkelijk datgene is waar je aan denkt. Ik wil best betalen maar dan moet je wel wat meer zekerheid hebben"
Ik had geen test nodig voor een verklaring. Als ik zeker wist dat hij dyslectisch was maar nog niet voor behandeling in aanmerking kwam had ik gewoon gewacht. Er klopte iets niet en dat wilde ik onderzocht hebben. Ik heb ook niet een specifieke dyslexietest gedaan. Een orthopedagoog begint met een IQ test en observeert tijdens die test en gaat dan na welke vervolgtesten weneslijk zijn. In ons geval was dat een dyslexietest. Maar als er aanwijzingen zouden zijn gevonden voor bv ADHD dan was daar verder op getoetst. Kind is bv ook verder getest op zijn executive vaardigheden, maar daar schorte het ook niet aan.
Tja, en over dat betalen. Het is maar waar je prioriteiten liggen. Ja, dat is makkelijk praten als er meer dan gemiddeld binnenkomt. Maar ik had er graag heel wat voor opzij geschoven. Maar mijn kind liep over van frustraties, er kwam niet uit wat er in leek te zitten, lezen en spelling waren dramatisch... Ik heb het gezien als een investering in zijn toekomst. En die investering heeft zich inmiddels dubbel en dwars terugverdiend. We hebben weer een blij jongetje dat er vol voor gaat, we hebben problemen direct bij de kop kunnen pakken op zo'n manier dat hij nu redelijk meehobbelt.
Sentinella
Wat een schandalige actie van die moeders. Heb er geen (nette) woorden voor.
P en chippie o.t.
ik voel met jullie beiden mee. Net als Chippie heb ik ook op eigen kosten hulp gezocht. Let hierbij op hulp gezocht. Niet direct een test. Uitgaand van mijn doodongelukkige mannetje. Al had het me alles gekost, als je kind zo ongelukkig is, ben je tot veel bereid.
Maar P, ook ik vind het ook wel heel belangrijk om zelf toch wel te proberen het kaf van het koren te scheiden. Ook wij hebben dingen gedaan, waarvan ik achteraf denk, hmm? was dat het geld waard? Maar spijt heb ik er toch niet van.
Daarmee doel ik trouwens zeker niet op de taal in kleur methode waar ook ik heel enthousiast over ben. Praktisch aan het werk, orde in de brei van letters. Dat werkte hier goed en heeft geholpen, voor zover als mogelijk. Het valt of staat ook met de behandelaar.
Maar helaas dyslexie gaat niet over. Dus blijf ik rondkijken en ben ik ook heel nieuwsgierig naar de methode waar jij zo enthousiast over bent, P. Misschien wil je daar wat meer over vertellen? Eventueel in een nieuw draadje?
Nogmaals uitleg
mijn dochter haalt geen slechte cijfers, wel mag ze haar werkjes soms op een andere manier maken dan het gros in de klas. En dan kreeg ik dus de vragen "gaat het niet goed met x's cijfers ?".
Ik heb wel eens geantwoord, "het heeft niets met haar cijfers te maken" en verder moeten ze maar een hobby nemen. Ik snap die interesse voor andermans cijfers dus totaal niet.
Dus ik bedoel dat de link tussen 'anders mogen werken' en slechte cijfers=slecht lerend oid irritant. Want dat geldt dus niet in de meeste gevallen.
On topic
Mooi draadje, met de opening van Stenna en hele mooie bespiegelingen en bijdragen van velen. Het zet me echt aan het denken.
Ook over mijn ervaringen met giftige reacties van onderwijzers, docenten, IB'ers, moeders en kinderen op de werkwijze en prestaties van mijn kind. Mensen willen zich niet verdiepen in een ander, alles wat anders is dan eenheidsworst geeft reden tot ongeduld, kleineren, gemekker of juist afgunst. Sentinella wat jij hebt meegemaakt, slaat echt alles. Je zou er moedeloos van worden.
Gelukkig zijn er ook veel positieve geesten die wel vinden dat ieder er mag zijn. Dit draadje sterkt mij in mijn voornemen om me meer te richten op de mensen die verder denken en wel open staan voor de positieve kant van verschillen tussen mensen en juist de verrijking die dat kan bieden.
Klinkt wel heel zen. Ik hoop dat ik het volhoud ? 
Chippie
Ik sluit met aan bij de postings van P. Vooral de zin "het ligt maar waar je prioriteitn liggen" niet leuk overkomen. Ik heb nog meer kinderen en heb het geld niet om te laten testen. Verder ben ik het met P eens dat er wel veel bureautje zijn tegenwoordig. Bovendien komt mijn situatie wat overheen met die van P haar kind. Ik krijg ook te horen dat mijn kind geen dyslexie heeft en zelf twijfel ik ook erg. Als ik met haar oefen denk ik de ene keer wel de andere keer niet en wijt ik het aan haar korte concentratieboog die ze heeft. Ik zag trouwens dat mijn verzekering en dyslexiebehandeling vergoed en wil even bellen of dat ook voro de test geldt. Maar zo'n dure test zelf betalen zit er niet in en school vindt haar "te goed" om haar te laten testen.
"Over hb: dat is wel relevant, jij zag een slim kind met enorme moeilijkheden op bepaalde gebieden. Dat is anders dan dat je een kind hebt wat overal slecht op scoort. Denken dat je kind gewoon minder intelligent is dan het andere kind is dan veel makkelijker te maken. Je moederinstinct laat je dan sneller in de steek, zeker als er zoveel leerkrachten zijn die totaal niet denken aan dyslexie."
Duh, je doet nogal wat aannames. Ik zag geen slim kind. Ik zag misschien een HAVO-kind met VMBO scores. Ook voor rekenen haalde hij in groep 3 C's.
Ik wilde echter wel een verklaring. Want het was geen dyslexie, maar wat het wel was wist de juf ook niet. Tja, daar neem ik geen genoegen mee! Ik ga er gewoon niet vanuit dat leerkrachten altijd gelijk hebben.
Als ik aan een juf moet uitleggen dat dyslexie ook iets heeft te maken met automatiseren van sommen en tafels, dan schat ik de gemiddelde leerkracht niet al te hoog in.
Ander voorbeeld: bij mijn zoon zit een dochter van een leerkracht (andere) school. Deze moeder was twee jaar geleden boos op school want kind kende nog geen tafels en spelling was dramatisch en nu dachten ze ook nog dat kind dyslectisch was! Wat een onzin - aldus moeder! Lezen ging prima (ze is echter een jaar ouder dan mijn zoon en ze zaten in zelfde leesgroepje - dus meer dan een jaar achterstand!) We krijgen hier inzicht in alle Cito-scores etc dus je zou verwachten dat er bij haar een belletje gaat rinkelen. Niet dus!
Ze geeft nu les aan groep 5 (niet op onze school gelukkig) en heeft dus geen enkel beeld van dyslexie! Ze herkent het niet eens bij haar eigen dochter met de Citoscores in de hand. Dat is toch dieptriest?
Lowie
Dyslexietesten en behandeling zitten in basisverzekering. Maar je moet voldoen aan strenge eisen. Kind moet bijna altijd 3 x E gescoord hebben op lezen (of een D op lezen en E op spelling) en school moet haar intensief begeleid hebben. Op dat moment wordt test vergoed. Afhankelijk van uitkomst wordt ook behandeling vergoed.
Verzekering
"Dyslexietesten en behandeling zitten in basisverzekering."
Ja, tot een bepaalde leeftijd. Als je een school hebt die vrolijk roept dat kind wel kán, als het maar wíl, en op de middelbare school blijkt dat het zelfs de basisvaardigheden mist (goh, ben ik toch niet zo'n overbezorgde moeder?), dan mag je verschrikkelijk in de beurs tasten.
Ik stel mijn prioriteiten heel goed, ja. Dan maar geen vakantie volgend jaar, hopen dat ze bijvoorbeeld geen nieuwe schoenen nodig hebben, vriendinnen maar weer eens lief aankijken voor winterjassen en vooral: dat ik in gedeeltes mag betalen, want het kan wel eens uitkomen op zo'n 800 euro en dat heb ik echt niet direct bij de hand.
We zullen er niet door op straat komen te staan, maar dat geld is voor ons héél véél geld......
Chippie
Dan voldoet die van mij al niet aan de criteria. Wel een enkele keer E maar vaker een D en op taal wisselt. Dan weer een C en dan weer een D en zelfs wel eens een B. Het is vooral spelling wat over de hele linie zwak is. Afgelopen zomer zelf met de spellingsregels aan de slag gegaan en ik moet zeggen dat ik echt verbetering zie en denk zie je wel. ZE kan het wel. maar als ik de kenmerken van dyslexie lees op het internet dan herken ik haar er wel in. Moeilijk moeilijk. had jouw kind wel consequent E's voor de cito's? Wat ik bedoel is. Zijn er ook kinderen die geen E scoren en tot dyslexie hebben?
En nog een vraag
Stel dat het me wel lukt om via de verzekering een testvergoeding te krijgen hoelang duurt zo'n traject dan? Praat je dan over weken of maanden?
Trouwens sorry voor de spelfouten in mijn vorige postings. Ik heb ze niet nagelezen.
Lowie
"Zijn er ook kinderen die geen E scoren en tot dyslexie hebben?"
Ja, de mijne! Met heel veel inzet (op school en thuis) haalde hij D's en tegenwoordig een lage C. Maar hij is dyslectischer (= scoort slechter op fonologische en automatiseringsvaardigheden) dan ons buurmeisje dat lager scoort qua Cito (dat heeft met het compensatievermogen te maken maar ook met inzet; hoeveel heb je er thuis aan gedaan. En voor ieder dyslectisch kind geld: heel veel inzet, weinig opbrengst. Bij de een is dat wat sterker dan bij de ander).
Geen E's en daarom dus ook test zelf betaald.
P en lowie
Dochter heeft al een aantal jaren handelingsplannen en school doet wel extra (klein groepje krijgt extra les door andere juf) Dat resulteert af en toe in een kleine piek. Thuis doen we ook zeker extra maar nu de laatste maanden wat gerichter en veel meer spelling. Daar merk ik wel verbetering.
Dank je voor de uitleg maar hoelang duurt de test zelf of is dat die 40 50 behandelingen? Mijn dochter heeft zeker kenmerken van ADD maar ze heeft het allemaal niet erg extreem. Ze past wel in het plaatje maar dan voor ongeveer 60 70 procent. Ik heb het idee dat het met dyslexie ook zo is. Zijn daar uberhaupt wel gradaties?
Lowie
De handelingsplannn moeten wel voldoen aan strikte eisen.
De test duurt meestal twee korte dagdelen. In het eerste dagdeel een IQ onderzoek, het tweede dagdeel een dyslexietest.
Als je kind nu nog geen ADD diagnose heeft, is dat geen belemmering om een test vergoed te krijgen. Als je kind wel een ADD diagnose is mag en kan er wel getest worden op dyslexie maar krijg je het niet vergoed. Vreemd inderdaad.
Je bent dyslectisch of niet dyslectisch. Ziektekostenverzekeraars hebben er 'ernstig enkelvoudig' bij bedacht. Enkelvoudig betekent dat er geen andere leerstoornis aanwezig mag zijn. Ernstig verwijst enkel en alleen naar de wel of geen E-scores en is alleen een criterium om onderscheid te maken in vergoeding van behandeling of geen vergoeding van behandeling. In het buitenland komt dit onderscheid niet voor en ook niet in de inhoudelijke discussies over dyslexie.
Het ene kind heeft wel meer last van de dyslexei dan de ander. Er spelen drie vaardigheden een rol bij dyslexie. Fonologische vaardigheden, automatiseringsvaardigheden en korte termijngeheugen. Mijn zoon scoort qua fonologische vaardigheden ietwat ondergemiddeld maar niet dramatisch, qua automatiseringsvaardigheden is het echt dramatisch (score 1 op schaal van 10, waarbij 5 gemiddeld is). Werkgeheugen is ook slechter. Een ander kind scoort dramatisch op fonologische vaardigheden en beter op automatiseringsvaardigheden en heeft een behoorlijk werkgeheugen. Daarnaast wordt de mate waarin je last hebt van je dyslexie beinvloedt door bv intelligentie. Mijn zoon is bv dramatisch slecht in woordrijtjes (DMT's) maar kan - als je niet teveel let op kleine foutjes - toch behoorlijk lezen. Dat komt omdat hij goed kan compenseren dmv tekstbegrip.
Heb je hierover al eens met school gesproken? Vraag eens of hij in aanmerking komt voor een dyslexietest? En je niet laten afschepen! Zet de signalen op een rij en ga het gesprek aan. In 80% van de gevallen is het de moeder die als eerste aangeeft dat er 'iets' niet klopt.
Chippie
De leerkrachten hebben altijd geroepen dat ze denken dat het geen dyslexie is maar 2 jaar geleden heeft ze een soort van subtest gedaan om te kijken of ze in aanmerking kwam voor een test via school. De test gaf als resultaat dat de school het niet nodig vond om op dyslexie te testen. Omdat ik zelf ook dacht dat dit het niet was en we meer moesten zoeken in lage concentratieboog heb ik daar verder ook niet op aangedrongen. Ik ga volgende week even met haar leraar praten en wil ook inzage in die test. HEb dat zo niet meer op het netvlies.
