Een traantje (of meer) wegpinken
naar aanleiding van een ander draadje: bij welke gebeurtenis houd je het als ouder niet droog?
Sommigen noemen de intocht van Sinterklaas, daar kan ik me nou niks bij voorstellen 
Ach anneque......
.. wat beschrijf je dat echt prachtig; die WNF reclame met dat wankelende gebeuren. Ik heb 'm even hardop voorgelezen aan manlief. Ooit gedacht aan het schrijven ven een blof of zo 
mij heb je als lezeres!
En ja, ook ik ben zo'n jankerd. Mijn kinderen zijn al lang niet meer op de basisschool (oudste is al 21 zelfs). Maar 't gaat niet over... Sinterklaas dus niet meer, maar ik schoot idd ook altijd vol, vooral op 't schoolplein. Met al die kleuters met die zelf geknipte/plakte Pietjespetten en hardop zingen. Bij zo'n beetje alle maandsluitingen waar mijn eigen kind, of iets anders kleins of kwetsbaars, iets doet. Deze week kreeg ik een telefoontje; m'n nichtje (dochter van mijn zus) was bevallen. Dan spreek ik in korte tijd mijn moeder (overgrootmoeder!), vader, zus(sen) en ik schiet iedere keer weer vol. Zij niet overigens, dus ik voel me soms wel een tikje belachelijk hoor, met altijd die tranen. Ik kuch eens wat, of zet een zonnebril op.
Hebben jullie dat niet, soms een tikje schaamte dat terwijl iedereen geheel droog-beoogd kijkt jij met zo'n dikke strot staat?
Mare
Erg watervast
ben ik. Alleen als het echt belangrijk is, gaan de traanklieren aan het werk. En als het absoluut helemaal niet belangrijk is. Zoals nu, nu manlief een pc verderop probeert alle versies van "To make you feel my love" (Dylan et al) op een rij te zetten. Goede koude rillingen bij elke nieuwe versie, en nog een en ik barst in volkomen nutteloos snikken uit, vrees ik. Nergens voor nodig, maar ja.
Ik hou erg van Sinterklaas, maar huilen doe ik niet om hem. Lachen wel. Als er met kind iets bijzonders gebeurt, straal ik tot het licht uit mijn oren komt, maar huilen ga ik er niet van. Nee, ik ben echt best watervast.
Mare
Wat leuk om te horen, dank je wel 
Die gêne heb ik ook hoor, vooral als ik echt tranen in mijn ogen krijg, die kun je zo lastig verbergen soms. Bijv. dit jaar bij zoons spreekbeurt, door omstandigheden was ik daarbij aanwezig - niet echt cool als je moeder daarbij gaat zitten sniffen
Oh ja, ook emotioneel incontinent
Met dank aan Cobi voor deze benaming, ik was zo blij toen ik erachter kwam dat deze aandoening een naam heeft . Ik hou het zelden droog. Er is voor mijn traanklieren altijd wel een reden te vinden om aan het werk te gaan. En ik geneer me er vreselijk voor. Het is toch ook te gek voor woorden als iemand zit te vertellen over zijn/haar vader/moeder die ziek is en dat ik dan met tranen in mijn ogen zit? Om maar een voorbeeld te noemen...
Alle hierboven vermelde situaties herken ik dan ook helemaal!
Engeltje
Morgen
gaan beide zonen voor het eerst in 17 jaar zonder ons op vakantie. Als ik er al aan denk springen de tranen mij in de ogen, dus laat staan als ik ze morgen uitzwaai )) Ik gun het ze van harte, deelname aan de Wereld Jamboree, en ik zie uit naar de eerste vakantie weer met man, maar wat zal ik ze missen!
Jaren geleden deden de jongens mee met een hersenonderzoek van het LUMC en daarvoor moesten ze ook een MRI ondergaan. We mochten even om het hoekje kijken en toen ik de hersenen van mijn kind zag hield ik het ook niet droog (tot grote hilariteit van mijn man en waarschijnlijk ook van de onderzoekster...). Em waarom ik nou niet droog hield? Ik vond het in ieder geval heel speciaal om dat kijkje IN mijn kind te kunnen nemen!
Handige hooikoorts
Enkele weken geleden heb ik dochter ingeschreven in de nieuwe school. Eenvoudig een kwestie van een paar formulieren in te vullen. En toch. Daar kwamen de tranen. Al goed dat ik mijn rode, tranerige ogen kon wijten aan hooikoorts...
Katrien
Niet zo snel....
niet als het om de kinderen gaat, maar ook sowieso ben ik niet iemand die snel in tranen uitbarst. Maar soms dan weer wel om de gekste dingen. Zoals (moest er opeens aan denken omdat ik dat walvisfilmpje van Clo zag)..deze, van Christian de leeuw. Misschien komt het ook door de muziek, maar ik ben elke keer weer ontroerd als ik het zie...
http://www.youtube.com/watch?v=btuxO-C2IzE
Ingrid
Die leeuw
Schoot ik ook helemaal van vol toen ik hem voor het eerst zag. Op mijn werk.
Had iemand muziek al genoemd?
Vast wel, hè? Soms schrik ik er een beetje van als ik opeens tranen voel opkomen bij muziek. Dat muziek dat kan oproepen. Net zoals ik er ook blij van kan worden. Fijne uitvinding
Muziek ja!
Vooral als je eigen kind muziek maakt.
Kippevel
van dat filmpje van die leeuw, wat prachtig.
Ik krijg niet zo snel tranen in mijn ogen, maar in plaats daarvan krijg ik regelmatig kippevel : een mooi verhaal/boek (ook kinderverhalen), opmerkingen van de kinderen, iets op tv en nog zo veel meer
Niet zo vaak
maar wel standaard bij een verhaal of film waarin iemand doodgaat. Leuk hoor, als blijkt dat je nietsvermoedend aan zo'n oma-gaat-dood verhaaltje bent begonnen bij het dagelijkse wegbreng-voorlezen in de kleuterklas. Ik kan dan ook echt absoluut geen woord meer uitbrengen, het zijn wel meer dan wat traantjes.
Vliegtuigen
Van heel veel bovengenoemde dingen schiet ik vol. Ook van vliegtuigen die landen en opstijgen. Kan ik zondag mijn lol op.
Fianna
Ha, ik zat vorige week in Londen naast een vliegveld kwa hotel, dat zou een goeie voor jou zijn!! Ik vind vliegtuigen ook leuk, maar ja,mijn pa zat ooit bij de luchtmacht he!
Haha fianna
Maar goed dat ik dat niet heb, dat ik volschiet van stijgende en landende vliegtuigen. Ik zie er hier vanuit mijn huis zo'n 70 per dag overkomen om te landen (en als de wind anders staat ook stijgen), ik zou met een permanente brok in mijn keel rondlopen.
skik
Skik
Hahaha, dat zou wat zijn ja Nee, ik bedoel niet dat ik het steeds heb als ik vliegtuigen zie, meer alleen in de sfeer van een vliegveld, vetrekhal en dan een vliegtuigen wat opstijgt of landt (vooral als ik er zelf in zit).
Ik heb het ook met vertrekkende treinen, de internationale treinen dan, niet de Zoetermeerse Stadslijn
