Een kind is genoeg want 2e is niet gelukt, bij wie ook?

Ik snap sowieso de meerwaarde van meerdere kinderen niet zo. Een is meer dan genoeg. 

Ik heb meerdere kinderen, maar wil toch even reageren. Uit je verhaal wordt het mij niet helemaal duidelijk waarom het niet meer gaat lukken, behalve dat je een gevoel hebt. Betekent dit dat jullie het ook niet meer proberen? Want 1,5 jaar is gemiddeld misschien langer, maar ik ken genoeg vrouwen die er twee jaar of langer over hebben gedaan om natuurlijk zwanger te raken. En hoe oud ben je nu dan? 

Verder lijkt het me overigens prima om te bedenken (en zelfs heel gezond) dat geluk niet af hoeft te hangen van het aantal kinderen dat je hebt. Ik kan genoeg voordelen bedenken. Dus blijf daar vooral ook van genieten. 

Battle-Royale schreef op 16-09-2022 om 22:23:

Ik snap sowieso de meerwaarde van meerdere kinderen niet zo. Een is meer dan genoeg.

1 is prima

Alleen jammer van jou toontje .

Katjen schreef op 16-09-2022 om 22:45:

[..]

Ik ben nu 37, dus biologisch gezien best oud. Ik ben heel intuitief en mijn gevoel klopt bijna altijd. En mijn gevoel zegt nu dat het hem niet gaat worden. En ik word ouder en ouder en ik ben nu inmiddels al onvruchtbaar. Want was ik wel nog vruchtbaar dan was ik inmiddels wel zwanger geworden na zo een lange tijd. Vroeger werd ik wel heel makkelijk zwanger. Nu ben ik te oud. De pil heb ik ook weg gegooid, heb ik nooit meer nodig. Hetzelfde effect heb ik namelijk nu al van nature.

Proberen doen we ook niet meer, al hebben we natuurlijk wel lekker seks met elkaar als we er zin in hebben.

Maar 1 kind heeft absoluut voordelen zeker weten. En daar geniet ik echt van.

Ik vind je wijze van redeneren over je vruchtbaarheid bijzonder. De pil heb je weggegooid, maar menstrueer je nog wel? 
En wat betreft leeftijd, ik was 35,37 en 40 toen ik zwanger raakte van mijn kinderen. En nu zegt dat natuurlijk niets over iemand anders, maar ik zou het ook niet stokoud willen noemen. 

Bij ons was het bijna zover gekomen, en ik was ook al bezig om me te verzoenen met het idee dat mijn oudste genoeg was. 
Uiteindelijk is uit icsi cyclus 8 mijn tweede kind voortgekomen. 
Wij hadden er graag nog meer gehad, maar icsi 9 bleef niet plakken en toen zijn we gestopt. Ik was op dat moment 33 jaar. We hadden genoeg gestreden. 
Het leven is helaas niet geheel maakbaar, al lijkt dat soms wel zo te zijn. Maar wellicht is er toch nog wat mogelijk, mocht de wens er zijn. En met 1 kind hebben is helemaal niets mis, gezinnen komen in allerlei soorten en smaken. 

Ik vind je wel erg stellig over je onvruchtbaarheid. Zo lang je nog menstrueert heb je nog een eisprong en ben je vruchtbaar. 37 is echt jong om al in de overgang te komen. 

Om op je vraag terug te komen: wij hebben één kind. Dat duurde twee jaar voordat ik zwanger was. Bevalling was veel te vroeg, met alle daarbij behorende zorgen en een behoorlijke nasleep. Ik mag niet meer zwanger worden omdat de artsen dat niet verantwoord vinden. Inmiddels is onze dochter zeven en heb ik er over het algemeen vrede mee, maar soms heb ik er wel nog even verdriet om.
Mijn zus heeft ruim een jaar na mij een meisje gekregen dus best wat dingen zijn naar haar gegaan. Ik hecht geen waarde aan materiële dingen en we hebben niet heel veel ruimte voor opslag, dus dingen wegdoen was voor mij geen probleem.

Katjen schreef op 17-09-2022 om 00:35:

Bedankt voor jullie ervaringen. Uiteraard best heftige verhalen, maar ik heb wel het idee dat ook jullie er nu vrede mee hebben met de gezinssamenstelling toch? Die babyspullen hebben jullie die allemaal verkocht, weg gegeven of weg gegooid? Hoe oud was jouw kind toen? En lagen jullie op 1 lijn met jullie partner daarover?
Menstrueren doe ik nog. Ik heb een hele regelmatige cyclus van 28 dagen. Wel handig, want ik weet altijd precies wanneer dat feest weer begint. Over mijn onvruchtbaarheid ben ik heel zeker. Ik heb ook een tijd geleden een droom geha en ik weet zeker dat het daarover ging. Ik droomde dat ik op een trein wilde stappen maar kon het perron van de trein niet vinden wat ik ook deed en hoe ik ook zocht en ieder moment dreigde de trein te vertrekken vanwege de tijd. Dus wat ik ook doe het zal geen zin hebben. Er is geen weg naar dat perron. Ik kan het in ieder geval niet vinden en het hoeft ook niet meer. Maar dat is nu prima voor mij. Ik ben blij met mijn kind en mijn man en gewoon genieten van het leven. Tuurlijk zullen er momenten blijven dat ik het jammer vind en zal ik er soms mee worden geconfronteerd met het feit dat voor de meeste mensen meerdere kinderen krijgen vanzelfsprekend is en ook een makkie is voor de meeste mensen.

Even serieus, dus omdat je een droom over een trein hebt gehad weet je nu zeker dat je onvruchtbaar bent??

Babyspullen zijn zo weer voor weinig tweedehands aangeschaft. Aanbod genoeg.
Als het jou helpt om het af te sluiten zou ik het wegdoen. Man ligt dwars; weet hij dat jij het nodig hebt om het te kunnen afsluiten?

Welke arts heeft jou onvruchtbaar verklaard? 
Je hele verhaal komt nogal boomknuffelig en labiel over. 
Als je nog een regelmatige cyclus hebt, ben je niet oud. 37 is niet oud. 
Ik weet niet wie je probeert te overtuigen, maar mag hopen dat je je partner niet hebt wijsgemaakt onvruchtbaar te zijn en dan straks ineens confronteert met een wonder en zwanger blijkt.
Dat is namelijk gewoon simpele biologie.