Een derde?

Valt mij ook steeds meer op

Dat de dynamiek van 2 broertjes even anders is dan van 2 of 1 meisje(s). Die twee maken steeds meer zooi, en gooien met dingen.. In het bos slaan ze naar hartelust tegen bomen .. Terwijl ze ook graag knutselen en kletsen. Dus jongens maken sowieso meer herrie, zoiets? (hoewel nichtje van zelfde leeftijd ook een enorm feestbeest is maar zij is dan weer de vierde, dat scheelt ook in herrie, denk ik?)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Haha

Jongens die met stokken tegen bomen slaan, ik moet daar erg om lachen. Zie meteen twee berenvelletjes voor me maat 116 en twee knotsen.

Liora

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Tja meisjes/jongens

ik heb nauwelijks ervaring met jongens (heb wel veel neefjes) omdat ik 2 dochters heb en veel buurmeisjes. Maar ik zelf vind dus meisjes ook erg gecompliceerd, veel ruzie, veel gesteek en bazig gedoe bij afspraakjes. Het is nu minder aan het worden omdat ze nu op een leeftijd zijn dat ik het ze zelf laat uitzoeken en ze dat ook aan kunnen.

Er is nu een nieuwe lichting van 4 jarige meisjes op straat die alles nog moeten leren, dan moet er een huilen en de anderen gaan dan gemeen staan lachen, dat soort dingen. Jongens doen dat anders zie ik, die geven elkaar een ram en schelden elkaar voor iets uit, gaan naar binnen, gaan weer naar buiten en spelen dan de hele dag weer leuk verder. Meisjes moeten het tot de bodem eerst uitpraten en als die bodem te zien is graven ze er nog wat gaten naast...

Haha lidwientje

De beschrijving van die klas, alsof je het hebt over een instabiele chemische samenstelling.

Overigens zat mijn dochter drie jaar in een klas met 20 meisjes en 6 jongens en daar trad ongeveer het zelfde effect op, maar dan bij de jongens. Ze zouden Frans de Waal er eens op los moeten laten.

Hier

zijn ze alle drie druk maar individueel een stuk rustiger. Als er een weg is scheelt het al veel. Met zijn drieen komen ze af en toe in een dynamiek waar je moet van wordt. De luide stemmen van de kinderen Cobi herken ik ook. Hier is 's avonds weer rust en ik verlang weer naar mijn rustige vrije vrijdag (rust van 9-15.00 uur). Ze hebben nu al de tweede week vakantie...

Nou mensen!

Ik heb weer een vakantiedag overleefd met mijn 3 "schatjes" whhaha pffff ik heb het maar net overleeft. Vanmorgen hebben we lopend boodschappen gedaan ( ja die jongens moeten hun energie kwijt, hoewel middelste nu in rolstoel zit dus dat is even lastig) en vanmiddag hebben we koekjes en cake gebakken.
Je kan me afvoeren nu! vooral jongste en middelste waren ERG aanwezig. Middelste omdat hij nu met zijn gebroken pootje vanuit zijn rolstoel het heerlijk vind om de boel te commanderen, en omdat hij nergens snel heen kan lopen, gilt en krijst hij regelmatig. Jongste vind het heerlijk om broerlief het bloed onder zijn nagels vandaan te halen. Hij rent de hele dag in huis op en neer en zijn mond staat geen seconde stil, hij heeft wel 4 keer op de gang gestaan. Daarna ik zelf ook nog maar een paar keer op de gang gestaan.. want echt waar.. de rook uit mijn oren!
Oudste, die voorheen altijd het grote stresspunt hier in huis was, is de rust zelve! luisterd goed, gilt niet, praat rustig, helpt waar hij kan! heerlijK!
Ik ben zoooo blij dat de oudste 2 aan de medicatie zijn nu, als dat niet was geweest, en ze waren nu alle 3 zoals jongste nu is, had ik op de PAAZ afdeling gezeten nu... pffff zaterdag kan ik eindelijk weer gaan werken!
Morgen gaan we naar de dierentuin. Afmatten die mannen!

Toch wel een punt hoor

Ik lees met een grijns jullie verslagen van luidruchtige juvenielen.

Wij hebben thuis ook een jongste die heel hard praat, hij heeft een permanent schorre, lage stem, heel apart als je het hoort. Ik ben al eens met hem bij een logopedist geweest, die dacht dat het kwam omdat hij altijd als jongste tegen zijn broers op heeft moeten schreeuwen, en dit nu als standaarmodus heeft aangeleerd. Maar ze zou het aanzien tot hij de baard in de keel krijgt (hij is nu 8), mocht het dan nog niet over zijn dan moet-ie op spraakles.

Dus dat is één.

Dan hebben we middelste (11). Die is bij vlagen een stuiterende neuroot, met een stemmetje en een taaltje waar geen touw aan vast te knopen valt, of een irritant liedje eindeloos herhaalt. En dat dan in combinatie met óveral áltijd héél hard stampen. (Natuurlijk heeft die nou net zijn kamer op zolder: twee trappen).

Oudste (12) houdt van gezelligheid, maar weet daar vaak zelf niet veel anders aan bij te dragen dan maar op luide toon eroverheen te lallen. Of zo.

Het summum bereiken we als ze alledrie op de bank zitten. Dat wordt stoeien/vechten/lachen/brullen/huilen. Hard, het kan allemaal alleen maar hard.

Soms denk ik echt dat ik gek word.

Maar dan nu even serieus: mogen ze bij jullie gewoon ongelimiteerd herrie maken? Ik hak dat toch regelmatig vrij rigoreus af. Niet schreeuwen, niet stampen, behoort tot mijn dagelijks standaardrepertoire. Stoeien kan ik ook vrij slecht tegen, dat mag alleen heel af en toe. Keiharde TV mag van mij ook nooit.

Ben ik nou te streng? Moet je pubers toch ook hun ontlading gunnen, desnoods ten koste van hun moeder? Moet de TV gewoon aanmogen op het kanaal wat ZIJ willen in het volume wat ZIJ willen?

Of heb ik nog te brave kinderen die nog doen wat ik zeg, en zal ik nog wel wat beleven als ze straks 14, 15 zijn?

De kinderen van mijn zus zijn nog klein (5, 3, 2), maar die maken nog veel meer herrie dan de mijne vroeger (of verbeeld ik mij dat maar?), en mijn zus vindt dat allemaal best. Als ik haar bel en haar echt niet kan verstaan, brult ze nooit dat de kinderen stil moeten zijn, maar loopt ze naar een ruimte waar de kinderen niet zijn. (Soms moet ze het hele huis door tijdens het gesprek, want de kinderen komen haar natuurlijk telkens achterna). Ik verbaas me daar mateloos over: dat zij dat gewoon acceptabel vindt, in plaats van dat ze de kinderen leert om minder lawaai te maken. Ik weet toch zeker dat ik dat (met wisselend succes) toch nooit getolereerd heb, gewoon ongelimiteerd herrie maken zonder dat je moeder daar wat van zegt. Deden/doen jullie dat zoals ik het doe, of zoals mijn zus het doet? Dat intrigeert me nou wel.

Margje

Margje

Wij proberen zoon (5) aan te leren dat hij geen , of toch in elk geval niet teveel, herrie moet maken. TV mag ook nooit te hard. Herrie maken als iemand anders een telefoongesprek aan het voeren is leidt hier zeker direct tot een boze blik en bestraffend toespreken.
Het resultaat is wisselend. En zoon heeft een vrij schel stemmetje. En is nogal een kletskous...
Dochter is anderhalf en niet altijd even gevoelig voor ouderlijke correctie. Maar bij haar moet je je altijd meer zorgen maken als ze geen geluid maakt, ze kan namelijk heel stil zitten te spelen maar dat is dan meestal met dingen waar ze helemaal niet aan mag komen

Groeten,

Temet

Margje

Ik heb dat nooit geaccepteerd, gillen doe je maar buiten en heb niet het idee dat ze daar iets aan overgehouden hebben :o) Het was trouwens wel heel erg vaak herhalen ( consequent zijn, het woord komt vaak voorbij in OO draadjes) maar op een gegeven moment weten ze het echt wel !(Ze zijn nu alledrie 18 + )

2-1

Dus twee inmiddels (Temet en Shonagh) die net als ik proberen het volume te dempen, en een (Berber) die net als ik de herrie maar de herrie laat

We zullen wel zien wie straks de leukste kinderen heeft, ik ben echt oprecht benieuwd of er bv. een opvoedingseffect te zien zal zijn bij ons in de familie (hahahaha). (Ik weet eerlijk niet wat ik denk, misschien zijn de kinderen van mijn zus straks een stuk ongeremder dan de mijne en is dat heel leuk.)

Margje

3-2

Ja, ik stel paal en perk aan teveel herrie in huis, maar de grens is het snelst bereikt als we in bus of trein of restaurant zijn. Maar thuis ook, als we aan tafel gaan, of als ze naar bed moeten: rustig aan.
Verder mogen ze zich van mij in huis als idioten gedragen, zolang het veilig is. Als ze echt te daas worden verwijs ik ze naar buiten. Eenmaal daar (in het plantoen met speelspul voor het huis) bemoei ik me echt zo min mogelijk met ze. Maar meestal kiezen ze ervoor om in te binden. Vooral Stoffer is geen buitenspeler.
Ik laatste tijd heb ik een paar keer het volgende meegemaakt. Vraagt Stoffer aan mij: "mogen we op onze slaapkamer wel druk doen?" Zeg ik: "ja hoor, als jullie maar wel blijven uitkijken." Kom ik vijf minuten later kijken, zitten ze muisstil op bed, allebei in een boekje te bladeren... ?!!
Als ik aan de telefoon ben wil ik best één keer verkassen om een rustig gesprek te kunnen voeren, maar niet nog eens. Dus ehm... 3-2?
Groetjes! Maw.

Aha, berber

Je bent een wannabee

Ik vind het heel lastig om het te beoordelen, hoor. Als ik mijn zusje soms bezig zie, dan denk ik altijd dat ik het vroeger héél anders deed. Maar zij had dat vroeger ook bij mij, toen zij nog geen kinderen had, dat ze dacht: 'mij zal dat later niet gebeuren'. Dus misschien was ik wel veel erger dan ik me nu herinner. Of misschien is zij niet zo erg als het mij nu soms lijkt.

(Dit alles is overigens totaal zonder narigheid bedoeld, hoor, ik observeer het alleen, en denk daar vervolgens over na. Ik vind dat mijn zus prima met haar kinderen omgaat. En ik vind mezelf ook prima .

Margje

Gesprek

Ik ga soms de kamer uit op zoek naar een rustige plek, badkamer of zolder, als ik een telefoongesprek voer en ik geen zin heb om tv- of kindgeluiden of meeluisteraars te hebben.

Vera

Beiden

Ik zeg er wel wat van, maar het is vechten tegen de bierkaai hier. Vooral mijn dochter, oh dat dat kind geen uitknop heeft. Kan niet zacht praten, niet zacht lopen en in nog hardhorend ook als je afgaat op het volume dat uit de tv komt(soms denk ik echt weleens dat ze doof is, ze hoort je ook nooit). En ze kleppert de hele dag door.

Ik zeg er dus wel altijd wat van, maar het helpt niet veel en niet lang.

En bij een telefoongesprek ga ik altijd op de gang zitten. Dat gevecht ga ik niet eens aan....

Margje

Ja, ik perk in. Heel sterk. Ik kan niks hebben, ik denk dat ik eigenlijk een nieuwetijdskind ben. Of hoogsensitief ofzo. Nou nee, dat is niet helemaal waar. Ik kan best goed tegen vrolijke speelgeluiden in een nette, regelmatige kadans. Ik kan niet tegen ruzie-achtige geschetter of drammerig gejank. Of gillen om te gillen. O, en ik kan ook niet tegen onverwacht gebonk (deur dichtsmijten of van je hoogslaper afspringen ofzo). Dat sturen en inperken kun je nog gerust een jaar of 2 blijven doen, dat zijn ze midterm pubers (15 ofzo) en kloppen je goedmoedig op je hoofd (niet zo schreeuwen moedertje) terwijl ze hun immense lichamen de trap op proberen te krijgen. Slofslofslof. Om boven verder te kunnen gaan eeeeeeh hangen ofzo. Of gitaar spelen. O gruwel. Wat geniet ik toch van de talenten van mijn kinderen.

Tirza

Cobi

Mijn ouders (vijf eigen zoons en bijna altijd nog wel een extra pleegzoon) gingen toch echt voor behoud van eigen geestelijke gezondheid. Ze verbouwden de zolder tot jongenshangoord met camouflagenetten, geluidsisolatie (essentieel!), allerhande electronische apparatuur en posters met schaars geklede dames. De halve dorpsjeugd hing op die zolder, terwijl mijn ouders beneden sereen zaten te lezen met de meisjes .
Groetjes
Massi

Vriendin doet dat ook met haar mannen. Die heeft zo'n hol boven waar hele dagen volstrekt onduidelijke figuren rondhangen. Behalve bij familie-dingen (verjaardagen enzo), dan hangt dat spul volkomen onwennig beneden op de bank tussen de Echte Mensen. Lachen is dat, echt leuk. En dan maar pesten: wat word je toch láng jongen, tjongejonge, wat ben je toch gegroeid........

Tirza

Gezellig!

Ik vind 3 kinderen ook reuzegezellig. De dynamiek tussen de kinderen vind ik echt geweldig. Het is logistiek wel eens een nachtmerrie.

De kosten van kinderopvang vallen mee. Het kind met de meeste opvanguren kost het meest, de uren van alle andere uren kosten minder dan 60 ct per uur.

Maar inderdaad drie kinderen kosten flink veel geld. Drie paar kinderschoenen, drie winterjassen, drie keer zwemles, drie keer sportclubjes, drie keer sportschoenen, drie keer cadeautjes, drie borden eten, etc. Die dingen waarvan je echt merkt dat ze geld kosten gaan echt wel drie keer zo hard.

Natuurlijk kun je altijd kijken waar er ruimte zit. En met een beetje creativiteit kom je een heel eind!

Maar een grotere auto heb je zelden nodig. Met veel gedoe is het mogelijk om drie kinderzitjes naast elkaar te zetten (of eventueel 1 voorin met 1 volwassene achterin).

Het enige waar we drie best wel veel vinden is oppas vinden voor een weekendje weg. Onze ouders zouden het best wel willen maar dat vind ik best lastig. Zeker omdat ze dan zo beperkt zijn om dingen te doen. Maar heel erg mis ik het jaarlijkse weekendje weg nog niet.

Trouwens,

waar is sanwjr....?

Suggestie

een derde aan het maken?

Binnenkort eens kijken in de rubriek zwangerschap....