Dochter op schoot

Voor sylke

Ik lees al een paar dagen mee en word echt naar van dit draadje. Sylke, ik maak me zorgen om je dochter. Misschien heb ik het mis maar is er wel meer dan jij denkt. Je schrijft een keer dat er veel meer voorbeelden zijn maar je ze niet op durft te schrijven.Ik vul dan in(maar misschien heb ik het mis) dat die voorbeelden "erger"zijn dan die hand onder het nachthemd op haar blote rug. Want waarom aarzel je dan om het op te schrijven; omdat het misschien wel duidelijk maakt -als je het opschrijft- dat het allemaal niet zo onschuldig is? Je schrijft dat hij haar opwacht als ze thuiskomt. Waarvoor wacht hij haar op? Om te knuffelen? Heel bijzonder voor een volwassen man.
Ik denk veel aan je want stel dat het wel verder gaat dan jij aanneemt(en wat in mijn ogen al echt te ver is); wat moet je dan? Dan moet je als moeder stappen ondernemen om je dochter te beschermen maar met heel veel gevolgen.

Sylke het klinkt vast heel hard maar net als de anderen bedoel ik het goed. Ik hoop alleen dat je niet een moeder wordt die "het wel wist maar haar ogen er voor sloot".

Ik hoop dat ik er volledig naast zit voor jullie alledrie maar ik vraag me oprecht af of jullie dochter thuis veilig is.

Liedewij

@moes

Mijn partner heeft in zijn jeugd een verwrongen beeld van sexualiteit gekregen. Sex is vies, mannen willen sex, dus mannen zijn vies. Zoiets.
Toch is er nog een factor. Na heel wat jaren heb ik een zeer sterk vermoeden dat mijn partner Asperger heeft en zijn moeder ook. Dat is een belemmering voor goede communicatie en ook voor volwassen sexueel functioneren.
Zijn familie kenmerkt zich door niet of weinig communiceren, dingen doodzwijgen, verbergen, bedekken. Dat ik dit soort dingen bespreek is ondenkbaar. Dat kan enorme gevolgen hebben en dat risico vind ik (als moeder) te groot.
Dus Moes, er gaat dus inderdaad "veel \'mis\' te gaan, op emotioneel vlak en in het echte delen met elkaar". Voor mij betekent het dat ik heb moeten aanvaarden dat je een koe niet kunt leren dansen.
En verder verzwaart het de verantwoordelijkheid die ik heb als opvoeder.
Ik heb dit draadje gestart omdat ik van gedachten wil wisselen. Ik kan me niet permitteren om fouten te maken hierin.

@jo hanna

Mijn reactie op Moes maakt wat meer duidelijk denk ik.
Dat ik gesprekken uit de weg ga is een keuze. Als je merkt dat gesprekken niets opleveren, of juist gevolgen hebben die je absoluut niet wilt, dan kun je beter andere wegen zoeken om je doel te bereiken. En dat probeer ik dus.
Dank voor je reactie.

@liedewij

"Ik stond erbij en ik keek de andere kant uit." Dat geldt in elk geval niet voor mij. Ik ben niet laf of bang om in te grijpen als dat nodig is.
Dat ik voorzichtig ben met details is omdat ik niet herkenbaar wil zijn. Dat zou voor alle partijen schadelijk kunnen zijn.

@ alle anderen

Voor diegenen die ik niet persoonlijk heb geantwoord: dank voor jullie reacties.
Prettig om te ervaren dat jullie meedenken. Doet me goed.
Groeten van Sylke

Sylke

Ja maar juist als je vermoeden van een ass klopt, is het belangrijk duidelijk naar partner te zijn. Dan is zoiets als bijv het initiatief tot fysiek contact bij je dochter laten een duidelijke regel voor hem. Waarschijnlijk heeft hij dan ook nood aan duidelijke regels, want het kan zijn dat hij zelf niet aanvoelt tot hoever hij kan gaan.
En verder, als je vermoeden klopt, is het normaal om nogal op weerstand te stuiten. Maar ook dat is dan iets dat erbij hoort en waar jij moet leren aan voorbij te kijken. Die weerstand heeft hij nodig en verdwijnt ook wel weer. Mits hij het goed snapt.
Als je vermoeden klopt dan kan hij wel hulp gebruiken, of liever nog gezegd je dochter. Hij weet niet (of beperkt) wat in haar omgaat en dan is een tolk wel noodzakelijk.

Nog een keer voor sylke

Sylke, waarom reageer je niet meer? Heb ik-of iemand anders- je gekwetst? Dat haal ik niet uit je laatste postings. Ik vraag me oprecht af hoe het met je gaat. Maar je reageert niet meer dus deze draad zal voor jou klaar zijn. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst de komende tijd

groeten, Liedewij

@liedewij

De afgelopen week heb ik het allemaal eens rustig overdacht.
Het onderwerp grenzen trekken bood mogelijkheden om mijn partner erbij te betrekken. Grenzen trekken is niet het sterkste punt bij dochter en ze kan wel wat adviezen gebruiken. Ik heb dit dus aangekaart en hem gevraagd om haar te helpen haar grenzen beter aan te geven. Ik kon hierbij refereren aan situaties met vriendinnetjes en school. Hij vond het een prima plan. De thuissituatie heb ik erbuiten gelaten. Ik hoop hiermee te bereiken dat dochter ook naar haar vader toe beter haar grens kan aangeven.
Ik zie nu geen reden voor verdere stappen. Ik blijf wel heel alert.
Als ik niet ingrijp terwijl dat wel zou moeten, dan is dat heel schadelijk.
Maar als ik dit met partner bespreek terwijl er niets aan de hand is, zal hij zich onterecht beschuldigd voelen - hoe goed ik ook mijn best doe om neutraal te zijn en niet te oordelen. En vanwege dit gevoelige onderwerp bega ik dan zo ongeveer een doodzonde. Dat zou veel schade opleveren. Ik sluit zelfs niet uit dat het een onoplosbaar conflict zou worden.
Voor nu laat ik het erbij. Als er nieuwe aanleidingen zijn dan start ik wel een nieuw draadje.
Dank allemaal voor de reacties!