Dochter op schoot

Knuffelen

Sylke:
"Zijn moeder heeft hem vroeger duidelijk gemaakt dat mannen op sex beluste wezens zijn. Ze heeft haar dochters ook heel erg afgeschermd van hun vader. Ik weet dus wel haast zeker dat ik als overbeschermende moeder gezien zal worden en dat mij verweten zal worden dat ik hem belet in het uiten van zijn genegenheid."
En terecht, misschien. Wat is je probleem precies? Vind je knuffelen eigenlijk 'vies'?

Even meedenken...

Hoi Sylke,

Tja, wat een lastig probleem. Ik heb beslist geen problemen met knuffelen maar ik krijg wel een vreemd gevoel bij de manier hoe jij het nu beschrijft. (initatief gaat vaak van papa uit, ach dat is nog niet gek, maar wel dat het veel gebeurt wanneer je niet in de buurt bent) Het kan natuurlijk zijn dat je man door zijn opvoeding het gevoel heeft dat hij iets doet wat niet mag (zoals zijn moeder reageerde) en hij nu denkt dat jij zijn dochter van hem af zal schermen als je ze ziet knuffelen.
Je zou natuurlijk wel kunnen vragen waarom papa meestal met haar knuffelt als jij uit de buurt bent? Of daar een reden voor is? Verder zou je je dochter wel in het algemeen kunnen voorlichten. Dat zij zelf de baas is over haar lichaam en dat niemand (ook niet papa of mama of de huisarts bijvoorbeeld) aan haar mag zitten als zij dat niet wil en dat ze dat ook moet kunnen zeggen.
Misschien kan je het goede voorbeeld geven door wel in het bijzijn van papa met dochter te knuffelen of een groepsknuffel te geven waardoor je laat merken dat er vanuit jou geen problemen zijn met het geven van knuffels? (ik zit ook maar even hardop te denken hoor) Of zoals ik met zoontje wel eens zit te knuffelen en dan komt papa voorbij en hij doet quasi beledigd dat zoon mij zit te knuffelen of duikt er ook bovenop, en soms zegt hij voor de grap 'hee ophouden nu, mama is van mij'

Verder zou ik wel in het algemeen in gesprek blijven met je man, ook over sexuele voorlichting in het algemeen en dat dochter van haar ouders moet leren waar haar grenzen liggen, ook vaders zijn hier belangrijk in natuurlijk.

Maxime

Zo las ik het niet (marsy)

Hoi MarSy,

Zo las ik het niet, ik denk dat Sylke helemaal geen probleem ermee heeft dat papa knuffelt, maar wel dat het in haar ogen een beetje 'stiekem' lijkt te gebeuren. (als mama niet in de buurt is) tja, misschien zou ik daar ook wel een vreemd gevoel bij krijgen) Mijn dochter is 13 jaar en al een hele vrouw (1.75 lang) en zit nog bij ons op schoot met haar lange lijf en puntige billen (auw!) alleen dat gaat geheel in de openheid en niet wanneer ik net de kamer uit ben.
Klopt dit Sylke?

Maxime

Ongemakkelijk

Misschien voelt je man zich door de houding van zijn moeder ongemakkelijk als hij onder jouw toeziend oog wat met zijn dochter knuffelt. Om eerlijk te zijn ben ik nogal verbaasd dat je zo weinig vertrouwen in je man hebt dat je je eigenlijk al helemaal misselijk denkt bij het idee dat hij over de schreef zal gaan. Heb je er aanleiding toe om hem te verdenken? Wat doet hij dan waardoor je je dochter moet bijbrengen dat ze dat moet afweren?
Ik snap soms niet waarom veel mensen zo ingewikkeld naar elkaar toe doen. Ik lees hier zo vaak dat vrouwen zich hardop afvragen of ze er wel over kunnen beginnen tegenover hun man. "Kan ik hem dat wel vragen?" of "Hoe moet ik dat eens voorzichtig brengen?" Ik heb er denk ik 1 gesprek aan gewijd voor zover je het een gesprek kunt noemen. We kregen het over incest in het algemeen en toen heb ik gezegd dat hij meteen op straat gezet wordt als ik ook maar een beetje merk dat hij zoiets zou doen. Het is meer een hypothetisch dreigement, omdat het is gericht aan een man die zich in de verste verte niet kan voorstellen dat vaders zich aan hun dochters kunnen vergrijpen. Hij wenst zulke kerels veel ergs toe. Je bent nota bene met elkaar getrouwd of je woont samen dan hoor je dat soort onderwerpen toch met elkaar te kunnen bespreken? Je kunt toch gewoon duidelijk maken dat er grenzen zijn aan wat 'betamelijk' is?

Vertrouwen

Hoi,

Zelf vind ik het nogal schokkend dat je je man ervan verdenkt dat hij ongepast intiem is met je dochter. Als je die verdenking echt hebt, is dat nogal ernstig, en moet je je afvragen waarom je bij hem bent. Als je denkt dat hij zich werkelijk aangetrokken voelt tot jullie dochter, dan zou je haar in bescherming moeten nemen.

Liora

Ik kan het ook niet helemaal volgen

wij hebben 2 meiden. en 's avonds zitten wij vaak gezamelijk op de bank (2 banken) de ene bij mij en de andere bij d'r vader. oudste is 15 en helemaal volgroeid. heeft zelfs al een vriendje gehad. jongste is bijna 11 en begint pas met groeien tot 'vrouw'. maar ze zitten nog net zo tegen ons aan....als toen ze kleuter waren. op schoot gaat met oudste niet meer. daar is ze te zwaar voor, maar ik neem aan dat tegen je aan hangen en onder armen kruipen en lekker warm 'achter'of voor je liggen en je daarbij vastpakken ook erbij horen?
soms krijgt oudste nog een kietelbehandeling van d'r vader....meestal op zijn initatief, maar ze 'vraagt' daar (nonverbaal) wel enigzins om en ondanks dat ze hard gilt dat ze nee, nee dat niet wil, spreekt haar gezicht andere woorden.
nog nooit heb ik het idee gehad dat door haar groei hier iets aan veranderen moest/zou moeten. de kinderen hebben trouwens ook geen voorkeur (en wij ook niet) ze zitten/hangen net zo graag bij mij als bij hun vader.
ik denk dat het feit dat het enigzins 'stiekum' gebeurd de suggestie wekt dat het 'not-done' is of 'fout'. maar misschien is dat wel door de invloed van zijn opvoeding?
zoals het bij ons gaat...is het gewoon onschuldig. waarom zou dat op moeten houden als je opeens groeit?
ik denk dat als puber zelf dit niet zou willen of ik dat non-verbaal zou 'merken' ik er wel iets van zou zeggen/over praten, dat zou mijn man geen enkel punt vinden. mannen kunnen soms ook wel enigzins 'blind' zijn voor non-verbale signalen en mijn man zou zeker luisteren naar me en er rekening mee houden. ik zou dan wel eerst bij puber navragen of dat wel zo is....
groeten albana

Details

Met alleen maar gewoon knuffelen is natuurlijk niets mis. Misschien is je man wel gewoon blij dat hij normaal onbedorven met zijn dochter knuffelen kan zonder dat er een strenge moeder hem inwrijft dat hij slechts op seks belust is. Het is natuurlijk moeilijk om nuances te verwoorden hier, maar wat is het nu precies dat jou zorgen baart, Sylke? Het feit dat het initiatief van je man uitgaat? Het feit dat ze al een echt "vrouwtje" aan het worden is? Zie je dingen die je verontrusten?
Ik trek nu even de vergelijking door met mijn jongens: die hangen ook nog graag op schoot en knuffelen ook graag. Over een paar jaar doen ze dat hopelijk ook nog. Is dat ook laakbaar?

Blijf bij je gevoel

In dit soort zaken kan je het bijna nooit goed doen: als je je een vervelend gevoel hebt beginnen veel mensen je van projectie en spinsels te betichten. Als er 'iets' zou gebeuren, word de moeder ook vaak erop aangekeken: had je dan niets door? waarom heb je niet ingegrepen?
Ik heb meegemaakt dat ik hier het halve forum over me heen kreeg toen ik een vraag postte over een zoon vab een vriendin die door zijn vader misbruikt zou zijn. Verzinsels van de moeder, vader niet zomaar verdenken, de moeder zou wel labiel zijn e.d. En in dat geval had de vader het notabene toegegeven (en is er inmiddels voor veroordeeld). Ik bedoel: iedereen struikelde over elkaar om de vader ten koste van het kind te verdedigen.
Nou was dat een veel zwaardere zaak maar ik proef hierboven eenzelfde tendens. Nou moet je natuurlijk niet iemand ten onrechte beschuldigen. En het kan natuurlijk zijn dat je zelf eerder oplet als je zelf zoiets mee hebt gemaakt. Maar aan de andere kant is het in dit soort precaire zaken nog niet zo gek om bij je gevoel te blijven.
Ik zou toch proberen mijn dochter sterker te maken (is sowieso handig voor meiden van die leeftijd) door gesprekken over grenzen aan te gaan. Bij toekomstige vriendjes is het toch ook van belang dat ze haar grenzen aan kan geven?
Tegenover je man zou ik niets over het seksuele aspect zeggen (want dat is er wellicht niet) maar wel vragend opperen dat het toch wel op let of Truusje wel zin heeft in knuffelen etc. Net zoiets als je bij kietelen zou vragen, ik bedoel er zijn ook zoveel volwassenen die daarin te lang doorgaan zonder dat ze op het kind letten.

Maar blijf in ieder geval bij je gevoel hoor.

MariaRosa

@maxime

Dank voor je reacties. In je eerste posting schrijf je: "Tja, wat een lastig probleem. Ik heb beslist geen problemen met knuffelen maar ik krijg wel een vreemd gevoel bij de manier hoe jij het nu beschrijft. (initatief gaat vaak van papa uit, ach dat is nog niet gek, maar wel dat het veel gebeurt wanneer je niet in de buurt bent) Het kan natuurlijk zijn dat je man door zijn opvoeding het gevoel heeft dat hij iets doet wat niet mag (zoals zijn moeder reageerde) en hij nu denkt dat jij zijn dochter van hem af zal schermen als je ze ziet knuffelen."
Dat is wel iets om over na te denken. Zijn angst voor vrouwen heeft hem lang belemmerd in zijn sexueel functioneren. Wat er binnen mijn vermogen lag heb ik geprobeerd om hem meer vertrouwen in zichzelf te laten krijgen op sexueel gebied. Maar het blijft een precair iets voor hem.
Ook schrijf je: "ik denk dat Sylke helemaal geen probleem ermee heeft dat papa knuffelt, maar wel dat het in haar ogen een beetje 'stiekem' lijkt te gebeuren. (als mama niet in de buurt is)".
En dat is precies het punt. Ik heb helemaal geen probleem met knuffelen. Maar als dat gebeurt vanuit onzuivere drijfveren, dan heb ik er wél een probleem mee.

@marsy

"Je geeft duidelijk aan welke ouderboodschap vader heeft meegekregen, maar wat heb jij meegekregen en hoe vormt die ouderboodschap nu je beeld?"
Wat je voor opvoeding van je ouders hebt meegekregen kán een rol spelen. Je kunt ook eraan werken om je los te maken van overtuigingen die je niet deelt. Als volwassene heb je de keus een andere weg te gaan.
Mijn ouders waren niet vrij op sexueel gebied. Maar mij heeft dat nooit in mijn sexuele ontwikkeling belemmerd. Ondanks alle geboden en verboden en voorzorgsmaatregelen en preken, werd ik al jong sexueel actief. Als het haar keus is en als ze het veilig doet, zou mijn dochter daar van mij de ruimte voor krijgen.

@liora

@Liora
"Zelf vind ik het nogal schokkend dat je je man ervan verdenkt dat hij ongepast intiem is met je dochter."
Daar verdenk ik mijn partner niet van. En ik denk ook niet dat het zo ver zou komen.
Maar wat ik wél denk, is dat hij zijn behoefte aan lichamelijk contact deels bij haar 'haalt' en dat vind ik niet correct. Huidhonger wordt het wel eens genoemd hier geloof ik.

@mirrek

"En hoezo weet jij eigenlijk dat het vaker gebeurt als jij er niet bij bent? Zeggen ze dat tegen je?"
Soms kom ik binnenlopen als ik nog niet wordt verwacht. Soms kom ik het te weten door opmerkingen van familie of bekenden.
"Knuffelen kan en mag altijd, ook al ben je twee meter lang, mits niet afgedwongen, door niemand."
Wie kan je makkelijker "overhalen" tot knuffelen als je eigenlijk niet wilt dan een van je eigen ouders? Daar hebben we het dus over.
"Ik kan me niet voorstellen dat er onderwerpen zijn die je met je partner niet kan bespreken."
Ik wel. Mijn partner heeft een beperkt vermogen om naar zijn eigen rol te kijken. Ik kies er soms voor om dingen niet te bespreken omdat ik opzie tegen de conflicten die dat oplevert.

@maria rosa

"In dit soort zaken kan je het bijna nooit goed doen: als je je een vervelend gevoel hebt beginnen veel mensen je van projectie en spinsels te betichten."
Dat zeg je heel goed. Ik heb mezelf uiteraard afgevraagd of ik hier zélf zuiver in sta. Ben ik bekrompen, jaloers op aandacht, overtrokken bezorgd, etc. etc. Maar deze dingen spelen geen rol. Ik gun de kinderen een vader die er voor ze is, die van zou houdt en die leuke dingen met ze doet. Maar wat ik niet wil, is dat vader de aandacht van dochter claimt voor zichzelf.
Ik heb mijn dochter vanmiddag langs mijn neus weg gevraagd of ze het fijn vond om op schoot te zitten. "Niet altijd" was het antwoord. En toen ik vroeg wat ze deed als ze geen zin had kwam er dus het antwoord waar ik bang voor was. "Dan doe ik het toch want als papa zijn hand uitsteekt vind ik het moeilijk om dan niet te komen". Daarna hadden wij dus een gesprekje over grenzen en dat die óók gelden voor ouders en verdere familie. En ik heb haar de suggestie gedaan dat ze kan nee kan zeggen omdat ze nét van plan was iets anders te gaan doen (tv, huiswerk, toilet, etc.).

Sylke

Lastig zeg. Ik heb buiten dat wat gezegd is niet veel aanvullingen maar werd getriggerd door je laatste zin.
Ik snap dat dit makkelijker is voor je dochter maar het lijkt me ook goed haar te vertellen dat ze NEE mag zeggen, gewoon omdat ze niet wil... (niet omdat ze toevallig iets anders wilde doen). Maar ik snap dat dat heel lastig kan zijn en een uitvlucht van een andere activiteit een mooie tussenoplossing.
Sterkte

Vroeger

Toen ik een jaar of 10 was, heeft mijn moeder ooit een gesprek met mij gehad over het knuffelen van mijn vader met mij. Dat ik dat alleen moest doen als ik dat wilde, dat ik er nu wel een beetje te oud voor werd, etc. Ik vond dat toen heel vervelend en raar. Wij knuffelden gewoon, zonder enige bijbedoeling, zoals ik mijn hele leven al gedaan had met mijn ouders.

Pas later, toen ik hoorde dat zij zelf als kind misbruikt was, begreep ik haar bezorgdheid en bemoeienis beter. Op dat moment vond ik het heel naar en heb ik daarna ook nooit meer echt geknuffeld met mijn vader.

Huidhonger

Als je de indruk hebt dat je man veel huidhonger heeft, kun je dan ook zelf niet wat vaker knuffelen?

Dirksmama

Sylke schreef;
Quote Dat is wel iets om over na te denken. Zijn angst voor vrouwen heeft hem lang belemmerd in zijn sexueel functioneren. Wat er binnen mijn vermogen lag heb ik geprobeerd om hem meer vertrouwen in zichzelf te laten krijgen op sexueel gebied. Maar het blijft een precair iets voor hem.

De man van Sylke is waarschijnlijk toch een beetje bang voor volwassen vrouwen en intiatief naar haar toe. Ik denk dat Sylke denkt dat hij die angst niet heeft bij een kind en dat is een verontrustende gedachte. En waarschijnlijk niet onterecht.

Sylke

Sylke,

Waarschijnlijk is je gevoel juist dat er iets niet klopt. En ik vind het heel goed dat je er iets mee doet!

Ik ben zelf door mijn vader misbruikt nadat hij eerst jarenlang mijn grenzen niet gerespecteerd had in lichamelijk contact. Het is voor een kind bijna onmogelijk om daar nee tegen te zeggen. Kijk toen het echt mis gegaan was, heb ik wel tegengestribbeld maar toen was het leed al lang geschied. Zelfs als hij uiteindelijk niet tot sex was overgegaan had hij toch veel schade gedaan door steeds weer mij tegen zich aan te trekken, verkeerd te stoeien en zo.

Begrijp me goed er is niks mis met knuffelen en stoeien maar alleen als het voor beide partijen fijn is. Voor een kind is het niet fijn als het wordt gebruikt of dat nou als levende knuffelbeer is of sexueel getint.

Als jouw gevoel dus is dat hij vaak knuffelt vanuit zijn eigen behoefte en daarbij niet opvangt dat zij niet wil dan vind ik dat je er heel goed aan doet dat met haar te bespreken. Eigenlijk vind ik dat je het ook met hem moet bespreken. Misschien kunnen jullie een woord of een teken afspreken dat je dochter kan gebruiken om aan te geven dat ze niet wil?

Robin Norwood beschrijft dit proces heel goed. Ik geloof dat het boek "vrouwen die te veel liefhebben" heet. In het engels Women who love too much.

@dirksmama

"Als je de indruk hebt dat je man veel huidhonger heeft, kun je dan ook zelf niet wat vaker knuffelen?"
Als ik jou goed begrijp, dan denk je dat hij tekort komt en dat elders gaat halen.
Het ligt genuanceerder. Hij gaat het uit de weg. Hij stapt 's-avonds in bed draait zich met zijn rug naar me toe en valt in slaap. Hij blijft in de ochtend nooit uit zichzelf even liggen in bed om te knuffelen. Het voelt alsof hij een muur opwerpt. Voor lichamelijk contact van een simpele zoen tot knuffelen tot sex ligt het initiatief bij mij.

Sylke

Uit jouw eerste posting lees ik dit: "Ze zit nog regelmatig bij haar vader op schoot. Waar ik problemen mee heb, is dat het vaak duidelijk van hem uit gaat. Ik heb de indruk dat het vooral gebeurt als ik niet in de buurt ben. Ik vind het lastig om hier met dochter over te praten. Ze doet immers niets fout. Ze is een lieve meid, maar ze is meegaand. Ze geeft haar grenzen niet goed aan. Moet ik dit laten gaan? Zie ik spoken? Of moet ik toch met dochter praten. Moet ik haar zeggen dat als zij zich niet prettig voelt bij aanrakingen van vader dat ze dat mag weigeren?"

Ik schrik van de dingen die je schrijft. Hier een meid van dezelfde leeftijd, dol op haar vader, zei van de week nog: wil je me even optillen en knuffelen, en nooit, nooit heb ik daar het gevoel bij dat hij haar knuffelt alleen 'voor zichzelf', maar omdat ze een mooie relatie hebben, dat het in balans is: op initiatief van beiden en als de een of de ander niet wil, geen tijd heeft/neemt of wat ook, dan niet. Even goede vrienden.

Ik begrijp jouw gevoel niet, zeker niet als je in een latere posting aangeeft dat je er niets sexueels achter zoekt. Dan heb je (dat schreef je óók in een latere posting) nu het probleem toch opgelost, nu je met je dochter sprak over 'grenzen' (en dat lijkt me een algemeen verhaal, niet alleen naar haar vader toe, maar ook naar jou en alle andere mensen)?

Als je zorg er nu nog is, is er dan niet ergens een ándere ongerustheid van jouw kant? Heel plat gezegd: misschien haalt hij wél bij haar wat hij bij jou niet krijgt. En dan niet 'niet krijgt' omdat jij het niet kan geven, maar omdat hij niet weet hoe te ontvangen? Zo klinkt het in ieder geval dan weer in je laatste posting...

En als jij dit aanvoelt, en/maar tevens begrijpt dat er niet over te praten valt met hem (en daar heb je ook begrip voor, vanwege zijn verleden, vanwege hoe hij er in 'zit'?), vind ik dat je er tóch met hem over in gesprek moet. Simpelweg omdat je dat aan je dochter verplicht bent. Je hoeft je man niets te verwijten, je kunt ook vragen stellen, toch? En je eigen zorg uitspreken? Moeilijk hoor allemaal, ik krijg het ook niet helemaal onder woorden gebracht zoals ik zou willen, maar zoals gezegd: ik vind jouw zorg zorgwekkend... Groeten van Moes.

@meike

Dank voor je post. Je raakt precies het punt.
De situatie is dat het initiatief voor welk lichamelijk contact dan ook van mij moet komen. Daar zit een hele problematiek aan vast, maar het voert te ver om daar in dit draadje op in te gaan.
Naar dochter toe neemt hij vaker het initiatief dan dat zij dat doet. Hij wacht haar bijvoorbeeld op als ze thuiskomt. Er zijn nog veel meer voorbeelden, maar ik aarzel om die hier neer te zetten.
Het hóeft natuurlijk niets te betekenen. Dat maakt dat ik zo voorzichtig ben. Ik wil geen dingen doen of zeggen waar ik spijt van heb.

Intuitie vertrouwen

Hoi Sylke,

Ik ben eigenlijk nooit meer op dit forum, lees af en toe mee en voel me soms geroepen te reageeren...

Ik vind het heel goed dat je je gevoel vertrouwt en er iets mee doen. Lijkt me een heel lastige situatie.
Goed dat je er bij je dochter naar gevraagd hebt. Ik ben het eens met < naam even kwijt> dat je dochter geen uitvlucht hoeft te hebben om nee tegen het knuffelen te zeggen. Maar dat het wel kan helpen om haar nee te laten zeggen. "Daar heb ik geen zin in" vind ik ook een mooie reden maar goed.

Lastig dat je man moeijlijk omgaat met lichamelijk intimiteit ed. Daar gaan mijn alarmbellen eerlijk gezegd wel van rinkelen en dat hij zijn behoefte dan bij jullie dochter haalt. Is het echt niet mogelijk er met hem over te praten? Niet aanvallend maar vanuit liefde voor hem en jullie gezamenlijke liefde en verantwoordelijkheid naar jullie dochter? Of misschien met haar erbij?

Aan de andere kant vind ik ook dat je hier wat van je man in mag eisen, niets overleg of praten. "ik verwacht van jou dat je voortaan eerst aan X vraagt of ze zin heeft om bij je te komen" oid? En dat je het er met z'n drieën over hebt dat het oke is om grenzen aan te geven..

Ik wens je succes en wijsheid. Blijf iig op je intuitie vertrouwen. In dit soort gevallen kun je (binnen de liefdevolle omgeving van je gezin) nooit te veel zeggen, dochter gaat altijd voor!

Groet Helen

@en toch

Dapper van je om dit zo met ons te delen. Jij beschrijft hoe gemakkelijk het is voor een ouder om over de grens van een kind heen te gaan. Het voelt vertrouwd en dat moet het natuurlijk ook zijn. Tenzij de volwassen partij er ook een eigen belang bij heeft.
Ik denk niet dat mijn partner tot sexueel misbruik zou komen. Maar lichamelijk integriteit schenden kan op veel manieren - niet alleen met sex.
Om je een voorbeeld te geven: ik heb ook gezien dat hij haar blote rug aaide toen zij in een wijd slaapshirt rondliep. Hij zag niet dat ik het zag. Maar dat hij dan zijn hand ónder dat shirt steekt, dat vind ik dus over de grens.
En praten. pfffffffff. Dit zit precies op zijn kwetsbare punt (als vent tot de orde geroepen worden door een volwassen vrouw). Dat maakt praten vaak heel moeilijk. Ik kan niet overzien wat de gevolgen zijn als ik hier een gesprek over begin. Voor alle betrokkenen bedoel ik.
Mijn verwachting is dat hij dit vér van zich zal werpen en me dit erg kwalijk zal nemen. In zijn leven komt de shit altijd van vrouwen namelijk.

Slachtofferrol, en dan?

"Mijn verwachting is dat hij dit vér van zich zal werpen en me dit erg kwalijk zal nemen. In zijn leven komt de shit altijd van vrouwen namelijk."

Hé Sylke, dat lijkt me een man die in de slachtofferrol is gaan en blijven zitten: al die nare vrouwen doen mij dingen aan. Sorry dat ik het zeg, maar juist vanuit de slachtofferrol kunnen mensen gedrag en handelen voor zichzelf rechtvaardigen dat ze eigenlijk aan zouden moeten pakken, eventueel met hulp. En juist door die slachtofferrol laat jij jouw man nu 'buiten schot' en leg je wat mij betreft daarmee heel veel bij jouw dochter en jouzelf neer.

Een echt volwassen persoon moet je op z'n minst vragen kunnen stellen. Ook dit vind ik weer zeer zorgelijk, maar nu dan in júllie relatie, sorry dat ik het zo zeg. Er lijkt veel 'mis' te gaan, op emotioneel vlak en in het echte delen met elkaar. Ik kan niet anders dan het zo zien. En ben onveranderd bezorgd over jouw zorg, en inmiddels ook over je dochter. Niet vanwege een mogelijkheid tot sexueel misbruik, daar kan ik niets over zeggen, wél over een meisje van 10 (een vrouw!) dat al zo veel (emotioneel en praktisch) rekening moet houden met een vader in de slachtofferrol.

Logisch dat ze moeite heeft met grenzen aangeven, die lijken ook niet (h)erkend te worden, er niet toe te doen, althans, die van haar vader zijn altijd nog belangrijker, en (oh, nu word ik echt heel direct...) ze ziet haar moeder hetzelfde doen...

En nog steeds, hoe hard ik het hier ook opschrijf, schrijf ik dit uit zorg, Sylke, echt waar. Dus ik hoop dat je door de hardheid heen kunt lezen en je iets kunt met wat ik opschrijf... Groeten van Moes.

Grenzen

Wat lastig, ook voor jou.
Misschien kun je iets aan mijn ervaringen hebben.
Mijn vaders bedoelingen naar mij toe zijn nooit of te nimmer van sexuele aard geweest. Verder ook alleen maar heel goedbedoeld, liefdevol enz. Toch vond ik het op een bepaald punt ook niet (altijd) meer zo prettig. Ik denk overigens niet dat dat voor mij ook met iets sexueels te maken had, en ik weet ook niet of het kwam met de pubertijd oid, denk dat dat weinig met elkaar te maken had.
Meer met een bepaalde afstand naar mijn vader, ik had niet altijd (meer) zin in fysiek contact. Ik weet nog dat hij me steeds uitnodigde om bij hem op de bank te liggen, samen tv kijken, ik in zijn armen. Op een bepaalde leeftijd vond ik dat niet meer fijn. Maar no way dat ik dat durfde aangeven.
Misschien kun je meer bij dochter bereiken. Maar, ik kan alleen maar afgaan op mijn eigen ervaringen, ik denk dat je veel verwacht van je dochter als je haar vraagt haar grenzen aan te geven naar vader. Ik had dat denk ik niet gekund.
Heb nooit gemerkt dat mijn moeder hierin iets signaleerde. Maar een open gesprek met mijn vader had weinig opgeleverd, mijn vader was en is niet zo goed in inleven in een ander, zou mijn grenzen niet aangevoeld hebben.
Ideaal zou zijn denk ik als je met partner iets kunt afspreken zoals dat het initiatief van dochter moet komen om te knuffelen oid. Dat is duidelijk. Maar kan natuurlijk niet beoordelen of je dat bij partner bij elkaar kunt krijgen.
Wel denk ik, hoewel ik het nu ook niet als een ramp heb ervaren, ik het heel fijn gevonden zou hebben hierin beschermd te worden. En misschien was ik dan sowieso wat sterker geworden in het aangeven van grenzen naar anderen toe. Dat leer je denk ik toch in de eerste plaats doordat je ouders die grenzen respecteren.
Succes!

Wat hij doet

bij je dochter is in feite hetzelfde als wat er bij hem werd gedaan: geen grenzen respecteren. En dat zou de insteek van het gesprek kunnen zijn.

Jona

Bedoel het niet rot, maar...

is er dan niet een kans dat je dochter dan ook met jou knuffelt met tegenzin? Huidhonger hebben we eigenlijk allemaal wel, ik krijg wel meer de indruk dat een vader er sneller op gekeken wordt dan een moeder.
Maar wel goed om je ogen open te houden, maar ga geen spoken zien overal.
Ik zou een gesprek als gezin houden, met inderdaad een soort van wachtwoord, voor als je het echt niet wilt en waar iedereen zich moet aan houden, en waar je iedereen op aan mag spreken als die zich niet aan het wachtwoord houdt.

Het seksuele is niet de kern

De kern is het grensoverschrijdende. En het grensoverschrijdende is onomstotelijk bevestigd doordat dochter bevestigd heeft dat ze niet altijd zin heeft om met paps te knuffelen en dat ze dat niet tegen paps durft te zeggen. Ik vind dat eerijk gezegd wel zorgelijk. Ik vind het overigens bemoedigend dat ze het wel tegen moeder durft te zeggen en gezegd heeft want dat betekent dat er wat te doen valt.
Wat ik hier lees, aan feiten, is een vrouw die niet met haar man durft te communiceren over grensoverschrijdend gedrag en een dochter die niet haar vader, durft te praten over grensoverschrijdend gedrag. Dan kun je zeggen: zou moeten kunnen, maar wat hebben ze eraan? Daar gaat vast een jarenlange geschiedenis aan vooraf en ze weten vast tamelijk goed wat ze krijgen als ze dit opengooien.
Het is pappen en nathouden in deze situatie. Als je niet open met je man kunt communiceren, zul je het met je dochter moeten doen en zul je met haar naar mogelijkheden moeten zoeken om om zijn gebrek aan inlevingsvermogen heen te laveren zonder dat de hel losbreekt. Geef haar ruimte om helder te zijn, de realiteit onder ogen te zien en te handelen op een manier die haar recht doet (grenzen stellen zonder de negativiteit van haar vader over zich heen te krijgen). Het is misschien niet ideaal maar je moet wat.
Groet, Jo Hanna