Discussie thuisbevalling
Naar aanleiding van de veroordeling van 3 vroedvrouwen die vrouwen hielpen die met indicatie toch thuis wilden bevallen. Inmiddels diverse discussiestukken. Maar misschien is iedereen er wel een beetje moet van geworden. Weer een discussie over de verregaande bemoeienis die de overheid zich tegenwoordig permitteert.
Zelf ben ik uiteraard wel blij met dit 'weerwerk'.
http://www.trouw.nl/tr/nl/4516/Gezondheid/article/detail/3478953/2013/07/20/Ex-kinderrechter-Bevallen-in-ziekenhuis-afdwingen.dhtml
Bejegening
Terwijl je in de samenleving gewoon bejegent wordt als de professional die je bent kunnen dit soort hulpverleners dus blijkbaar openlijk vijandig tegen jou acteren: jij doet er niet toe. Toevallig ben ik wel de ouder van dit kind en het is in het belang van het kind dat ik de zaak ook goed doormaak, we hebben hetzelfde belang, daarin is geen tegenstelling.
Ik denk dat als iemand zomaar even zegt dat het om je kind gaat en jij mag je snuit houden anders ben je een kindermishandelaar dat je echt veel zin hebt om weg te lopen.
Annej
Nu lees je alleen maar wat je wil lezen. Als het gaat om de bevallingsbeleving van de moeder en het welzijn van het kind kies je natuurlijk altijd voor het laatste. En bijna alle moeders doen dat, na een keer slikken, ook. Ja, en wat te doen met die enkele moeder, die alle kennis en wetenschap ten spijt, toch keuzes maakt die weliswaar niet in haar beleving, maar wel feitelijk, levensgevaarlijk zijn voor haar kind en zichzelf? Daar gaat de discussie over. Maar telkens worden er rookgordijnen gecreeerd (in het ziekenhuis lopen levensgevaarlijke artsen rond en er zijn bacterien en ik heb een vervelende verpleegster getroffen enz., enz.). Ik begrijp dat die negatieve ervaringen verschrikkelijk naar zijn, maar daar gaat het hier niet over. Wat te doen als een moeder, om wat voor redenen ook, weigert naar het ziekenhuis te gaan, ook als dat het leven van haar kind kan redden? Het komt weinig voor, maar wat als? In een eerdere discussie heb ik een levensreddende bloedtransfusie van een kind van Jehova-getuigen genoemd. Vind je dan ook dat dit ook niet afgedwongen mag worden en dat het ouderlijk gezag belangrijker is dan het leven van het kind? Het is geen simpel verhaal, en je maakt het jezelf in mijn ogen wel makkelijk door alleen maar vanuit een kant (rechten van ouders) te redeneren. Waar blijft het kind in jouw visie?
Fio
Probeer nou eens het probleem achter deze kwesties te bespreken? Dit is wel heel makkelijk zo. Op zich zijn drie tuchtrechterlijke veroordelingen in de gezondheidszorg geen wereldnieuws (die zijn er wekelijks, en hele heftige ook), maar de ophef komt vooral door de achterliggende kwestie.
Nils
Niet alleen jij, maar ook anderen, maken er een levensgevaarlijke kwestie van. Nogmaals, ook geindiceerde bevallingen gaan in het overgrote deel van de gevallen gewoon goed en kunnen zonder ingrijpen. Tenzij je bekken het hoofd er niet door kan laten zijn er opties die echt niet meteen levensgevaarlijk zijn. Dat roept deze discussie blijkbaar op. Iedereen begint met zwaar geschut de ander te diskwalificeren. Ik denk dat je goed moet kijken waarom vrouwen dat doen en vaak zijn dat juist zaken van veiligheid waar de meningen over verschillen om diverse redenen.
En natuurlijk, als het dan thuis echt niet lukt, dwars kind is er niet uit te krijgen is het probleem groter, op dat moment, dan dat je in het ziekenhuis was geweest, maar ook dan kun je alsnog naar het ziekenhuis om de schade te beperken. En ook in het ziekenhuis zul je moeten wachten tot de medische staf zover is om jou te redden.
Perceptie
Overigens was exman per direct om de bevalling dan maar samen te doen. Hij was toch geboortes gewend van de boerderijdieren en paarden waar hij opgegroeid was meldde hij trots en ik zag dat hij graag die glansrol had gekregen.
Sorry voor het grapje.
Maar ik heb niet gekozen voor het welzijn van mijn kind, zo liggen die zaken niet. Ik heb bedacht dat de kans dat mijn kind in het ziekenhuis levend geboren zou worden aardig groot was en dat ik dat risico wel kon nemen.
Ik heb me neergelegd bij het rigide respectloze gedrag van de arts-assistent. Er leken mij genoeg mensen rond te lopen die mij gewoon goed zouden helpen en het communicatieve gedoe van grote groepen hulpverleners, het infectiegevaar, de risico's heb ik getracht zoveel mogelijk af te dekken. Juist in het belang van de veiligheid van mijn kind. En eerlijk gezegd denk ik dat dat bij andere barenden net zo goed het perspectief kan zijn. Niet dat je, overgehaald overtuigd, uiteindelijk kiest voor het belang van je kind, maar dat je uiteindelijk je er bij neerlegt en de schade ziet zoveel mogelijk te beperken.
Het hangt gewoon van je perspectief af.
Verloskundige
Een goede verloskundige zou inderdaad gewoon moeten weigeren om assistentie te verlenen tijdens een bevalling die zeer risicovol is. Haar aanwezigheid verleent legitimiteit aan de hele procedure. In dit geval had ze het ziekenhuis moeten waarschuwen, eventueel een ambulance bellen maar absoluut niet meegaan in de waanzin van de bevallende vrouw. Vanuit haar professionaliteit had ze die keuze moeten maken. Kiest een vrouw er vervolgens alsnog voor om thuis te bevallen zonder enige medische hulp is dat haar verantwoordelijkheid. Van mij mag je die keuze maken. Misschien gaat het goed, misschien ook niet, net zoals vroeger.
Anne j
Las je uberhaupt mijn reactie? Kan de arts het anders bedoelt hebben, zoals ik schreef?
Maylise
Ik geloof niet dat ik dat zou kunnen. Ik zou als een havik bij de bevalling blijven en hulp inschakelen indien nodig.
Yta
Volgens mij heb ik al uitgebreid mijn mening gegeven en ook verteld over mijn ervaringen. En even he, dat was he-le-maal niet makkelijk.
Fio
Je bedoelt toch deze: "Ik denk dat de gyn bedoelt dat als het erop aankomt, het welzijn van het kind belangrijker is dan de beleving van de moeder ten aanzien van de bevalling..."
Voor jou is het dus beleving maar voor mij doet dat geen recht aan de positie en de houding, de keuze, van de moeder. Als je kind in gevaar is denk je echt niet aan je eigen beleving, dat is toch onzin. Je wilt wel graag weten wat ze allemaal met je uithalen en waarom zodat je zelf ook goed kan meewerken. Maar ik vind het echt zo'n dooddoener dat het moeders om de 'beleving' zou gaan en dat dokters dan moeten bewaken dat de 'beleving' van de moeder niet ten koste van het kind gaat. Vreemde redenering.
Smoesjes eigenlijk om niet naar een vrouw te hoeven luisteren, niet te hoeven uitleggen, niet te communiceren, kortom een vrouw te behandelen als een blikje dat open moet.
Die benadering kan zorgen dat het baringsproces stil komt te liggen want net als bij een dier in gevaar en angst, die gaat vluchten, dan stoppen de weeen tot het weer veilig is. En tja, dan moet er dus nog meer medisch technisch bijgesprongen worden, en ja dat is nog meer risico, onnodig als je de moeder wel serieus neemt, luistert, haar medewerking zoekt en aansluit bij waar de moeder is in het baringsproces.
Anders wordt het inderdaad een soort drive-in McDonald. Je komt binnen, de dokter trekt je kind eruit en je mag weer naar huis. Dat veronderstelt een passieve rol van vrouwen. Terwijl een actieve rol, meegaan in het fysiologische baringsproces dat in de meeste gevallen gewoon goed werkt in het voordeel van moeder en kind, dat proces steunen dus, dat dat veiliger is dan dat proces frustreren en nog meer techniek erbij betrekken.
Dat is mijn reactie. Klopt het?
Fio
Thuis bevallen is ook fijn. Maar bij mij ging er wat mis dat vaker kon gebeuren. Daarna geen thuisbevallingen meer dus. In het ziekenhuis beviel ik gewoon met mijn verloskundige erbij. Was bijna hetzelfde als thuis, dat wou ik even kwijt. Ik begrijp niet waarom bevallen in een ziekenhuis gevaarlijker zou zijn dan thuis.
Ik wou het risico niet lopen hetzelfde mee te maken als de eerste keer.
Ja fio
Zoals je waarschijnlijk wel weet verwees dat makkelijk naar de dode baby die je de vk in de schoenen schoof. Te makkelijk, in zo'n nare zaak. Ik verwijt jou niet dat het leven makkelijk voor je is geweest/ jij makkelijk bent bevallen/ jij nooit iets hebt meegemaakt etc. Uberhaupt heb ik het niet over N=1, behalve deze tuchtrechtzaken.
Wie is volgens jou de eindbeslisser bij een zwangerschap/ bevalling?
Ouderlijke macht
Kinderen van streng gelovige ouders worden ook wel eens uit de ouderlijke macht ontzet (tijdelijk) zodat het kind een bloedtransfusie kan krijgen. Dus hier vindt ik ook dat de arts (gynaecoloog) de uiteindelijke beslissing maakt of thuisbevallen (indien nadrukkelijk gewenst) verantwoord is. Nou is het wel wat lastig een bevallende even uit de ouderlijke macht te onzetten omdat die wel mee moet werken
Yta
Dat is niet in drie woorden te vatten natuurlijk, wie de eindbeslisser moet zijn. In de meest ideale situatie beslis je er samen over. En de rest van je posting...laat maar.
Fio
Ja, dat begrijp ik ergens ook wel. Het is inderdaad een hele moeilijke keuze. Echter als er zulke enorme risico's in het spel zijn moet je die verantwoordelijkheid niet aandurven als verloskundige zijnde. Wel natuurlijk iemand er van op de hoogte stellen maar niet de bevalling tegen beter weten in blijven 'begeleiden'. Die indicaties en risico factoren zijn er niet voor niks natuurlijk.
Ophef yta
Ik denk dat de ophef niet komt door de achterliggende kwestie, maar dat die ophef gemaakt wordt. Het leidt lekker af van het trieste feit dat er geen goede zorg is verleend.
Ik ga ervan uit dat deze moeders vertrouwden op hun vk. Als een moeder vanwege trauma's door een vorige bevalling perse thuis wil blijven en jou als vk toelaat hierbij, dan blijf je er ook bij. Zoals de gyn ook bij mij bleef, 48 uur lang, tijdens mijn tweede bevalling, en een dutje op de bank deed in het zh.
Maylise
Is ook moeilijk, ik zou denk ik heel erg investeren in een goede band opbouwen met de moeder, vertrouwen bieden in mij als hulpverlener maar vooral in zichzelf. En toch proberen afspraken te maken, een soort van tot daar en niet verder. En dat kan best verder reiken dan de richtlijnen, het blijft toch mensenwerk, al met al. Maar het houdt toch een keer op vrees ik.
Fiorucci
Dan denk ik dat je de zaken gewoon niet goed genoeg hebt gelezen. Deze moeders vertrouwden niet op de vk/gynaecoloog/watdanook. Ze hadden met evenveel plezier alleen willen bevallen. 'Op eigen kracht' schijnen ze dat te noemen. En ja, van Deth had niet weg mogen gaan. Zeker niet zonder fatsoenlijke en persoonlijke overdracht (het kan natuurlijk gebeuren dat je te moe wordt). Maar de moeder wilde geen vk op dat moment. En van D. is daar te ver in mee gegaan. Gelukkig is deze zaak goed afgelopen, en zijn de baby's alive and kicking (en gaan ze al bijna naar de kleuterschool).
Maylise
Wie moet je dan op de hoogte stellen? En wat moet degene die je op de hoogte stelt doen?
Yta
Er is weinig over te vinden, helaas, als je links hebt, graag. Maar nogmaals, in een van de zaken die hier spelen is er een baby overleden. Dat lees ik wel overal. En het feit dat die twee kinders het goed maken, maakt voor mij de zaak niet minder ernstig.
Op eigen kracht...volgens mij kan dat ook met hulp voor als het nodig is binnen handbereik...mijn tweede bevalling duurde zo lang omdat men het mij zelf liet doen, de gyn heeft echt weinig meer gedaan dan aanwezig zijn. Ik denk dat je ook op eigen kracht kunt bevallen in een zh zelfs, mits er respect en aandacht voor is.
Voor waarheid aangenomen
Ik heb altijd het idee gehad dat als je een (voor zover te bezien) compleet risicoloze zwangerschap/bevalling hebt, je je eigen 'feestje' mag maken. Heb je wel een medische indicatie dan moet je je wat meer voegen naar wat de artsen goed (of makkelijk?) vinden. Jammer, maar het is niet anders en voor een goed doel. Bij mijn tweede bevalling mocht ik meer dan bij de eerste zelf wat dingen beslissen. Niet gelijk aan een infuus maar eerst wachten of het breken van de vliezen iets zou doen. Daar kwam men snel van terug want door alle snoertjes waar ik aan lag, zagen ze dat de baby het niet fijn zou vinden als het uren zou gaan duren. Vervolgens mocht ik wel kiezen in welke houding ik mijn kind ter wereld wilde brengen. Dat kon me echter niet zo boeien, als het maar snel en zonder scheuren was.
Ik heb wel het idee dat in het ziekenhuis de focus op de baby ligt (terecht) en dat de moeder als broedstoof wordt gezien die natuurlijk in geval van nood het belangrijkst is, maar over het algemeen gewoon de rit moet uit zitten. Er is minder aandacht voor het geestelijk welbevinden dan bij verloskundigen, maar die praktische inslag vind ik ook niet verkeerd.
Hm, annej
Je beschrijft bepaald niet hoe ik me behandeld voelde. Maar goed, ieder mens kijkt door levenservaringen die zijn opgedaan door een bepaalde bril naar situaties, en zo traumatisch gekleurd zijn mijn glazen niet.
Dat ' op eigen kracht' gebeuren zou mij niet aanspreken, de mensen die erbij waren toen mijn kinderen werden geboren heb ik allen zeer gewaardeerd.
Het enige ' babyblik- moment' was na de keizersnede, maar meer keus was er niet aangezien de placenta losliet en ik enorm vloeide. Na die geboorte heb ik moeite gehad me te hechten, maar gesteund door eerdere ervaringen is het helemaal goed gekomen.
Tonny
Wel, zonder dollen, ondanks allerlei gedoe, ben je natuurlijk geweldig dankbaar dat allerlei zaken die je een eeuw geleden nog je leven kostte nu door medisch ingrijpen opgelost kunnen worden.
En daar gaat het om
Een geboorte is mooi, maar laten we realistisch zijn: het kost even moeite en het gaat niet altijd even fraai. Dan is het maar wat prettig als er een nuchtere arts of verloskundige omheen loopt die de boel in goede banen leidt. En als een arts dan meent te moeten zeggen dat het belang van het kind nu even voor gaat, dan heb ik daar begrip voor en ga ik dat niet betrekken op wat die man daar allemaal wel niet mee denkt te mogen zeggen. Ook mijn ervaring is dat er professioneel maar heel begripvol en met alle uitleg die er gegeven kon worden aan mijn bevallingen is meegewerkt.
Rafelkap
Ik denk dat je een bevallende vrouw niet uit de ouderlijke macht kunt zetten omdat het kind nog niet is geboren.
Wel een juridisch interessante kwestie!
Dat vraag ik me af
'Ik denk dat je een bevallende vrouw niet uit de ouderlijke macht kunt zetten omdat het kind nog niet is geboren.'
Je kunt een ongeboren kind ook erkennen, dus waarom niet uit de ouderlijke macht ontzetten?
Yta
Dat weet ik niet want zo goed ken ik de werkkring van de vk niet. Misschien is er binnen de werkkring van verloskundige wel een vertrouwenspersoon of een hogere instantie waarbij je dit soort zaken kan melden. Of anders bij het ziekenhuis melden of iets dergelijks. Of op het moment zelf een ambulance bellen en dan maar hopen dat die haar kunnen overhalen.
In elk geval niet zeggen dat je iemand wel gaat helpen ook al weet je dat dit in dit geval niet verantwoord is. Dan hou je de illusie van de zwangere in stand en geeft haar valse hoop dat dit wel een goed idee is.
Hete brij
En je blijft maar omtrekkende bewegingen maken.
"Niet alleen jij, maar ook anderen, maken er een levensgevaarlijke kwestie van."
Nee, dat levensgevaarlijk heb ik niet verzonnen, en ook de tuchtrechter heeft zich niet over een fantasieverhaaltje uitgesproken. Het was levensgevaarlijk en een baby heeft ook het leven verloren. Naar de kern nu dus: wat te doen als een moeder weigert naar het ziekenhuis te gaan als dit het leven van haar kind kan redden? Wat moet er dan, zonder weer om de hete brij heen te dansen, volgens jou gebeuren als goede, gelijkwaardige communicatie moeder ook niet in beweging brengt? En vind je dat een kind van Jehova-getuigen een levensreddende bloedtransfusie geweigerd moet worden, omdat de ouders dat niet willen? Of vind je dat in een dergelijk geval ouders wel even hun gezag moeten kunnen verliezen?
Maylise
Ik denk dat er veel hulpverleners zijn die iemand helpen tegen de klippen op. Zelfs als ze er problemen mee kunnen krijgen, alles beter dan geen hulp.
Willens en wetens iemand in de steek laten doe je toch niet? Je kunt door wel te helpen allicht nog iets bereiken bij diegene. Iemand helpen is natuurlijk niet hetzelfde als illusies in stand houden en valse hoop geven.
