Dilemma; vervelend kind van een ander aanspreken ja/nee?
Hallo allemaal,
Ik heb nu al een paar keer meegemaakt dat een leuke dag in een speeltuin oid compleet wordt verpest door een vervelend kind dat andere kinderen pest en/of pijn doet.
Mijn kinderen komen dan klagen en/of huilend van de pijn naar mij toe.
Meestal vraag ik wat er is gebeurt en wat ze zelf hebben gedaan, en hou ik het een tijdje in de in de gaten. Maar wat dan te doen als dat kind door blijft gaan (mijn kinderen zijn te netjes/soft om zelf iets terug te doen)
Zelf het kind direct aanspreken vind ik altijd dubieus. Meestal zeg/vraag ik het kind 1 a 2 x redelijk vriendelijk maar streng op te houden met het vervelende gedrag. Maar als dat niet helpt ......
Al een paar keer naar de ouders gestapt en ook zo vriendelijken beleefd mogelijk gevraagd of zij hun kinde willen corrigeren. Meestal levert dat hele vervelende taferelen op......
Ik denk dan soms "het vogeltje zingt zoals het gebekt is" zowel de mijne (te sociaal/soft/beleefd) als ook de 'tegenpartij'
Zelden zegt zo'n andere ouder iets in de trant van wat vervelend, ik zal hem/haar erop aanspreken. Veelal wordt boos/agressief/onbeschoft gereageerd. Met als resultaat dat ik mijn kinderen adviseer aan de andere kant te gaan spelen of desnoods zelf maar weg ga. Waardoor ik uiteindelijk mijn kinderen mijn of meer straf voor het gedrag van anderen 
Hoe pakken jullie dat aan?
Vervelend
Ik ben een voormalig leuke moeder van een vervelend kind. D.w.z. een kind met een onzichtbare handicap. En ik reageer niet altijd even leuk als iemand mij aanspreekt op het gedrag van mijn kind.
Ja, hij reageert vaak anders dan andere kinderen en nee, hij mag geen andere kinderen pijn doen of plagen. Maar ik word ook wel eens moe van moeders die met argusogen zitten speuren of er niets onrechtmatigs gebeurt.
(Wat iets anders is dan echt gepest.)
Gelukkig zijn we de sppeltuintjesleeftijd voorbij, maar destijds speelden we bij voorkeur op plekken waar geen andere kinderen waren.
Ja maar Vogel
Waarom dan niet?
Als iemand bij jou komt met een terechte klacht over jouw kind, dat iets onrechtmatigs gedaan heeft, dan ligt dat toch niet bij die klagende ouder? Wat kunnen andere ouders en kinderen er nu aan doen dat jouw kind een onzichtbare handicap heeft?
Ik geloof eigenlijk niet dat ik jou dan zou scharen onder de subgroep 'leuke moeders'
Ook een van mijn kinderen heeft een onzichtbare handicap. Ik heb klachten over het gedrag van mijn kind altijd nederig in ontvangst genomen en mijn uiterste best gedaan om een en ander bij te sturen. Zo zou het ook moeten volgens mij. Niet blind zij. Voor het gedrag van je eigen kind.
Wat doe je dan precies?
Wat is het effectiefst om een kind dat loopt te jennen en te stangen, in de weg loopt maar niet slaat om weer in het gareel te krijgen? Slaan kan echt niet, aanspreken hielp niet, en ik vraag me af of de wijkagent langs wil komen voor een kind met een grote mond die spelletjes verstoort.
Ondanks dat ik in een redelijk rustige wijk woon, houdt de wijkagent zich hier meer bezig met inbraken.
Nu hoef ik het gelukkig op het ogenblik niet te weten, mijn zoon is inmiddels een boom van een kerel, maar ik ben toch wel nieuwsgierig hoe jullie zo'n jochie benaderen.
Hij kwam mij jaloers en eenzaam over: als je zo doet kan je onmogelijk veel vrienden hebben. Maar vragen om mee te badmintonnen vind ik ook lastig: zadel je je eigen kind op om te spelen met de jongen die hem anders loopt te jennen.
En meestal als er mot met kinderen was, ging ik naar de ouders voor overleg, maar ik heb dus nooit kunnen uitvinden waar hij woonde.
Boos worden en wegjagen
Desnoods door je heel intimiderend op te stellen.
Lol
Waarschijnlijk had dat joch dan gedacht: yes gelukt! Bovendien vind ik het knap lastig intimiderend over te komen met mijn 160 cm. Zal vast wel een cursus. voor zijn, maar dan nog, geef je zo'n jochie die plezier heeft aan ruziemaken niet net zijn zin?
Nee MoederMop
Het is een kind, geen onmens.
Je doet dan niet wat hij verwacht, het verrassingseffect zeg maar... En als het echt zo'n zielig kind is als jij zegt, is een beetje positieve benadering misschien ook juist wel wat hij nodig heeft.
Ik vind dat je dat kind veel te veel macht geeft.
Moedermop
Het is geen kwestie fysiek overwicht, maar van mentaal overwicht. Goed boos zijn helpt heel goed.
Wat maakt het uit of je die knul wel of niet z'n zin geeft. Het gaat erom dat jij voor je kind in de bres springt, zodat ook hij lekker kan buiten spelen. Die knul is op dat moment niet jouw probleem. Jouw kind is dat wel.
Precies
Caesar.
Tuurlijk Caesar
Ik werk met pubers met gedragsproblemen. En als er iets is wat in een lastige situatie met een uitdagende puber die op zoek is naar ruzie vooral NIET helpt, is het wel een volwassene die zich intimiderend opstelt. Dat is het net met deze jochies: intimideren, 'even flink boos worden', dat kunnen ze VEEL beter dan jij. Daar zijn ze bijzonder geoefend in. Het is net dat gedrag, dat we ze graag willen afleren (of dat we toch op z'n minst willen bijsturen).
Moedermop het gevoel geven alsof ze niet voor haar kind in de bres is gesprongen, en alsof jij dat allemaal wel eens even beter zou doen in haar plaats, is dan ook niet zo gepast lijkt mij (en ook niet zo aardig, maar dat terzijde). Ik ben namelijk vrij zeker dat jouw reactie het kind van moedermop ook niet verder had geholpen in het lekker buiten spelen.
Vogel
Als je kind andere kinderen pijn doet of zit te klieren is het toch logisch dat andere ouders jij of je kind aanspreken? Ten eerste weten andere ouders niet dat je kind een handicap hebt als je dat niet kan zien/merken aan het kind en ten tweede veranderd dit het probleem niet. Als jouw kind echt grensoverschrijdend gedrag vertoont naar andere kinderen is het logisch dat anderen daar over gaan klagen.
Als je kind zich alleen wat vreemd gedraagt dan is het wat anders natuurlijk. Hoewel ik me dan ook kan voorstellen dat een paar woorden van jouw kant de acceptatie wat makkelijker laat verlopen.
Bij echt kliergedrag lijkt me het volkomen logisch dat anderen jou/je kind aanspreken.
Jules
Wie heeft het over een puber met gedragsproblemen?
En als dat wel het geval was, hoe moet die dan worden aangepakt volgens jou? Want ik blijf erbij dat je dat niet moet laten gebeuren, dat 1 knul de boel komt terroriseren.
Caesar
Ik heb heel wat jaren de overblijf gedraaid en bij mijn kinderen in de buurt geweest als ze buiten speelden maar wat moedermop beschreef herken ik ook niet. Ik vermoed dat dit kind inderdaad gedragsproblemen heeft plus moeite met 'vrouwelijk gezag'.
Zomaar advies geven is lastig want je moet echt in zo'n situatie zitten om de juiste dingen te adviseren.
Barveaux
We blijven met z'n allen een beetje gissen over de precieze situatie. Neemt niet weg dat ik her raar vind dat Moedermop geen actie heeft ondernomen. Wellicht had ik op de uitnodiging van Moedermop geen advies moeten geven, omdat we niet de exacte situatie kennen. Mijn ervaring is dat flink boos worden heel goed werkt in veel situaties waarin kinderen de boel aan het verzieken zijn en normaal praten niet heeft geholpen.
Zoals Moedermop
Ik had de situatie denk ik precies zo aangepakt als Moedermop. Uit het verhaal maak ik op dat deze puber (met al dan geen gedragsproblemen) uit was op ruzie. Daar zou ik me nooit voor laten lenen.
N@nny
Misschien lees ik er overheen, maar waar staat dat het kn een puber gaat?
En dan nog, om hem niet het plezier van een ruzie te gunnen, sta je wel toe dat zoon een zomer lang wordt geterroriseerd. Ik zou mijn prioriteiten anders leggen.
Weer terugkomen
Mijn zoon liet zich niet terroriseren hoor, die ging ergens anders spelen, thuis of in de achtertuin. Als er te weinig te doen was voor die jongen, ging hij naar verloop van tijd weg. Het kwam me wel over als een jongen die als je boos op hem wordt, daar speciaal voor gaat terugkomen onder het motto: "Eens kijken of ik die mevrouw weer leuk boos kan krijgen", want he, negatieve aandacht is tenminste aandacht.
Het is gelukkig al weer een poos geleden, maar ik schatte hem zo'n jaar of 12 in.
Badmintonnen
Een uitgelezen kans om meneer 'per ongeluk' een tik met het racket te verkopen. Ongelukje toch? Kan gebeuren als je in het midden gaat staan. Hij was gewaarschuwd. 
Het probleem is dat ene kind dat weet dat je hem eigenlijk toch niks kunt maken in feite met je kan doen wat hij wil. Je kunt toch niets doen en die wijkagent ook niet.
Ooit gehad
In zo'n binnenspeelhal; een kind dat andere kinderen van een klimtoren afschopte! Geen ouder te bekennen.... (maar bleken later op de achtergrond toch toegekeken te hebben)
Dat kind was een jaar of 10 en die van mij toen 6 en 7.
Ik er toen iemand van die organisatie bijgeroepen; hij schopte net een kind hard in zijn gezicht toen een medewerker erbij kwam; een heterdaadje. En die moeder van het geschopte kind stond toen ook aan mijn kant.
En dus ja die ouders kwamen daarna op hoge poten ineens naar mij toe (toen de medewerker weg was).
Gelukkig zag iemand dat en toen is het hele gezin eruit gezet.
Maar inderdaad vervelende kinderen betekent vaak ook vervelende ouders (niet altijd). Binnenspeeltuinen hebben als voordeel dat er vaak wel iets van leiding/toezicht is. Daar was ik in dit geval wel heel blij mee.
Buiten spreek ik wel altijd eerst het kind aan en ga dan als het niet helpt toch het gesprek aan met de ouder. En probeer dan op een positieve manier de situatie uit te leggen. Het helpt al heel erg als je begrip toont, zelfs als het kind overduidelijk een enorme hork is.
Ik heb een vriendin met een nogal druk en sterk kind. Hoewel ze ingrijpt als hij buiten zijn boekje gaat blijft het toch lastig als een ouder naar je toe komt met "dat rotjoch van jou...." Zij is, vind ik, wel het voorbeeld van een leuke ouder met een lastig kind. Ze zit er zelf ook mee. Het gaat gelukkig wel beter maar inmiddels is hij ook alweer 11.
Maar juist door haar weet ik hoe ouders er soms ook heel erg mee zitten als hun kind niet zo leuk is in dat soort speelgelegenheden. Ze kwam er ook liever niet, maar soms moet je toch (feestjes, schoolreis enz).
