Dilemma; vervelend kind van een ander aanspreken ja/nee?

ja weggaan

Het is het niet waard. Als ouders niet zelf hun kinderen corrigeren blijft het voor jou ook een stress en dat is het niet waard. Je kunt proberen een kind aan te spreken en als dat goed gaat is het ook oke, maar als het alleen gedoe oplevert ben ik er snel klaar mee. Ruimte genoeg in de wereld.

leeftijd

om wat voor leeftijd gaat dit?

Als het om kleuters gaat of 8- jarigen is dit wel een verschil. Kleinere kinderen hebben meestal wel toezicht nodig.
Ik wijs trouwens nooit een 'schuldige' aan als ik iets niet heb gezien. Heb je ook gezien hoe een incident gebeurde?

Of nou ja...

Kindjes die raar doen.

Lastig

Hele vervelende klierende kinderen hebben inderdaad ook vaak vervelende ouders. Leuke ouders grijpen namelijk in als hun kinderen zich rottig gedragen. Ik zeg wel eens wat tegen andere kinderen maar in bepaalde gevallen zou ik inderdaad liever weggaan. Dan maar ergens anders heen. Gelukkig weet ik wel welke locaties je beter wel en niet kan komen inmiddels en waar je een wat beschaafder publiek hebt.

Nou

Ook leuke ouders kunnen wel eens vervelende kinderen hebben, heb ik gemerkt. En als moeders dan zegt: oh maken jullie weer ruzie? Goh wat naar.... helpt dat mij en mijn kinderen ook niet echt.

Maar je hebt wel gelijk: op sommige locaties geldt alleen het recht van de sterkste. Daar ga ik meestal niet naar toe.

Aanspreken? Echt wel.....

...en nog niet zo zachtzinnig ook. Overigens ook als het niet mijn kinderen zijn die de dupe zijn van gedrag. Het hangt van de leeftijd af hoe ik iets precies zeg, maar iets zeggen doe ik.

En ik ervaar overigens het tegenovergestelde van wat de meesten zeggen, over die ouders. Meestal krijg ik een 'goed zo, als een vreemde het zegt maakt dat meer indruk.'

tsja

Eigenlijk vind ik het niet zo vreemd dat je geen enthousiaste reacties krijgt. Je schrijft niet eens over vervelend gedrag maar over vervelende kinderen. Dat komt ook terug in je communicatie met die ouders, die voelen dat vast aan. Geen enkele ouder wil horen dat zijn kind vervelend is. Je krijgt vast meer respons als je minder oordeelt en het meer brengt als een gezamelijk probleem (tussen betreffend kind en jouw kinderen) waarbij je open staat voor een gezamelijke oplossing. Zelfs al heb je nog zo'n gelijk en is andere kind eersteklas etterbak.
Overigens voor mij niet herkenbaar, zal nog eens graven in mijn geheugen. Misschien dat mijn kinderen vanzelf etterbakken uit de weg gingen, kan ook. Heb het wel aan de hand gehad bij vriendje van oudste die jongste echt regelmatig verwondde. Eerlijk gezegd stond ik ook niet meer open voor gezamelijke oplossing en heb kind aangesproken waar moeder bij was die niet ingreep. Het is niet meer goed gekomen tussen moeder en mij.

tja

Kijk als je ouders aanspreekt weet je dat er een ruzie kan ontstaan.
Dus je hebt 3 keuzes.
Weggaan
kind aanspreken
ouder aanspreken.

In de laatste 2 gevallen kun je ruzie krijgen.
Ik heb daar eenmaal een ruzie voor overgehad.
Haar dochter schopte de mijne 3 keer tegen de schenen.
Ik pakte het armpje en zei: klaar.
Moeder kwam verhaal halen en dat werd geen gezellig onderonsje.
Ik wilde dat ze haar dochter zo had aangepakt zoals ze mij wilde aanpakken, maarja, sommige mensen kijken door een prinsen/prinsessenbril naar hun .....straaltjes.

Niet horen dat je kind vervelend is

"Geen enkele ouder wil horen dat zijn kind vervelend is." Nou, als mijn kinderen iets doen dat niet door de beugel kan, dan wil ik dat wel horen en spreek ze erop aan en wil ik weten waarom ze dat deden. Dat is toch ook het idee van opvoeden?
Mijn kinderen maakten er gelukkig geen gewoonte van, maar de paar keer dat ik klachten kreeg heb ik mijn kinderen er wel op aangesproken. Het gebeurde dan ook wel dat uit het verhaal van mijn kinderen bleek dat het verhaal van de klager wat nuance behoefde, maar ik heb ook mijn kinderen diverse keren moeten uitleggen dat je zo niet met elkaar omgaat.

Cat

Ik heb er geen enkel probleem mee als anderen mij aanspreken op vervelend gedrag wat mijn kinderen vertonen. Dat doen mijn kinderen namelijk ook wel eens. En ik zie het niet altijd want soms let ik niet op en soms valt het me gewoon niet op. Ik vnd het helemaal niet problematisch als anderen mij dan aanspreken. Ik ga er van uit dat alle kinderen wel eens klieren of zich op een andere manier vervelend gedragen.
Ouders die denken dat hun kind zich nooit vervelend gedraagt kan je inderdaad net zo goed niet aanspreken want hoe durf je denken dat hun engeltje en zo.
Het heeft dan ook weinig zin om die discussie verder aan te gaan. Bij dat soort mensen dring je toch niet door.

Gelukkig zijn mijn kinderen nu ouder

Vroeger toen ze nog klein waren vond ik juist de ik-ben-een-geweldige-opvoeder ouders heel vervelend. Het is ons zo vaak overkomen dat ik naar het park of speeltuin ging. Mijn kinderen namen dan een schepje, emmertje of auto mee. Ze gingen in de zandbak zitten om te spelen en dan komt er een ander kindje aan. Moeder roep al luidkeels. Goed zo, samen spelen, samen delen. Kindje pakt spullen van mijn kind af en gaat er zelf mee spelen. Mijn kind pakt het weer terug. Moeder roep weer (naar mij kijkend) samen spelen, samen delen. Leuk hè, ze moeten het ook leren. Maar mijn kind hoeft helemaal niet zijn speelgoed af te staan aan een ander kind. Als hij dat wil prima. Als hij het even laat liggen ook goed maar als ze niet met iemand willen spelen dan hoeft dat ook niet.

Zo vervelend vond ik dat. Het eindigde dus bijna altijd ermee dat mijn kind er klaar mee was en naar huis wou.

Verder was het eigenlijk altijd vermijden maar. Aggressieve kinderen in de ballenbak. Dan ga je meer even ergens anders spelen tot dat vervelende kind weg is. Maar eigenlijk kwamen wij niet zo veel echt vervelende kinderen tegen. Behalve dan in van die indoorspeelhallen. Volgens mij brengen die dingen het slechtste in kinderen boven. En dan die samen spelen samen delen ouders. Grrrrr.

Waarom niet?

Je schrijft dat je niet waardeert dat iemand een vervelend kind van een ander boos toespreekt. En dat je dat grensoverschrijdend vindt. Waarom?

(Ik doe het namelijk wel).

ja,

maar daar waren geen andere ouders bij...
Man en ik zaten voor de tent te genieten van een ukkie dat aan het vissen was zonder aas Een paar kinderen begonnen te klieren door steentjes rond de dobber te gooien en gingen steeds verder totdat ze uiteindelijk dat jochie aan het bekogelen waren. Daar heb ik vriendelijk wat van gezegd. Ik kreeg een grote mond en :"ich nicht verstehen". Hadden zij even pech dat ik mijn talen spreek en ze uiteindelijk jankend afdropen. Het percentage etterbakjes op deze camping was behoorlijk hoog, dat zoekt zich blijkbaar toch op. hè, wat een fijne gelegenheid om die boosheid nog een keer van me af te schrijven. Ik zal verder niet snel wat tegen een andere ouder zeggen, heb het eerlijk gezegd ook niet vaak meegemaakt. Mijn kinderen gingen dan meestal zelf wel weg.

heb niet alles gelezen

maar bij brutale, klierige, vervelende kinderen waar ik last van heb corrigeer ik wel. Interesseert mij bijzonder weinig of die andere ouder dat grensoverschrijdend vind.
Als ik er last van heb zal ik dat eerst vriendelijk maar duidelijk zeggen. En als het niet over komt wat minder vriendelijk of ik zoek de ouders op om te vragen of zij hun kind in de gaten willen houden.

Heb nog nooit gedoe met ouders gehad. Het is misschien maar net de manier waarop. Als ik het bij mijzelf hou; ik vind dit of dat vervelend hierdoor kan ik niet slapen, is er veel lawaai, wordt een kind van mij getreiterd (maar dan enkel als ik heel zeker weet dat ons kind geen rol van betekenis speelt)enz.

En ik vind het dus ook geen probleem dat anderen onze kinderen aanspreken op hun gedrag. Als ze maar van ze af blijven; buurvrouw pakte zoon eens stevig bij z/n arm. Dat vond ik over de grens.

wel aanspreken, nooit vervelende situaties gehad

....en zeker geen compleet verpeste speeltuindag. Nouja, misschien wel eens een onaardige opmerking terug gehad, maar niet zodanig dat ik me daardoor uit het veld liet slaan. Natuurlijk zijn er wel eens vervelende kinderen, misschien best vaak, maar trek je je het niet een beetje teveel aan? Of is het een specifieke speeltuin, waar je vervelende kinderen en dito ouders treft? Dán zou ik gewoon een andere speeltuin opzoeken. Je kunt het naar je kinderen ook brengen in de trant van 'ik weet nog wel een veel leukere speeltuin' ofzoiets.

Bij mijn 9-jarige kom ik eigenlijk niet gauw meer tussenbeide als er een ruzie is, of het moet al heel erg zijn (dat er wordt geslagen, iets is afgepakt o.i.d.)

En off-topic: van die indoorspeeltuinen zijn inderdaad erg. Vooral de bouwhoek met van die grote legoblokken, wat worden kinderen daar hebberig van!

grensoverschreidend?

Nouja, dat ligt er maar net aan. Als kinderen écht vervelend doen en niet reageren op beleefde verzoeken om ermee te stoppen, ben ik niet meer aardig. Maar het schiet mij ook totaal in het verkeerde keelgat als een ander zomaar tekeer gaat tegen een ander (niet alleen tegen kinderen). Dat hadden we laatst; we liepen op een recreatiepad en hoorden ineens geschreeuw in de trant van kijk uit. Bleek er een mountainbiker bijna een van de kinderen die achter ons aan liep te hebben aangereden, en die vent viel me toch uit tegen mijn zoon, met "what de f*ck, kun je niet uitkijken" en toen ik er wat van zei (dat hij niet zo tegen mijn kind moest uitvallen) moest ik "blij zijn dat hij niet dwars door mijn kind heen gereden was". En het was "zijn fietspad, dus hij mocht zo hard rijden als hij wilde". Ik stond helemaal perplex, maar werd ook heel boos op die vent en toen ben ik nogal uitgevaren tegen deze figuur..... geen goed voorbeeld voor de kinderen dus. Maar goed. Dat was de 5-jaarlijkse woedeuitbarsting van mijn kant...
(is er ook niet zo'n theorie over vechten of vluchten? Sommige mensen gaan de confrontatie aan en anderen uit de weg en dat dat grotendeels automatisch gebeurt?)

gepest voor eigen huis

Voor mijn huis is een grasveld waar ik met mijn zoon aan het badmintonnen was. Komt er een stelletje kinderen aan, zucht mijn zoon: hè nee niet hij he,da's een pestkop! En inderdaad, dat joch begon mij te pesten, zo van: dat achterljkr dikke mens denkt dat ze badmintonnen kan, moet je kijken zeg eat achterlijk! Ik tegen mijn ziin: negeren! Maar dat viel niet mee. Zeker toen hij tussen ons in ging staan. Toen zijn we maar ons huis wrer ingegaan. Mijn zoon heeft die zomer nauwelijks buiten gespeeld omdat die jongen altijd kwam pesten. Hij woonde nog niet eens in de buurt,waar wel konden we niet achter komen. Gelukkig was hij opeens weer verdwenen.

MoederMop

En dat laat jij gebeuren? Waarom?

inderdaad?

dat vraag ik mij ook af.... wel erg jammer dat je je door zo'n kind laat beetnemen.

En zijn er geen andere buren/buurtkinderen die ook wel eens gezellig komen badmintonnen o.i.d.? Hier nl. ook een grasveldje voorthuis, waar in de zomer iedereen komt. Dus een anonieme pestkop maakt hier geen kans

Oh dan ben ik denk ik ook een vechter

Normaal maak ik me nooit zo druk. Ruzie maken kost mij teveel energie.
Behalve als het erop aankomt, dan komt het uit mijn tenen. Geen haar op mijn hoofd die dan aan wijken denkt.

En inderdaad, de legobouwblokken, dat herken ik. Daar is altijd gedonder.

wauw

Moedermop, zo krijgt zo'n jochie wel heel veel macht.

nou inderdaad

Dat een jongen een volwassen vrouw kan gaan pesten en uitschelden... en vervolgens een hele zomer jouw kind kan terroriseren op het grasveld voor jullie huis. Wat erg.

Wat hadden jullie gedaan dan?

Het was een heel uitdagend joch dat echt uit was op ruzie. Toen ik hem zei dat hij of leuk mee moest spelen of moest wegwezen, ging hij recht voor mij staan: "Ik ga niet weg. En wat ga jij nou doen, ga jij mij slaan?" En nog voor ik echt kon reageren, liep hij weer weg met: "dat durft ze niet, dat durft ze niet" roepend. Ik kreeg echt de indruk dat hij daarop uit was.
Met hem praten lukte meestal ook niet, ging hij ook doorheen schreeuwen en waar hij woonde ben ik nooit achter gekomen. Ik kreeg wel de indruk dat er heel wat letters uit het DSM op hem toepasbaar waren, of dat hij het heel moeilijk had thuis, en dat heb ik mijn zoon ook gezegd.

Ik schreef dat mijn zoon nauwelijks buitenspeelde, dat heb ik overdreven. Maar zodra die jongen in de buurt was, kwam mijn zoon wel thuis.

Nou eigenlijk

Snap ik heel goed dat je dat gezegd hebt, zo ik misschien ook gezegd hebben. Maar zit wel het probleem. Je kunt hem niet wegsturen, daar ga je namelijk niet over.

En voor de rest kun je feitelijk niks inderdaad, als je het netjes wilt houden. Al kan ik zo wel 10 dingen verzinnen die wat minder netjes zijn. Gelukkig zijn dat soort kinderen in mijn beleving een grote uitzondering.
Persoonlijk zou ik wel doorgegaan zijn met badmintonnen als hij er tussenin staat. Je hoeft hem niet te raken, toch? Doorgaan en negeren werkt in mijn ogen uiteindelijk vaak het beste.

En ik weet niet of ik het gedurfd zou hebben.....

Maar eigenlijk zou je hem moeten vragen of hij misschien mee wil doen.

Wijkagent

In zo'n situatie had ik de wijkagent ingeschakeld, daar zijn ze voor n.l. Eerst zelf proberen op te lossen. Ook vragen of hij wellicht mee zou willen doen. Dat had ik wel gedaan. En proberen er achter te komen waar hij woont ofnwaar hij op school zit. Als dat niet lukt, hup naar de wijkagent.mdie fietst gewoon wat vaker langs zo 'n veldje en spreekt zo 'n groepje even aan. Alles goed jongens en dan kijken hoe zo'n kind reageert. Dan houdt het snel op.

En zo niet

En als het niet snel op houdt dan is er meestal meer aan de hand en dan is zo'n kind maar alvast in de picture. Beter jong beginnen met opvoeden dan kun je het tij meestal nog draaien.

Netjes

Tja, soms moet je voor je eigen kind in de bres springen. Dan maar wat minder netjes als het niet anders lukt.