de naam van je kleinkind
Voor de ouderen onder ons (en voor ouders die een naam kiezen). Als je zoon/dochter een kind krijgt, ga je als (groot)ouder onwillekeurig terug naar de tijd waarin je zelf (voor het eerst) ouders werd. Een unieke tijd waarin van alles ontdekt werd waarvan je niet besefte dat het er kon zijn. In jezelf, op praktisch gebied, in je sociale omgeving, je tijdsbesef, van alles.
Groot verschil is dat je bij de komst van je eigen kind ruime tijd nadacht over de naam. Er zijn hier en op OO geregeld topics over geschreven. Bij een kleinkind is de naam (meestal) iets volkomen nieuws. Ook al hebben de aanstaande ouders je uitgedaagd je suggesties te noemen. Of een poll opgezet in de familieapp. Die naam van een kleinkind wordt je zomaar in de schoot geworpen - zo heet-ie!
Mooi, leuk, speciaal! Ja, dat past helemaal bij dit koppie. Tjonge, vernoemd! He, is dat een vernoeming, vertel 
Hier moet ik even aan wennen. Dit vind ik práchtig! Oei, hoe spreek ik dat uit? Enzovoorts.
Dit is niet aan de grootouders. De naam is de naam en als je hem niet mooi vindt dan is dat jammer. Natuurlijk zeg je er niets over. De naam is een feit. Nutteloos (kwetsend) om te zeggen dat je moet wennen/hem niet mooi vindt .
Ik mis wat opties in de poll eerlijk gezegd, zo laten sommige mensen als grootouders laten weten helemaal niet enthousiast te zijn. Of blijven het kind verkeerd noemen.
Hier geen bizonder enthousiaste of on enthousiaste reacties op de naam van de oudste, middelste boerderij ze ruim een jaar verkeerd (volkomen normale Nederlandse naam maar gewoon de klemtoon verkeerd blijven leggen/een letter veranderen) en bij de jongste geen reactie op de roepnaam maar wel op de 2e naam waarmee kond vernoemd was naar een familielid.
Heel vervelend. Het is onze keuze en de naam van het kind, doe fatsoenlijk en wees enthousiast en spreek de naam goed uit. Kleine moeite. Je hoeft er zelf niet mee te leven en hebt er niks mee te maken wat mensen kiezen, die naam staat al vast dus je mening anders dan enthousiastme hou je maar voor je. Het is alleen maar naar, onaardig en kwetsend als je anders dan enthousiast of neutraal reageert.
alhambra schreef op 25-07-2023 om 10:57:
Dit is niet aan de grootouders. De naam is de naam en als je hem niet mooi vindt dan is dat jammer. Natuurlijk zeg je er niets over. De naam is een feit. Nutteloos (kwetsend) om te zeggen dat je moet wennen/hem niet mooi vindt .
Uiteraard! Helemaal mee eens. Ook al zeg je niets, de ouders vangen woordeloze signaaltjes op. Dat wil je niet!
Zoon en schoondochter hadden geen namen genoemd. Ik heb in mijn agenda op uitgerekende datum een naam opgeschreven ... letterlijk incl een Y was dit de eerste naam die kleinkind kreeg, roepnaam werd overigens de 2e naam. Vond ik toch bijzonder
Mijn eerste kleinkind moet natuurlijk wel naar mij worden vernoemd, anders laat ik mijn kind heus wel weten dat ik het er niet mee eens ben.
In de Nederlandse cultuur is het niet gebruikelijk maar in heel veel andere culturen worden de ouders juist wel om advies gevraagd. In sommige culturen zijn het zelfs de grootouders die de naam bepalen.
Mijn ouders waren niet heel erg enthousiast over de naam, ze dachten in eerste instantie zelfs dat we een typefout hadden gemaakt. Maar ze hebben zich er verder nooit negatief over uitgelaten gelukkig en spreken de naam wel gewoon goed uit.
Waarom zou je in de familieapp een namenpoll starten? Wie bedenkt zoiets? En dan verwachten dat iedereen blij is met de naam die je uiteindelijk toch zelf kiest? Of begrijp ik dit hele topic niet?
Dochter heeft dezelfde voornaam als mijn schoonmoeder. Het was toevallig een naam die ik om allerlei redenen graag wilde voor onze dochter. Maar kennelijk komt oma uit een cultuur waar vernoemen niet heel gebruikelijk is, want ze reageerde niet zozeer vereerd als wel hogelijk verbaasd 🙂.
Een nadeel van een vernoeming is dat je het uiteindelijk gaat hebben over Grote X en Kleine X, en dat dat dan op enig moment omdraait als het kind de (groot)ouder boven het hoofd groeit. Mijn dochter is inmiddels Grote X geworden (maar oma is dan ook erg klein).
EmmaT schreef op 25-07-2023 om 11:48:
Waarom zou je in de familieapp een namenpoll starten? Wie bedenkt zoiets? En dan verwachten dat iedereen blij is met de naam die je uiteindelijk toch zelf kiest? Of begrijp ik dit hele topic niet?
Ik kan de openingspost al niet volgen...
Mijn grootouders vonden de namen van de jongste kleinkinderen niet mooi maar dat zullen ze nooit gezegd hebben tegen de kleinkinderen (of hun ouders) maar ik weet natuurlijk niet of de ouders hun gebrek aan enthousiasme over de namen gemerkt hebben.
Dit roept een verdrietige herinnering op. Ik was 6 maanden zwanger van mijn eerste toen mijn moeder stierf mijn vader is gestorven rond de tijd dat ik zwanger werd van mijn eerste. Dus ik beloofde mijn moeder dat de kleine naar één van hen vernoemd zou worden, maar mijn moeder was al zo ziek, dat ze er niet meer op reageerde.
Ik had de naam van mijn dochter al heel lang in mijn hoofd. Zo'n 5 jaar voor haar geboorte hadden mijn vader en ik het een keer over babynamen (in de context van mijn zus die zwanger was) en heb ik de naam genoemd. Hij gaf toen aan die naam vreselijk te vinden. Toen ik zwanger werd, was hij dit incident allang vergeten. Zowel hij als mijn moeder hebben heel enthousiast gereageerd op de naam, maar ik weet dus toch dat hij het stiekem geen mooie naam vindt 
Dat heeft mij dus verder niet beïnvloed.
Mijn vader spreekt mijn dochter vaak (liefkozend) met allebei haar voornamen aan. De tweede naam is, weet ik, wel favoriet bij mijn ouders (klassieke naam uit hun cultuur). Mijn oma heeft zelfs schaamteloos maandenlang op ons ingepraat of we de tweede naam niet de eerste naam konden maken, en blijft het elke keer als we haar spreken weer benoemen, maar helaas vinden Nederlanders die naam bijna onmogelijk goed uit te spreken, dus dat zou em sowieso nooit worden.
Auwereel schreef op 25-07-2023 om 13:40:
Dit roept een verdrietige herinnering op. Ik was 6 maanden zwanger van mijn eerste toen mijn moeder stierf mijn vader is gestorven rond de tijd dat ik zwanger werd van mijn eerste. Dus ik beloofde mijn moeder dat de kleine naar één van hen vernoemd zou worden, maar mijn moeder was al zo ziek, dat ze er niet meer op reageerde.
Ach wat verdrietig Auwereel. Wat een moeilijke tijd moet dat geweest zijn voor jou! 
Mijn eerste kreeg als tweede naam de naam van mijn moeder. Onze relatie had heel wat strubbelingen gekend en toen ze het geboortekaartje kreeg (ik had het haar niet vooraf verteld) reageerde ze daar heel emotioneel op en toen we haar daarna spraken was dat een heel ontroerende ontmoeting. Vernoeming laat zien dat je de ketting tussen de generaties aan elkaar schakelt. Het hoeft natuurlijk helemaal niet op die manier gesymboliseerd te worden maar het kan wel veel betekenen.
Ik ken iemand wiens zoon kinderen kreeg met een vrouw die was opgegroeid op een woonwagencentrum. Die kinderen kregen namen die naar zijn zin te karakteristiek waren voor de sociale achtergrond van de moeder. Hij vertelde dat hij die kinderen ‘voor de grap’ aansprak met kaknamen als Anne-Sophie of Diederick. Ik vond dat erg ongepast maar hij vond het zelf hilarisch …
Hier werd het de tweede naam die we uitgezocht hadden. Omdat mijn zus ongeveer 2 maand voor ons aan was met de kleine en die dezelfde naam voor haar kind had als dat wij voor onze zoon hadden gekozen. Dus terug naar de tekentafel.
Ik had mijn zoon wel graag willen vernoemen, alle mannen in onze familie hebben al generaties lang als 2e of 1e naam Hendrik. Als 1e naam vond ik dat niet zo, maar als 2e naam vond ik dat prima. Die gebruik je toch nooit. Maar vrouw was pertinent tegen vernoemen, dus hebben we het niet gedaan.
