de naam van je kleinkind
Voor de ouderen onder ons (en voor ouders die een naam kiezen). Als je zoon/dochter een kind krijgt, ga je als (groot)ouder onwillekeurig terug naar de tijd waarin je zelf (voor het eerst) ouders werd. Een unieke tijd waarin van alles ontdekt werd waarvan je niet besefte dat het er kon zijn. In jezelf, op praktisch gebied, in je sociale omgeving, je tijdsbesef, van alles.
Groot verschil is dat je bij de komst van je eigen kind ruime tijd nadacht over de naam. Er zijn hier en op OO geregeld topics over geschreven. Bij een kleinkind is de naam (meestal) iets volkomen nieuws. Ook al hebben de aanstaande ouders je uitgedaagd je suggesties te noemen. Of een poll opgezet in de familieapp. Die naam van een kleinkind wordt je zomaar in de schoot geworpen - zo heet-ie!
Mooi, leuk, speciaal! Ja, dat past helemaal bij dit koppie. Tjonge, vernoemd! He, is dat een vernoeming, vertel 
Hier moet ik even aan wennen. Dit vind ik práchtig! Oei, hoe spreek ik dat uit? Enzovoorts.
Zusterclivia schreef op 26-07-2023 om 13:51:
Ik heb vaak het idee dat bij het vernoemen bij een meisje vaak een afgeleide naam wordt gebruikt, maar dat je bij jongens toch vaak genoeg exact dezelfde naam wordt gebruikt.
Ik vind het eigenlijk maar een gek gebruik, ook omdat ik mensen ken die vernoemd zijn en die persoon echt vreselijk vonden.
Dat wij de namen van de oma's willen combineren en die van de opa's niet, is om de simpele reden dat er bij de oma's wel acceptabele/normale namen uit komen en bij de combinatie van de opa's niet. En één van de oma's vernoemen wilde ik niet, voor het geval we maar één dochter zouden krijgen (dan is er niet naar de andere oma vernoemd). Bij het vernoemen naar mijn vader geldt wat ik hierboven schreef. Plus: zoon heeft de achternaam van mijn man en (dus) schoonvader, dus die kant zit er naam-technisch sowieso al in.
Mijn zoon en dochter zijn allebei (deels) vernoemd, mijn zoon letterlijk naar z'n opa's. Zijn roepnaam is een combinatie van de vernoemingsnamen, maar tip voor a.s. ouders: neem als roepnaam gewoon de eerste naam, want een roepnaam die je niet als eerste naam hebt, is een bron van verwarring.
Oh wat een leuke vraag! Ik ben nog niet zover, maar kan me wel voorstellen dat je als oma toch heel nieuwsgierig ben naar hoe mijn kleinkind zal gaan heten. En daar ook wel een voorkeur of afkeer bij zal hebben. Het viel me al niet mee toen mijn dochter de cavia's 'Snuffie' en 'Snuitje' noemde bijvoorbeeld.
Let wel: ik zal er met geen woord over reppen, en uiteraard nergens mee bemoeien. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet mijn voorkeuren heb. En dat ik stiekem toch hoop dat mijn ongetwijfeld prachtige kleinkind ook een naam heeft die ik mooi vindt. Ik neem aan dat alles went (zelfs Snuffie en Snuitje), maar ik snap de gedachtengang van Wilgenkatje heel goed.
ik ben vernoemd naar een tante en ik vond dat echt verschrikkelijk. Zowel de naam als de tante. Zij vond het geweldig, had ze toch iets van een kind, brrrr 
Gelukkig is ze snel geëmigreerd naar een ver land met een heleboel ouderloze kindjes dus geen last meer van haar gehad, behalve brieven op mijn verjaardag.
Inmiddels is ze allang dood, vindt echt iedereen dat ik een mooie naaam heb en heb ik me erbij neergelegd.
Hadden mijn ouders maar een poll gedaan, haha 🤣 zie mijn eerdere bericht in dit topic
Hier zijn de kinderen niet vernoemd naar opa's en oma's
Mijn ouders hadden van te voren al gezegd dat het niet nodig was, al vind ik mijn moeder haar naam erg mooi en hadden we een dochter gekregen dan had ik wel overwogen om haar naam als 2e naam te geven
Schoonmoeder vond dat we onze oudste naar opa moesten vernoemen
Want dat was traditie in hun familie dat de oudste zoon van de oudste zoon vernoemd werd
Denk aan opa heet Jan Pieter
Zoon heet Pieter Jan en dan moest ons kind (hun kleinkind) weer een Jan Pieter worden.
Nou nee dus en dat vond ze niet leuk.
mijn zoon is helaas vernoemd, ik kon hoog of laag springen maar ik kwam er niet onderuit. de tweede naam is al generaties bij ex man in de familie dus die naam moest en zou als roep of tweede naam. Een vreselijke ouderwetse Groninger/Friese naam en ik vind het oprecht sneu voor mijn zoon dat hij zo heet. Om het iets dragelijker te maken heb ik toen voorgesteld om een derde naam (normaal Hollands) te doen die gelijk ook vernoemde in de familie van ex. Heb ik een goede beurt mee gemaakt bij ex schoonfamilie en mijn zoons naam vind ik iets beter te haggelen nu,🤣
Bij mijn dochter gebruik ik wel eens liefkozend of bij streng zijn haar beide namen maar dat zal ik bij zoon nooit doen vanwege die vreselijke naam. Dan gebruik ik zijn voor en achternaam.
Moradora schreef op 26-07-2023 om 17:45:
mijn zoon is helaas vernoemd, ik kon hoog of laag springen maar ik kwam er niet onderuit. de tweede naam is al generaties bij ex man in de familie dus die naam moest en zou als roep of tweede naam. Een vreselijke ouderwetse Groninger/Friese naam en ik vind het oprecht sneu voor mijn zoon dat hij zo heet. Om het iets dragelijker te maken heb ik toen voorgesteld om een derde naam (normaal Hollands) te doen die gelijk ook vernoemde in de familie van ex. Heb ik een goede beurt mee gemaakt bij ex schoonfamilie en mijn zoons naam vind ik iets beter te haggelen nu,🤣
Bij mijn dochter gebruik ik wel eens liefkozend of bij streng zijn haar beide namen maar dat zal ik bij zoon nooit doen vanwege die vreselijke naam. Dan gebruik ik zijn voor en achternaam.
Wat vreselijk Moradora! Maar begrijpt de familie dan niet dat dit bij een volgende toch echt afgelopen is? Of boeit het ze niet omdat ze er dan toch niet meer zijn?
EmmaT schreef op 26-07-2023 om 17:50:
[..]
Wat vreselijk Moradora! Maar begrijpt de familie dan niet dat dit bij een volgende toch echt afgelopen is? Of boeit het ze niet omdat ze er dan toch niet meer zijn?
Ik denk niet eens zozeer dat het een moeten van ex schoonouders was, het was geloof ik meer mijn ex die er op stond. Het was zijn tweede naam, roepnaam van zijn vader etc. Ook bijna alle (achter) neven heten zo maar dan wel allen van vader op zoon. Als dochters een zoon kregen gold het niet geloof ik. Die naam is al generaties gekoppeld aan die achternaam dus ik had gewoon pech.
Mama-Inge schreef op 26-07-2023 om 17:31:
Schoonmoeder vond dat we onze oudste naar opa moesten vernoemen
Want dat was traditie in hun familie dat de oudste zoon van de oudste zoon vernoemd werd
Ik vraag me dan altijd af wat er gebeurt als iemand uit zo'n dominante familie trouwt met iemand uit een andere dominante familie. Bijvoorbeeld waar de oudste zoon van het oudste kind (in dit geval dan dochter) verplicht de naam van opa moet krijgen. Het arme kind moet dan verplicht Jan Pieter én Frans Jozef heten, maar in welke volgorde?
Overigens hebben mijn man en zijn vader dezelfde officiële voornaam (niet roepnaam), dus toen ik dat hoorde heb ik hem al gelijk verteld dat we dat niet zouden gaan voortzetten als wij kinderen zouden krijgen. Een kind naar jezelf noemen vind ik echt raar.
Al generaties lang hadden ze bij mijn schoonvader dezelfde naam in hun doopnaam. Mijn schoonouders hebben daar toen de roepnaam van mijn man van gemaakt. Mijn man heeft altijd een hekel gehad aan zijn naam. Die naam komt bijna niet voor en telkens als mijn man zijn naam noemde moest hij dat een aantal keren herhalen. Vooral vroeger op school had hij daar een hekel aan. Toen onze zoon geboren was hoopte mijn schoonvader dat wij de traditie voort zouden zetten. Dat wilde mijn man niet en hij wilde af van die lelijke naam in de familie. Mijn zoon heeft maar 1 naam. Hij is wel gedoopt maar heeft geen doopnamen. Mijn schoonvader was wel teleurgesteld.
Mijn schoonouders vonden het vooral belangrijk dat wij voor een stamhouder zouden zorgen. Mijn man is de jongste zoon en beide andere zonen hadden slechts 1 stamhouder voortgebracht, dus alle hoop was op ons, de jongsten in de familie, gericht. Helaas voor hun kregen wij 2 dochters.
In mijn mans familie werd de naam van vader op zoon doorgegeven, echter mijn manheeft een hekel aan zijn naam, dus die mocht niet worden doorgegeven van hem, ook niet vrouwelijke vorm. Beide dochters hebben gewoon een eigen roepnaam gekregen, nergens naar vernoemd. Alleen heeft oudste dochter een friese tweede naam gekregen, vernoemd naar mijn friese afkomst en heeft jongste dochter als tweede naam een verbastering (zelfde klanken) van de naam van mijn moeder gekregen, omdat die toen al overleden was en wij het wel een mooie gedachte vonden om haar zo te herinneren.
Van mijn eigen kinderen verwacht ik dat ze gewoon een leuke naam kiezen die zij bij hun kind vinden passen. Ik hoef niet vernoemd te worden en mijn man ook niet.
Mij zou de naam van een (eventueel) kleinkind ook niet koud laten. Gelukkig heb ik qua reactie al kunnen oefenen met de kleinkinderen van (schoon)broers en zussen. Die hebben meestal best leuke namen - misschien niet perse namen die ik zelf zou geven aan mijn eigen kinderen, maar verder prima.
Ik hoop dat ik bij eigen kleinkinderen inmiddels wijs genoeg ben om me er niet mee te bemoeien. En dat ik zo blij ben met het kleinkind zelf, dat het me niet eens opvalt als het een rare naam krijgt.
In mijn familie werd ook veel vernoemd. Opa heet A, zoon heet B, kleinzoon heet A enzovoorts. Zo kun je de stamboom bijna teruggaan tot het Burgerlijk wetboek werd ingevoerd. Best leuk, vind ik op zich. Als roepnaam vind ik het onpersoonlijk, maar als tweede naam een mooie traditie.
Daarom kan ik wel waarderen dat mijn oudste broer (ook een A) zijn eigen oudste zoon als tweede naam B heeft meegegeven. En dat die zoon nu inmiddels zelf vader is en de naam A weer als tweede naam meegaf.
Zelf lijk ik mijn oudste zoon ook vernoemd te hebben. Zijn roepnaam lijkt erg op een B, de naam van mijn vader. Dat was niet bedoeld om te vernoemen. Maar toen hebben we hem als tweede naam de naam van schoonvader meegegeven zodat die zich niet achtergesteld zou voelen. Schoonvader had ook een leuke naam, dus een prima keuze vind ik.
Zelf ben ik niet echt vernoemd maar ik vind dat ik toch op een 'rare' manier aan mijn naam ben gekomen. Mijn moeder wilde me naar haar moeder vernoemen. Mijn oma wilde echter niet dat ik haar naam kreeg. Ze werd vroeger met die naam gepest. Daarom liet mijn moeder haar een andere naam voor mij uitkiezen.
Dat vind ik vreemd, ook al ben ik best tevreden met mijn naam. Ik vind het zo onpersoonlijk van mijn moeder naar mij toe. Kon het haar niet schelen hoe haar dochter zou heten? Hoe lief mijn moeder ook was, ik zou haar echt de naam van mijn kind niet laten uitkiezen.
Wilgenkatje- schreef op 25-07-2023 om 14:38:
[..]
Hahaha, ja zo kan het gaan met een OP.
Het viel me op dat voor mij (oma) ouders&kind samen meteen vertrouwd aanvoelen, als ik hen als drietal zie. Terwijl ik aan de naam soms moet wennen.
Ouders kennen de naam al lang, hebben die met zorg gekozen, noemen hun kindje vast ook al zo tijdens de zwangerschap; zeker nu meestal bekend is 'wat het wordt'.
Ben gewoon benieuwd hoe anderen dat ervaren.
(Ik kreeg vroeger een neefje met een wat lastig uit te spreken Engelse naam. Mijn vader (1913) met alleen lagere school struikelde daar steeds over en voelde zich ongemakkelijk. We zagen dat neefje weinig, dat scheelde)
Voor mij als moeder voelde het in het begin ook heel raar om de naam van kind uit te spreken, een naam zonder moeilijke uitspraak trouwens.
