De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Hebben mensen je wel eens vaker verweten dat je alleen maar vast zit in je eigen gelijk? Dat het voor buitenstaanders lijkt alsof niets je af kan brengen van wat jij denkt dat goed/fatsoenlijk/netjes/normaal is?
In deze relatie merk je, dat het zo niet werkt. Dat er niet een heilige oplossing is, maar meerdere. Dat sommige mensen andere keuzes maken, die jij niet begrijpt. Sterker nog, je laat je kennen als iemand die niet eens begrip op kan brengen als kleine kinderen moeite hebben Om zich aan te passen aan hoe Jij Vindt Dat Het Moet.
Je roept een heleboel vooroordelen op zo, over van alles wat daarvan de oorzaak zou kunnen zijn (Van regio waar je woont tot psychiatrische stempels of psychisch verleden). Maar feitelijk maakt dat niet uit. Wat uitmaakt is dat je nu daarmee geconfronteerd wordt. Het is nu aan jou. Blijf je overtuigd van je eigen gelijk, of ga je voor meer geluk in je leven door wat meer te begrijpen en minder te oordelen.
Ik gun alle kinderen (dus ook je eigen pubers) het laatste. Maar vrees dat je kiest voor Jouw Gelijk, waarmee je vriend de volgende ex wordt die niet aan je eisen voldoet.
Coreopsis schreef op 28-08-2021 om 14:28:
[..]
Daar gaat het niet om. De wet geeft slechts de uiterste kaders aan. Als expartners in gezamenlijk overleg tot een ander bedrag komen, dan is dat ook prima. Als hij (niet jij) denkt dat hij teveel betaalt kan hij een
herberekening laten doen, in gezamenlijk overleg of via de rechter. Als hij dat niet wil, dan blijft hij betalen wat hij nu doet. Of jij dat nu teveel vindt of niet.
Dat bedoel ik. Hij kan het laten herberekenen. Dan komt er nog geen 10% uit van wat hij nu betaalt.
A12345 schreef op 28-08-2021 om 16:04:
[..]
Dat bedoel ik. Hij kan het laten herberekenen. Dan komt er nog geen 10% uit van wat hij nu betaalt.
Er zal ongetwijfeld een reden voor zijn dat hij meer betaalt dan nodig. Dat is iets tussen hem en zijn ex.
dan schreef op 28-08-2021 om 16:10:
[..]
Er zal ongetwijfeld een reden voor zijn dat hij meer betaalt dan nodig. Dat is iets tussen hem en zijn ex.
Zoals alles tussen hem en zijn ex is.
Het gaat to helemaal niets aan hoe alles geregeld is en gaat worden in de toekomst.
nee, hoe vaak haar vriend de kinderen ziet, in het buitenland of in Nederland is iets tussen hem en zijn ex. Het is aan to of ze daarmee kan omgaan of niet.
A12345 schreef op 28-08-2021 om 16:04:
[..]
Dat bedoel ik. Hij kan het laten herberekenen. Dan komt er nog geen 10% uit van wat hij nu betaalt.
Wil hij dat ook doen? Dat de mogelijkheid bestaat betekent nog niet dat hij er ook gebruik van gaat maken. Ik ken genoeg vaders die meer betalen dan het officiële minimum. Omdat ze het kunnen missen en hun kinderen dat extra gunnen.
Aanvulling: dat bedoel je dus niet. Ik schrijf iets totaal anders dan wat jij hier nu denkt aan te halen. En dat doe je keer op keer. Hoe komt dat?
A12345 schreef op 28-08-2021 om 16:04:
[..]
Dat bedoel ik. Hij kan het laten herberekenen. Dan komt er nog geen 10% uit van wat hij nu betaalt.
Dat weet je niet en nogmaals, dat is tussen hem en zijn ex!
Ik ga even met je (onrealistische!) gedachtengang mee. De alimentatie wordt verlaagd tot 10% van het huidige bedrag. De moeder van de kinderen komt terug naar Nederland en komt op een piepklein flatje driehoog achter te wonen en gaat werken. De kinderen zijn dan week op week af bij jullie. Ben je dan tevreden?
Ook niet, toch?
Waarom focus je je zo op zijn ex? Ik snap er niks van.
Richt je op wat jij verwacht van een relatie en of deze man (met het hele pakket dat bij hem hoort: kinderen en ex) jou dat biedt. De conclusie is echt niet moeilijk.
A12345 schreef op 28-08-2021 om 12:34:
[..]
Dat denk ik wel. De laatste dagen is dat ook wel zichtbaar. Wat dat betreft is hij van goede wil.
Oke dus er is eigenlijk nog wel hoop.
TO, je vriend betaalt vrijwillig meer dan wat hij zou hoeven betalen. Waarom zou hij dat geld anders naar haar overmaken?
Ex zou ook kunnen onderbouwen dat de alimentatie nu te laag is, ipv te hoog. Ten tijde van de scheiding hebben je vriend en zij samen bepaald dat dit een realistisch bedrag was. Op dat moment was echter nog sprake van co-ouderschap. Nu is dat het geval niet meer en zijn de kinderen vrijwel de hele tijd bij haar. Dat is duurder en de huidige alimentatie voldoet daardoor niet meer, zou een stelling kunnen zijn.
Verder vraag ook ik me af of ex, als ze daar al toe gedwongen zou kunnen worden, hier zo makkelijk een huis vindt als jij beschrijft. Anderen vroegen dat ook al, maar mijn ex is na onze scheiding bijna 7 jaar dakloos geweest. Er was gewoon geen huis beschikbaar. Mijn ex had geen geld om te kopen en voor wat betreft huur vind ik dat hij de eerste jaren te kieskeurig was, maar de laatste jaren is er ook gewoon niets te vinden. Een kamer is al moeilijk maar een woning voor een moeder met 2 kinderen helemaal. Jij bent er van overtuigd dat dat wel lukt, maar hoe zie je dat verder voor je?
Verder schrijf je dat ex daar een eigen, afbetaald huis heeft en dus vrijwel geen lasten in dat opzicht. Het is een arm land geef je aan, terwijl je vriend een hoog inkomen heeft. Hij zou echt wel een heel erg lage alimentatie moeten gaan geven, wil het voor haar met het prijspeil daar niet meer te doen zijn.
Eigenlijk zouden al die argumenten niet nodig moeten zijn, want het is puur aan haar of ze daar blijft of niet, maar het afdwingen dat ze naar Nederland komt lijkt niet te doen. Wie weet gebeurt er iets dat ze toch terugkeert, maar zoals je zelf schrijft zou ik daar voorlopig niet op rekenen.
En dan??? Situatie is zoals ie is. Jij kunt feitelijk maar 2 dingen doen: of je gaat weg of je blijft, maar dan blijf je afhankelijk van wat vriend doet. Jij kunt niet voor hem beslissen. Die wolk blijft dan dus boven je hangen. Is niet erg, maar jij kunt er alleen voor kiezen of jij dat wilt. Je vriend kan wat meer keuzes maken over hoe hij de omgang met de kinderen ziet, maar ook hij kan alleen voor zichzelf beslissen en niet voor ex. En ook ex beslist voor zichzelf.
Zou je echt willen dat hij zijn kinderen en ex maar 10% geeft van wat ze nu krijgen? En dan een om het weekend regeling, zodat bijna alle zorg op zijn ex terechtkomt?
Dat zij in een duur huis komt wonen in Nederland en dan in een laagbetaalde baan ploeteren om alles rond te krijgen, terwijl hun vader veel geld heeft en af en toe in het weekend een leuk uitstapje met ze maakt?
Dit is namelijk de optelsom van wat ik je hier zie schrijven, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je dit echt iemand toewenst. Het is maar goed dat jouw vriend ze allemaal nog op een rijtje lijkt te hebben, want als jij het voor het zeggen had, dan waren de kinderen nog zoveel slechter af.
het pleit juist voor hem dat hij meer alimentatie betaalt dan hij zou moeten. Dat geeft toch aan dat hij het beste wil voor zijn ex en kinderen. En hij kan het blijkbaar goed missen.
Julali schreef op 28-08-2021 om 18:37:
Zou je echt willen dat hij zijn kinderen en ex maar 10% geeft van wat ze nu krijgen? En dan een om het weekend regeling, zodat bijna alle zorg op zijn ex terechtkomt?
Dat zij in een duur huis komt wonen in Nederland en dan in een laagbetaalde baan ploeteren om alles rond te krijgen, terwijl hun vader veel geld heeft en af en toe in het weekend een leuk uitstapje met ze maakt?
Dit is namelijk de optelsom van wat ik je hier zie schrijven, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat je dit echt iemand toewenst. Het is maar goed dat jouw vriend ze allemaal nog op een rijtje lijkt te hebben, want als jij het voor het zeggen had, dan waren de kinderen nog zoveel slechter af.
Nee, die kan dan juist een groter deel van de zorg voor zijn rekening nemen. Dat zal dan ook wel moeten als zij fulltime werkt.
A12345 schreef op 28-08-2021 om 20:09:
[..]
Nee, die kan dan juist een groter deel van de zorg voor zijn rekening nemen. Dat zal dan ook wel moeten als zij fulltime werkt.
En hij denkt allemaal hetzelfde hierin?
