De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
dan schreef op 01-08-2021 om 19:12:
[..]
of een paar weken bij de kinderen en paar weken bij TO, of nog een andere verdeling, elke week heen en weer reizen is wellicht ook belastend als het zo ver is.
Waarom niet vliegen, spaart veel tijd en is binnen Europa vaak voordeliger dan met de auto en de brandstofprijzen..
Je schrijft: 'Sorry hoor, maar pubers zitten niet meer 24/7 bij hun ouders op schoot. Hebben hun eigen vrienden en vriendinnen en gaan ook daarmee op pad. Daarnaast hebben ze ooms en tantes die jonge twintigers zijn, daar gaan ze ook naar toe, etc.'
Ook al zijn ze voor een groot deel zelfstandig, ze hebben toch een bepaalde mate van aandacht nodig. Je zegt immers ook dat je vriend hen die aandacht geeft met uitjes e.d.
Jij hebt nog steeds een moederrol te bekleden. Dus geef jij hem geen 100%, zoals je zelf beweert. Maar dat verwacht je wel van hem. Daar ging het m.b.t. dit onderwerp om.
hij heeft nog een huis daar? Kan hij vanuit huis werken want dan zou hij ook af en toe voor wat langere tijd in het buitenland kunnen blijven. Is dan weer minder handig voor A12345 natuurlijk.
Ja, hij heeft een huis daar. Na zijn scheiding heeft hij een huis gekocht, zodat hij een plek had om met de kinderen daar te kunnen zijn als ze bij hem waren. Hij werkt voor zichzelf, maar zoals ik zei heeft hij grotendeels zijn bedrijf verkocht. Hij is wel wat kleiner doorgestart en naar mijn idee vooral in een coordinerende/financierende rol. Financieel hoeft hij zich ook niet meer druk te maken. Hij is vooral weer begonnen om toch iets te doen te hebben.
zo de jaloezie spat ervan af zeg. Het is niet haar of zijn schuld hoe jouw leven is verlopen, hij blijft de vader van haar kindjes, logisch dat hij zorgt dat ze goed verzorgd zijn. En ze mogen van jou alleen over de kinderen praten en waarom zit jij in vredesnaam bij die gesprekken?
Ik zit er nu niet meer bij. In het begin belde hij nog wel als ik er ook bij was. Hij praatte dan vooral met de kinderen en met haar praktische dingen over de kinderen. Ik vond dat ze voor een moeder veel vraagt over wat te doen bij dit en wat bij dat, maar goed... Wel begon het me op een gegeven moment te irriteren dat ze steeds het gespreksonderwerp probeerde te switchen naar dingen die niks met de kinderen te maken hebben.
Waarschijnlijk heeft hij daar al veel spijt van maar ik denk dat de focus nu moet liggen om tot een oplossing te komen waarbij de vriend en de kinderen elkaar vaker kunnen zien.
Als hij het over zou mogen doen, was hij nooit vertrokken natuurlijk. Dat heeft hij vaak genoeg gezegd. Maar hij had geen rekening mee gehouden dat zoiets zou gebeuren in een relatief korte tijd. Achteraf makkelijk praten dat hij dat risico in had moeten calculeren.
jouw vriend heeft zijn kinderen in de steek gelaten. Dus hij moet daar nu een oplossing voor bedenken. Dit is geenszins aan ex te verwijten. Hij vertrok
Dat klinkt cru, maar het is wel zo. Ik vind het onrechtvaardig de situatie, maar dat verandert er niks aan. Feit is dat zij daar zit en de kinderen ook daar zitten. Waar zij de kaart heeft gespeeld van zich daar settlen, heeft hij ervoor gekozen om daar alleen met z'n kinderen te zitten en voor de rest weg te zijn daar. Een oplossing moet hij in elk geval ook zelf initiëren. Zijn ex gaat dat niet voor hem regelen en ik kan het niet. Hij zal met de vuist op tafel moeten slaan en zorgen dat het programma aan wordt gepast aan de huidige situatie.
of een paar weken bij de kinderen en paar weken bij TO, of nog een andere verdeling, elke week heen en weer reizen is wellicht ook belastend als het zo ver is.
Dat is niet te doen op de lange termijn. Probeer het anders maar eens om één dag in de week een hele dag in de auto te zitten. Ook niet echt het idee van een relatie dat de ene helft van de relatie de helft van de tijd een hele week ergens anders is.
ik weet niet of er tot een oplossing gekozen kan worden waarbij iedereen 100% tevreden is. Zelf zou ik liever hebben dat mijn vriend gelukkig was, al zouden we elkaar dan minder zien. In de huidige situatie zijn zowel hij als zijn kinderen geregeld verdrietig wat ook zijn weerslag heeft op TO en wellicht ook de ex van vriend.
Dat kan niet. Iedereen zal in moeten binden. Ik ook. Dat heb ik hier ook al geschreven. Ik wil het best proberen dat zijn kinderen in de vakanties hier zijn en dan af en toe daarheen. Maar ik kan niet om de week daar naar toe. Of de hele zomervakantie op en neer rijden. De ex zit er inmiddels ook mee in haar maag ja.
Waarom niet vliegen, spaart veel tijd en is binnen Europa vaak voordeliger dan met de auto en de brandstofprijzen..
Je moet naar het vliegveld, daar wachten, vliegen, wachten weer, van het vliegveld naar de bestemming. Ben je bijna evenveel tijd mee kwijt in dit geval. En je bent afhankelijk van de vliegtijden. Als je bv. pas om 17:00 uur kunt vliegen, dan ben je met de auto als je vroeg kunt vertrekken al over halfweg. Hij zat toen ook met 'n omwisseldag en dan moet je maar net kunnen vliegen en zo. Hij ging in elk geval vooral met de auto de laatste tijd. Natuurlijk had 'ie toen ook wel met het begin van corona dat het vliegverkeer niet optimaal was. In de toekomst zal dat wel weer beteren.
Jij hebt nog steeds een moederrol te bekleden. Dus geef jij hem geen 100%, zoals je zelf beweert. Maar dat verwacht je wel van hem. Daar ging het m.b.t. dit onderwerp om.
Die bekleed ik ook. Volgens mij was het iemand anders die het schreef, niet jij, maar het stoort me wel als mensen insinueren dat ik dat niet doe omdat ze niet 24/7 bij mij op schoot zitten. Die 100% had ik zo misschien niet op moeten schrijven. Dat mag je iets minder letterlijk nemen. Natuurlijk heeft hij tijd nodig voor zijn kinderen. Maar het zou me wel storen als niets anders meer zou tellen als zijn kinderen er zijn.
Als hij daar nog een huis heeft, dan lijkt me de oplossing simpel. Hij hoeft dan niet heen en weer te rijden, maar gaat voor een paar dagen, een week of langer die kant uit om lekker veel tijd met zijn kinderen door te brengen in zijn huis.
Ik zou je aanraden er niet steeds tussen te gaan zitten. Blijf lekker thuis en laat hem voor langere tijd gaan, zodat hij tijd met zijn kinderen kan inhalen, zonder dat er constant nog een andere vrouw bijzit.
Voor de lange termijn zou ik hem aanraden om terug te verhuizen naar zijn kinderen totdat zij zelfstandiger zijn. Tegen de tijd dat zij daar weg willen kan hij met ze meegaan naar bijvoorbeeld Nederland.
Yolo schreef op 01-08-2021 om 19:09:
[..]
Dat zou wel een goede oplossing zijn, bijvoorbeeld om de week ofzo.. Ene week bij TO andere week bij zijn kinderen..
Maar da's toch geen relatie? Nog even los van de vraag of hij dat vol gaat houden.
Je laatste alinea klinkt al genuanceerder. Maar zou hij echt alleen maar met zijn kinderen bezig zijn als ze in Nederland zijn? Of vul jij dat al bij voorbaat in?
TO jij wil niet elke keer daarheen, maar waarom je vriend dan niet week om week of om de paar weken of een week per maand daar zijn, dan is hij de meeste tijd bij jou en jouw kinderen, en dan heeft hij meer tijd met zijn kinderen dan nu. En is omdat hij zijn kinderen dan meer ziet ook weer een leuke opgewekte partner voor jou. Waar een wil is daar is een weg. Hoeveel hou jij van hem? Hoever wil jij hem tegemoet komen?
A12345 schreef op 01-08-2021 om 19:34:
[..]
Maar da's toch geen relatie? Nog even los van de vraag of hij dat vol gaat houden.
Een week per maand dan? Ook omdat het een eind rijden is... Daarbij dan zou hij wel kunnen vliegen en tijd besparen.
Heb je hem wel eens op de man af gevraagd wat hij wil? 'Schat, ik zie dat je gebukt gaat onder het feit dat je je kinderen niet meer ziet. Zou je niet liever onze relatie verbreken en (deels) daarginds gaan wonen?'
A12345 schreef op 01-08-2021 om 19:30:
hij heeft nog een huis daar? Kan hij vanuit huis werken want dan zou hij ook af en toe voor wat langere tijd in het buitenland kunnen blijven. Is dan weer minder handig voor A12345 natuurlijk.
Ja, hij heeft een huis daar. Na zijn scheiding heeft hij een huis gekocht, zodat hij een plek had om met de kinderen daar te kunnen zijn als ze bij hem waren. Hij werkt voor zichzelf, maar zoals ik zei heeft hij grotendeels zijn bedrijf verkocht. Hij is wel wat kleiner doorgestart en naar mijn idee vooral in een coordinerende/financierende rol. Financieel hoeft hij zich ook niet meer druk te maken. Hij is vooral weer begonnen om toch iets te doen te hebben.
zo de jaloezie spat ervan af zeg. Het is niet haar of zijn schuld hoe jouw leven is verlopen, hij blijft de vader van haar kindjes, logisch dat hij zorgt dat ze goed verzorgd zijn. En ze mogen van jou alleen over de kinderen praten en waarom zit jij in vredesnaam bij die gesprekken?
Ik zit er nu niet meer bij. In het begin belde hij nog wel als ik er ook bij was. Hij praatte dan vooral met de kinderen en met haar praktische dingen over de kinderen. Ik vond dat ze voor een moeder veel vraagt over wat te doen bij dit en wat bij dat, maar goed... Wel begon het me op een gegeven moment te irriteren dat ze steeds het gespreksonderwerp probeerde te switchen naar dingen die niks met de kinderen te maken hebben.
Waarschijnlijk heeft hij daar al veel spijt van maar ik denk dat de focus nu moet liggen om tot een oplossing te komen waarbij de vriend en de kinderen elkaar vaker kunnen zien.
Als hij het over zou mogen doen, was hij nooit vertrokken natuurlijk. Dat heeft hij vaak genoeg gezegd. Maar hij had geen rekening mee gehouden dat zoiets zou gebeuren in een relatief korte tijd. Achteraf makkelijk praten dat hij dat risico in had moeten calculeren.
jouw vriend heeft zijn kinderen in de steek gelaten. Dus hij moet daar nu een oplossing voor bedenken. Dit is geenszins aan ex te verwijten. Hij vertrok
Dat klinkt cru, maar het is wel zo. Ik vind het onrechtvaardig de situatie, maar dat verandert er niks aan. Feit is dat zij daar zit en de kinderen ook daar zitten. Waar zij de kaart heeft gespeeld van zich daar settlen, heeft hij ervoor gekozen om daar alleen met z'n kinderen te zitten en voor de rest weg te zijn daar. Een oplossing moet hij in elk geval ook zelf initiëren. Zijn ex gaat dat niet voor hem regelen en ik kan het niet. Hij zal met de vuist op tafel moeten slaan en zorgen dat het programma aan wordt gepast aan de huidige situatie.
of een paar weken bij de kinderen en paar weken bij TO, of nog een andere verdeling, elke week heen en weer reizen is wellicht ook belastend als het zo ver is.
Dat is niet te doen op de lange termijn. Probeer het anders maar eens om één dag in de week een hele dag in de auto te zitten. Ook niet echt het idee van een relatie dat de ene helft van de relatie de helft van de tijd een hele week ergens anders is.
ik weet niet of er tot een oplossing gekozen kan worden waarbij iedereen 100% tevreden is. Zelf zou ik liever hebben dat mijn vriend gelukkig was, al zouden we elkaar dan minder zien. In de huidige situatie zijn zowel hij als zijn kinderen geregeld verdrietig wat ook zijn weerslag heeft op TO en wellicht ook de ex van vriend.
Dat kan niet. Iedereen zal in moeten binden. Ik ook. Dat heb ik hier ook al geschreven. Ik wil het best proberen dat zijn kinderen in de vakanties hier zijn en dan af en toe daarheen. Maar ik kan niet om de week daar naar toe. Of de hele zomervakantie op en neer rijden. De ex zit er inmiddels ook mee in haar maag ja.
Waarom niet vliegen, spaart veel tijd en is binnen Europa vaak voordeliger dan met de auto en de brandstofprijzen..
Je moet naar het vliegveld, daar wachten, vliegen, wachten weer, van het vliegveld naar de bestemming. Ben je bijna evenveel tijd mee kwijt in dit geval. En je bent afhankelijk van de vliegtijden. Als je bv. pas om 17:00 uur kunt vliegen, dan ben je met de auto als je vroeg kunt vertrekken al over halfweg. Hij zat toen ook met 'n omwisseldag en dan moet je maar net kunnen vliegen en zo. Hij ging in elk geval vooral met de auto de laatste tijd. Natuurlijk had 'ie toen ook wel met het begin van corona dat het vliegverkeer niet optimaal was. In de toekomst zal dat wel weer beteren.
Jij hebt nog steeds een moederrol te bekleden. Dus geef jij hem geen 100%, zoals je zelf beweert. Maar dat verwacht je wel van hem. Daar ging het m.b.t. dit onderwerp om.
Die bekleed ik ook. Volgens mij was het iemand anders die het schreef, niet jij, maar het stoort me wel als mensen insinueren dat ik dat niet doe omdat ze niet 24/7 bij mij op schoot zitten. Die 100% had ik zo misschien niet op moeten schrijven. Dat mag je iets minder letterlijk nemen. Natuurlijk heeft hij tijd nodig voor zijn kinderen. Maar het zou me wel storen als niets anders meer zou tellen als zijn kinderen er zijn.
Wil jij uberhaupt wel een oplossing? Want je hebt overal weerwoord op, het kan ook nog een oplossing zijn waar jouw rol verder uitgespeeld is, dus als in einde relatie. Wat er besproken word tussen hen heb jij niks van te vinden, of het nou over de kinderen gaat of over het weer.
Hen74 schreef op 01-08-2021 om 19:34:
Dat laatste klinkt al genuanceerder. Maar zou hij echt alleen maar met zijn minder bezig zijn als ze in Nederland zijn? Of vul jij dat al bij voorbaat in?
Dat is mijn angst. Maar zoals ik al schreef, ben ik wel bereid om daar tegenin te gaan en aan te kijken hoe dat gaat lopen.
Hij heeft dan in elk geval vaste momenten dat hij zijn kinderen hier kan zien. Nu is dat elke keer maar de vraag.
Om het op te lossen zal iedereen wat in moeten schikken. Ik, zijn ex en zal hij actie moeten ondernemen.
De ideale situatie is een gezellig thuis voor de kinderen met papa en mama allebei thuis. Maar dat is dus sinds de scheiding al niet meer het geval. Daarna zijn beiden in deze situatie hun eigen kant opgegaan.
Heb je hem wel eens op de man af gevraagd wat hij wil? 'Schat, ik zie dat je gebukt gaat onder het feit dat je je kinderen niet meer ziet. Zou je niet liever onze relatie verbreken en (deels) daarginds gaan wonen?'
Ja, ooit gevraagd. Dat wilde hij toen ook weer niet. Hij gaf wel aan dat hij een aantal dingen onderschat heeft. Dat hij het liefst zou hebben dat zijn kinderen tijdens de vakanties hier zijn.
Dat wil ik ook best proberen. En ik vind het ook geen probleem als hij of wij af en toe daarheen gaan. Maar om de week, dat gaat me echt te ver. Dan sta je eigenlijk de komende 10 - 12 jaar geparkeerd.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 19:34:
[..]
Maar da's toch geen relatie? Nog even los van de vraag of hij dat vol gaat houden.
Wat gaat hij volgens jou niet volhouden?
Reizen om voor zijn eigen kinderen te kunnen zorgen?
BlueHeart schreef op 01-08-2021 om 19:39:
[..]
Wil jij uberhaupt wel een oplossing? Want je hebt overal weerwoord op, het kan ook nog een oplossing zijn waar jouw rol verder uitgespeeld is, dus als in einde relatie. Wat er besproken word tussen hen heb jij niks van te vinden, of het nou over de kinderen gaat of over het weer.
Ik wil heel graag een oplossing, maar het liefst wel een waar ik deel van uitmaak. Elke week maar op en neer rijden, dat zie ik dan weer niet als een oplossing voor de komende 10-12 jaar.
Wat gaat hij volgens jou niet volhouden?
Reizen om voor zijn eigen kinderen te kunnen zorgen?
Ja. Denk dat velen dat hier onderschatten. Zowel voor hem als ook voor mij. Dat betekent dat iemand heel erg veel onderweg is en geregeld 'n hele dag met soms een deel van de nacht aan het rijden is. Is wel wat anders dan een keer een ritje voor de vakantie naar Zuid-Frankrijk. En het betekent ook dat hij hier om de week afwezig is. Dat het de komende 10-12 jaar maar weer passen en meten is met ophaaldagen, verjaardagen, vakanties, e.d.
Wat mij betreft moet er een definitieve oplossing komen, die voor iedereen vol te houden is. In elk geval tot zijn kinderen oud genoeg zijn om te beslissen.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 19:42:
[..]
Dat wil ik ook best proberen. En ik vind het ook geen probleem als hij of wij af en toe daarheen gaan. Maar om de week, dat gaat me echt te ver. Dan sta je eigenlijk de komende 10 - 12 jaar geparkeerd.
Dus jij gaat nu bepalen hoe vaak hij zijn kinderen mag zien?
Als jij om de week teveel vindt blijf je toch lekker thuis. Dat lijkt me sowieso wel zo verstandig of wil je je eigen kinderen iedere keer meeslepen/uitbesteden?
Maar TO jij geeft steeds aan dat het voor jou niet vol te houden zou zijn als hij deels daar zou verblijven. Voor je vriend vul je al in dat hij dat niet vol zou houden dus dat weet je niet.
Denk je dan nu eens in hoe het voor zijn jonge kinderen is die hem opeens helemaal niet meer zien. Jij kan nog als een volwassene denken en reageren en jij zou het al niet leuk vinden. Zij zijn ineens hun vader 'kwijt'.
