De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Imi schreef op 06-09-2021 om 08:33:
[..]
Noorwegen is juist een van de duurste landen in Europa! Ik denk aan Bulgarije of Roemenië. Vooral Roemenië is populair bij Nederlandse ondernemers daar is het leven heel goedkoop en is er zo'n lange zomervakantie.
in dat soort landen is er weinig Engels op tv of radio. Helemaal voor zulke jonge kinderen. Vandaar mijn verbazing. Ik zie wel meer dingen die me verbazen in dit topic, rondom taal, timing etc.
daarbij valt niet alleen TO steeds in herhaling, ook de mensen die keer op keer meeleven en goed bedoelt advies geven. Elke keer als het topic stokt, begint het riedeltje op dezelfde manier van voorafaan. Meestal met dat de kinderen zo stom zijn. Reactie: daar kunnen ze niets aan doen. Reactie: maar ze doen echt extreem. Etc etc etc.
We hebben iig een open einde met kans op eindeloze herhaling. Ik hoop dat er iemand in ieder geval wijzer van wordt.
BlueHeart schreef op 06-09-2021 om 09:40:
[..]
Dan adviseer ik je toch om dit zo snel mogelijk te bespreken zodat hij alvast voorbereidingen kan treffen om het zo netjes mogelijk af te wikkelen. En jij uiteraard ook. Sterkte ermee, uit elkaar is nooit leuk. Korte vraag, hoe kunnen ze nou al 1,5 maand hier zijn? Dit topic begon op 1-8, en toen waren ze hier blijkbaar nog niet want jullie zijn ze op gaan halen ergens halverwege dit topic, dus kunnen ze hier hooguit 3 weken zijn. Of kijk ik verkeerd ofzo?
Dat bespreek ik na volgende week. Dank je wel uiteraard. Ze zijn niet al 1,5 maand hier, maar uiteindelijk is het ongeveer 1,5 maand hun periode hier. Maand en 'n week om precies te zijn. Best lang dus voor kleine kinderen.
Doemijdieglazenbol schreef op 06-09-2021 om 09:55:
[..]
in dat soort landen is er weinig Engels op tv of radio. Helemaal voor zulke jonge kinderen. Vandaar mijn verbazing. Ik zie wel meer dingen die me verbazen in dit topic, rondom taal, timing etc.
daarbij valt niet alleen TO steeds in herhaling, ook de mensen die keer op keer meeleven en goed bedoelt advies geven. Elke keer als het topic stokt, begint het riedeltje op dezelfde manier van voorafaan. Meestal met dat de kinderen zo stom zijn. Reactie: daar kunnen ze niets aan doen. Reactie: maar ze doen echt extreem. Etc etc etc.
We hebben iig een open einde met kans op eindeloze herhaling. Ik hoop dat er iemand in ieder geval wijzer van wordt.
Ze kijken via YouTube, Netflix e.d. Dat is vaak in het Engels.
Verder zijn ze op sommige dingen erg scherp, op andere dingen weer helemaal niet. Een nummerbord van een auto onthouden ze bijvoorbeeld feilloos en ze weten dan ook wie er bij dat nummerbord hoort. Logo's van auto's idem dito. Als iemand een BMW heeft en ze zien een BMW-logo dan linken ze dat aan die persoon. De kleinste is met Lego bijvoorbeeld ook erg goed, maar met kleuren, schrijven, figuren overtrekken niet. De oudste precies omgekeerd. Tijdsbesef hebben ze allebei niet echt.
Dingen zijn vaak ook erg zwart-wit bij ze. Een bepaalde kleur kleding is of voor jongens of voor meisjes. Iets is of voor grote kinderen of voor kleine kinderen.
Over die drie talen redelijk. Hun Engels zijn woordjes, vooral losse woordjes. Die spreken ze wel goed uit. Hun Nederlands is voor hun leeftijd niet goed. Eerder qua niveau van een kind van 3-4 dan van hun eigen leeftijd. De andere taal (volgens hem) idem dito. Niet om ze af te kraken (want dat zal me wel weer verweten worden), maar als constatering dat ze niet 3 talen goed spreken.
Ivm corona hebben ze een heel jaar online les gehad. En het vorige schooljaar deels niks omdat de scholen dicht waren ivm corona. Dat helpt uiteraard ook niet. Zo lang geen school is nadelig voor kinderen van die leeftijd. Laat staan als ze al wat achter liepen.
Ysenda schreef op 06-09-2021 om 09:31:
[..]
Nou ze geeft ook aan dat er wel iets aan de hand is met de kinderen. Mijn zoon van 16 kan ook alleen digitale klokken kijken, analoge kan hij oefenen wat hij wil, dat gaat nooit lukken.
En ze kwamen wel steeds met 2 talen in aanraking, dan spreken ze die meestal idd best goed, dat engels pikken ze net als andere kinderen op van tv. Dus dat deel van het verhaal kan best kloppen.
Ze gaan in het andere land naar school, wellicht net als in Duitsland pas met 6 naar school.
Ja, sommige kinderen hebben iets waardoor sommige dingen niet goed lukken. Mijn zoon heeft dyslexie, dus lezen en schrijven is voor hem moeilijker dan voor andere kinderen van zijn leeftijd.
Ysenda schreef op 06-09-2021 om 08:38:
[..]
Imi, trollen spreken noors, Caramelzeezoutchocolade gelooft dit verhaal niet.
Haha. Helaas geloof ik het wel.
A12345 schreef op 06-09-2021 om 10:15:
[..]
Ze kijken via YouTube, Netflix e.d. Dat is vaak in het Engels.
Verder zijn ze op sommige dingen erg scherp, op andere dingen weer helemaal niet. Een nummerbord van een auto onthouden ze bijvoorbeeld feilloos en ze weten dan ook wie er bij dat nummerbord hoort. Logo's van auto's idem dito. Als iemand een BMW heeft en ze zien een BMW-logo dan linken ze dat aan die persoon. De kleinste is met Lego bijvoorbeeld ook erg goed, maar met kleuren, schrijven, figuren overtrekken niet. De oudste precies omgekeerd. Tijdsbesef hebben ze allebei niet echt.
Dingen zijn vaak ook erg zwart-wit bij ze. Een bepaalde kleur kleding is of voor jongens of voor meisjes. Iets is of voor grote kinderen of voor kleine kinderen.
Over die drie talen redelijk. Hun Engels zijn woordjes, vooral losse woordjes. Die spreken ze wel goed uit. Hun Nederlands is voor hun leeftijd niet goed. Eerder qua niveau van een kind van 3-4 dan van hun eigen leeftijd. De andere taal (volgens hem) idem dito. Niet om ze af te kraken (want dat zal me wel weer verweten worden), maar als constatering dat ze niet 3 talen goed spreken.
Ivm corona hebben ze een heel jaar online les gehad. En het vorige schooljaar deels niks omdat de scholen dicht waren ivm corona. Dat helpt uiteraard ook niet.
Maar dat doet er nu verder toch niet meer toe? Je vind ze niet leuk en hebt totaal geen zin om een rol in hun leven te spelen, dus relatie uitmaken en op zoek naar iemand zonder kinderen of al grote kinderen. Wijze les geleerd over wat je absoluut niet meer wil in een relatie. Het heeft 0 nut om door te gaan met die kinderen afkraken of ze proberen een label op te plakken. Dat gaat jou namelijk helemaal niks opleveren behalve nog meer frustraties.
A12345 schreef op 06-09-2021 om 10:15:
[..]
Over die drie talen redelijk. Hun Engels zijn woordjes, vooral losse woordjes. Die spreken ze wel goed uit. Hun Nederlands is voor hun leeftijd niet goed. Eerder qua niveau van een kind van 3-4 dan van hun eigen leeftijd. De andere taal (volgens hem) idem dito. Niet om ze af te kraken (want dat zal me wel weer verweten worden), maar als constatering dat ze niet 3 talen goed spreken.
Ivm corona hebben ze een heel jaar online les gehad. En het vorige schooljaar deels niks omdat de scholen dicht waren ivm corona. Dat helpt uiteraard ook niet.
Deze taalontwikkeling is heel normaal voor kinderen die meertalig opgroeien. Dan lijkt het alsof ze trager zijn, maar dat is schijn. Ze moeten 2 talen leren, daardoor gaat het per taal iets langzamer (en met soms typische fouten die je bij een eentalig kind niet ziet), lijken ze misschien ook beide talen door elkaar te halen (grammatica van de ene met woorden van de andere taal). Dat verdwijnt weer als ze ouder worden. Mits beide talen door moedertaalsprekers worden aangeboden. In hun geval dus bij voorkeur Nederlands door vader en moeder (de thuistaal) en de landstaal door leraren/kennissen/klasgenoten etc (de omgevingstaal).
Iets meer uitleg over tweetaligheid:
http://www.taalcanon.nl/vragen/hebben-tweetalige-kinderen-een-taalachterstand/
Coreopsis schreef op 06-09-2021 om 10:30:
[..]
Deze taalontwikkeling is heel normaal voor kinderen die meertalig opgroeien. Dan lijkt het alsof ze trager zijn, maar dat is schijn. Zeoeten 2 talen leren, daardoor gaat het per taal iets langzamer (en met soms typische fouten die je bij een eentalig kind niet ziet), lijken ze misschien ook beider talen door elkaar te halen (grammatica van de ene met woorden van de andere taal). Dat verdwijnt weer als ze ouder worden. Mits beide talen door moedertaalsprekers worden aangeboden. In hun geval dus bij voorkeur Nederlands door vader en moeder (de thuistaal) en de landstaal door leraren/kennissen/klasgenoten etc (de omgevingstaal).
Iets meer uitleg over tweetaligheid:
http://www.taalcanon.nl/vragen/hebben-tweetalige-kinderen-een-taalachterstand/
Ik spreek de andere taal niet, dus lastig te beoordelen of ze grammatica van de twee talen door elkaar halen.
Volgens mijn vriend zeggen ze geen "hij of zij", maar altijd "hij" en bijvoorbeeld zijn pop, die pop is van hem als het over de pop van de zus gaat. Ook de volgorde van woorden in een zin is niet zoals het moet, maar volgens hem zetten ze het ook niet in de Nederlandse volgorde. Lastig uit te leggen. Lijkt erop dat ze gewoon maar met een zin beginnen met een bepaald woord, dan de andere woorden die in de zin horen, maar niet compleet en niet in de goede volgorde.
Vocabulair is ook beperkt, maar dat zou door de twee talen kunnen komen. Hoe vaker je een woord hoort, hoe makkelijker je het onthoudt, zoals in dat stukje staat. En als er twee talen zijn en Engels op tv, dan hoor je een woord in één taal minder vaak dan wanneer er sprake is van één taal en ook die taal op tv.
Op school leer je uiteindelijk alles, maar niet iedereen pikt alles op. Hier schreef iemand ook al over klok kijken bijvoorbeeld. En zo zijn er wel meer dingen.
BlueHeart schreef op 06-09-2021 om 10:25:
[..]
Maar dat doet er nu verder toch niet meer toe? Je vind ze niet leuk en hebt totaal geen zin om een rol in hun leven te spelen, dus relatie uitmaken en op zoek naar iemand zonder kinderen of al grote kinderen. Wijze les geleerd over wat je absoluut niet meer wil in een relatie. Het heeft 0 nut om door te gaan met die kinderen afkraken of ze proberen een label op te plakken. Dat gaat jou namelijk helemaal niks opleveren behalve nog meer frustraties.
Als ze rustig zijn en af en toe eens heel wild, vind ik ze wel leuk. Als de hele dag ruzie hebben en schreeuwen, dan vind ik het minder.
Voor wat betreft de relatie. Dat wil ik vooral bespreken als ze weg zijn. Zie aan hem dat hij het er nu al moeilijk mee heeft dat het einde van de vakantie nadert.
In een relatie is het uiteraard altijd wat. Kinderen van een partner uit een vorige relatie, dat is altijd maar afwachten hoe dat klikt met mij, met de kinderen. Voor mijn gevoel klikt het met de kinderen wel goed, maar hun gedrag is wel heel vermoeiend. Laatste dagen gaat dat overigens wel beter. De kleinste alleen heb je sowieso geen moeite mee, maar zo gauw als haar zus er is, dan is het vaak conflict.
En met 'n partner is het afwachten hoe het klikt met mijn kinderen. Iemand op mijn leeftijd die geen kinderen heeft, heeft dat vaak bewust niet. Ben realistisch genoeg om te beseffen dat zo iemand dan vaak ook niet echt zit te wachten op een vrouw met kinderen.
Het is allemaal niet bedoeld om ze af te kraken, maar als constatering en als reactie op postings van mensen hier.
Ik ben het lang niet met al je kort-door-de-bocht-conclusies eens (heb je door dat ook jij enorm zwart-wit denkt?), maar voor jou is het duidelijk: zoek een man met kinderen zonder labeltje die even oud zijn als je jouwe, dus bijna het huis uit of al het huis uit.
Ik zal het wel verkeerd gelezen hebben , maar TO: jij had toch twee dochters en hij twee zoons?
Poezie schreef op 06-09-2021 om 10:49:
Ik zal het wel verkeerd gelezen hebben , maar TO: jij had toch twee dochters en hij twee zoons?
Nee, ik een zoon en een dochter. Hij twee dochters.
Imi schreef op 06-09-2021 om 10:48:
Ik ben het lang niet met al je kort-door-de-bocht-conclusies eens (heb je door dat ook jij enorm zwart-wit denkt?), maar voor jou is het duidelijk: zoek een man met kinderen zonder labeltje die even oud zijn als je jouwe, dus bijna het huis uit of al het huis uit.
Dat had ik, maar dat liep niet goed. Het klikte niet tussen zijn kinderen en mijn kinderen, niet tussen hem en mijn kinderen en ook niet tussen mij en zijn kinderen.
Nu klikt het - even los gezien van hun gedrag - wel. Bijvoorbeeld. Ze vinden het leuk om met mijn kinderen ergens naar toe te gaan of iets te doen. Als mijn kinderen weg zijn, vragen ze vaak ook waar ze zijn, of ze daar ook naar toe mogen en wanneer ze terug komen.
Als ik met huishoudelijke dingen bezig ben, vragen ze vaak ook of ze mogen helpen. Als ik terug kom van het werk, vragen ze ook hoe het is geweest. Of ze willen mee naar de winkel. Als ze naar de kermis zijn geweest, willen ze oliebollen voor me meenemen. Ik lust dat graag. Mijn eigen kinderen zouden daar niet aan denken. Afgelopen week wilden ze geen speelgoed voor zichzelf kopen, maar in de plaats daarvan iets voor mijn hond. In de vorige relatie was het echt ieder voor zich. De vader van die kinderen wilde bijna nooit ergens naar toe, behalve als zijn kinderen er waren. Dan kon alles. En als hij al eens een keer ergens heen wilde, dan het liefst zonder mijn kinderen. Vond zijn kinderen ook erg selectief met de aandacht naar hem toe toen. Reageerden vaak amper als hij een berichtje stuurde, maar als ze uit zichzelf belden of begonnen met appen, dan was dat eigenlijk altijd omdat ze iets nodig hadden/iets wilden. Mijn kinderen konden toen eigenlijk ook niks goed doen. Als ze iets van huiswerk niet begrepen, dan was dat omdat ze het niet willen begrijpen. Als ze een lekke band met hun fiets hadden, dan was dat hun eigen schuld omdat ze niet goed uitkeken waar ze reden met hun fiets. Zo zijn er veel voorbeelden.
Van de goede bedoelingen van zijn kinderen ben ik wel overtuigd. Ze bedoelen het allemaal niet slecht.
Dus kort gezegd valt het extreme gedrag allemaal wel mee en hebben ze een goed hartje maar wil je ze niet weken achtereen in huis hebben of ze moeten consequenter worden opgevoed?
BlueHeart schreef op 06-09-2021 om 11:00:
Dus kort gezegd valt het extreme gedrag allemaal wel mee en hebben ze een goed hartje maar wil je ze niet weken achtereen in huis hebben of ze moeten consequenter worden opgevoed?
Nee. Ze hebben een goed hart, bedoelen het goed, maar hun gedrag is vaak wel heel extreem. Daardoor wordt het heel erg vermoeiend vaak. Zeker met 6 mensen in huis (ik woon ook niet in een villa) en zo'n lange periode.
Qua opvoeding is consequent zijn belangrijk denk ik en het vergt ook heel erg veel aandacht en geduld. Dat laatste is mijn zwakke punt en dat weet ik van mezelf.
Hij heeft dat geduld wel.
