De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 14:46:
[..]
Ja, heb meer tijd. Maar elk jaar op deze manier en dan mogelijk nog een stuk langer dat zie ik niet zitten.
Mijn vriend zegt dat hij als hij met ze alleen op stap is, ze zich ok gedragen. Hij lijkt dus te willen zeggen dat het aan mij ligt.
Kan me er ook weinig bij voorstellen.
Hij denkt ook dat ik tot rust ben gekomen als ze een middag weg zijn geweest.
Ik voel me een kapotte grammafoon: wat ga jij doen? (Dus niet je partner, niet de kinderen, niet hun moeder - daar heb jij geen invloed op, dus zul je moeten accepteren als een feit).
Coreopsis schreef op 31-08-2021 om 15:18:
[..]
Ik voel me een kapotte grammafoon: wat ga jij doen? (Dus niet je partner, niet de kinderen, niet hun moeder - daar heb jij geen invloed op, dus zul je moeten accepteren als een feit).
Heb hem voorgesteld dat hij de tijd met de kinderen voortaan ergens anders spendeert. Totdat ze zich iets beter gedragen.
Ze hoeven niet de hele dag stil en rechtop te zitten, maar wel beter dan nu. Dat ze niet de hele dag door om alles ruzie met elkaar hebben. Dat ze ook even rustig kunnen spelen, eten, etc.
Nou, einde relatie dan maar....?
Of verwacht je dat je vriend zijn kinderen niet meer naar hier gaat halen?
A12345 schreef op 31-08-2021 om 15:23:
[..]
Heb hem voorgesteld dat hij de tijd met de kinderen voortaan ergens anders spendeert. Totdat ze zich iets beter gedragen.
Ze hoeven niet de hele dag stil en rechtop te zitten, maar wel beter dan nu. Dat ze niet de hele dag door om alles ruzie met elkaar hebben. Dat ze ook even rustig kunnen spelen, eten, etc.
Wil hij dat ook?
En hoe vind jij het als hij in de vakanties elders verblijft met zijn kinderen? Of zelfs veel meer dan alleen vakanties als ze weer naar Nederland zouden komen? Dan zie je hem dus aanzienlijk minder dan voorheen en krijgen jullie een soort LAT relatie. Hoeft geen probleem te zijn, maar ik meen me te herinneren dat je dat geen acceptabele relatievorm vond.
Justagirly schreef op 31-08-2021 om 15:24:
Nou, einde relatie dan maar....?
Of verwacht je dat je vriend zijn kinderen niet meer naar hier gaat halen?
Hij lijkt daar een soort principe punt van te maken. En ook zijn ex lijkt het opeens prima te vinden dat de kinderen veel tijd in Nederland doorbrengen terwijl dat eerst uit den boze was.
To waarom stop je er niet mee? Hoe verdrietig ook. Ik bedoel mijn vraag niet rot hoor maar soms kun je een boek beter sluiten.
Coreopsis schreef op 31-08-2021 om 15:28:
[..]
Wil hij dat ook?
En hoe vind jij het als hij in de vakanties elders verblijft met zijn kinderen? Of zelfs veel meer dan alleen vakanties als ze weer naar Nederland zouden komen? Dan zie je hem dus aanzienlijk minder dan voorheen en krijgen jullie een soort LAT relatie. Hoeft geen probleem te zijn, maar ik meen me te herinneren dat je dat geen acceptabele relatievorm vond.
Lijkt een principe kwestie te zijn dat zijn kinderen bij mij welkom moeten zijn. Los van dat principe vraag ik het me af of er grote bezwaren zijn. Nu is hij ook meestal overdag met zijn kinderen op pad.
Dat ligt aan de periode. Als dat een paar weken is is dat een ander verhaal dan de hele zomer vakantie.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 15:35:
[..]
Lijkt een principe kwestie te zijn dat zijn kinderen bij mij welkom moeten zijn. Los van dat principe vraag ik het me af of er grote bezwaren zijn. Nu is hij ook meestal overdag met zijn kinderen op pad.
Dat ligt aan de periode. Als dat een paar weken is is dat een ander verhaal dan de hele zomer vakantie.
Maar dat is toch helemaal niet zo gek? Hij woont daar ook. En eigenlijk is het best raar dat zijn kinderen dan niet welkom zijn in zijn "eigen" thuis.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 15:35:
[..]
Lijkt een principe kwestie te zijn dat zijn kinderen bij mij welkom moeten zijn. Los van dat principe vraag ik het me af of er grote bezwaren zijn. Nu is hij ook meestal overdag met zijn kinderen op pad.
Dat ligt aan de periode. Als dat een paar weken is is dat een ander verhaal dan de hele zomer vakantie.
Als goede ouder wil je dat jouw thuis ook de thuis is van jouw kinderen. Ik vind het logisch dat hij hier principieel in is. Ik snap niet dat jij dat niet snapt.
Tickel schreef op 31-08-2021 om 15:52:
[..]
Maar dat is toch helemaal niet zo gek? Hij woont daar ook. En eigenlijk is het best raar dat zijn kinderen dan niet welkom zijn in zijn "eigen" thuis.
Dat is ook best raar, maar dat heeft te maken met hun gedrag. Het is geen moment rustig. Behalve als ze slapen, maar dan ben ik al even bekaf.
Tickel schreef op 31-08-2021 om 15:52:
[..]
Maar dat is toch helemaal niet zo gek? Hij woont daar ook. En eigenlijk is het best raar dat zijn kinderen dan niet welkom zijn in zijn "eigen" thuis.
Precies. TO, het is toch logisch dat kinderen bij hun ouders welkom zijn? Dus gewoon in het huis waar die ouder woont. En altijd. Niet alleen op momenten dat de nieuwe partner van ouder dat goed vindt.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 15:56:
[..]
Dat is ook best raar, maar dat heeft te maken met hun gedrag. Het is geen moment rustig. Behalve als ze slapen, maar dan ben ik al even bekaf.
Dan is het toch eerder logisch dat jij een klein appartementje huurt voor de vakantie periode, ook al is het 'jouw' huis. Het is ook zijn thuis, met zijn kinderen.
Heel bijzonder dat die man dit allemaal pikt......
A12345 schreef op 31-08-2021 om 15:56:
[..]
Dat is ook best raar, maar dat heeft te maken met hun gedrag. Het is geen moment rustig. Behalve als ze slapen, maar dan ben ik al even bekaf.
Ik snap best dat je moe wordt van hun gedrag. Maar het is echt, echt, echt niet acceptabel dat jij hun wil verbieden hun vader in zijn eigen huis te zien, zolang hun gedrag niet aan jouw eisen voldoet.
A12345 schreef op 31-08-2021 om 15:56:
[..]
Dat is ook best raar, maar dat heeft te maken met hun gedrag. Het is geen moment rustig. Behalve als ze slapen, maar dan ben ik al even bekaf.
Dan moet JIJ een keuze maken. Ik vind het echt heel raar als een vader tegen zijn kinderen moet zeggen dat ze niet bij hem thuis welkom zijn vanwege hun gedrag. Je hebt gekozen voor een man met kinderen en krijgt dus het hele pakket. En die kinderen zijn heus niet achterlijk als ze alle vakanties meegenomen worden naar een huisje en niet naar vaders eigen thuis.
