De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 09-10-2021 om 18:36:
[..]
Dit dus.
Als ik reageer, dan krijg ik het verwijt dat ik de hele dag op mijn telefoon zit. Reageer ik niet, bijvoorbeeld omdat ik op en naar daar ben geweest, dan is het ook weer niet goed. Maar goed, dan toch maar...
Nee, hij is niet terug. Hij heeft nog wel contact met mijn schoonbroer. Hij is zelfs niet meer in Nederland geweest. Wat ik begreep zijn de kinderen daar vooral bij hem en minder bij hun moeder. En in zijn vrije tijd is hij begonnen zijn grotendeels verkochte zaak toch weer wat uit te breiden.
Dus ja, dat lijkt me een keuze om daar te blijven.
A12345 schreef op 09-10-2021 om 18:36:
[..]
Dit dus.
Als ik reageer, dan krijg ik het verwijt dat ik de hele dag op mijn telefoon zit. Reageer ik niet, bijvoorbeeld omdat ik op en naar daar ben geweest, dan is het ook weer niet goed. Maar goed, dan toch maar...
Nee, hij is niet terug. Hij heeft nog wel contact met mijn schoonbroer. Hij is zelfs niet meer in Nederland geweest. Wat ik begreep zijn de kinderen daar vooral bij hem en minder bij hun moeder. En in zijn vrije tijd is hij begonnen zijn grotendeels verkochte zaak toch weer wat uit te breiden.
Dus ja, dat lijkt me een keuze om daar te blijven.
Ja, dat is zeker een logische keuze, zo heeft hij daar toch ook weer meer zijn bezigheid en is het wellicht minder vervelend om daar te blijven als hij de kinderen niet heeft.
Poezel_en_Wip schreef op 10-10-2021 om 14:07:
[..]
Kom op, dit meen je niet toch?
Ik denk dat het een poging is geweest om grappig te zijn. Een mislukte poging.
hoe gaat het nu met jou TO? Kun je je berusten in het feit dat de relatie over is?
A12345 schreef op 10-10-2021 om 16:15:
[..]
Ik denk dat het een poging is geweest om grappig te zijn. Een mislukte poging.
Nee.
Als jullie echt dol op elkaar zijn, zouden jullie heel rustig aan het opnieuw kunnen proberen. Het langzaam opbouwen, wellicht latten en oplossingen vinden.
Even pauze nu om op adem te komen en alles op een rijtje te zetten.
Miraval schreef op 10-10-2021 om 16:33:
hoe gaat het nu met jou TO? Kun je je berusten in het feit dat de relatie over is?
Ik vind dat nog steeds moeilijk. Inmiddels ook begonnen met de eerste sessies met een psychologe. Er is veel werk aan de winkel, maar de motivatie is nu het toch al over is wel een stuk minder.
A12345 schreef op 10-10-2021 om 13:36:
[..]
Die "eis" zou ik uiteindelijk wel op hebben gegeven. Dat is ook een beetje wat ik bedoel met "afkoelen".
Hij heeft niet gewacht tot jij je "eis" op zou geven. Wel logisch toch? Je gaat niet wachten tot iemand misschien wel, misschien niet bijdraait. En het vooruitzicht dat er meer van dat soort "eisen" in de relatie opduiken is ook niet super aantrekkelijk.
A12345 schreef op 10-10-2021 om 17:24:
[..]
Ik vind dat nog steeds moeilijk. Inmiddels ook begonnen met de eerste sessies met een psychologe. Er is veel werk aan de winkel, maar de motivatie is nu het toch al over is wel een stuk minder.
Toch volhouden hoor! Straks komt er misschien een ander op je pad en heb je profijt van die therapie.
A12345 schreef op 10-10-2021 om 17:24:
[..]
Ik vind dat nog steeds moeilijk. Inmiddels ook begonnen met de eerste sessies met een psychologe. Er is veel werk aan de winkel, maar de motivatie is nu het toch al over is wel een stuk minder.
Dat valt te begrijpen maar je doet het hopelijk toch ook voor jezelf, niet alleen voor een (eventuele) partner.
Tickel schreef op 10-10-2021 om 17:29:
[..]
Toch volhouden hoor! Straks komt er misschien een ander op je pad en heb je profijt van die therapie.
Stiefvader nummer 3?
A12345 schreef op 10-10-2021 om 17:24:
[..]
Ik vind dat nog steeds moeilijk. Inmiddels ook begonnen met de eerste sessies met een psychologe. Er is veel werk aan de winkel, maar de motivatie is nu het toch al over is wel een stuk minder.
Snap ik, maar wel doen. Anders loop je er bij een nieuwe relatie wéér tegen aan.
AeonofWinter schreef op 10-10-2021 om 17:54:
[..]
Snap ik, maar wel doen. Anders loop je er bij een nieuwe relatie wéér tegen aan.
Heel lang wachten met het eventueel starten van een nieuwe relatie, mocht je opnieuw verliefd worden.Én vooral niet samen gaan wonen zo lang je nog kinderen in huis hebt.
Een nieuwe stiefvader lijkt met niet in hun belang.
AeonofWinter schreef op 10-10-2021 om 17:54:
[..]
Snap ik, maar wel doen. Anders loop je er bij een nieuwe relatie wéér tegen aan.
Een nieuwe relatie daar staat mijn hoofd nu helemaal niet naar.
maar wat wil je nu?
Je zou je eisen hebben laten vallen, maar daarvoor stel je je wel afhankelijk op naar hem. Ik krijg het gevoel dat hij daarvoor had moeten werken of er wisselgeld voor had moeten inzetten.
Maar je hebt hem daar niet voor nodig!
Wees een Vrouw en neem je eigen verantwoordelijkheid!!
Je zat fout en dat weet je.
Ga naar hem toe en bied oprecht je excuses aan. Daar zul je later veel plezier van hebben, of het nu nog goed kan komen of niet.
Zoek je eigen kracht!
waarom contact zoeken? Deze man hft zijn kinderen een trauma aangedaan omwille van to. Ze moet vooral ver uit hun buurt blijven
Butterflywhy schreef op 10-10-2021 om 19:08:
waarom contact zoeken? Deze man hft zijn kinderen een trauma aangedaan omwille van to. Ze moet vooral ver uit hun buurt blijven
Niet ter wille van TO, dat heeft hij helemaal zelf gedaan. Hij is destijds zonder hun naar Nederland vertrokken. Daar had TO nog helemaal niets mee te maken.
Daglichtlamp schreef op 10-10-2021 om 19:40:
[..]
Niet ter wille van TO, dat heeft hij helemaal zelf gedaan. Hij is destijds zonder hun naar Nederland vertrokken. Daar had TO nog helemaal niets mee te maken.
Daar heb je gelijk in. Hij begon er zelf mee maar onder invloed van to werd het erger. En hij was er natuurlijk zelf bij en had andere keuzes moeten maken maar duidelijk is wel dat zij niet goed was voor de relatie tussen hem en zijn kinderen.
