De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Imi schreef op 15-09-2021 om 18:12:
[..]
Ho even, wat?! Het feit dat hij naast jou ook zijn kinderen wil zien, zie jij als op 2 paarden wedden? Ik ben geschokt! Dat is echt ziek om het zo te zien. Op 2 paarden wedden, dat is iets heel anders, dat gaat over 2 vrouwen.
Zijn kinderen zijn een onlosmakelijk deel van hem. Je kunt en mag een vader niet dwingen om te kiezen tussen jou en zijn kinderen. Doe je dat toch, dan zul jij altijd aan het kortste eind trekken, en dat is exact wat er nu is gebeurd. Dat heb jij veroorzaakt, niet hij!
Anders had hij wel afspraken gemaakt gebaseeerd op de nieuwe situatie. Maar ja, dan zit hij er aan vast. Nu heeft hij alles open weten te houden: de relatie hier, maar ook de mogelijkheid om terug te gaan en daar alles weer op te pakken alsof hij nooit is weggeweest.
Nose schreef op 15-09-2021 om 18:07:
To ik zou van dit topic weg blijven. Ik denk dat je je hier alleen maar rotter door gaat voelen. Ga je tijd lekker aan je kinderen besteden en geniet van wat je wel hebt ❣️
Die balen er ook van.
noemmijmaarsuus schreef op 15-09-2021 om 18:18:
[..]
Met de zelfreflectie ook is het ook niet best gesteld is, dus wordt het een heel probleem voor je om te erkennen dat je heel manipulatief gedrag vertoont.
Waar vertoon ik heel manipulatief gedrag?
A12345 schreef op 15-09-2021 om 18:17:
[..]
Hij weet dat ook wel dat ik er af en toe iets uitflapt. Denk dat hij dat in discussies gebruikt om mij in de hoek te drukken. Tenminste, zo voelt het.
Dat is jouw gevoel idd, hij gaat in gesprek over jouw uitspraken. Dat kan het gevolg zijn van dingen zeggen die je niet meent. Ookal denk ik dat je het wel meende en een gesprek zeker op zijn plaats was.
Wasmachine schreef op 15-09-2021 om 18:26:
[..]
Dat is jouw gevoel idd, hij gaat in gesprek over jouw uitspraken. Dat kan het gevolg zijn van dingen zeggen die je niet meent. Ookal denk ik dat je het wel meende en een gesprek zeker op zijn plaats was.
Dat is mijn gevoel. Hoewel hij mij wel redelijk goed kent, kwam hij er toch in elke discussie weer mee aanzetten om mij neer te zetten als de kwade heks en hem als het slachtoffer.
Sterkte, uit elkaar is denk ik het beste wat er in deze situatie mogelijk is.
Kan hij mooi een eigen plek zoeken voor hem en zijn kinderen. Blij dat hij voor hen kiest zoals het hoort.
Maar had je echt niet even weg kunnen gaan tussendoor?
Je pubers redden zich wel en hadden toch niet zo’n last vd situatie?
(Maar ze hebben vast wel last bij verbreken van jullie relatie)
Geld is geen issue bij jullie, had gewoon een weekje tussendoor ergens lekker gerust?
A12345 schreef op 15-09-2021 om 18:30:
[..]
Dat is mijn gevoel. Hoewel hij mij wel redelijk goed kent, kwam hij er toch in elke discussie weer mee aanzetten om mij neer te zetten als de kwade heks en hem als het slachtoffer.
Ik heb de indruk dat je gewoon dingen hebt gezegd die je zeker op het moment meende. Dus waarom ben je de kwade heks als je daarmee geconfronteerd wordt? Niet iedereen kan er tegen als mensen pijnlijke opmerkingen eruit flappen en daar dan niks over mogen zeggen.
Woorden kunnen ook pijn doen. Met woorden kun je iemand ook kapot maken.
En blijkbaar was deze afwijzing van zijn kinderen de druppel.
Stel dat hij fysiek zo'n slechte zelfbeheersing had als jij verbaal. En je een klap geeft als hij boos en emotioneel is. Zou je dat acceptabel vinden? Want tja, je weet immers dat hij niet zo'n goede zelfbeheersing heeft en achteraf zegt hij sorry.
Pinokkio schreef op 15-09-2021 om 18:35:
Maar had je echt niet even weg kunnen gaan tussendoor?
Je pubers redden zich wel en hadden toch niet zo’n last vd situatie?
(Maar ze hebben vast wel last bij verbreken van jullie relatie)
Geld is geen issue bij jullie, had gewoon een weekje tussendoor ergens lekker gerust?
Nee, maar is natuurlijk wel apart als ik wegga en zij blijven dan. Weekje weg, dan had ik bij mijn zus moeten gaan zitten of iets in die geest. Staat natuurlijk wel raar dat ik in m'n eentje een week ergens anders zou zijn gaan zitten.
Achteraf gezien had ik hem dit beter voorgesteld. Op een positieve manier. Van ga een weekje daar of daar heen, vinden je kinderen vast leuk. Heb dat niet gedaan omdat ik bang was voor zijn reactie.
Coreopsis schreef op 15-09-2021 om 18:51:
Woorden kunnen ook pijn doen. Met woorden kun je iemand ook kapot maken.
En blijkbaar was deze afwijzing van zijn kinderen de druppel.Stel dat hij fysiek zo'n slechte zelfbeheersing had als jij verbaal. En je een klap geeft als hij boos en emotioneel is. Zou je dat acceptabel vinden? Want tja, je weet immers dat hij niet zo'n goede zelfbeheersing heeft en achteraf zegt hij sorry.
Nee, geweld vind ik wel van een andere orde en niet acceptabel.
Wat dat betreft is hij erg rustig en lijkt het alsof hij beschikt over een oneindige zelfbeheersing. Wel is hij soms passief agressief met opmerkingen en acties.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 19:03:
[..]
Nee, geweld vind ik wel van een andere orde en niet acceptabel.
Wat dat betreft is hij erg rustig en lijkt het alsof hij beschikt over een oneindige zelfbeheersing. Wel is hij soms passief agressief met opmerkingen en acties.
Nee, het gaat om jou. Jij gebruikt verbaal geweld tov hem.
Poezie schreef op 15-09-2021 om 19:04:
[..]
Nee, het gaat om jou. Jij gebruikt verbaal geweld tov hem.
Ik vind fysiek geweld wel een graad erger dan verbaal geweld. En hij kent me ook. Hij weet dat er soms dingen uitflappen die ik niet meen of maar half meen.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 19:06:
[..]
Ik vind fysiek geweld wel een graad erger dan verbaal geweld. En hij kent me ook. Hij weet dat er soms dingen uitflappen die ik niet meen of maar half meen.
Nou, ik niet. Ik vind dat even erg.
A12345 schreef op 15-09-2021 om 19:03:
[..]
Nee, geweld vind ik wel van een andere orde en niet acceptabel.
Wat dat betreft is hij erg rustig en lijkt het alsof hij beschikt over een oneindige zelfbeheersing. Wel is hij soms passief agressief met opmerkingen en acties.
Jij gebruikt verbaal geweld.
