De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 17:40:
[..]
Die volgens jullie beiden een slechte opvoeder is toch?
Volgens mij vooral volgens haar
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 17:39:
[..]
En dat konden jullie allebei niet van tevoren bedenken?
Jij doet nu alsof alles jou overkomen is, maar je was van alles op de hoogte schrijf je zelf.
Ik ging er wel vanuit dat een volwassen iemand hier vooraf goed over nagedacht heeft. Dat blijkt dus niet zo te zijn.
Ik zou zelf ook begrip hebben als mijn partner er moeite mee zou hebben als mijn kinderen zich vaak extreem vervelend gedragen. Dat heeft hij niet. Als zijn kinderen het maar naar hun zin hebben, de rest interesseert hem niet veel.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 17:43:
[..]
Ik ging er wel vanuit dat een volwassen iemand hier vooraf goed over nagedacht heeft. Dat blijkt dus niet zo te zijn.
Heb je het nu over jezelf?
Jij koos met je volle verstand voor iemand die zijn kinderen 1600 kilometer verderop achterlaat zonder goede afspraken om ze regelmatig te kunnen zien.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 17:43:
[..]
Ik ging er wel vanuit dat een volwassen iemand hier vooraf goed over nagedacht heeft. Dat blijkt dus niet zo te zijn.
Ik zou zelf ook begrip hebben als mijn partner er moeite mee zou hebben als mijn kinderen zich vaak extreem vervelend gedragen. Dat heeft hij niet. Als zijn kinderen het maar naar hun zin hebben, de rest interesseert hem niet veel.
Maar wat verwacht je nu precies van hem dan? Want ik neem aan dat het uit is inmiddels?
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 17:40:
[..]
Die volgens jullie beiden een slechte opvoeder is toch?
Ja. Maar ook als hij daar zou zijn gebleven, zouden de kinderen tijd met de moeder doorbrengen.
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 17:45:
[..]
Heb je het nu over jezelf?
Jij koos met je volle verstand voor iemand die zijn kinderen 1600 kilometer verderop achterlaat zonder goede afspraken om ze regelmatig te kunnen zien.
Nee, over hem.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 17:46:
[..]
Ja. Maar ook als hij daar zou zijn gebleven, zouden de kinderen tijd met de moeder doorbrengen.
Dat lijkt me logisch.
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 17:45:
[..]
Maar wat verwacht je nu precies van hem dan? Want ik neem aan dat het uit is inmiddels?
Hij is de kinderen terug brengen. Begreep dat ze gisterenavond ergens halverwege waren en zijn gestopt om te slapen. Denk dat 'ie op z'n vroegst maandag weer hier is. En dan zien we wel.
Ben voor mezelf wel "het gesprek" aan het voorbereiden. Het is nu wel het moment om knopen door te hakken.
BlueHeart schreef op 11-09-2021 om 17:46:
[..]
Dat lijkt me logisch.
Daarom. Daar doe je weinig aan. Of hij had vanaf het begin er werk van moeten maken om de kinderen vooral bij hem te krijgen of zelfs naar Nederland te krijgen.
Hoe vroeger je zoiets doet, hoe beter. Want hoe kleiner kinderen zijn, hoe makkelijker ze zich aanpassen.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 17:49:
[..]
Daarom. Daar doe je weinig aan. Of hij had vanaf het begin er werk van moeten maken om de kinderen vooral bij hem te krijgen of zelfs naar Nederland te krijgen.
Hoe vroeger je zoiets doet, hoe beter. Want hoe kleiner kinderen zijn, hoe makkelijker ze zich aanpassen.
Je zegt nu wel wat hij allemaal had moeten doen, maar je wist toch van tevoren dat hij dit (nog) niet had gedaan? Beetje flauw om hem nu van alles te beschuldigen terwijl je zelf in de relatie bent gestapt én bent gaan samenwonen met deze kennis.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 17:49:
[..]
Daarom. Daar doe je weinig aan.
Dat hoeft ook niet. Je kunt wel tegenwicht bieden als je je kinderen gewoon de helft van de tijd mee opvoedt, zoals tegenwoordig gebruikelijk is na een scheiding.
Tickel schreef op 11-09-2021 om 17:52:
[..]
Je zegt nu wel wat hij allemaal had moeten doen, maar je wist toch van tevoren dat hij dit (nog) niet had gedaan? Beetje flauw om hem nu van alles te beschuldigen terwijl je zelf in de relatie bent gestapt én gaan samenwonen met deze kennis.
Precies dit is mijn punt.
Alles is de schuld van anderen. Kom, woman up. Je bent een volwassen vrouw, zelf moeder notabene. En toch kan het er bij jou niet in dat je deze situatie zelf bent ingestapt, met je volle verstand.
Tickel schreef op 11-09-2021 om 17:52:
[..]
Je zegt nu wel wat hij allemaal had moeten doen, maar je wist toch van tevoren dat hij dit (nog) niet had gedaan? Beetje flauw om hem nu van alles te beschuldigen terwijl je zelf in de relatie bent gestapt én bent gaan samenwonen met deze kennis.
Nee. Ik ging er vanuit dat een volwassen iemand wel kan bedenken dat als hij aan de andere kant van Europa gaat wonen, dat hij zijn kinderen dan een stuk minder ziet. Hij kent zijn kinderen ook, dus hij kan als geen ander inschatten hoe ze hierop reageren. Dat is voor mij allemaal een stuk lastiger, dan wel onmogelijk.
Ik zou er zelf ook met anderen over gepraat hebben. En niet alleen met mensen die een beetje ja knikken. Met mensen die kritisch zijn, je uitdagen, etc. Daar heb je veel meer aan dan iemand die je uit laat ratelen en ja knikt.
A12345 schreef op 11-09-2021 om 18:00:
[..]
Nee. Ik ging er vanuit dat een volwassen iemand wel kan bedenken dat als hij aan de andere kant van Europa gaat wonen, dat hij zijn kinderen dan een stuk minder ziet. Hij kent zijn kinderen ook, dus hij kan als geen ander inschatten hoe ze hierop reageren. Dat is voor mij allemaal een stuk lastiger, dan wel onmogelijk.
Ja maar jij gaat er allemaal in mee zonder moeilijk te doen. Niet heel chique om hem nu af te gaan fikken.
Amaranth schreef op 11-09-2021 om 17:52:
[..]
Dat hoeft ook niet. Je kunt wel tegenwicht bieden als je je kinderen gewoon de helft van de tijd mee opvoedt, zoals tegenwoordig gebruikelijk is na een scheiding.
Denk wel dat deze kinderen behoefte hebben aan een consequente aanpak. Vooral de oudste is er vrij bedreven in om een gebrek daar aan uit te spelen.
