De juiste moeder/vader voor je kind kiezen?

Voor mij was het eerst alleen maar een keuze voor mijn partner, met een kinderwens was ik nog totaal niet bezig. Sterker nog, ik twijfelde toen nog of ik kinderen wilde. Ik heb mijn man dus zeker niet uitgekozen als een soort zaaddonor voor mijn kinderen. 

Wel heb ik later opnieuw een keuze gemaakt voor hem als vader van mijn kinderen. Als hij niet geschikt was geweest, dan had ik het uitgemaakt, of ik had geen kinderen met hem gewild. Een goede partner is iets totaal anders dan een goede vader. 

Ik heb geen man kunnen vinden met wie ik een liefdevolle relatie kon hebben en kinderen had willen krijgen. Ik heb een fijne jeugd gehad en ouders met een goed huwelijk, maar het is mij niet gelukt een goede relatie te hebben toen ik midden 30 was. Ik heb mijn dochter via een donor. Er is afgesproken dat zij op haar 16e zijn gegevens kan krijgen. Ze is inmiddels 25 maar dat is (nog?) niet aan de orde.
Ik had wel relaties, maar ze waren nooit goed, en al helemaal niet om samen kinderen te krijgen. Ik heb er toen veel gesprekken over gehad met professionals, maar ook achteraf is dit de beste keuze die ik ooit gemaakt heb.
Inmiddels ben ik 60 en ik heb eindelijk een relatie met een man waar ik zo 4 kinderen mee had kunnen en willen krijgen. Maar als we elkaar 40 jaar geleden hadden ontmoet hadden we elkaar lang niet zo leuk gevonden want we waren toen allebei echt heel anders. Een goede relatie is vooral een kwestie van timing. 
Met de jaren groeit ook je reflectie- en relativeringsvermogen. Ik heb een beter inzicht in hoe mijn ouders waren, en dan vooral mijn vader. Ik snap waarom ik dit alleen deed en ik snap ook waarom het bij andere mensen anders loopt. Ik ben wat milder geworden, ook naar anderen. 

Ik had op zich wel kinderen willen hebben, maar ik mis bepaalde vaardigheden / eigenschappen die ik zelf als voorwaarden zie om een kind goed op te voeden. Die ontbrekende vaardigheden waren toch wel een vereiste bij een eventuele partner waarmee ik dan kinderen zou willen. De mannen met wie ik lange relaties heb gehad vond ik als vader ongeschikt. De lat lag ook best hoog. Natuurlijk kan je niet van tevoren weten of je het ouder goed gaat doen en is het in de basis meer een kwestie van ja of nee op basis van gevoel wat je pas later gaat rationaliseren, maar bij mij was het altijd nee. Ik heb dat oergevoel van heel graag kinderen willen hebben nooit gehad. In dat geval zou ik waarschijnlijk een andere keuze hebben gemaakt.

A-nick schreef op 29-08-2021 om 09:20:

Ik zocht een goede partner voor mezelf, geen zaaddonor. Ik kende de vader van mijn kinderen al 5 jaar voordat we trouwden en 8 jaar voordat de kinderen kwamen. We hadden wat ups en downs gehad, maar nooit echte problemen.Toch ontpopte hij zich daarna tot een gewelddadige tiran. Soms kunnen dingen een onverwachte wending nemen.

Eens. Hier een partner die ernstige psychische problemen ontwikkelde, deze ontkende en hulp niet accepteerde. Hij werd mijn ex (niet om de psychische problemen overigens,  maar vreemd gaan accepteerde ik niet). Daarna ging het bergafwaarts en stierf hij door suïcide een klein jaar na de breuk. 

Ik had geen kinderen gekregen met deze man als ik hier op had kunnen anticiperen.  

Vavoom schreef op 29-08-2021 om 09:51:

[..]

Je zegt het hier zelf al, eerst is er de relatie en van daaruit beslis je samen of je aan kinderen begint. Pas als je weet hoe iemand is kan je zo’n beslissing maken, niet op voorhand.

Dat klopt, daarom moet je elkaar eerst goed leren kennen. En dan dus niet na een jaartje romantische dates aan kinderen beginnen, maar eerst eens samen ergens doorheen gaan voordat je beslist of iemand geschikt is voor het ouderschap. Een heleboel mannen zijn dat absoluut niet. 

Ik heb nooit een vader voor mijn kinderen gekozen, wel de partner waarmee ik kinderen wilde.....

Julali schreef op 29-08-2021 om 11:16:

[..]

Dat klopt, daarom moet je elkaar eerst goed leren kennen. En dan dus niet na een jaartje romantische dates aan kinderen beginnen, maar eerst eens samen ergens doorheen gaan voordat je beslist of iemand geschikt is voor het ouderschap. Een heleboel mannen zijn dat absoluut niet.

Maar dat is dan toch precies m’n punt, waarom het een rare vraag is. Je kiest geen vader of moeder voor je kinderen maar een partner. 

En wat is dan "goed" leren kennen? Waarom stranden zoveel huwelijken , met of zonder kinderen?

Ted68 schreef op 29-08-2021 om 11:50:

En wat is dan "goed" leren kennen? Waarom stranden zoveel huwelijken , met of zonder kinderen?

Omdat een leven lang samen erg lang kan zijn, mensen iets anders gaan willen dan hun partner, en omdat het leven (inclusief het ouderschap!) ook veel stress met zich mee kan brengen. Daar kunnen partners heel verschillend mee omgaan, met alle gevolgen van dien.

Belangrijker dan voor altijd samen blijven: kies iemand met wie je altijd een goede verstandhouding kunt hebben, want kinderen binden je voor de rest van je leven aan elkaar, of je nou samen blijft of niet.

Ben ik helemaal met je eens, maar nog steeds; omdat je iemand langer kent is hij de "goede" vader? 

nee maar dan weet je wel beter of je elkaar goed genoeg ligt om zo’n verbinding met elkaar aan te gaan. Je weet dan meestal beter hoe je samen door stressvolle periodes heen komt.
Maar garanties zijn er niet, of je elkaar nou lang kent of kort.

Dat ben ik met je eens....Maar wat ik wel denk, dat doordat in deze maatschappij alles geplant word, een kind krijgen (dat lieve altijd slapende baby'tje in de reclame)... De verwachtingen veel te groot zijn....Aan een partner en ook aan dat kind!

Ted68 schreef op 29-08-2021 om 11:36:

Mwah, we woonden na 6 weken samen en was al heel snel zwanger.... dus zo regeltjes van je moet elkaar minstens een jaar kenen slaan voor ons nergens op..... We zijn trouwens intussen al 25 jaar samen

Mijn zwager en schoonzus idem. Zijn inmiddels 4 kinderen en 11 jaar verder en gelukkig samen. Maar dat komt wel minder voor dan bij stellen die elkaar al meerdere jaren kennen.

Ik las trouwens vorig jaar ergens een onderzoek, dat stellen die of juist heel snel of juist heel laat (langer dan 10 jaar samen) gingen trouwen en kinderen krijgen, hogere scheidingspercentages kennen. De koppels die rond de 5-7 jaar samen waren hadden de grootste kans op succes. Bijzonder vond ik dat! 
Mijn eigen theorie is dat de stellen die al meer dan 10 jaar samen waren mogelijk een baby als 'pleister' kregen, of dat ze juist al zo lang samen waren dat ze nooit iets/iemand anders hadden kunnen ontdekken en toch de kriebels daarnaar kregen.