De balk in het eigen oog

Balken

Het schijnt zelfs wetenschappelijk bewezen te zijn dat je een blinde vlek hebt voor je eigen kinderen en hun (negatieve) gedrag. Ik denk dat dit ook komt omdat je bij je eigen kinderen een verklaring voor veel gedrag hebt.
Jij was bijvoorbeeld al blij dat je dochter toch nog wat rijst at terwijl ze dat ook niet geweldig vindt, en de vader vond het al heel wat dat de dochter op haar stoel bleef zitten ook al was het dan omgekeerd met een nintendo.

Daarnaast denk ik dat we allemaal dingen hebben in de opvoeding die we belangrijk vinden en andere dingen waar we minder waarde aan hechten. Ik ben zelf makkelijk qua eten, ik geloof in proeven maar verder niet dwingen. Een vriendin van mij verbaast zich hierover, maar ik verbaas me dan weer vreselijk over het gesmak van haar dochter, dat ze daar niets over zegt. Dat is dan wel weer een irritatie van mij. Zoiets.

Maar neemt niet weg dat ik er in dit geval waarschijnlijk wel iets over had gezegd, omdat zo'n man me zou irriteren met dat betweterige gedoe, en ik dat slecht over m'n kant kan laten gaan

Snuggle's

Ik zou het van me af laten glijden....

Ik zou het van me af laten glijden. Grappig vind ik wel dat jij wel de balk die ondersteboven aan tafel hangt wél ziet maar je eigen dingetje niet. Ik vind gemiep van kinderen die veel niet lusten (en ouders die daarin meegaan en toestaan door suiker op de rijst te doen) ook niet prettig. Maar ook dat zou ik van me af laten glijden.

Universele reactie

...in mijn hoofd dan. Bij dit soort situaties denk ik altijd "ik heb nu even last van jou, maar jij zit de rest van je leven met je eigen gedrag opgescheept - da's pas vervelend".

Kortom, zeker niets van zeggen. Laat hem er maar in zitten. Lachen en zwaaien!

Zie je wel

Ik heb mijn eigen splintertjes toch genoemd? Natuurlijk is het ook irritant als kinderen niet willen eten wat de pot schaft (Chippie en Lorwyn). Ik heb ook liever dat mijn kinderen zonder morren alles eten, maar ik ga niet bovenop ze zitten en dwangvoeren. Aan de andere kant kunnen mijn kinderen dan weer keurig met vork en mes eten, zitten niet aan elkaar te klieren aan tafel, en proberen niet het gesprek te domineren (meestal dan).
In situaties waar je gezamenlijk eet, kom je nu eenmaal verschillende gewoonten tegen. En dan is het niet netjes om daar kritiek op te geven. Ik wijs er ook een andere volwassene niet op dat hij zijn vork in zijn linkerhand moet houden, ook al verbaas ik me daar wel over. Dat zal bij volwassenen dan wel weer anders liggen, want ik heb ook nog nooit commentaar gehad als ik de rozijnen uit de apfelstrudel pielde, of de olijven uit de salade

Precies!

Mij is verteld door een aantal linkshandige volwassenen dat je er je hele leven plezier van hebt als je van jongsafaan je bestek correct leert hanteren. Daar ben ik bij jongste dus ook best streng in. Niet overdreven streng, want een boterham mag ze van mij ook met links smeren. En haar glas zet ik ook links omdat anders de kans op knoeien zo groot is.

Bestek

Hm, ik ben al bijna 39 geworden zonder ooit (tot vandaag) te bedenken dat je bestek met de 'verkeerde' hand gebruiken een probleem kan zijn (afgezien van soms even bestek verwisselen als iemand anders gedekt heeft). Ik ben rechtshandig maar snijd al mijn hele leven met links. Blijkbaar kunnen sommige mensen zich daaraan storen, dat is wel nieuw voor me.

Och

Het ging mij niet persé om de tafelmanieren, maar het is wat apart dat iemand een opmerking maakt over het kind van een ander, terwijl zijn eigen dochter op hetzelfde moment ook niet zonder eigenheden is.
Ander voorbeeldje was op een van de dagen dat de regen met bakken naar beneden viel. Een stel jongetjes, tussen 8 en 10 jaar, bracht de dag door met door het hotel heen rennen en veel geluid te produceren. Een stel meisjes (10-12 jaar) had de grote tafel in beslag genomen en zaten met 4 laptops naast elkaar urenlang youtube filmpjes te bekijken. Ook daar kun je waarschijnlijk alleen begrip voor opbrengen als het je eigen kind is. We zaten als 'meidenmoeders' in ieder geval met smart te wachten tot het weer droog zou worden en de losgeslagen bende buiten zou gaan spelen

Belangrijk

De meeste mensen zullen een soort volgorde van belangrijkheid in hun hoofd hebben zitten als het gaat om opvoedkundige dingen. Waar wij waarde aan hechten valt ons extra op bij anderen. Tafelmanieren vind ik heel belangrijk en dus valt het me op als andere kinderen deze minder goed onder de knie hebben of als de ouders daar geen interesse in hebben. Ongetwijfeld zijn er ook dingen waar wij veel minder de nadruk op leggen en waar anderen ons vreemd op aan kijken.

Komt goed hoor

Komt vast goed hoor, dat niet eten. Ik ben nogal een niet-opvoedende moeder bij voorkeur want ik heb er gewoon niet zo'n zin in allerlei regels en ik denk dat dingen vanzelf wel goed komen het algemeen. Helaas blijkt dat laatste niet waar te zijn maar........wel met eten!
Ik heb 2 van de meest lastige eters ter wereld gehad en ineens was het over! Tot onze grote verbijstering gingen ze ineens dingen proeven. Dat gebeurde bij 2 kinderen zo rond de 10 jaar en die eten nu heel goed. Kind van 9 wil nog wel eens dwars liggen maar dat komt vast ook wel goed.
Wat doe vader betreft: ik had het ws gewoon gezegd. Grappig hè, hoe mensen bij anderen zien hoe het beter kan. Ik vind bijvoorbeeld dat jouw kind wat te oud is om zich zo te gedragen aan tafel en jij vindt dat mijn kind beter moet eten. ik had het gewoon zo benoemd zoals je het hier opschrijft. Tenzij ik hem niet de moeite waard vond, dan had ik beleefd geglimlachd.

Eh...

geglimlacht dus.

Lol, ik had denk ik ook zoals weer gereageerd

of op een ander moment laten weten dat ik een ds spelend kind aan tafel uitermate onfatsoenlijk vind. Daar is mijn aversie tegen schermpjes echt te groot voor.

Ik erger me dood aan slechtetende kinderen, ik kan het werkelijk niet helpen. Maar ik zal er nooit iets van vinden, omdat ik donders goed weet dat de ouders er niets aan kunnen doen. Ik ga er eerlijk gezegd vanuit dat al die ouders het zelf ook liever anders hadden gezien en smachtend zitten te wachten tot hun nageslacht wat meer eet dan stukjes rauwe wortel en kale pasta.

Ik had laatst trouwens wel iets anders. Mijn kinderen lusten alles en natuurlijk ben ik wel bezig met tafelmanieren en dergelijke. Maar ze zijn 3 en 1 jaar en ik heb liever dat we gezellig eten dan dat ik echt zit te hakketakken op die tafelmanieren. Ik ben al blij dat ze met hun vork kunnen eten zonder al te veel knoeien en prijs mezelf gelukkig met twee kinderen die goed eten. Die tafelmanieren komen wel.

Toen waren we laatst bij een ander gezin, ook met twee allesetende knullen, en die vonden overduidelijk dat mijn jongens slechte tafelmanieren hadden. Was op een gegeven moment ook even het onderwerp dat goede tafelmanieren wel erg belangrijk was, want dat je ook bij de koningin moest kunnen eten. Uhm ... juist ja. Het grappige vond ik daarna dus dat die twee kinderen dus zonder te vragen van tafel mogen opstaan, terwijl er nog mensen zaten te eten, terwijl die van mij moeten blijven zitten tot we klaar zijn en permissie moeten vragen voor er opgestaan wordt.
Lijkt me toch ook niet dat je bij de Koningin zomaar opstaat en van tafel wegloopt, terwijl zij nog bezig is. Hihihi

Woehaha!

Berber, je bent me voor.
Dat je bij peuters alleen al aan tafelmanieren kan denken vind ik verbazend. Zoon van bijna 6 probeer ik nu ruim een jaar bij te brengen dat als er eten in je mond zit, die mond dicht moet. Veel verder gaat mijn instructie niet.
Dochter van 2,5 probeer ik er nog steeds van te doordringen dat het niet de bedoeling is dat ze eten (of haar hele handje) in haar drinken stopt. Of haar drinken op de tafel morst zodat je dan met je vinger leuke figuurtjes in de melk kunt maken.

Maar enige progressie is er toch, want een jaar geleden had ze de gewoonte haar tuitbeker (geen anti-lek) op de kop te houden want het was zo leuk om te zien dat je dan een plasje kreeg op tafel.

Beide kinderen gebruiken op gezette tijden een vork en/of lepel. Dat vind ik al heel wat. Het beperken van geluidsoverlast aan tafel heeft hier voorlopig een hogere prioriteit dan juist gebruik van bestek.

Groeten,

Temet

Izar

1) ik maak geen opmerking over 'miepende' kinderen.
2) ja, ik vind 'miepen' storend gedrag. Prima, als je de olijven aan de kant van je bord schuift, de champignons eruit peuters maar ik heb een enorme hekel aan gezeur en gemiep aan tafel dat iets niet lekker is. Dat vind ik ronduit onbeschoft. Gewoon rijst eten zonder te miepen, prima. Rijst met suiker, tja dat vind ik dus 'miepen'; in non-verbaal gedrag geef je aan dat je het eten niet lekker vindt. En als ouder ga je daar dan in mee door de suikerpot op te halen.
3) ik heb nergens gezegd dat een ondersteboven hangend DS-kind wenselijk is. Sinterklaas heeft hier ooit een gedicht geschreven dat de kinderen geen DS kregen omdat hij een hekel had aan overal-piepende-DS-kinderen... Hier worden die dingen thuis op de bank gebruikt en in het vliegtuig of in de auto op weg naar vakantiebestemming.

Miepen

Is het ook miepen als de moeder uit voorzorg een broodje kaas in haar tas heeft gestopt? Ik doe dat juist om gemiep voor te zijn. Ik ken mijn dochter, en pogingen om haar andere dingen te laten proeven bewaar ik liever voor thuis. Ze heeft wel op eigen initiatief de soep geproefd. Dat vond ik al een hele stap.

Thuis/buitenshuis

Ik voed thuis op met het eten, buitenshuis ben ik altijd erg makkelijk. Dan gaat het me voornamelijk om de gezelligheid en ben ik heel toegeeflijk. Er is altijd wel iets dat mijn kind wel lust, dus dan zou ik dat geven. Zou bij mij ook alleen rijst met suiker mogen zijn.

Helemaal met berber eens!

Als een kind rijst met suiker eet kan mij dat niet storen. En ik wens dat niemand bepaalt wat ik mijn kinderen wel of niet laat eten. Of dat zij de champignonnetjes uit de macaroni vissen (ik doe dat namelijk met paprika).
Als iemand een kind met de DS laat spelen (liefst met een koptelefoontje) kan mij dat niet storen, zolang ik het maar niet hoor.
Achterstevoren aan tafel hangen idem dito. Met veel lawaai om de tafel heenrennen en zo hard roepen, gillen en zo dat ik mijn tafelgenoten niet meer kan verstaan wordt al minder leuk, maar ook dat gaat weer voorbij en voor de rest: er zijn niet veel kinderen die al die tijd keurig recht met de aandacht voor het bord kunnen blijven zitten, dus verder ben ik makkelijk.
Vork in de linkerhand? Ook daar let ik niet op. Nooit geweten dat dat niet mocht, trouwens. Ik ben gesteld op nette manieren (niet smakken, boeren of zo, bord aflikken, vlak voor iemand langs iets pakken, dat soort dingen) maar me eraan ergeren gaat een stap te ver en het zal me werkelijk worst zijn in welke hand iemand zijn vork heeft. Als hij maar niet met zijn vork op mijn bord komt
Ik vrees dat ik héél veel mensen stoor omdat ik mogelijk totaal geen idee heb hoe je een mes en vork hoort vast te houden, links, rechts, schiet mij maar lek, ik vind het al knap dat ik weet dat je ná het eten je met en vork naast elkaar op het bord moet leggen en
niet "als een roeiboot" ofwel op "tien over half vier"
Een kind dat hier eet en iets niet lust mag het zonder problemen laten staan, maar ik ga geen apart eten maken voor hem (tenzij ik het van tevoren weet, en dan nog alleen als het me uitkomt). Ik heb één keer een doordrammend kindervriendje over de vloer gehad dat wit brood wilde in plaats van bruin. Helaas pindakaas (lustte hij ook niet), er is alleen bruin of niks, en dan kan je zeuren tot je een ons weegt, ik ben zo'n slecht mens dat dan niet à la minute naar de supermarkt rent (nooit meer horen jammeren nadien).
Mijn kinderen mogen ná het eten, dus als er nagetafeld wordt, DS-en of Angrybirden, maar dan wel zonder volume. En mochten ze ooit bij de Koningin uitgenodigd worden, dan pas ik mijn instructies wel aan, of mogen ze samen SuperMarioCarten met Amalia
En niemand hoeft mij of mijn kinderen daarop aan te spreken, dan zal ik andermans ouders of kinderen niet aanspreken omdat zij wel een tweede toetje mogen en de mijne niet, of omdat die kinderen wél om de tafel heen mogen rennen en roepen "omdat ze zo lang niet kunnen stilzitten" en de mijne een beeldschermpje nodig hebben (zet dan die verdomde DS aan , dan hebben we allemaal rust! ).

WIj hebben trouwens nog iets dat laatst voor commentaar zorgde: wij bestellen namelijk wel eens elk iets verschillends en mogen dan van elkaar proeven. Schijnt ook al niet te mogen (het was in een simpel wokrestaurant, niet in De Librije of Oud Sluis). En we deden het nog wel zo discreet...!

Ik heb voor mijn kinderen slechts enkele regels: DS-en of Angrybirden alleen ná het toetje (en uit die regel volgde: toetje gelijk met de anderen eten en niet eerder ) , geen geschreeuw of "gezuig", er wordt nooit hardop kritiek geuit op het eten, al is het zo aangebrand dat je er Norit van kan maken, alleen peper en zout toevoegen als je ervan geproefd hebt en als ik met iemand in gesprek ben wens ik niet in de rede te worden gevallen, tenzij het restaurant in brand staat.

En dan speciaal in buffetten en wokrestaurants: "lussiknie" accepteer ik niet want je hebt het zelf uitgekozen (desnoods probeer je eerst een heel klein beetje of proef je het van mij, als ik het heb), en er worden géén enorme bergen op de bordjes geschept.

En wat anderen doen moeten anderen weten, dat is niet ons probleem. Ook niet als die wél borden met een kop erop langslopen, de boel mogen dempen in mayonaise, tijdens het eten zitten te gamen, te telefoneren of te sms-en, en wél een tweede toetje mogen.

Wij doen dat niet, en wat anderen doen, daar stoor ik me niet aan (zolang het maar niet teveel lawaai maakt). En ver-gaande tafeletiquette zoals rechtshandigheid leer ik wel als ik daadwerkelijk een uitnodiging van Hare Majesteit heb. Tot die tijd bemoeien we ons gewoon met onze eigen zaken , dan hebben we het al druk genoeg

PS: ik vind modelkinderen en -mensen eigenlijk supersaai

Lastig

Ik vind het dan weer wel lastig als andere kinderen dingen mogen die ik liever niet heb. In geval van de DS is het makkelijk, die mogen ze van mij gewoon niet mee naar een restaurant. Maar op onze vakantie waren bijv ook kinderen die het héél grappig vonden om kunstjes te doen met hun bestek. Mijn jongste is altijd wel te porren voor ludieke acties, en het is bijna niet te doen om het haar te verbieden als drie anderen wel hun lepel op hun neus mogen balanceren. We hebben ook een avond gehad dat oudste bij anderen aan tafel zat. Ze zat bij een moeder, dochter en nog twee vriendinnetjes. Vanaf de andere kant van het restaurant hoorde ik mijn dochter overal bovenuit tetteren. Ik ben maar blijven zitten, maar vond eigenlijk dat de volwassene aan tafel had moeten ingrijpen. Zelf doe ik dat ook als ik met 'vreemde' kinderen op pad ben. Dan heb ik er totaal geen moeite mee om ze te corrigeren.

Dat laatste

"Dan heb ik er totaal geen moeite mee om ze te corrigeren."
Dat dus alleen als hun ouders er niet bij zijn. Anders blijft het bij verwonderen.

Vic

"Mijn jongste is altijd wel te porren voor ludieke acties, en het is bijna niet te doen om het haar te verbieden als drie anderen wel hun lepel op hun neus mogen balanceren."

Dan kan je twee dingen doen: bij jezelf bedenken hoe verschrikkelijk het is als ze bij deze ene gelegenheid ook mogen meedoen, of aan je principes vasthouden en voet bij stuk houden.

"Vanaf de andere kant van het restaurant hoorde ik mijn dochter overal bovenuit tetteren. Ik ben maar blijven zitten, maar vond eigenlijk dat de volwassene aan tafel had moeten ingrijpen. Zelf doe ik dat ook als ik met 'vreemde' kinderen op pad ben. Dan heb ik er totaal geen moeite mee om ze te corrigeren."

Op zich heb ik niet zoveel problemen met het corrigeren van andermans kinderen bij storend gedrag. Maar in welke mate zat jouw dochter te tetteren? Echt zinloos gekrijs of heel gezellig kletsen en lachen met de rest? In dat laatste geval had ik het zelfs erg gevonden als iemand mijn kind daarop aansprak. In dat eerste geval was ik opgestaan (etiquette of niet) en naar het kind toegegaan als het echt negatief geschetter zou zijn, om dat te corrigeren.

Maar dat is mijn mening en niet de Algemene Waarheid

Belle

Mijn oudste doet gelukkig niet meer aan zinloos krijsen Het was een overtreffende trap van heel gezellig kletsen en gieren en giechelen.

Jeetje

Roerend eens met Temet en Berber. Ik ben bij mijn kleuter al blij als ze haar groente opeet. Ze weet trouwens wel hoe het hoort. Pas hadden we een gast te eten. Dochter zat zo luidruchtig te smakken dat ik er iets van zei, waarop ze aan de gast vertelde: "Je mag wel smakken, maar niet als er iemand bij is. Papa kan heel hard smakken. En je mag ook slurpen met je spaghetti, want dat doet mama ook. Maar als er iemand bij is, dan mag er niks." Fijn zo.
Ik doe nauwelijks aan etiquette. Dochter is pas vier. Ik vind de sfeer aan tafel veel belangrijker.
Groetjes
Massi

Vic

Afhankelijk van de lokatie en het gezelschap zou ik (maar nogmaals, dat is een mening en niet een waarheid) bepalen of het kind lekker vrolijk mag blijven doen of loop ik even naar haar toe om even een terechtwijzing discreet in haar oor te fluisteren

Belle

doen man en ik ook, vaak zelfs! Allebei iets anders bestellen en dan proeven. We overleggen zo zelfs de bestelling.... (er zijn ook zo veel lekkere dingen!) Nog nooit gemerkt dat dat niet mocht. Laatst zaten we zelfs met 2 stellen van elkaars eten te proeven (ok, het was wel mijn broer )

Belle

Euhm, dat proeven valt op te lossen Mijn nichtje en ik zijn een tijdlang vrij vaak samen uit eten geweest. Wij overlegden dan ook over de bestelling, aten beiden ons bord half leeg en als er even niemand keek, ruilden we gauw van bord. Nooit commentaar op gehad )

Netjes eten

Ik vind netjes eten wel belangrijk. Natuurlijk op niveau van het kind. Een 2 jarige hoeft van mij nog niet met mes en vork te eten. Wel met een lepel of een vork. Smakken en met de mond open eten mag ook niet. Een 2 jarige is best in staat om zulke simpele regels op te volgen. Natuurlijk vergissen ze zich wel eens of vergeten het maar dat is normaal. Ik probeer er wel voor te zorgen dat ik niet de hele maaltijd bezig ben met corrigeren. Minimale regels stellen aan een peuter is geen probleem.

Met een jaar of 3 a 4 krijgen ze er een mes bij. Daarna leren ze met mes en vork te eten. Verkeerd hanteren van bestek vind ik niet zo heel erg. Ik vind het wel belangrijk dat ze weten hoe ze netjes met vork en mes kunnen eten maar heel erg vind ik het niet dat mijn 7 jarige meestal haar mes neerlegt en alleen met vork eet. Ze kan wel met mes en vork eten; dat mag inmiddels ook wel.

Wel belangrijk vind ik: niet smakken, niet met open mond eten of op een andere 'vieze' manier eten. Niet zeuren over het eten. Je hoeft het niet lekker te vinden en je hoeft het ook niet op te eten maar je mag niet zeuren over het eten. Verder altijd toestemming vragen voor je van tafel mag en inderdaad geen DS of iets anders aan tafel. Dat laatste is hier niet de gewoonte dus mijn kinderen hebben daar nooit om gevraagd. Dat komt (nog) niet bij ze op. Misschien als ze het bij vriendjes zouden zien?

Secondair maar ook belangrijk vind ik: geen ellebogen op tafel, netjes zitten aan tafel, bestek op de juiste wijze hanteren en andere regels. Soms leg ik daar de nadruk op. Soms laat ik het even gaan. Je kan ook beter een ding tegelijk aanleren ipv alles tegelijk. Als het kind een ding onder de knie heeft gaan we verder met het volgende onderdeel.

Ik verwacht van mijn kinderen dat ze zo ergens tussen de 6 a 8 jaar alle regels wel redelijk beheersen op dit gebied. Misschien niet altijd toepassen en soms zullen ze het vergeten maar in elk geval dat ze weten hoe het hoort.

Massi

Hij is goed! Heerlijk, die kleuter-eerlijkheid.
Overigens gaat niet smakken hier wonderbaarlijk genoeg vanzelf goed, misschien omdat het een van de weinige eetgewoontes is die er bij mijzelf goed ingebakken zitten . In tegenstelling tot netjes omgaan met bestek...

Correct bestek hanteren (licht ot)

Vroeger werd er door mijn ouders behoorlijk op gehamerd om netjes te eten en hoe je correct je bestek moet vasthouden.
Vervolgens emigreerde ik en bleek dat in een andere cultuur dat helemaal niet zo netjes was. Italianen liggen onder de tafel van het lachen als iemand pasta niet alleen met een vork in een hand eet en dan wel die hand die je normaal ook voor snijden gebruikt. Probeer als rechtshandige maar eens linkshandig spaghetti zonder hulpmiddelen om je vork te rollen.
Toeristen die denken dat ze netjes eten door de spaghetti met behulp van vork en lepel op te rollen of door het te snijden, wat in Italia alleen voor kleine kinderen ( onder de 5-4 jaar) wordt gedaan, worden meewarig aangekeken en beoordeelt als barbaren die nou eenmaal niet weten hoe je netjes pasta eet, namelijk met een hand en niet met twee.
Sinds de ervaring dat mijn eigen aangeleerde nette manier van eten juist als wat onnozel en grappig werd gezien is het netjes leren eten van mijn kinderen aardig wat gedaald in mijn prioriteiten lijstje, aangezien wat netjes is ook nog per cultuur blijkt te verschillen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Cobi

Over het algemeen vind ik dit soort vakanties erg gezellig. Je leert eens wat mensen kennen, zit 's avonds niet in je eentje te borrelen, en het is in ieder geval prettig om te zien dat iedereen worstelt met opvoedkwesties (en dat die van jezelf dan heel erg meevallen Er waren overigens ook twee twee-oudergezinnen, en daar ging het niet beter dan bij eenoudergezinnen. Ik snap trouwens wel dat die gezinnen voor een dergelijke vakantie kozen. Met de activiteiten die voor de kinderen gedaan worden kom je dan zelf ook nog eens toe aan een boek. Er was ook nog een groep van een singlesreis. Daar had ik wel medelijden mee Er zaten ook wat mensen tussen met kinderen. Ga je voor je rust zonder kids op vakantie, krijg je er 25 onopgevoede exemplaren van een ander voor terug.

Primavera

Jouw stukje vind ik juist een illustratie voor hoe belangrijk goede tafelmanieren zijn. Je komt ergens en denkt het goed te doen want je weet niet hoe het daar hoort en vervolgens blijk je de plank volledig mis te slaan. Daarom is het juist zo prettig om goede tafelmanieren te hebben. Als je weet wat de juiste manier is om bestek te hanteren dan val je niet (negatief) op. Natuurlijk verschilt de juiste manier per land en per cultuur. Ga je ergens anders heen dan verdiep je in wat de gewoontes daar zijn.

Ik heb veel gereisd en in verschillende landen gewoond. Ik heb altijd geprobeerd me zoveel mogelijk aan te passen met dit soort kleine dingen. Natuurlijk geen probleem als je een keer een vergissing begaat maar het is gewoon prettig om te weten wat de gewoonte is in waar je bent.

Ik vind jouw stukje dus juist een pleidooi om te leren bestek op de correcte wijze te hanteren. De correcte wijze van het land of de streek waar je op dat moment je in bevind.

Thuis kan je dat het weer anders doen. Thuis hanteren wij de regels zoals die in Nederland gelden. Ik weet niet helemaal zeker of het 100% correct doen maar dat is althans de bedoeling.

Dit bovenste gaat niet over peuters natuurlijk. Die kunen vaak motorisch nog niet eens bestek op de juiste wijze hanteren.