Corrigerende tik

Kaatje

Het heeft met de emoties te maken die opspelen als je kind lastig is, of je op zijn minst als lastig ervaart.
Voor mij heeft het niet zoveel zin meer om me van alles voor te nemen. Dat deel komt niet meer terug. Ik weet wel dat ik me ooit van alles voornam, maar dat die voornemens in de praktijk toch wel eens de mist in gingen.

Bastet

Waar ik vooral mee zit is dat omdát een klap geven taboe is geworden men de mensen die het wel eens doen zonder meer veroordeelt worden en er meteen adviezen over en weer vliegen die aangeven dat het best anders kan als je maar wilt. Dat soort adviezen worden bij bijvoorbeeld verlies als beledigend ervaren, zie ook wat er gebeurt als ik het erover durf te hebben, en in zekere zin ervaar ik dat ook zo bij het onderwerp ´tik geven´. Het is makkelijk praten voor een ander, een ander weet het áltijd beter.
Dat ik zeg dat ik het anders zou doen als Kaatje is beslist niet bedoeld als mening dat ze het verkeerd doet. Je kan hierin niets verkeerd doen lijkt me. Wat voor mij telt, telt niet voor haar en dat is wat ik duidelijk wilde maken.

Wat zeg je nou jakiro

Ik ben een druiloor wat mijn kennis van forummers aangaat, maar zeg je nou dat jou oudste kind 42 jaar is? Of lees ik dit helemaal verkeerd?

Kaaskopje

Yups, zo gedraagt hij zich wel , als mijn 4e kind...af en toe. Meestal is het gewoon mijn partner hoor.
Jakiro

Kaaskopje (ot)

Je stelt dat je best anders kunt,als je maar wilt,en dat in combinatie met het omgaan met verlies,dáár gaat het mij om.Iedereen gaat anders om met rouw,er is geen betere manier.Het is overleven.
Bastet

Bastet

Kaaskopje gebruikte gewoon dezelfde woorden als Kaatje, alleen in een andere context, namelijk omgaan met je kinderen.
En precies zoals je zelf zegt; iedereen gaat anders om met een gegeven, dus ook met de omgang/opvoeding met kinderen.
Ik geloof niet dat Kaaskopje het écht 100% meende, maar was het meer om aan te geven dat Kaatjes opmerking wel erg kort door de bocht was en gebruikte een heel persoonlijk voorbeeld om dat aan te tonen.
Want waarom is Kaaskopjes stelling om te zeggen dat Kaatje verkeerd rouwt en het ook anders kan, als ze maar wil, totaal "niet door de beugel kunnende" en is Kaatjes stelling om te zeggen dat Kaaskopje verkeerd opvoed en het ook anders kan, als ze maar wil, "wel door de beugel kunnende"?
Ik zie het verschil niet.
Jakiro

Omdat

Rouw is iets wat je overkomt,het is tegen de stroom opzwemmen,overleven.Niet iets wat je kunt beredeneren.
Ik vind opvoeden iets heel anders!
Bastet

Rip

In dit draadje wil ik het niet meer horen: Kaatje en rouw. Blergh. Ik ben gewoon K. Heksenvet en wil kunnen discuzeuren zónder dat áltijd mijn privé-omstandigheden erbij worden gehaald. Of dan toch maar een nieuwe nick? Maar ja, die werd me ook niet gegund.
Nogmaals: met rouwen doe ik niemand pijn, dus dat hoeft niet anders. zou ik dat wel doen, ja, dan moet dat anders.
Je kinderen slaan mag niet en is dus onvergelijkbaar. Tenminste, ik heb nog geen wet gelezen die iets vertelt over rouwen.
Plus dat slaan slechts gedrag is. Rouwen gaat nauwelijks over gedrag, maar vooral over voelen. Gedrag kun je veranderen, voelen moet je doen.
Los daarvan heb ik nooit beweerd dat Kaaskopje een slechte ouder is. ik zeg alleen dat slaan niet had gehoeven. Meer niet en niet minder.

Natuurlijk is dat wat anders

Maar het karakter van een kind is soms ook iets wat je overkomt. Een ander kan niet echt oordelen of het anders had gekund als je maar beter je best had gedaan.

Kaatje

Ik neem me bij deze plechtig voor je tegemoet te komen in je poging om los te komen van het rouwrandje wat om je heen hangt. Dus beslist niet omdat ik je het rouwen niet gun, maar omdat je verder moet als de mens Kaatje.
Ik weet dat je me geen slechte ouder vindt, maar je benadering zou iets begripvoller kunnen. Het is niet zo zwart wit als jij stelt. Natuurlijk is slaan een slechte uiting van onvermogen, maar wel menselijk.
Dat mijn vader zich openlijk uitsprak over dat hij mij niet meer zou slaan omdat dat misschien een nieuwe netvliesloslating kon veroorzaken was voor mij toch een momentje van ´Pfiew, daar ben ik mooi vanaf!´ Maar er later over nadenkend was die mededeling eigenlijk ook wel schokkend. Dat ik wel eens een tik uitdeelde was niet met voorbedachte rade, mijn vader deed het weloverwogen en ik deel dat toch in een andere categorie in dan wat ik gedaan heb. Iets wat je zo weloverwogen doet kun je blijkbaar ook heel weloverwogen niet doen. Had het dan heel weloverwogen nooit gedaan... Mijn vader vond het bij de opvoeding horen. Een lastig kind krijgt slaag en dat hoort vader uit te delen. Ik deelde liever uit emotie zelf die tik uit op het moment dat het fout ging. Niet weloverwogen, nu ga ik slaan, maar wel ´eerlijk´. En met eerlijk wil ik dus niet zeggen dat het ´dus´ goed was.

Kaaskopje

Ik heb al een lange reeks erge dingen over je vader gelezen, maar dit is toch wel de gruwelijkste. Onvoorstelbaar hoe iemand zoiets uit zijn strot krijgt.

Je kunt het op zijn minst apart noemen...
Het moeilijke aan het geheel is dat ik ergens best begrijp dat hij het vanuit zijn beste bedoelingen gedaan heeft. Hij is niet slecht, maar heeft vreemde opvattingen. Er is inmiddels zoveel voorgevallen dat dit niet meer rustig te bespreken is.

Moeite

Waar ik moeite mee blijf hebben is met het excuseergedrag van mensen die wel eens een tik geven. Jakiro legt ook weer de schuld volledig bij het kind. De oudste is een lastige meid, dus die is vaker getikt dan de middelste - die alweer wat makkelijker was. De jongste is nog nooit getikt, want díe is me toch makkelijk, tjonge, die heeft het niet nodig. Heb je nou nooit het idee gehad dat het aan jóu en je opvoedingservaring zou kunnen liggen?
Kaaskopje keurt haar eigen gedrag goed omdat ze het afzet tegen het vreselijke gedrag van haar vader. Zolang ze het niet doet zoals hij het deed, is het goed. Maar ja, dat mag ik niet zeggen, want ik mag me niet meer met Kaaskopje bemoeien.

Tirza

Nee tirza

Zo zit het niet. Je gaat nu trouwens ook een beetje kinderachtig doen en dat staat je niet.
Maar ik heb dit aan het eind gezegd: En met eerlijk wil ik dus niet zeggen dat het ´dus´ goed was.
Ik heb ook wel eens gedacht dat het bij de tweede soepeler ging doordat ik meer ervaring had en dat zal deels echt ook zo zijn. Daarnaast ziet kind twee dat bepaald gedrag van kind 1 niet altijd het gewenste resultaat oplevert pakt het anders aan. Beide zijn factoren die het bij een tweede makkelijk zou kunnen maken. En toch weet ik zeker dat het daar niet uitsluitend aan te wijten is dat het met de tweede minder gebotst heeft. En om je een beetje voor te zijn: daar kunnen alleen mijn man en ik over oordelen en jij niet.

... én pakt het anders aan...

...

Yeah right tirza

En de opvoedingservaring tussen middelste en jongste scheelt uiteraard ook, als ik jouw woorden mag geloven ?
Laat me je uit de droom helpen, daar zit wel 17 minuten meer opvoedingservaring in !!
Maar je hebt in zoverre gelijk met je eerdere postings (niet met deze, deze is onzin), dat ik, als ik had mogen kiezen, nooit die tik had gegeven en dat ik (retroperspectief) het ook anders had kunnen oplossen.
Maar dat heeft niks met ervaring te maken, alleen met rustig terugkijken naar een gebeurtenis.
Maar ja, ik heb tenminste nog nooit mijn kind krijsend op een parkeerplaats liggend achtergelaten....Wat zeg ik, ik heb nog nooit een krijsend kind buiten mijn thuissituatie gehad. Blijkbaar doe ik dan weer iets goed, wat jij fout doet. Of zou dat toch met het kind te maken hebben ?
Jakiro

17 minuten

En niet eens even snel een Gordon cursus gedaan voor de tweede kwam? Tsssss

O, jee

"ik heb nog nooit een krijsend kind buiten mijn thuissituatie gehad" dan was ik een heel slechte moeder, want die van mij krijste het liefst buitenshuis, dan kreeg ze nl. wel aandacht van anderen en binnenshuis niet Ieder kind is anders, iedere ouder is anders, ieders situatie is anders, je kunt geen vergelijingen trekken. Ik lees niet dat er iemand is die er trots op is wel eens een tik gegeven te hebben, ik less wel dat mensen er trots op zijn dat nooit gedaan te hebben, ik zei al eerder dat je soms geluk kunt hebben, als alle kinderen zo makkelijk waren als mijn jongste destijds was, was de corrigerende tik niet eens uitgevonden! Daar had ik gewoon geluk mee. De een geeft wel eens een tik, misschien een kleintje bewust, misschien een hardere uit de onmacht van het moment, maar anderen maken soms opmerkingen die veel langer en ernstiger invloed hebben, dat weten we niet van elkaar en dat is maar goed ook. Het is goed na te denken over je opvoeding, maar ga jezelf geen schuldgevoel aanpraten en laat dat ook niet door anderen doen als je eens uit je slof schiet of iets anders doet waar je later van weet dat dat niet slim was. Als iemand vindt dat hij/zij alles goed doet in de opvoeding zou ik me pas echt zorgen gaan maken....

Tirza

Volgens mij haal je verklaring en excuus nu door elkaar. Proberen te kijken waarom het met het ene kind wel is voorgekomen en met het andere niet, is niet hetzelfde als het gedrag goedkeuren of het kind de schuld geven.
Overigens heeft het bij mij helemaal niets te maken met mijn (best wel makkelijke) kind, zoals ik ook al gezegd heb.

Asa

Dat ben ik met je eens. Als mijn dochter loopt te stuiteren door het huis en ik zeg er wat van, is haar antwoord vaak: "Ja maar, ik heb ADHD" en gaat lekker door met stuiteren.
Mijn antwoord is dan steevast: "Ho, wacht even. Dat is een verklaring, geen excuus". Steevast moet ze dan even nadenken, het kwartje moet weer opnieuw vallen en ze stopt even met stuiteren.
Jakiro

Kinderachtig

Ik Kaaskopje? Je hebt me zelf al meermalen gevraagd om niet meer op je te reageren als het niet iets positiefs kan zijn. Ik dacht dat je blij zou zijn dat ik dat nu eindelijk eens deed. Wat ik wél een beetje flauw vindt, is dat je de indruk geeft heel je ziel en zaligheid op opvoedingsgebied op tafel te gooien en dan vervolgens te vertellen dat ik/we er geen mening over mogen hebben, want alleen jouw man en jij weten hoe het werkelijk zit.
Tja, dat is natuurlijk bij alles en iedereen zo. Dan zijn we gauw klaar op dit forum.

Tirza

Jakiro

Sorry, dat wist ik niet, dat je een tweeling had. Nee, dan houdt mijn argumentatie geen steek.

Tirza

Pfft

Misschien moeten we gewoon maar accepteren dat de communicatie tussen ons beiden niet makkelijk verloopt.
Ik geef niet de indruk... ik ben eerlijk over wat hier gebeurt. Daar mag je een oordeel over hebben, maar als puntje bij paaltje komt ben je nooit dusdanig op de hoogte dat je een ander van wat je weet kunt véroordelen. Je was er niet bij.

Op het parkeerterrein

Mijn kinderen zijn nogal recht in de leer, net als hun moeder. Dus ja: die krijgen ook driftaanvallen op een parkeerterrein. Nou woon ik op het platteland, dus wellicht dat ik onder "parkeerterrein" een wat minder drukke plaats versta dan jullie.

Tirza

Wat mij dan weer verbaast

.maar ik heb niet alle postings gelezen, het ging zo hard de afgelopen dagen!

Maar goed, wat mij hogelijk verbaast is dat er wordt gesuggereerd door Jakiro (en misschien door anderen, maar dat heb ik dan niet precies gelezen) dat het wenselijk zou zijn om nooit een krijsend kind gehad te hebben.

Mijn kinderen mogen krijsen wat ze willen, ze krijgen dan alleen niet wat ze willen. Althans het krijsen helpt ze niet om te krijgen wat ze willen. En dat lijkt me prima, dat ze dat een keer meemaken.

Ervaring leert ook dat het vaak bij één keer blijft. Bijvoorbeeld niet in het fietsstoeltje willen zitten. Dan stop ik ze erin, kan weleens een flinke stoeipartij opleveren, en ga fietsen.

Ja hoor

Kinderen mogen krijsen, boos zijn, schelden, stampvoeten. Maar dan wel thuis, of buiten wat bij thuis hoort. Maar ook dan komt het weinig voor (krijsen dus)
Ergens anders, waar dan ook, wil ik het niet hebben. En het gebeurt ook niet.Ligt vast niet aan mij, wel aan de 3 kinderen die dus blijkbaar geen krijsers zijn.
Jakiro

Tuurlijk is het wenselijk

om geen krijsend kind te hebben. Buiten de deur heb ik daar echt geen moeite voor hoeven doen, op 1 voorval in Blokker na. Het was helemaal mijn fout. Ik had haar in de buggy gezet zonder dat lapje tussen haar been vast te maken aan, hoe noem je dat..., dat riempje dwarsover. Dat kreeg ze middenin Blokker, tussen de glazen en bekers, door. Dus op een gegeven moment bungelt ze tamelijk ongemakkelijk ter hoogte van haar borst onder dat riempje met een moeder boven zich die het daar niet mee eens was. Dat is de enige scène in een winkel en buiten de deur die ik me kan herinneren. De jongste is wel eens richting de winkelstraat gerend in C&A, die heb ik teruggehaald, daar piepte ze even over en dat was het weer. In huis was het anders. Op een gegeven moment heb ik er inderdaad voor gekozen mijn dochter uit te laten razen, met alle gevolgen van dien. Dáár kreeg ik een reactie over van de vorige buurvrouw, ze had bijna de politie gebeld want bij zulk gekrijs zouden we misschien wel mishandelen. Reden om de volgende buren te informeren dat we bij zulk gekrijs en gestamp niets raars doen, maar dat dochter het dan op haar heupen heeft.

Jakiro (ot)

"Ergens anders, waar dan ook, wil ik het niet hebben. En het gebeurt ook niet" Ik moet glimlachen bij de herinnering aan mijn zeer driftkopppige dochter destijds. Krijsen dat ze kon als ze het niet met mij eens was! En dan het liefst daar waar veel mensen waren. Als ik de hond uitliet terwijl de school aan de overkant uitging bijv. of in de supermarkt. Als het ergens binnen was liet ik haar gewoon uitrazen ( alles wat ik deed om haar stil te krijgen pakte averechts uit, dat wist ik inmiddels), het voordeel van zo'n krijsend geval was dat ik altijd wist waar ze was ook al liep ik door En dan stonden er als ik terugkwam (omdat ik naar huis wilde) steevast een paar mensen bij haar die haar héél zielig vonden en mij een ontaarde moeder (en dáár trok ik me niks van aan ) Het is goed gekomen tussen ons