Conflict Muziekles

afmaken tot het opgezegd kan worden

Hier is muziekles meestal per jaar, dus mijn kind zou het af moeten maken tot de zomervakantie en zou daarna mogen stoppen.

Ik beschouw muziek als een hobby, niet als een verplichting, er is al genoeg op school dat moet. Door het nu gedwongen te moeten doen zal ze zeker haar lol erin verliezen. Zonde van het geld en de al eerder geleverde inspanning.

Hier wordt nog regelmatig muziek gespeeld, maar al jaren niet meer gelest, daar missen we niets aan.

Schooljaar afmaken

Ik zou het schooljaar afmaken, ook als eerder opgezegd kan worden. Zij kan aan het eind van elk schooljaar aangeven of ze nog door wil gaan. Een ja betekent een ja voor het hele schooljaar.

Wel vraag ik me af hoe vaak ze van haar vader moet oefenen. Hier een brugpieper die maar twee keer per week oefent (in het weekend). Meer zit er niet in en wil hij ook niet.
Toen hij nog in groep 8 zat, oefende hij drie keer per week, ongeveer een half uur per keer.

Reactie

We kunnen hier per maand opzeggen vziw maar inderdaad ik wil haar ook nu niet gelijk laten stoppen. Daar zijn mijn man en ik het sowieso wel over eens.

Ze moet van mijn man elke dag 20-30 minuten echt oefenen. Af en toe slaan ze wel een dag over (vaak de zondag omdat we dan de hele dag weg zijn) maar normaal gesproken dus elke dag.

Jullie vinden dus stoppen niet zo'n punt mits de huidige lessenserie wordt volgemaakt. Jullie denken dus niet dat we haar dan de verkeerde dingen leren?

Rosa: laat dat idee van lesgeld betalen van je eigen zakgeld maar niet aan mijn man horen. Die zou dat vast een geweldig plan vinden.

Lijkt me een goede balans tussen doorzetten en niet pushen

Hij zegt dat stoppen haar leert dat het volkomen normaal is om te stoppen alleen omdat iets moeilijk is of omdat het even niet meer zo leuk is.

Ze heeft nu al 4 maanden geen zin meer. Als je haar in het voorjaar (april?) laat stoppen heeft ze dus 8 maanden met tegenzin een instrument bespeeld. Als je haar tot de zomervakantie door laat spelen 11 maanden.

Dan kan je denk ik niet meer spreken over 'afhaken omdat het even niet meer lukt'. Dan heeft ze (bijna) dat jaar gehaald wat je man graag wil.

Doorzetten als iets moeilijk wordt vind ik een wijze les, maar als die les meer dan een jaar moet duren ben ik bang dat je ook (en vooral) tegenzin kweekt. Liever tijdelijk stoppen en als de lol weer komt het weer oppakken dan verplicht doorgaan en straks definitief stoppen.

Ik zou de frequentie van oefenen minderen

Vraag aan je dochter of ze meer plezier zou hebben in muziekles als ze minder vaak zou oefenen. Overleg ook met de muzieklerares.
Bijna elke dag oefenen is wel vaak als je er geen plezier in hebt.
Misschien is de helft minderen al voldoende om de zin terug te brengen.
Hoe oud is je dochter?

Waarom is je man

hier zo streng in? Ik krijg bijna de indruk dat je dochter het voor je man moet doen en niet voor zichzelf. Muziek maken kan heel plezierig zijn, maar niet als de interesse er niet meer is.

Ik zou denk ik met dochter afspreken dat ze dit schooljaar toch nog even door moet bijten en inderdaad de oefeningen iets vermindert. Om de dag is vast ook geen ramp. Is voor haar de lol er rond Pasen echt nog steeds vanaf, dan zou ik aanbieden om ermee te stoppen. Langer rekken dan dat, vind ik nogal sneu eigenlijk. Een hobby hoort geen kwelling te zijn.

dwang

Wat ik zou doen is even informeren of er nog voorspeelmiddagen of iets dergelijks zijn, wel op korte termijn. Daar zou ik dan vragen aan je dochter om nog een laatste keer aan mee te doen. Zodat je tenminste een hoogtepunt hebt als je gaat stoppen en niet maanden van sacherijn. Dat lijkt mij niet bevorderlijk voor een muzikale carriere.

Conflict

Misschien kun je eens wat neutraal naar de ervaringen van je man vragen. Hoe hij zijn eigen muzieklessen heeft ervaren. Waarschijnlijk liggen daar wel wat frustraties die hij nu bij zijn dochter probeert te voorkomen. Soms denken kinderen achteraf dat als hun ouder ze maar wat meer had gedwongen dan hadden ze die glanzende carriere wel gehaald. Verder zou ik hier wel mijn man afvallen, maar goed, dat moet iedereen natuurlijk voor zich weten.

Moeilijk

Ik ben na 1 jaar blokfluit gestopt (moest 2 jaar) en heb er nog spijt van nu en had gewild dat mijn ouders me wel hadden gedwongen om door te gaan.

Maar goed, dit meisje is al verder en heeft jaren een instrument bespeeld. Ik denk dat je het dan aan haar moet laten of ze doorgaat. Nu stoppen hoeft toch niet te betekenen dat ze nooit meer verder gaat? Ze kan zelfs voor haar plezier af en toe blijven spelen en misschien wil ze dan over een tijd weer lessen.

Mijn man begon trompet toen hij 4 was en heeft dat zijn hele jeugd/pubertijd gespeeld. Elke keer als hij interesse verloor kocht zijn vader een nieuwe, andere soort, trompet voor hem. Dan voelde hij zich schuldig en ging weer door. Maar man speelt nu nog met veel plezier in een paar bands en is zijn vader toch wel dankbaar.

samen of orkestje

Wat voor instrument bespeelt ze? Zou het leuk zijn om in een orkestje te zitten of samen met een ander les te krijgen?

tja

Ik vind dat ze eigenlijk al heel erg lang heeft doorgezet. Ze heeft al vaker geen zin meer gehad maar dan gebeurde er iets en ging ze toch weer door. Dat is voor mij een teken dat dit niet echt haar lievelingsding is om te doen.

Ik ken ook niemand die elke dag moet oefenen op een instrument. Je kunt haar best 2 of 3 dagen in de week vrij geven en de overige 4/5 dagen een half uur laten oefenen.

Ik vond vroeger ook altijd dat kinderen zich een schooljaar aan iets moeten verplichten maar ik ben er vanaf gestapt toen de voetbalclub precies ons kind uit een team haalde waar hij al 2 jaar bij zat en alleen in een lager team liet spelen. Het oude team werd gesplitst omdat er twee vaders waren die training konden geven en dat was niet zo efficiënt maar kind was blijkbaar niet genoeg voor één van de twee teams (allebei niet selectie). Toen ik ook nog eens bij ouders kwam die mij helemaal niet lagen was ik (en zoon er klaar mee). Hij is met een andere sport begonnen begin oktober en eind oktober hebben we afgezegd bij de voetbal en we moesten betalen tot 1 januari.

Ik vind dat je goed moet luisteren en kijken naar een kind in zo'n situatie. Het gaat om een hobby en die hoef je niet tot in de eeuwigheid door te voeren. Vaak is het ook onduidelijk voor een kind dat het zich vast legt voor een heel schooljaar. Hier moeten wij altijd eind april beslissen of een kind door gaat met de sport en dat vind ik voor een kind vrij onoverzichtelijk.

In jouw geval zou ik zeker kiezen voor minder vaak oefenen en dat je man zich er minder mee gaat bemoeien zo komt echt het plezier niet terug dat is zeker! Verder zou ik haar laten stoppen per 1 januari.

Reactie2

Eigenlijk zegt iedereen hetzelfde: nog even doorgaan en dan stoppen. Dat is dus ook mijn mening maar mijn man vindt dat dus egoïstisch van mijn kant omdat ik er het gedoe en de ruzies niet voor over heb. Ik denk inderdaad dat het weinig zin heeft om haar echt te pushen als ze echt niet meer wil en dat ze er dan eerder een hekel aan krijgt.

Rafelkap: in een orkest spelen wil ze zelf niet omdat dit nog veel meer zal vragen (het gaat om cello). Ik zal het nog eens voorstellen. Misschien is er wel een orkest hier ergens voor kinderen wat vooral voor de fun speelt. Ze heeft privé les maar dat is eigen keuze. Ze vindt haar huidige leraar ook zeker aardig en zegt dat het niet aan hem ligt. Ze had eerder een andere leraar maar dat klikte minder goed.

Petal: als ze nu stopt dan verliest ze het niveau wat ze heeft bereikt. Ze kan uiteraard voor haar lol blijven spelen maar als ze dan niet verder komt en alleen maar achteruit gaat dan is de lol er vlug af. Het kan natuurlijk wel zijn dat ze na een pauze weer verder gaat met spelen en ook weer les wil nemen...

Dalarna: als compromis kan ik aan mijn man voorstellen om haar inderdaad wat minder vaak te laten oefenen en in ruil daarvoor zal ik (voorlopig) achter hem blijven staan.

Petal: dat denkt mijn man dus, dat ze er later dankbaar voor zal zijn dat ze niet alleen nu goed een instrument beheerst en kan spelen maar dat ze ook hier doorzettingsvermogen en hard werken van leert en dat ze dit op van alles toe kan passen.

AnneJ: mijn man heeft zelf als kind nooit muziekles gehad. Hij stond daar nooit bij stil en als hij het wel had gewild dan was er ook geen geld geweest maar dit speelde helemaal niet voor hem verder. Hij is als volwassene wel muziekles gaan volgen en natuurlijk is het een stuk lastiger en moeilijker om het dan te leren.

Kaaskopje: mijn man is sowieso vrij streng dus dit past bij zijn karakter. Hoe meer mijn dochter zich er tegen verzet hoe koppiger hij ook zal zijn. Hij heeft het idee dat hieraan toegeven een soort vrij brief is dat nu alles is toegestaan en dat ze alles mag.

Hanne: ja, zo denk ik er ook over

Annet: mijn dochter is nu 12, ze wordt nu natuurlijk ook moeilijker. Mijn man trouwens vindt dat ze helemaal niet veel hoeft te oefenen. Als je serieus met muziek bent dan oefen je vaak meerdere uren per dag en hij ziet haar dus als een echte recreatieve speler en niet als iemand die er heel serieus mee bezig is. De leraar schrijft trouwens ook 30 minuten voor per dag maar deze man heeft ook vooral leerlingen die echt gericht zijn op de muziek en vaak inderdaad meerdere uren per dag oefenen, in een orkest spelen en er een carrière van willen maken misschien. Bij mijn dochter is dat zeker niet zo dus de eisen van de leraar aan haar zijn sowieso al lager.

Het is lastig. Ik kan me in jullie reacties goed vinden en ik ben blij voor de steun. Ik had namelijk echt het idee dat ik inderdaad alleen wil dat ze stopt vanwege mijn eigen gemak. Ik voelde me eigenlijk wat schuldig maar jullie reacties sterken me in dat mijn mening niet zo absurd en slap is als mijn man het doet voorkomen.

nooit weg

Cello is nou bij uitstek een instrument dat leuk is om samen te spelen. Jarenlang alleen in je eentje les hebben stimuleert niet. Zou ze niet nog te porren zijn voor een ensemble via de muziekschool? Met leeftijdsgenootjes? Ze kan ook om de week les nemen, hoeft ze minder te oefenen, kan ze het orkestje erbij doen. Bij onze muziekschool kon je kiezen elke week of om de week les.

Ik snap wel dat het zonde is om nu te stoppen, maar als de weerzin groot is dan is dat wel beter. Ze kan het later altijd weer oppakken, of op een latere leeftijd een ander muziekinstrument kiezen. De ervaring die ze nu heeft is nooit weg.

ik zeg

Zoek iets waar je kind wel voor gaat!

Wat heeft het nu voor zin om maar te pushen en pushen als je kind er duidelijk helemaal gaan plezier meer aan beleefd. Het is toch een hobby? Volgens mij is de betekenis van een hobby: "iets wat je uit liefhebberij in je vrije tijd doet", dat lijkt hier wel heel erg uit het zicht verloren te zijn. En volgens mij verliest iedereen daar op.
Als je man maar blijft aandringen zal dat zijn relatie met zijn dochter ook niet ten goede komen. Is dat wat hij (zo net op de rand van de pubertijd) wil? Is dat het wel waard?

Ik ben het eens dat je een verplichting die je bent aangegaan moet voldoen. Dus als er lesgeld betaald is maak je die periode af. Maar daarna vind ik dat een kind de keuze zelf moet maken of het door wil gaan of niet. Hoe kan ze ontdekken waar haar passie ligt als ze geen andere dingen mag proberen, uitsluitend en alleen omdat ze ooit -jaren geleden al- hiervoor gekozen heeft? Juist bij kinderen is het vaak een zaak van uitproberen (trial and error) voor je iets gevonden hebt waar ze echt blij van worden. Waarom zou je haar die kans willen ontnemen?

Middenweg

Samen spelen motiveert enorm, maar alleen als je er zelf ook iets van wil maken. Als ze een orkest met een niet te hoog niveau treft (nou ja, die kun je ook opzoeken) hoeft ze niet te veel te doen en maakt ze gezellig met anderen muziek.
Een half uur per dag voor les en orkest samen is redelijk, veel minder moet het niet worden. Dat ze een recreatieve speler is maakt daarbij niet uit. De semi-beroeps gaan toch wel voor zoveel mogelijk studeren, dat houd je niet bij.
En oefenen wordt er niet leuker op als je eerst de strijd aan moet gaan. Dat geldt zowel voor vader als dochter.
Bij ons thuis hebben we dat ze allemaal tegelijk oefenen op hetzelfde moment. We zitten er niet te strak in en ze hebben eigenlijk altijd wel plezier. Soms een tijdje niet, maar dat is niet erg, doordat het tijdstip al vast staat en iedereen dan oefent is het een ritueel. En we letten erop dat er gespeeld wordt, niet zo erg op hoe er gespeeld wordt en wat er gespeeld wordt, zo komen ze nog wel eens onder de eigen oefeningen uit maar zitten ze wel muziek te maken.
Mijn kinderen zijn wel jonger, 6, 7 en 9.

Ook de makkelijke weg.

Ik zou persoonlijk ook voor de makkelijke weg kiezen. Ben niet zo ambitieus en heb geen zin in een, in mijn ogen, onbelangrijke strijd met mijn kind. Maar eerlijk is eerlijk, eigenlijk vind ik wel dat je man een goed punt heeft. Je kind krijgt misschien meer doorzettingsvermogen en wordt misschien minder gemakzuchtig dan mijn kind als ze moet blijven spelen. Ik zou ook kiezen voor de tussenweg, periode afmaken en dan afhaken. Maar de kans is groot dat mijn kind het later toch jammer vindt dat ik niet wat meer heb doorgezet bij sommige zaken.
Toch nog eens een goed gesprek met jullie dochter, positief en zonder strijd. Ze heeft een mening en die mag gehoord worden zonder tegengas. Misschien inderdaad wat tegemoet komen met minder oefenen en het oefenen leuker maken, ik lees hierboven goede tips. Het nog een tijdje aanzien en eventueel over bijvoorbeeld een half jaar definitief beslissen.

Nala

` Dat is dus ook mijn mening maar mijn man vindt dat dus egoïstisch van mijn kant omdat ik er het gedoe en de ruzies niet voor over heb`

Nou, dat weet je dan ook weer, je moet het er maar niet meer over hebben dat jij er geen zin in hebt.

Natuurlijk gaat het niet alleen daarom. En zijn de motieven van je man wel zo boven alle twijfel verheven? Is hij niet bezig zijn dochter op te dringen wat hij zelf vroeger graag gehad zou hebben?

Ik sluit me aan bij de rest: nog even een zekere periode afmaken en dan stoppen. Stoppen is ook niet definitief. Ikzelf ben met pianoles gestopt in mijn tienerjaren (en kreeg toen te horen dat heel veel kinderen dan stoppen) en heb het later weer opgepakt (en ben nadien weer gestopt, maar dat terzijde). Ze kan er altijd weer naar terugkeren. Die basis die nu gelegd is raakt ze echt niet kwijt.
Maar we kennen toch allemaal het verschijnsel dat als we iets tegen heug en meug moeten (spruitjes, literatuurlijst, sport, verzin het maar) we het vervolgens als een baksteen laten vallen als we de kans krijgen om er vervolgens jarenlang (of voor altijd) met afschuw aan terug te denken. Als je man de kans wil vergroten dat ze die strijkstok in haar volwassen leven nooit meer aanraakt moet hij vooral blijven doordouwen

Als je dochter elk half jaar wat anders zou willen zou je man gelijk hebben, maar dat is hier niet aan de orde.

Groeten,

Temet

je ervaring

Ik kom wel uit een familie waar een instrument bespelen belangrijk is. Mijn moeder had het zelf nooit geleerd en heeft dat ons wel gegund. Dus al vanaf de kleuterschool kregen we allemaal muziekles. En moeder nam zelf les.
Maar zo gedwongen zijn we echt nooit. Voor mij moet een kind het ook echt zelf willen.
Mijn beide kinderen hebben langdurig muziekles gehad vanaf jonge leeftijd. Dochter heeft er niets meer mee. Jammer dan, ze heeft in elk geval een goede ondergrond en kan altijd later weer instappen.
Zoon gaat briljant. Hij speelt de hele dag, geeft zelfs les tegenwoordig en zit in de schoolband. Die lessen zijn driedubbel uitbetaald. Je weet het toch niet vantevoren.
Vergeet ook niet dat je dochter ook een ander instrument kan gaan leren. Misschien vind ze cello wel saai. Ik had voor zoon ook liever een cello gezien, zo'n grote staande, leek me wel fantastisch. Maar er zijn meer instrumenten.
Maar wij zijn wel gemotiveerd en dat heb ik bij mijn kinderen ook gedaan. Maar niet tegen heug en meug gedwongen.
Misschien zijn er ouders die dat wel als een deugd zien. Dat ben ik zelf niet gewend.

wow elke dag?

Ik heb een muzikale dochter en die is best serieus qua muziekles en heeft er nog steeds plezier in (is net vorige week 20 geworden) en ondertussen speelt ze 2 intrumenten op D niveau. Dit is w.s. haar laatste jaar...Ze gaat naar de hbo en er is bijna geen tijd meer en de muziekschool kan haar niet zoveel meer leren.
Maar nooit, nooit hebben wij daar tot zo'n dagelijkse verplichting gedwongen. Ze speelt wanneer ze wil. Soms is dat 2 dagen niet, soms is het 2 uur achter elkaar.
Haar interesse en vooruitgang varieert ook, tot enorm vaak en lang tot soms maanden amper. Haar muziekdocenten maken daar geen punt van, die zeggen dat ze in haar eigen tempo mag leren.Soms maakt ze grote sprongen, soms staat ze een half jaar stil.
So what?
Aan het eind van het liedje ben je net zo ver....
Ik denk dat als je wil dat je kind een hekel krijgt aan die muziek maken je man vooral zo door moet gaan.
Gegarandeerd.
Uitzondering hierbij maak ik voor muzikanten die er hun beroep van willen maken, dan ga je eigenlijk ook een soort verplichting aan met jezelf, een meer schoolse verplichting. Maar dat wil dochter niet en ik vermoed dat het er voor jouw dochter ook nog niet in zit.
En dat gaat ook vast niet komen met al deze discussies erover.
Ik ben wel ook voorstander van het jaar afmaken.
groeten albana

en misschien

Hebben jullie al gevraagd of ze misschien liever een ander instrument gaat spelen? Misschien wil ze liever gewoon viool, of anders gitaar of accordeon? Of drums?
Er is zoveel muziek ook op internet voor de diverse instrumenten. Ook op gitaar kun je Bach spelen of fur Elise. En je hebt prachtige dansmuziek voor de accordeon.
En die instrumenten kun je ook makkelijker meenemen of je kunt er jezelf op begeleiden of anderen op begeleiden.
Zonder dwang dan.
Weet je wel welke orkesten er in je omgeving zijn? Is er misschien een drumband of accordeonorkest, kun je naar een optreden?
Zijn er familieleden die een ander instrument bespelen?
Is je dochter al op koor geweest? Zou ze dat leuk vinden? Er zijn zoveel leuke koren. Vast wel een koor in de buurt.
Muziek is veelzijdig.

tip

ik weet niet of je al een dergelijke reactie hebt gehad, maar mijn mening is: misschien iets minder frequent les nemen? (eens per 14 dagen) en misschien een andere leraar... die van ons is niet dwingend, je hoeft niet iets perse te leren, ook niet noten als je dat niet wilt, komt vanzelf. verder is het zo dat je inderdaad soms heel lang niet echt vooruit komt het is dan gewoon lastiger.
verder de manier van oefenen kan ook frustreren: hoe oefent ze iets? Lukt het niet? nou ja, ik denk dat je nog heel veel kunt onderzoeken... inderdaad zonde als je stopt (hoewel, als je in de jeugd begint met spelen en je komt redelijk ver, heb je wel een basis in de motoriek, voor als je later weer wil beginnen met spelen).

Meer lol door samen recreatief te spelen?

Ik krijg de indruk dat je dochter op een muziekschool zit waar echt professioneel gespeeld wordt, met als doel steeds beter te wroden. Terwijl je dochter het gewoon een leuke hobby vindt en niet zo nodig hoeft te presteren. En dat zou het ook moeten zijn denk ik, een uitlaatklep, iets waar ze lol in heeft en energie van krijgt. En dat gebeurt nu niet, dus schiet die hele muziekles zijn doel voorbij.
Ik zou dus inzetten op het vasthouden van de lol in het spelen. Zit ze al op de middelbare school? Daar zijn meestal wel bandjes (al of niet via de muziekles), dat zou misschien iets voor haar kunnen zijn. En anders misschien een andere muziekschool/leraar overwegen, die tevreden is met een leuk recreatief niveau en die de lol in het spelen belangrijker vindt dan de prestaties/vorderingen.
Volgens mij maak je op deze manier alleen maar dat ze er echt geen lol meer in heeft en straks haar cello laat verstoffen, zie voorgaande reacties.
Als ik kijk naar mijn echtgenoot, die heeft in zijn jeugd 4 jaar pianoles gehad en vond het toen welletjes. Maar is wel altijd zelf blijven spelen (synthesizer inmiddels) en zit wel een avond of 3 per week achter de toetsen omdat hij daar zo van geniet. Hij speelt in een vriendenbandje, er komen regelmatig vrienden/vriendinnen/collega's zingen en ze nemen zelfs CD's op. Hartstikke leuk, maar dus echt al ruim 30 jaar geen les meer gehad. Zo kan het dus ook. En zoiets zou ik je dochter ook gunnen. Gewoon spelen voor de lol en niet om er iets mee te bereiken. Doorzettingsvermogen kun je ook op andere manieren leren hoor!
Engeltje

strenger dan jij, minder streng dan je man

Hallo Nala, Zo streng als je man (nog zeker 1,5 jaar doorgaan)zou ik het zeker niet doen. Je gaat tegenzin krijgen, steeds meer en meer, en het cellospelen gaat ze dan (boos) alleen doen omdat het van pappa moet. Waarschijnlijk ben je dan ook veel minder leerbaar.
Echter: iemand schrijft hier dat ze geen kind kent dat iedere dag moet oefenen. Best veel reacties vind ik wat slap klinken. Bij mij hebben ze voor een instrument gekozen op hun zesde (eentje heeft er zelfs nog een vanaf zijn achtste) en per jaar is er een keuzemogelijkheid. Dan kiezen ze weer en dan wil ik het schooljaar daarna niet teveel gezeur.
Dat betekent elke dag oefenen (6 keer per week plus een lesdag). Als dat een keer per week misgaat is het geen ramp, twee keer per week niet oefenen vind ik al wat veel. En wat je man zegt: 'minimaal 20 a 30 minuten per keer' vind ik niet meer dan logisch. Twintig minuten is trouwens wel erg weinig, zeker voor sommige instrumenten zoals een strijkinstrument, en zeker als je al een paar jaar bezig bent (kan toch ook 30 a 40 minuten minimaal zijn?).
Mijn kinderen vinden de lessen erg leuk. Het moeten oefenen vinden ze wisselend. Soms even geen zin of maar matig. Zeker niet als je op dat moment ook kunt computeren of met Lego spelen of een leuk boek kunt lezen. Ik laat ze ook weten dat ik er begrip voor heb dat dat niet altijd leuk is, maar dat het erbij hoort en dat het van oefenen ook leuker *wordt*. Verder laat ik ze nauwelijks vrij in gaan oefenen, want anders 'vergeten' ze het. Ik heb besloten dat ik er niet mee zit als ik ze vertel dat ze nu beter kunnen starten omdat er anders bijv. 's avonds zo weinig tijd is, of omdat ze bijna moeten slapen.
In juni praten we wel weer over leuk of niet leuk.
Ik begrijp niet helemaal waarom ze het al vele maanden niet leuk vindt. Jullie hebben waarschijnlijk niet echt een systeem gehad van het zelf laten kiezen en jij en je man hebben er onderling blijkbaar niet (genoeg) over gepraat wat te doen als dit zou gebeuren (komt veel voor, vooral na overgang naar de middelbare school). Dat is jammer, want nu zit je met een onduidelijke situatie.
Ik zou dus eerst, zonder dochter natuurlijk, goed met je man praten en uitleggen dat jullie wel eerst overeenstemming moeten hebben. En ook nog de tip van bijv.AnneJ in gedachten houden over de achtergrond van wat je man vindt. Hopelijk krijgen jullie meer begrip voor elkaar (hij vindt daarna hopelijk ook dat nog 1,5 tegen je zin spelen bijna nergens goed voor is, er is misschien zelfs weinig beloningsgevoel bij het doorzetten. Jij vindt daarna hopelijk ook dat wat meer doorzetten en nog een paar maanden serieus proberen ook wat waard is).
Uitkomst kan bijvoorbeeld zijn: t/m juni blijf je spelen maar we gaan wel zorgen dat deze tijd leuker wordt.
Dan met dochter praten. Dat jullie dit besloten hebben maar dat jullie het erg leuk zouden vinden als ze toch nog best wat plezier hierin krijgt. Dat daarvoor een orkest misschien een leuke extra optie is (en daarna misschien alsnog in juli stoppen met les, maar het orkest zo leuk vinden dat ze daarin blijft). Dat ze er wellicht anders over gaat denken in die maanden en dat ze niet moet vergeten dat het leuk is, als je bijv. student bent (of later als je kinderen hebt), om dit te kunnen en om deze hobby nog te hebben.
En tot slot: dat je tot die tijd geen gezeur en ruzie erover wilt. Dit is jullie besluit en ze moet minimaal -bijv.- 4 a 5 keer oefenen naast les.
Ik moet wel zeggen dat ik niet echt zou weten als ze wel enorm blijft zeuren, mijn kinderen doen dat (nog) niet namelijk.
Sterkte en succes!
groeten, Egel

kinderen ook gestopt

Mijn kinderen zijn ook allemaal gestopt met muziek. De oudste gaf wel eens aan dat ze graag gewild had dat wij als ouders haar meer gedwongen hadden. Toch speelde geen van de kinderen voor het plezier en ik vind dat wel een criterium. Als kind had ik ook moeite met de lessen, had nooit zin om huiswerk te maken maar ik zat wel uren achter het instrument te improviseren. Die drive moet er wel zijn anders is het zinloos.

Reactie

Die 30 minuten is volgens de leraar ook echt minimaal. Hij zou zelf liever er een uur van maken maar omdat hij weet dat dochter niet altijd even gemotiveerd is hebben ze dit aangehouden. Dan vordert ze wat minder vlug maar ze vordert wel.

Het is overigens niet via de muziekschool maar priveles. Ze heeft de cello overigens zelf uitgekozen. Ze is begonnen met piano les en hoewel ze daar toen zeker plezier in had wilde ze zelf graag viool leren spelen. Ze heeft toen een paar proeflessen viool gehad en daar de cello ontdekt en dat leek haar nog leuker dan viool (dat ging ook iets vlotter) Ze is toen dus begonnen met cello. Ze heeft eerst twee jaar piano les gehad. Het oefenen was altijd al moeilijk hoor maar de lessen vond ze wel altijd leuk. Pas de laatste maanden lijkt die lol dus ook helemaal weg te zijn. Pianoles was inderdaad ons idee en we hebben dat ook niet echt als een keuze gebracht maar toen was ze natuurlijk nog maar 6.

Ze heeft eerst wel les gehad op de muziekschool maar we zijn toen overgestapt naar een prive leraar omdat dit wat makkelijker was in te passen. In eerste instantie klikte het niet zo met de leraar die ze had dus toen hebben we een andere leraar gevonden maar met deze leraar klikt het op zich vrij goed. Mijn dochter mag hem graag. Hij is inderdaad erg perfectionistisch en heeft veel leerlingen die erg serieus zijn en veel spelen. Het is inderdaad helemaal niet de bedoeling van onze dochter om professioneel verder te gaan met de muziek verder. Dat is ook nooit onze inzet geweest want dan zou ze veel en veel meer moeten spelen uiteraard.

We hebben inderdaad nooit een gesprek gehad de afgelopen jaren met of ze wilde stoppen. Die vraag hebben we haar nooit gesteld eigenlijk. Cello was haar eigen keuze maar we hebben nooit een evaluatie moment gehad. Het is ook niet echt iets wat mijn man zou doen: samen om de tafel zitten en evalueren. Het instrument zelf is niet echt het probleem. Ze wil zelf geen ander instrument spelen maar gewoon helemaal stoppen.

Dat spelen in een orkest noemen jullie bijna allemaal dus misschien is dat toch echt wel een optie. In eerste instantie wel meer werk maar uiteindelijk misschien wel veel leuker en krijgt ze er daardoor ook wat meer lol in. Als we het vragen zal ze waarschijnlijk nee zeggen maar we kunnen het natuurlijk als feit brengen dat ze dat een half jaar moet proberen en dat ze na afloop mag zeggen of ze daarin wil blijven spelen. Ik zal eens peilen bij man en dochter hoe ze hier over denken. Misschien maakt het haar wel enthousiaster. Het geeft in elk geval een nieuwe impuls.

Het argument van dat ik er geen zin in heb is inderdaad geen erg sterk argument. Ik heb dat ook niet zo gebracht in eerste instantie. Ik heb het vooral gehad over dat ze er zelf geen zin meer in had en geen motivatie maar na de zoveelste drama avond rond het oefenen heb ik inderdaad tegen man geroepen dat ik er ook geen zin meer in had en dat het de sfeer verpest. Dat had ik uiteraard niet moeten doen want nu gebruikt mijn man dat dus ook tegen mij en kan daarom minder waarde hechten aan mijn mening. Hij vindt mij sowieso vaak wat te slap en te makkelijk terwijl dat best meevalt volgens mij. Hij is echter wat meer rigide in zijn manier van denken en meer bezig me hoe zaken volgens hem zouden moeten. Het plaatje in zijn hoofd is een kind wat door jarenlang hard werken met soms tegenzin succesvol zal presteren en hierdoor er ook lol in krijgt en uiteindelijk zal beseffen hoe belangrijk de lessen zijn die ze hierdoor geleerd heeft betreffendehard werken, doorzetten, succes, ergens voor gaan en dat ze vervolgens haar ouders hier dankbaar voor zal zijn. Dat is dus zijn beeld van hoe dingen zullen gaan. Mijn mening is dat de realiteit vaak anders is dan een ideaalbeeld en dat het best kan zijn dat het in de praktijk gewoon niet zo werkt.

Het is in elk geval wel duidelijk dat we het er nog een keer samen over moeten hebben. Tegenover dochter laat ik uiteraard heel weinig merken want ik wil niet dat ze vervolgens gaat proberen ons tegen elkaar uit te spelen. Dat is ook niet nodig natuurlijk want we staan al tegenover elkaar.

Nala

"Dat spelen in een orkest noemen jullie bijna allemaal dus misschien is dat toch echt wel een optie. In eerste instantie wel meer werk maar uiteindelijk misschien wel veel leuker en krijgt ze er daardoor ook wat meer lol in. "

Het is daarnaast denk ik een goede stok achter de deur voor het oefenen. Het is niet zo motiverend als je alleen maar iedere dag moet oefenen omdat je vader dat nou zo graag wil. Het is wat anders als je orkestgenoten op je rekenen om jouw bijdrage aan het geheel te leveren. Als iedereen goed oefent, wil jij niet achterblijven.

Overigens vind ik een half uur oefenen iedere dag ook niet veel als je op muziekles zit. Ik weet ook niet beter dan dat het de bedoeling is dat je iedere dag oefent, en niet twee of drie keer per week.

Groeten,

Temet

Kind van dolfijnouder heeft meer succes

http://www.trouw.nl/tr/nl/13484/360-Magazine/article/detail/3552909/2013/11/28/Tijgermoeders-kunnen-nog-wat-leren-van-dolfijnouders.dhtml
"Dolfijnouders gaan op een sociale en speelse manier met hun kinderen om. Ze willen ook dat hun kind goed presteert en op een goede universiteit terecht komt, maar ze zijn flexibeler en realistischer dan tijgermoeders en wolvenvaders. Dolfijnenouders weten dat spelen ook leren is en dat kinderen en tieners zich niet urenlang achter elkaar kunnen concentreren. Leren voor school of oefenen op een muziekinstrument kunnen kinderen het beste in korte tijdblokken doen."

Griezelig

"Het plaatje in zijn hoofd is een kind wat door jarenlang hard werken met soms tegenzin succesvol zal presteren en hierdoor er ook lol in krijgt en uiteindelijk zal beseffen hoe belangrijk de lessen zijn die ze hierdoor geleerd heeft betreffendehard werken, doorzetten, succes, ergens voor gaan en dat ze vervolgens haar ouders hier dankbaar voor zal zijn. Dat is dus zijn beeld van hoe dingen zullen gaan. Mijn mening is dat de realiteit vaak anders is dan een ideaalbeeld en dat het best kan zijn dat het in de praktijk gewoon niet zo werkt. "

Brr wat een griezelige ideeën zitten er bij jouw man in zijn hoofd. Het kind zit al zes jaar op muziekles en mag niet stoppen want daar krijgt ze geen doorzettingsvermogen van terwijl ze al meerdere keren is doorgezet?

Het komt voor mij nog enger over dan die voetbalvaders waar iedereen hier altijd zo bang voor is.

Wat wil je dochter eigenlijk zelf?

het meeste is al gezegd

Ook hier 2 kinderen (zoons) die inmiddels 4 jaar een instrument bespelen (hoorn en drums). Vanaf het begin (nou ja, vanaf dat het niveau het toeliet) ook in het jeugdorkest bij de harmonie. Dat maakt het zoveel leuker, naast de lessen één keer per week 3 kwartier samen repeteren. De orkeststukken hoef je vrijwel niet thuis te oefenen, daar is vaak ook echt niets aan, die worden pas leuk als je samen speelt. De individuele partijen zijn vaak ook niet vreselijk moeilijk, het uitdagende zit hem in het samenvoegen ervan tot een muzikaal geheel. Liefst natuurlijk onder leiding van een bezielende dirigent. Onze zoons hebben in het begin (basisschool) wel bijna dagelijks geoefend, maar dat lukt nu echt niet meer (3e en 4e). Ik ben al blij als ze 3 keer in de week halen, de oudste haalt dat vaak niet eens met de lange dagen die hij op school doorbrengt (3/week pas om half 6 thuis), plus muziekles en een volle avond orkest. Na de kerst ga ik met jongste naast de harmonie ook meespelen bij een regionaal amateur symphonie-orkest, hij heeft er echt zin in (en ik ook).
Er zijn helaas veel kinderen die als jonge puber stoppen met muziek maken, ook bij de harmonie. Vaak omdat ze het zelf niet meer leuk vinden, soms omdat ze door ouders 'gedwongen' worden om keuzes te maken om meer tijd beschikbaar te krijgen voor schoolwerk.
Marjoleine