co ouderschap
goedendag misschien kan iemand mij helpen mijn vriendin en ik zijn uit elkaar 3 kinderen jongens,,we hebben een ouderschapsplan waarin staat dat moeder recht heeft op alle toeslagen en dergelijke,,,nu attendeerde iemand mij erop dat t financieel voordelig is om bij mij thuis ook 1 van de kinderen in te schrijven ,ik krijg dan ook kindgebonden budget ik heb mijn ex gezegd dat ik t bedrag wat zij misloopt dat is nog 29 maanden a 104 euro zon 3000 euro in 1x aan haar wil betalen (ik krijg wat meer als dat bedrag,maar dat wil ik verdelen onder onze 3 kinderen en dan hou ik nog een klein stukje over om bijvoorbeeld mee te betalen aan beugels of schoolspullen of wat dan ook,
ex gaat hier niet mee akkoord ,ze leeft van de bijstand en klaagt vaak tegen de kinderen dat ze niet genoeg geld heeft,,,,ik snap niet waarom ze dit niet wil,mischien zie ik iets over het hoofd,,we zijn zonder ruzie uit elkaar gegaan ,,iemand ervaring hiermee
De verzorgingsmaatschappij is voorbij, mensen worden steeds meer verantwoordelijk gesteld voor hun eigen welzijn. De tijd dat je je teen stootte en levenslang een uitkering kreeg (jaja, ik overdrijf) is voorbij. Dus ik ben het niet eens met je uitspraak "Natuurlijk kun je iemand niet verplichten om te gaan werken, of meer te gaan werken". Dat kunnen we dus wel.
We weten niet waarom deze vrouw niet werkt, misschien kan ze dat niet, maar zolang we daar geen antwoord op hebben (hij hoeft dat trouwens niet te vertellen), ga ik ervan uit dat ze voor meer geld niet naar anderen moet kijken en zelf moet gaan werken.
Hij schrijft inderdaad in de openingspost dat ze co-ouderschap hebben, maar zegt niet dat de kinderen de helft van de tijd bij hem zijn. Dan zou het namelijk helemaal vreemd zijn dat zij meer geld heeft dan hij.
Rhonda schreef op 17-08-2022 om 14:32:
De verzorgingsmaatschappij is voorbij, mensen worden steeds meer verantwoordelijk gesteld voor hun eigen welzijn. De tijd dat je je teen stootte en levenslang een uitkering kreeg (jaja, ik overdrijf) is voorbij. Dus ik ben het niet eens met je uitspraak "Natuurlijk kun je iemand niet verplichten om te gaan werken, of meer te gaan werken". Dat kunnen we dus wel.
We weten niet waarom deze vrouw niet werkt, misschien kan ze dat niet, maar zolang we daar geen antwoord op hebben (hij hoeft dat trouwens niet te vertellen), ga ik ervan uit dat ze voor meer geld niet naar anderen moet kijken en zelf moet gaan werken.
Hij schrijft inderdaad in de openingspost dat ze co-ouderschap hebben, maar zegt niet dat de kinderen de helft van de tijd bij hem zijn. Dan zou het namelijk helemaal vreemd zijn dat zij meer geld heeft dan hij.
Klopt tot een bepaalde hoogte. Je kunt iemand moeilijk naar een werkgever toe sturen. Daarin zijn we in Nederland nog altijd zelfbeschikkend (gelukkig maar). Wat we wel kunnen doen en mijns inziens ook zouden moeten doen is bij berekeningen er vanuit gaan dat beide ouders (van kinderen ouder dan 12) fulltime werken. Dan is het nog steeds een eigen keuze of je dat wel doet of niet, maar dan heeft de andere ouder daar geen 'last' meer van. Daarnaast dacht ik (geen ervaring met bijstand) dat je sowieso een sollicitatieplicht hebt als je in de bijstand loopt. Daaraan verbind ik dan de conclusie dat moeder niet wil werken.
Er zijn wel meer achterhaalde regelingen. Partneralimentatie is er zo een. Ben je van je partner af, kunt je in sommige gevallen nog krom liggen om voor ze te zorgen.
Gingergirl schreef op 17-08-2022 om 13:56:
[..]
Dat is zeker een mogelijkheid. Echter kan moeder gezien de leeftijd van de kinderen + co-ouderschap (ze zijn dus de helft van de tijd bij hem), ook gaan werken.
De kinderen zijn allemaal op middelbare school leeftijd dus hoeft ze daar sowieso niet voor thuis te blijven.
Het kenmerk van een scheiding is ook accepteren dat je geen invloed meer hebt op wat je ex allemaal doet.
Het heeft weinig zijn om hier te hebben over de moeder, wat ze wel en niet zou moeten doen, want de moeder is niet degene hier die de vraag stelt. Ook heeft de vader geen invloed op of de moeder wel of niet gaat werken.
Het voorstel dat je gedaan hebt aan je ex vraagt in feite aan haar om te frauderen, omdat je haar onderhands geld wilt geven. Je kunt haar wel op een andere manier tegemoetkomen en dat is door meer kosten voor de kinderen direct te dragen (denk bijvoorbeeld aan de al door jouw genoemde beugels, schoolspullen, kleding, fiets, computerapparatuur nodig voor hun opleiding, brillen etc.)
Gezien de afspraken die jullie samen gemaakt hebben heb je haar medewerking nodig om ze te veranderen. Dus ik zou een beter voorstel doen.
" Er zijn wel meer achterhaalde regelingen. Partneralimentatie is er zo een. Ben je van je partner af, kunt je in sommige gevallen nog krom liggen om voor ze te zorgen."
Tja. Het barst in Nederland van de stellen die geheel onafhankelijk en op eigen initiatief volkomen toevallig allemaal tot de conclusie komen dat moeder maar veel thuis moet zijn om de hoofdzorg voor kinderen en huishouden te dragen en dan mag ze nog een baantje van 2 of 3 dagen ernaast voor de extraatjes, mits het de zorg voor kinderen en huishouden niet teveel in de weg zit. Niet alleen veel vrouwen beweren dat het helemaal volstrekt hun eigen keus is, ik hoor ook niet vaak van mannen die tegen een dergelijke taakverdeling protesteren. Nee, men heeft het goed geregeld, zo kan moeder met een kopje thee het kroost opwachten als het uit school komt. En vader kan zich aan zijn taak als kostwinner wijden in de wetenschap dat moeder het gehele thuisfront regelt.
Alles in goede harmonie, en eigen hoogst individuele bewuste keus. Tot er een scheiding komt, dan weet vader niet hoe snel hij moeder naar een full-time baan moet schoppen.
Dus ja, moeder kan misschien wel werken. Maar als ze dat tijdens het huwelijk ook niet deed, wiens schuld was dat dan? Alleen die van moeder?
Viva-amber schreef op 17-08-2022 om 09:04:
[..]
Ja dat dus. Geld wat je krijgt moet je opgeven en wordt gekort. Ik begrijp sowieso niet zo goed, dat je ineens gaat afwijken van afspraken omdat iemand in je netwerk ergens wat heeft geroepen terwijl die persoon de hele situatie niet kent. Je ex hoeft niet aan jouw fraude-praktijken mee te werken. Zij kan zowel problemen krijgen met de sociale dienst als met de belasting en daar zit zij denk ik niet op te wachten. Je moet het gewoon netjes volgens de wet doen en niet zo denken aan je eigen gewin.
Wanneer er kinderen bij zijn die onder de 5 zijn, dann hoeft je ex voorlopig niet te re-integrerend. Zorgen voor 3 kinderen is een voltijd baan.
Ik weet dat het zo gesteld is destijds door de overheid maar eerlijk gezegd vind ik dat echt onzin. Er zijn enorm goede vangnetten voor kinderopvang. Ik heb ook altijd gewerkt met kleine kinderen en hordes mensen doen dat. Alles beter dan de bijstand toch?
Temet schreef op 17-08-2022 om 16:50:
" Er zijn wel meer achterhaalde regelingen. Partneralimentatie is er zo een. Ben je van je partner af, kunt je in sommige gevallen nog krom liggen om voor ze te zorgen."
Tja. Het barst in Nederland van de stellen die geheel onafhankelijk en op eigen initiatief volkomen toevallig allemaal tot de conclusie komen dat moeder maar veel thuis moet zijn om de hoofdzorg voor kinderen en huishouden te dragen en dan mag ze nog een baantje van 2 of 3 dagen ernaast voor de extraatjes, mits het de zorg voor kinderen en huishouden niet teveel in de weg zit. Niet alleen veel vrouwen beweren dat het helemaal volstrekt hun eigen keus is, ik hoor ook niet vaak van mannen die tegen een dergelijke taakverdeling protesteren. Nee, men heeft het goed geregeld, zo kan moeder met een kopje thee het kroost opwachten als het uit school komt. En vader kan zich aan zijn taak als kostwinner wijden in de wetenschap dat moeder het gehele thuisfront regelt.
Alles in goede harmonie, en eigen hoogst individuele bewuste keus. Tot er een scheiding komt, dan weet vader niet hoe snel hij moeder naar een full-time baan moet schoppen.
Dus ja, moeder kan misschien wel werken. Maar als ze dat tijdens het huwelijk ook niet deed, wiens schuld was dat dan? Alleen die van moeder?
Nee dat zullen de meesten tijdens het huwelijk samen besloten hebben.
Wil niet zeggen dat die gezamenlijke keuze/afspraak na een scheiding van kracht blijft. Na een scheiding verandert de situatie nu eenmaal, dus je werk/ thuis situatie ook. Het is niet een soort recht wat je dan hebt om dan maar thuis te blijven. Veel mannen gaan overigens na de scheiding minder werken om er ook meer te zijn voor de kinderen in de week dat ze bij hem zijn.
Rhonda schreef op 17-08-2022 om 10:45:
[..]
Ik denk dat je cynisch bent, maar zij zijn wel met z'n vieren en hij alleen. Maar goed, piepen dat je te weinig hebt en niet werken, daar vind ik wat van.
Natuurlijk niet, ze hebben co-ouderschap dus hij is ook met z’n vieren. Enige verschil is de gemeentebelasting waar zijn met bijstand ook nog eens kwijtschelding voor krijgt.
Viva-amber schreef op 17-08-2022 om 16:20:
Het kenmerk van een scheiding is ook accepteren dat je geen invloed meer hebt op wat je ex allemaal doet.
Dat klopt. Maar persoonlijk vind ik het geen goede zaak dat sommigen in de bijstand blijven hangen " want anders raak ik mijn toeslagen misschien wel kwijt en krijg ik misschien wel minder alimentatie". Als je niks mankeert kun je gewoon werken. Bijstand is bedoeld voor mensen die niet KUNNEN werken bv door ziekte of handicap.
Was een tijdje terug een heel stuk over in ik dacht radar; dat nog steeds veel vrouwen toeslagen + alimentatie als een verdienmodel zien en dan vaak in de problemen komen als de kinderen 18 zijn en de toeslagen en alimentatie naar kind zelf gaat.
Temet schreef op 17-08-2022 om 16:50:
" Er zijn wel meer achterhaalde regelingen. Partneralimentatie is er zo een. Ben je van je partner af, kunt je in sommige gevallen nog krom liggen om voor ze te zorgen."
Tja. Het barst in Nederland van de stellen die geheel onafhankelijk en op eigen initiatief volkomen toevallig allemaal tot de conclusie komen dat moeder maar veel thuis moet zijn om de hoofdzorg voor kinderen en huishouden te dragen en dan mag ze nog een baantje van 2 of 3 dagen ernaast voor de extraatjes, mits het de zorg voor kinderen en huishouden niet teveel in de weg zit. Niet alleen veel vrouwen beweren dat het helemaal volstrekt hun eigen keus is, ik hoor ook niet vaak van mannen die tegen een dergelijke taakverdeling protesteren. Nee, men heeft het goed geregeld, zo kan moeder met een kopje thee het kroost opwachten als het uit school komt. En vader kan zich aan zijn taak als kostwinner wijden in de wetenschap dat moeder het gehele thuisfront regelt.
Alles in goede harmonie, en eigen hoogst individuele bewuste keus. Tot er een scheiding komt, dan weet vader niet hoe snel hij moeder naar een full-time baan moet schoppen.
Dus ja, moeder kan misschien wel werken. Maar als ze dat tijdens het huwelijk ook niet deed, wiens schuld was dat dan? Alleen die van moeder?
Ja maar de situatie verandert dan toch? Ze gaan dan toch scheiden? Dat betekent dat de ouders ook hun werkuren moeten heroverwegen, precies zoals ze dat met hun huwelijk doen.
In het 5-3-model zorgt de man ervoor dat de vrouw met een kleine baan kan overleven en daarnaast huis en kinderen verzorgt (ja, ik chargeer weer). Dat betekent niet dat na een scheiding de vrouw de samenleving kan laten opdraaien voor haar extra geld, dat kan ze gewoon zelf gaan verdienen.
Temet schreef op 17-08-2022 om 16:50:
" Er zijn wel meer achterhaalde regelingen. Partneralimentatie is er zo een. Ben je van je partner af, kunt je in sommige gevallen nog krom liggen om voor ze te zorgen."
Tja. Het barst in Nederland van de stellen die geheel onafhankelijk en op eigen initiatief volkomen toevallig allemaal tot de conclusie komen dat moeder maar veel thuis moet zijn om de hoofdzorg voor kinderen en huishouden te dragen en dan mag ze nog een baantje van 2 of 3 dagen ernaast voor de extraatjes, mits het de zorg voor kinderen en huishouden niet teveel in de weg zit. Niet alleen veel vrouwen beweren dat het helemaal volstrekt hun eigen keus is, ik hoor ook niet vaak van mannen die tegen een dergelijke taakverdeling protesteren. Nee, men heeft het goed geregeld, zo kan moeder met een kopje thee het kroost opwachten als het uit school komt. En vader kan zich aan zijn taak als kostwinner wijden in de wetenschap dat moeder het gehele thuisfront regelt.
Alles in goede harmonie, en eigen hoogst individuele bewuste keus. Tot er een scheiding komt, dan weet vader niet hoe snel hij moeder naar een full-time baan moet schoppen.
Dus ja, moeder kan misschien wel werken. Maar als ze dat tijdens het huwelijk ook niet deed, wiens schuld was dat dan? Alleen die van moeder?
Dat is toch geen excuus om dan na een scheiding alsnog voor partner te blijven zorgen omdat die ( voornamelijk reden) een bepaalde levensstijl gewend is? Dat je beiden voor de kinderen zorgdraagt zou mi de enige verplichting moeten zijn.
Het zou wat zijn. Werk je je als man zijnde helemaal het apezuur en ligt je vrouw met een ander te vozen intussen om vervolgens de stekker uit het huwelijk te trekken ofzo. Ik noem maar iets. Zij vertrekt en kan vervolgens doodleuk haar hand ophouden bij ex.
Dat ze jaren niet gewerkt heeft is dan niet meer het probleem van ex. Ze zouden dan eerder een soort van termijn moeten invoeren, bijvoorbeeld max 2 jaar ofzo en daarna zul je jezelf moeten kunnen onderhouden.
Het zou wat zijn. Werk je je als man zijnde helemaal het apezuur en ligt je vrouw met een ander te vozen intussen om vervolgens de stekker uit het huwelijk te trekken ofzo. Ik noem maar iets. Zij vertrekt en kan vervolgens doodleuk haar hand ophouden bij ex.
Dat ze jaren niet gewerkt heeft is dan niet meer het probleem van ex. Ze zouden dan eerder een soort van termijn moeten invoeren, bijvoorbeeld max 2 jaar ofzo en daarna zul je jezelf moeten kunnen onderhouden.
- Tja, en andersom dan? Man heeft een ander en trekt de stekker eruit. Vanwege co-ouderschap ben je als vrouw dan niet alleen je man kwijt, maar ook de helft van de tijd de kinderen. En je huis. En dan moet je ook nog (meer) werken, want hij heeft geen geld, na zijn nieuwe huis dat verbouwd moet, en zijn nieuwe vriendin ook!
Je maakt afspraken, binnen het huwelijk en binnen de zorg. Dat kun je zakelijk beschouwen. Dat moet ook. Maar binnen een huwelijk kun je blijkbaar wel eenzijdige het contract opzeggen en de ander zonder enige compensatie verplicht een compleet ander leven door de strot duwen. Dat kan in het zakenleven echt niet. Dus ik vind daar toch wat kroms in zitten.
Nu vind ik ook dat als je niks mankeert en de kinderen pubers zijn je prima kan werken. Maar dat een ander dat voor je bepaalt, en ook nog hoeveel, dat wil er bij mij toch niet lekker in. Een overgangstermijn lijkt mij dan weer prima. Mét partneralimentatie is die er ook al, 5 jaar.
Jonagold schreef op 17-08-2022 om 17:22:
Het zou wat zijn. Werk je je als man zijnde helemaal het apezuur en ligt je vrouw met een ander te vozen intussen om vervolgens de stekker uit het huwelijk te trekken ofzo. Ik noem maar iets. Zij vertrekt en kan vervolgens doodleuk haar hand ophouden bij ex.
Dat ze jaren niet gewerkt heeft is dan niet meer het probleem van ex. Ze zouden dan eerder een soort van termijn moeten invoeren, bijvoorbeeld max 2 jaar ofzo en daarna zul je jezelf moeten kunnen onderhouden.
- Tja, en andersom dan? Man heeft een ander en trekt de stekker eruit. Vanwege co-ouderschap ben je als vrouw dan niet alleen je man kwijt, maar ook de helft van de tijd de kinderen. En je huis. En dan moet je ook nog (meer) werken, want hij heeft geen geld, na zijn nieuwe huis dat verbouwd moet, en zijn nieuwe vriendin ook!
Je maakt afspraken, binnen het huwelijk en binnen de zorg. Dat kun je zakelijk beschouwen. Dat moet ook. Maar binnen een huwelijk kun je blijkbaar wel eenzijdige het contract opzeggen en de ander zonder enige compensatie verplicht een compleet ander leven door de strot duwen. Dat kan in het zakenleven echt niet. Dus ik vind daar toch wat kroms in zitten.
Nu vind ik ook dat als je niks mankeert en de kinderen pubers zijn je prima kan werken. Maar dat een ander dat voor je bepaalt, en ook nog hoeveel, dat wil er bij mij toch niet lekker in. Een overgangstermijn lijkt mij dan weer prima. Mét partneralimentatie is die er ook
Ja maar dat weet je van te voren dat het kan gebeuren, een relatie mag nou eenmaal eenzijdig worden opgezegd en dan gelden de afspraken van tijdens het huwelijk/ relatie niet meer.
