Buitengesloten worden door een gemeenschap
Ik wil hier een situatie voorleggen waarin wij eigenlijk al jaren leven en waar ook geen verandering meer in zal komen.
Toen wij hier kwamen wonen in dit dorp was er eigenlijk al meteen iets tegen ons; we waren anders dan gemiddeld, niet dorps dus, voedden onze kinderen anders op, vrijer dus.
Hoe dan ook, anders in de ogen van veel.
We hebben ook nog een autistisch kind wat vrij extreem kon reageren vroeger (is nu niet meer zo want een stuk rustiger geworden) en we zijn niet gelovig wat voor sommigen ook een probleem is.
We hebben werkelijk alles geprobeerd, buren op visite vragen, contacten proberen aan te knopen op school met ouders van vriendjes/vriendinnetjes, babbeltjes maken, ik heb op school geholpen als hulpouder en niets maar dan ook niets heeft iets uitgehaald.
Op een gegeven moment merkte ik dat er over ons geroddeld werd en dat ging van kwaad tot erger; sommige kinderen mochten niet meer met die van ons spelen, onze kinderen zijn van straat gejaagd terwijl ze niks bijzonders deden (ja, voetballen), zelfs als ze in de tuin spelen word er vanachter de schutting geroepen of ze niet naar binnen kunnen als ze wat lawaai maken. Er is dus een vete tegen ons geweest en die is nu nog wel voelbaar maar onze kinderen zijn inmiddels op een leeftijd dat ze niet meer buiten spelen.
Ook kwamen er altijd mensen aan de deur die onze kinderen van allerlei dingen betichtten terwijl ze die middag gewoon thuis waren geweest, leugens dus..
We wonen nog steeds in dit dorp, onze kinderen hebben hier geen contacten, gelukkig wel elders inmiddels maar ik merk aan hen dat ze weinig vertrouwen hebben in andere mensen, in vrienden maken.
De buren kijken ons nog steeds met de nek aan terwijl ik ze elke dag tegenkom en ik kan er zolangzamerhand niet meer tegen.
We hebben jaren ellende achter de rug, ik maak me zorgen om de invloed die het gehad heeft op onze kinderen al lijkt het erop dat ze de goeie kant opgaan.
Ik zou het liefst verhuizen maar we kunnen ons huis niet verkopen in de huidige tijd, we zouden een enorme schuld krijgen.
Ik voel me depressief na die hele periode, ik heb geen zin meer om hier nog vriendelijk te doen tegen mensen en wacht eigenlijk de tijd af tot we hier weg kunnen.
Dit is natuurlijk ook voelbaar in onze gezinssituatie, als ik de straat op kom voel ik me bekeken en begluurd en bekritiseerd, niemand die je groet, niemand die iets aan je vraagt of vriendelijk is, het breekt me gewoon allemaal heel erg op.
Vriendschappen hebben we hier niet kunnen opbouwen, mensen blijven gewoon op afstand en de vrienden die we wel hebben wonen helaas ver weg net als onze familie.
Dus ook niemand waar we eens op terug kunnen vallen.
Ik weet gewoon niet hoelang ik dit nog kan volhouden en ik ben blij dat het weer winter wordt zodat je weer meer binnen kunt zitten.
Ik zou graag willen weten of meer mensen dit soort gevoelens kennen, het buitengesloten worden in een groep/dorp, de gevolgen voor je kinderen en de eenzaamheid die je voelt.
Viridantia
Dank je wel, hier kan ik misschien wel wat mee!
Toch blijf ik het eng vinden, ik weet ook nog niet wat mijn man er van zegt, die is helemaal huiverig voor dit soort dingen. En komt er wel een huurder, dat is natuurlijk ook de vraag..
Ik ga me eens goed inlezen in de links die je me stuurde, nog meer tips of een huurder natuurlijk
zijn altijd welkom!
Even anders,
Wat is de reden dat jij niet werkt? Als je een baan buiten de deur hebt, heb je een paar voordelen: je hebt meer inkomen voor leuke uitstapjes buiten dat rotdorp, je hebt meer aanspraak en je hebt 's avonds tijdens het eten wat te vertellen, over iets anders dan het dorp. Je voelt je beter, en dat straalt af op je kinderen. Ik snap best dat het niet altijd gemakkelijk is om een baan te vinden, maar het zou je zoveel kunnen geven!
Te koop
Zet om te beginnen het huis te koop. Als het niet te koop staat zal het op zeker niet verkocht worden... En schrijf je in als huurder in de plaats waar je wilt gaan wonen. Dan heb je in ieder geval alvast het gevoel dat je iets aan het doen bent, en je weet maar nooit.
Daarnaast schrijf je dat je bereidt zou zijn om weer te gaan werken. Als je dat doet zou je dus of jouw salaris geheel kunnen gebruiken voor het aflossen van de restschuld van de hypotheek als je met verlies verkoopt. Of je gebruikt het om apart te zetten voor de periodes dat je geen huurder hebt voor je verhuurde, te koop staande huis.
Er zijn ook speciale makelaars die je huis voor je kunnen verhuren.
In sommige gevallen mag je de restschuld mee financieren met de nieuwe hypotheek. Dat gaat vooral op als je een goedkoper huis koopt. Ga eens kijken of er betaalbare goedkopere woningen zijn waar je zou willen wonen.
Kom op, echt een rot situatie dit! Maar er zijn echt wel mogelijkheden, zeker als jij bereidt bent om weer te gaan werken en er op die manier extra geld is.
Sterkte, lijkt me erg moeilijk.
Te koop zetten
Jullie schrijven dat te koop zetten geen geld kost maar je moet toch een makelaar betalen? Tenzij je het zelf te koop zet natuurlijk, maar is dat handig? Ik heb daar niet zoveel verstand van.
Er is niet echt een reden waarom ik niet werk Belle fleur, ik ben destijds gestopt omdat ik een huilbaby en later een kind met veel problemen had wat later autistisch bleek te wezen. Later is het er nooit echt van gekomen om weer te gaan werken en de banen lagen en liggen denk ik niet voor het oprapen. Door de situatie hier hebben mijn kinderen het ook nodig dat ik er voor ze ben/was, er zijn veel toestanden geweest en nog eigenlijk wel. Ze hebben erg veel spanningen en trouwens zou ik ook niet weten wie op ze zou moeten passen als ik aan het werk was...
Ik heb het er uitgebreid met man over gehad en we hebben besloten er voor te gaan. We gaan al het achterstallig onderhoud aan ons huis aanpakken en dat is nogal wat helaas. Ook dat is weer een kostenpost voor ons wat gewoon langzaam aan moet gebeuren. Ondertussen ga ik kijken of ik een baantje kan vinden (kranten bezorgen ofzo) Alle beetjes helpen tenslotte. Dat is het eerste wat we kunnen doen zo zijn we er iig mee bezig en willen we er naar toe werken om ons huis verhuur/verkoopbaar te maken.
Iemand schreef dat je een restschuld mee kan nemen in een nieuwe hypotheek maar is dat nog wel zo? Bij mijn weten is dat allemaal flink aangescherpt en kan dat niet meer.
Wij willen best een goedkoper huis kopen dus dat is dan nog een optie.
Maar ja, verkoop je huis maar eens, daar ben ik wel bang voor, dat het jaren te koop zal staan zoals wel meer huizen hier...
En wat als je huurder weer uit je huis gaat en je kunt geen andere huurder vinden, dan zit je nog met dubbele lasten.
Ook blijf je verantwoordelijk voor je huis zolang je het verhuurt wat ook weer voor extra kosten zorgt.
En zo schipper ik heen en weer tussen twijfel en hoop.
Maar we maken een begin en volgens man kunnen we dan binnen anderhalf jaar hier weg, maar hoe hij daar nu weer bij komt weet ik niet echt
En ergens denk ik ook wel weer dat het eigenlijk te zot voor woorden is om je door een ander zijn gedrag in de nesten te werken, zo zie ik het dan ook weer. Of is dat te negatief gesteld?
Niet door een ander zijn gedrag
maar wel om jezelf en je gezin weer een stukje gelukkiger te maken. Fijn zeg, dat je man er in mee gaat!!!
Snuggles
ik denk dat de poster bedoelt dat hun huis nu minder oplevert dan de hypotheek en het hen daarom geld kost.
Sinas
Ja dat snap ik, waarom zeg je dat?
Evenzo
Ik denk dat het goed is dat je in iedergeval wat buiten de deur zoekt, maakt niet uit overdag of 's avonds (werk of hobby). Denk dat je er ook teveel meebezig bent met dit geheel. Als je dan alleen in huis zit kom je aan het piekeren en wordt het er niet beter op. Laat je niet klein maken! Er zijn ook echt wel leuke mensen op deze aardbol. Wel vrees ik dat als je weer terug gaat waar je vandaan komt ook niet meer vindt wat je er achter hebt gelaten. Deze levens zijn ook doorgegaan. Knap je huis op, misschien wordt het dan ook weer een fijner plekje. Sterkte ermee!
Geld niet de enige reden
Kinderen hebben ook veel aan een ouder die beter in haar vel zit, en toont dat ze zich niet laat kisten. Als voorbeeldfunctie zeg maar. Misschien kun je vrijwilligerswerk zoeken? Buiten het dorp uiteraard. Misschien kun je binnen het dorp een 'wij-horen-er-niet-bij-club' stichten? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er niet meer zijn zoals jij.
Beetjevaag
Mijn ouders hebben jarenlang buren gehad die om de haverklap de politie belden, die plantjes bij ons doodspoten en die letterlijk zeiden 'jullie moeten dood'. Mijn ouders wonen nu, 35 jaar later nog steeds in hetzelfdde huis. Buurvrouw is allang dood, buurman te oud om het huis uit te gaan. Dus wij hebben ze lekker overleefd.
En ja het zet wel een stempel, natuurlijk, en leuk was het niet. Maar je weg laten sturen zet even goed een stempel.
Ik vind je schets van het dorp nogal vaag. Om welk kerkgenootschap gaat het? Is er maar één kerk dan? Of is er ook een wat 'vlottere' kerk waar je naar toe kan?
Ik vraag me trouwens af of die andere moeders echt hun kinderen tegen hun zin naar zondagsschool sturen. Veel kinderen vinden zondagsschool gewoon leuk. Ik ben jaren zondagsschooljuf geweest, en de meeste kinderen die kwamen gingen juist NIET naar de kerk. Waarom gaat jouw dochter ook niet gewoon met haar vriendinnetjes mee?
Dirksmama
Sorry hoor maar bedoel je nu te zeggen dat ik naar een kerk moet gaan om er bij te horen?
Ik ben niet gelovig en door deze toestand heb ik helemaal een aversie tegen het geloof gekregen.
Waarom mijn dochter niet mee gaat met haar vriendinnetjes? Omdat ik niet wil dat ze onder invloed van dit soort mensen komt te staan.
De omschrijving van mijn dorp houd ik bewust vaag, ik wil niet herkend worden namelijk.
Je lijkt verdorie wel een inwoner van mijn dorp, daar zit ik niet op te wachten!
Zo zie je maar weer hoe een gelovige kan reageren.
Weg laten sturen
Ik zou het zelf niet zien als weg gestuurd worden. Als ik ergens niet prettig woon wil ik weg, zo simpel is het. In het geval van jouw buren Dirksmama zou het er voor mij aan liggen of ik verder heel prettig woon. Maar als ik er veel stress van heb dan kies ik toch echt voor verhuizen. Ik ga niet jaren in de stress zitten alleen maar omdat ik niet wil dat de ander dan wint ofzo.
Zelf naar de kerk gaan terwijl ik niet gelovig ben of m'n kinderen naar zondagsschool brengen zou ik ook niet doen. Maar even anders, je reageert wel erg fel met 'zo zie je maar weer hoe een gelovige kan reageren'. Dirksmama probeert op haar manier je te helpen door je een suggestie te geven. Het is geen eis...
Hieruit blijkt wel dat je zelf ook behoorlijk wat vooroordelen hebt inmiddels. Hoe begrijpelijk mss ook, dat gaat je niet helpen in het contact met anderen uit je dorp. Misschien is het een idee om eens eerlijk en nuchter naar je zelf proberen te kijken. Misschien hebben je dorpsgenoten ook wel goedbedoelde dingen gedaan en gezegd die jij verkeerd hebt opgevat? Wie weet...
Ik denk dat dirksmama bedoelt
dat vast niet alle kerkmensen bij hetzelfde kerkgenootschap zitten - niet dat jij nu maar eens naar een kerk van een lichtere snit zou moeten gaan.
Dat van die zondagsschool, dat zou best kunnen, die was ooit zelf bedoeld voor kinderen van ouders die niet veel (meer) met de kerk hadden, maar het wel nuttig vonden dat hun kinderen (die op een openbare school zaten) toch wat bijbelkennis mee kregen. Maar dat kan plaatselijk anders zijn.
Het gaat je ook niet alleen om de naaste buren, maar om de buurt, om allerlei mensen die je er tegen het lijf loopt. Eén paar mensen negeren gaat misschien nog wel, maar leven met het gevoel dat velen je niet zo best gezind zijn, dat is slopend.
Die zin alleen al.
"ik merk aan hen dat ze weinig vertrouwen hebben in andere mensen, in vrienden maken".
Die zin alleen al.. is genoeg om te zeggen verhuizen!
(misschien wel mosterd naar de maaltijd.) Het beschadigt je kinderen gewoon, in hoe ze in relaties met anderen mensen zijn.
School ver weg
Is het mogelijk je kinderen op een school buiten het dorp te doen? Ik woonde vroeger ook in de mooi maar onprettig dorp, met weinig 'import'. Wij werden door het gros ook genegeerd. Toen ik naar een (middelbare)school ver weg ging, waar niemand naar toe ging, bloeide ik helemaal op. Misschien voor alvast, voordat je huis verkocht is en wie weet is het eerder verkocht dan je nu denkt? (weet je hoe lang de huizen in je omgeving gemiddeld te koop staan?)
School
Alleen mijn dochter zit hier nog op school Rafelkap, de oudsten zijn idd op de middelbare opgebloeid gelukkig. Dat zal met haar ook gebeuren maar ze moet nog drie jaar als we hier blijven wonen en dat is lang.
De huizen staan hier lang te koop dat weet ik wel. Ik zit net het rtl nieuws te kijken en hoor dat het nog lang niet zal verbeteren met de huizenmarkt. Ik weet het niet hoor, ik heb ook wel zoiets van ons niet weg te laten jagen maar ik word hier zelf zo depressief van en ben zo ontzettend bezorgd wat het met de kinderen zal doen op termijn.
We maken iig een begin met het opknappen van ons huis, dat geeft al een beter gevoel natuurlijk. De afgelopen jaren hebben we het er bij laten zitten door al die spanningen, dat moeten we niet verder laten gebeuren want het wordt er alleen maar erger door.
Lieve even anders
wat een nare woon- en leefsituatie spreekt er uit jouw bericht. Wat vindenm jullie vrienden en familie ervan?
Is er evt een basisschool vlakbij de middelbare school waar je oudere kinderen heengaan?
Verder lijkt je situatie me heel lastig, maar als je eenmaal uitzicht hebt op verbetering / verandering, kan dat de sitiatie wel draaglijker maken! Dus pleeg dat onderhoud aan ullie huis en ga een slangs een makelaar om te informeren naar de mogelijkheden en kansen!
Ik woon nu in een bergdorp in een ander land en ik zal hier nooit gaan wortelen. Ik heb hier ook geen vrienden gemaakt en ik ben zo totaal anders dan de mensen hier, dat ik niet eens probeer erbij te horen. We zijn hier tijdelijk en na een jaar depressie was voor mij duidelijk: we moeten hier weg!
Ik heb mijn man overtuigd om te gaan solliciteren en binnenkort gaan wij terug naar NL verhuizen en in een stad wonen waar allerlei soorten mensen fijn door elkaar wonen en ik me hopelijk niet meer zo alleen zal voelen! En waar mijn zoon echt Leuke Vriendjes kan vinden waar hij ook eens kan gaan spelen!
Wat een rijkdom! [al ben ik er nog niet en weet ik nog niet hoe het uitpakt, maar echt, het kan alleen maar beter en dat geldt voor jou ook!]
Voor jou is het iets lastiger omdat je al een koophuis hebt, maar probeer verandering voor elkaar te krijgen!
Wat een ellende daar, Succes !!!!
Dank je wel afziener!
voor je bemoedigende woorden. En wat fijn dat jij uitzicht hebt om weer terug te kunnen naar Nederland!
Bij ons is het idd niet zo eenvoudig want er is nogal wat achterstallig onderhoud aan ons huis, we hebben zoveel spanningen gehad dat we de energie niet meer hadden om iets aan ons huis te doen. Ik zie ons de komende jaren nog niet vertrekken iig, er is zoveel en om eerlijk te zijn ben ik al weer weggezakt in somberheid.
Onze vrienden en familie vinden ook dat we hier weg moeten, die hebben het al nooit gesnapt wat wij hier zochten maar ook zij hebben niet de financien om ons te helpen helaas. En helpen met opknappen kan ook niet zo een twee drie omdat ze allemaal aan de andere kant van het land wonen. Ik hoop ook ooit weer terug te zijn bij hen, ik weet nu wat eenzaamheid is en dat wens je niemand toe..
In dat geval beste even anders
Organiseer een klusweekend voor vrienden en familie...
Moet je eens kijken wat je met flink wat man kunt doen in een weekend.
Ik denk overigens dat je zelf de kern van het probleem aangeeft: de situatie grijpt je zo naar de keel dat je er apathisch van wordt. En daardoor wordt het een vicieuze cirkel. Daar kom je alleen maar uit door hem te doorbreken....
Ik hoop dat je ergens de energie kunt vinden om de eerste stap te maken. Tips hoe dit te doen staan er volgens mij genoeg in dit draadje.
En ik wil er nog een aan toe voegen: al eens overwogen om naar maatschappelijk werk of je huisarts te stappen en daar je hart te luchten?
Waar
o waar woon je eigenlijk? dat zet je hier natuurlijk niet zomaar neer..
maar mocht ik nou es in de buurt zijn, wil ik best een bakkie komen doen vor de moraal.
ik zou denken aan ofwel zeeland ofwel bible belt.
Hoedanook, wat ik nog bedacht: je hebt toen die keuze gemaakt en di ehad ook heel anders kunnen uitpakken. Mocht je ooit terug kunnen, dan zul je daarvan genieten zoals je anders niet zou hebben gedaan. Het leven loopt nu eenmaal zoals het loopt.
Ik hoop echt dat er wat perspectief in gaat komen voor jullie. En ik denk ook dat je echt gebaat kunt zijn bij het zoeken naar hulp voor jezelf, psychisch!
Intussen kun je hier meelezen en schrijven voor wat 'normale' geluiden
Sterkte!
