Buitengesloten worden door een gemeenschap

Sterkte

Wil ik je wensen. Lijkt me niet makkelijk om zo te leven.

Kun je niet, bedenk ik me een "safe-house" regelen voor de zomer? Een plekje in een Volkstuincomplex, een seizoensplaats op de Camping. Gewoon ergens waar je lekker kunt zitten en niet met je buren geconfronteerd wordt? Ik noem nou twee voorbeelden die geld kosten, maar de bibliotheek, het bos, strand zou natuurlijk net zo goed kunnen. Als je maar af en toe ergens je accu kunt opladen.

Raar dorp trouwens!

Wat naar

Zelf heb ik nooit in zo'n soort dorp gewoond wel heb ik een collega en een kennis die uit zo'n situatie komen. Ze hebben beide een heel moeilijke periode gehad om los te komen uit hun situatie. Het leven uit de dorpen waar zij uit kwamen waren heel sterk gerelateerd aan een godsdienstgeloof. Mensen zoals jullie waren bedreigend voor zo'n gemeenschap. Zelf denk ik altijd dat als je je positief opstelt dat een ander wel ontdooid maar als ik de verhalen hoor van die kennis en collega dan is dat niet zo. Zij hebben ook geen contact meer met hun familie, ze zijn niet welkom meer in hun dorp.
Het is heel jammer dat jullie kinderen niet het plezier hebben beleefd van het leven in een dorp, dat harstikke leuk kan zijn natuurlijk. Ook het buitengesloten worden is een hele nare ervaring. Probeer zoveel mogelijk het contact op te pakken met vrienden en familie zodat je kinderen ook het leuke meemaken van de gezelligheid van mensen onderling. Ook al is het ver weg het is de moeite waard. Over een paar jaar zal de huizenmarkt vast weer aantrekken en dan kunnen jullie daar weg.

Leuk idee maar

ik vrees dat het niet veel uithaalt. Dit soort gesprekken wordt vaak aangegrepen om schaapjes te winnen. De dominee gaat niet voor de duivel preken. Dit soort gemeenschappen hebben rare ideeen. Wij wonen in een buurt waar ook nogal wat streng gelovigen wonen. Werkelijk waar ideeen als: er wordt mij geen haar gekrenkt als god dat niet wil, leven hier nog. Dus geen contractverlening? Ligt niet aan je zelf of de omstandigheden maar God zal er wel een bedoeling mee hebben. Tenenkrommend. Ik vrees ook dat de reactie van de gemeenschap (kerk incl. dominee) is dat als 'even anders' er niet bij wil horen (en dan alleen op hun manier) het haar eigen keus is, het ligt dus niet aan hun. Er is maar een goede manier namelijk die van hun. Het is vechten tegen de bierkaai en maar roepen dat ze christelijk zijn. Helaas is het niet automatisch zo dat als je christelijk bent ook goed bent voor je naaste...
Een seizoensplek op een camping in de buurt is misschien wel een idee. Kun je in elk geval lekker buiten zitten zonder je te ergeren aan buren en de kids kunnen met ander kids omgaan, maar ja zoiets hangt natuurlijk wel van de finaciele situatie af. En je huis te koop aanbieden kan altijd, wie weet hapt er iemand.
Sterkte in ieder geval. Houd je zelf goed voor dat het niet aan jou ligt! Die kronkels bij die mensen worden al ingebracht als ze nog zeer jong zijn, misschien helpt dat de boel wat te accepteren, veranderen kan je het helaas niet.

Bah nee

zodra het kan verhuizen.

Het ene doen, en het andere niet laten

zo'n seizoensplaats is een goede tijdelijke oplossing, mits je in een regio woont waar wat leuks en betaalbaars te vinden is.

Zo'n gesprek Joost, heb je dat ooit geprobeerd, dat je zo zeker weet dat je daarmee per definitie niks bereikt?

Ik denk echt dat mensen vaak niet beseffen hoe vijandig ze overkomen.
Je hebt gelijk, allerlei normen worden vanaf de vroegste jeugd erin gebracht (met nauwelijks onderbouwing, meer van 'dat doet ons soort mensen nu eenmaal zo'), maar er moet toch een moment komen waarop ze ontdekken dat de wereld heel wat wijder is! Dat bijvoorbeeld vrouwen met een lange broek aan weliswaar naar de hel gaan maar toch heel aardig kunnen zijn, hahaha.

Geen

ervaring met zo'n gesprek gelukkig maar het lijkt mij dat als je zo'n dominee voorhoudt hoe ongelukkig jij bent met de houding van zijn schaapjes.....in zo'n starre gemeenschap niet ver komt. Je zegt eigenlijk dat hij zijn werk niet goed doet (zijn schaapjes niet goed opgevoed). En je vraagt het aan iemand die op de preekstoel staat te verkondigen dat de vrouwen ondergeschikt zijn aan hun man. Weet natuurlijk niet welke kerk het dorp gaat waar even anders in woont maar hier moeten de vrouwen hun stemrecht in principe afstaan aan hun man en SGP stemmen.

Zo'n gemeenschap dus!

Zoals Joost omschrijft daar wonen wij midden tussen!
Ooit heb ik een gesprek met hun dominee wel overwogen hoor, maar die man kennende heb ik daar ook weinig vertrouwen in.
Ik ben ook zover na al die jaren dat ik gewoon zelf ook geen contact meer wil.
We hebben onze kinderen inmiddels geleerd niet meer te reageren wanneer ze buiten uitgelokt worden door hun kinderen, want dat gebeurt dus ook. In het verleden gingen ze er op in met alle gevolgen van dien, zij kregen dan de schuld..
Wat ook zo raar is dat ze nooit sorry zullen zeggen; ons buurmeisje heeft onze zoon een keer te grazen gehad, haar nagels stonden in zijn vel. Ik ben toen erg boos geworden maar heb nooit een excuus gehad.
Zelf ben ik eens door de buurman uitgescholden omdat ik hem vriendelijk vroeg of hij met zijn lawaai op wilde houden na tien uur 's avonds. Ik kreeg een hele tirade over me heen, maar nooit een excuus.
De mensen die over ons roddelen, we hebben zelfs de politie erbij gehad maar die kon ook weinig voor ons doen. De mensen zijn wel op het buro geweest, maar ook van hen nooit een excuus.
Nu worden we genegeerd, ook ik groet zelf niet meer, ik heb er geen zin meer in maar dus wel last van.
Onze oudste kinderen zitten nu op de middelbare school en hebben daar genoeg vrienden, maar de jongste zit nog op de basisschool en heeft dan een paar vriendinnetjes die niet gelovig zijn (ja ze zijn er nog wel), maar in onze buurt wordt ze de speeltuin uitgepest. Zij komt dus nooit op straat.
Ik hoop idd dat de huizenmarkt snel weer aantrekt maar dat lijkt er de komende jaren nog lang niet op. De enige manier om hier weg te komen is dat we uit elkaar zouden gaan en ik met de kinderen ergens anders zou gaan wonen. Ik heb het serieus overwogen om dan maar een lat relatie te hebben...
Soms zit ik daar wel weer aan te denken maar dan heb ik ook weer dat ik in de bijstand verval want ik werk zelf niet, hoewel ik dat geen punt zou vinden om wel weer te gaan doen.
Hoe dan ook, voorlopig is het weer winter en ben ik "godzijdank" weer zoveel mogelijk binnen maar het vreet aan je als je je buren op de straat tegenkomt en rakelings langs elkaar heen loopt zonder iets te zeggen.
het is geen fijne situatie.

Inderdaad

een hele nare situatie.
Overigens lijkt me dit wel een mooi onderwerp voor een film. Misschien helpt dat, een indrukwekkende film hierover maken, en deze gratis laten draaien in dit dorp? Desnoods in een tijdelijk opgezette bioscoop?

Wat ik mij afvraag

Even anders, wat ik mij nu al afvraag sinds het begin van dit draadje: waarom ben je daar eigenlijk ooit gaan wonen?

Groeten,

Temet

Herken het een klein beetje

Kan je niet proberen contact te zoeken met de moeders van die paar vriendinnetjes van je dochter. Die maken misschien hetzelfde mee als jij.
Ik woon ook in een dorp, kom hier niet vandaan en heb ook gemerkt dat ik er bij bepaalde groepen moeders altijd buitenval. Ze kennen me niet van vroeger, heb nooit bij ze op school gezeten en in de kerk. Ik heb dus bijna alleen vriendinnen die hier ook niet vandaan komen, of er altijd al een beetje buiten vielen. (omdat er vroeger al over hun ouders werd geroddeld b.v.)

Binnen en buiten

Zoek zolang verhuizen niet mogelijk is, alles buiten het dorp. Dus scholen, sporten, clubjes, zwembad, boodschappen. Oftewel: zodra je naar buiten gaat, is dat om uit het dorp te gaan. Ja, dat kost tijd en geld, maar het gaat je veel genot opleveren.
Vervolgens: maak in je huis je koninkrijk. Dat betekent: zorg ervoor dat jullie, het als gezin, het heel goed met elkaar hebben. Zorg voor een warme en veilige sfeer in je huis. Maak tijd voor elkaar, samen spelletjes doen, samen eten, samen films kijken.
Op die manier hebben jullie niks meer te maken met je directe woonomgeving. En op die manier hou je het vol, sterker nog: kun je het goed hebben.

Film helpt niks

doorgewinterde SGP-ers kijken geen film. Althans, niet in het openbaar.

Ik zou er ook niet mee kunnen leven, zo elkaar negerend, bah. Kaatje heeft gelijk, er alles aan doen dat het binnen warm en veilig is, jullie koninkrijkje, maar je komt toch buiten steeds mensen tegen en dat voelt waardeloos.

Contact zoeken met de andere niet-kerkelijke moeders, dat zou ik zeker doen.
Maar ik zou toch ook een op een de naaste buurvrouwen eens op de koffie nodigen en vertellen hoe waardeloos dit allemaal voelt. Vanuit je eigen gevoel. Niet beginnen over hun kinderen en dat zeer eigenaardige gedrag, maar hoe ongelukkig jij je voelt. En je kunt er ook best ingooien dat je niks van naastenliefde merkt. Ook al staat bij deze kerkelijke stroming de macht van zonde en kwaad hoog in het vaandel, ze zullen echt wel snappen wat je bedoelt.

Kaatje, temet

Ja dat doen we nu ook, tenminste voor zover mogelijk want het lukt natuurlijk niet altijd. Ik moet wel met onze hond wandelen bv, en dan kom je ook gezellig die mensen tegen en je raadt het vast al; onze hond deugt ook niet en als er ergens poep op een verkeerde plek ligt, is dat van onze hond natuurlijk..
Temet, wij kenden dit dorp niet zo goed en moesten verhuizen voor het werk van manlief. Het dorp is leuk en gezellig om te zien, sfeervol, leuke winkels. We zijn voor het plaatje gevallen en hebben ons niet zo zeer verdiept in de inwoners.. hadden we beter wel kunnen doen en ook de makelaar vertelde ons dat het een zeer kinderrijke gemeenschap was (ik weet nu waarom..).
We hebben al tegen elkaar gezegd dat we never nooit meer in een dorp gaan wonen, hoe leuk het er ook uit ziet.
Ik ben ook een stadsmens en heb spijt als haren op m'n hoofd dat we hier ooit voor gekozen hebben!
Met de moeders van de vriendinnetjes heb ik wel contact maar dat is niet echt op basis van vriendschap, zij vallen er ook niet buiten omdat ze zich volgens mij wat meer aanpassen aan de rest.

Aanpassen en aanpassen is twee

wat versta je onder aanpassen?

Bromvlieg

Aanpassen in de zin dat je je kind naar de zondagsschool van de kerk stuurt? Moeten ze zelf weten hoor maar dat zijn wij niet van plan

Toch huis verkopen

Je schrijft dat je zelfs overweegt met je man te gaan latten en zelf met de kinderen ergens anders zou gaan wonen. Dat kost natuurlijk handen vol geld. Ook schrijf je dat je best weer zou willen werken.

Als je je huis nu zou verkopen lijd je verlies, maar dan ben je er wel vanaf. Als je nu een baan zoekt kan je met dat geld het financiele verlies compenseren, kan je gaan wonen waar je wel gelukkig kan zijn en krijg je misschien nog wel leuke collega's op de koop toe. Het lijkt me ondoenlijk om alleen voor het geld ergens te wonen waar je met de nek aangekeken wordt en waar je niet kan zijn wie je bent. Da's ook niet goed voor je gezondheid. En daar kan geen geld tegenop.

skik

Wat rot voor jullie

Eigenlijk is alles al gezegd. Ik kan me alleen maar aansluiten bij het idee alle contacten buiten je dorp te zoeken. Het liefst in de dichtsbijzijnde stad, clubjes, eventueel school en toch zo gauw mogelijk werk zoeken. Ik snap dat dit heel moeilijk is omdat je er zo depressief van geworden bent. En dan je huis te kopen zetten, want ik weet uit ervaring dat een nieuwe woonplek zo kan schelen.

Bovendien

Als je een nieuw huis koopt: grote kans dat je hier ook veel minder voor betaalt dan dat je een jaar of 5 geleden zou hebben gedaan.

Het verlies dat je nu dan lijdt door de voortijdige verkoop van je huis is dan maar fictief.

Ik zou ook kiezen voor mijn rust. Geld is ook niet alles. Een fijne woonomgevind is veel belangrijker.

kinderen naar de zondagsschool sturen terwijl je daar zelf niks in ziet - dat is toch raar.

Ik ben het met de anderen eens. Je plezierig voelen in je woonomgeving is veel belangrijker dan geld.
Maar schuld - dat zeg je in de beginposting- is wat anders dan weinig geld. Toch maar eens goed overwegen welke verhuizing haalbaar zou zijn. Dit is inderdaad waardeloos voor je gezondheid!

Verhuizen en schuld

Ik weet niet precies hoe hoog onze schuld zou zijn als we gingen verhuizen maar het is ook nog maar de vraag of we ons huis uberhaupt wel verkopen natuurlijk! We hebben niet een speciaal huis ofzo, gewoon een twee onder een kap woning van dertien in een dozijn waar niks bijzonders aan is. Dat verkoopt tegenwoordig niet zo gemakkelijk helaas.
Ik ben er inderdaad erg depressief door vaak, soms ook niet, heb ik overal lak aan en lukt het me om door te gaan maar ik ben vaker depri, dat wel. Ook als gezin zijn we vooral de afgelopen jaren door een ware hel gegaan, wat een toepasselijke beeldspraak eigenlijk..
Wij hebben ons dan wel naar buiten toe afgesloten maar het vreet wel aan je en is idd niet zo best voor je gezondheid.
Ik vind het zo fijn dat ik hier zulke hartverwarmende reacties krijg, dat geeft me het gevoel dat ik me echt niet zit aan te stellen, want ik vind eigenlijk dat ik me niet zoveel van anderen moet aantrekken, maar o wat is dat moeilijk!
Heb ook gedacht aan het verhuren van ons huis maar dat is ook al niet zo gemakkelijk en je moet toestemming hebben van de bank.
Ik ben bang dat wanneer we ons huis te koop zetten, we in nog grotere problemen komen eigenlijk. Als we de zekerheid hadden dat het snel verkocht werd dan was het misschien nog te overzien maar dat idee heb ik niet (er staan hier meer soortgelijke huizen al heel lang te koop).
Ik ben bang dat we het gewoon moeten uitzingen en idd van ons huis een warme plek proberen te maken. Toch kan ik dat lang niet altijd omdat ik zo depressief ben door de situatie.
Ik weet echt niet hoe ik het nog anders moet oplossen.

Nu aktie ondernemen!

Je stelt je niet aan, het is vreselijk om ergens te wonen waar je je niet veilig, rustig en geborgen voelt. Ga praten met een makelaar en de bank en probeer het huis gewoon kwijt te raken. Je gaat met je gezin door een hel, je bent depressief, dan moet je niet gaan wachten tot de huizenmarkt aantrekt maar zorgen dat je koste wat kost wegkomt uit dat ziekmakende gat.

skik

Of je huis verhuren aan een drugsdealer

en jij gaat werken en jullie kopen een nieuw huis op een leuke plek elders. Jullie oude huis verhuren jullie (bijv. aan een drugsdealer, die kan wel wat afzetten in het dorp). De verhuur onder Leegstandswet is net verruimd dus je kan je huis lekker lang verhuren. Huur is dan het bruto maandbedrag van de hypotheek.

Even serieus, te koop zetten kost niks, het kan zomaar zijn dat je de vraagprijs krijgt of dat de schuld te overzien is.

Verhuren

In Nederland mag dat niet van de bank, in Spanje wel. Toen ik het eens aan een bankemployé vertelde, reageerde die stomverbaasd. Het is toch jouw eigendom? Zolang je je hypotheek netjes aflost kraait er geen haan naar, waarschijnlijk is die clausule bedoeld om huurders eruit te kunnen krijgen als het pand wegens grote hypotheekschuld geveild moet worden.

Zijn er geen andere outcasts in dat dorp? Die net als jullie een verborgen bestaan leiden? Gedeelde smart is halve smart. Spreek op straat of in de supermarkt eens mensen aan die eruit zien alsof ze niet bij de grote meerderheid horen. Of richt een clubje op voor een hobby of activiteit waar mensen op af komen die je liggen, bijvoorbeeld een leeskring (sterauteur Maarten 't Hart) of een kookclubje voor vegetarisch of exotisch eten.

Lieve even anders

Nee, je stelt je echt niet aan. Ik heb met je te doen. Ik hoop dat het helpt om het een beetje van je af te schrijven.
Hoe ziet je man de situatie?

Verhuren en de bank

Als je verhuurt komt de bank dat niet te weten zolang je netjes aflost. Anderzijds: ik heb wel begrepen dat banken tegenwoordig minder moeilijk doen, want verhuren levert hun schuldeiser geld op, en daarmee ook de bank. Met een executoriale verkoop is niemand gebaat.

Ik weet niet meer wie het zei, maar inderdaad: te koop zetten kost niks. Als je scherp prijst (ook weer geen afbraakprijs, dan denken mensen dat er iets met het huis mis is) dan kan je je huis hopelijk wel gewoon verkopen. In elk geval kan je zo goed peilen hoe de interesse is.

Sterkte ermee

Temet

Actie

Ik zou nu ook actie gaan ondernemen.

Dit is niet leuk meer, wil je zo nog jaren doorsukkelen in angstige afwachting van de huizenmarkt ?

Voor hetzelfde geld zit je er nog als je kinderen allang de deur uit zijn. Ben je een 81 jarige oma waar niemand naar omkijkt !!! Want ook dan zullen ze niet klaar staan met een pannetje soep, da's me nu wel duidelijk !

Zowel mijn moeder als mijn zus wonen in zo'n "gat", maar beiden vinden het zalig ! Ik woon zelf in een grote stad en zou hier nooit meer weg willen.

Hoe dan ook: jij bent nu NIET happy zo en ik zou nu actie gaan ondernemen;

dus toch...
- contact zoeken met een makelaar en bespreken wat de mogelijkheden kunnen zijn
- toch iets van een stacaravan/tuinhuisje om af en toe even op adem te komen/er tussenuit te gaan ?
- zoveel mogelijk toch je eigen leuke leven leiden, dus niet afzonderen, maar zoek je clubjes/vrienden/hobbies maar in andere plaatsen (jammer dat je er voor moet reizen, maar voor iets leuks heb je dat vast wel over)...

Doodzonde om weg te kwijnen in dit gat, dus ik zou zeggen; laat het koppie niet hangen en bekijk wat er wel of niet kan !

Heel veel sterkte !

Verhuren

Ik heb eens rondegeneusd hoe je je eigen huis kunt verhuren maar er zitten volgens mij behoorlijk wat haken en ogen aan hoor. En je blijft toch zelf met het huis zitten he.
Ik vind het zo'n enorm risico, ik zou het wel willen maar durf het niet. En als je dan geen huurder kunt krijgen wat dan, en je zit zelf al in een ander huurhuis, want dan zouden we voorlopig of misschien wel altijd gaan huren. Dan zit je met dubbele lasten.
Denken jullie dat je gemakkelijk je koopwoning verhuurt? Ik zou het heel graag willen maar ook mijn man ziet veel moeilijkheden. We zijn zelf nu ook niet zo bemiddeld dat we wel wat risico kunnen nemen helaas en hebben best een hoge hypotheek, ook dat nog.. Tja en dan moet je huis er natuurlijk ook nog spic en span uitzien en dat is door alle toestanden ook niet meer zo omdat we te depressief zijn geweest om veel aan het huis te doen We zijn wel bezig om de boel op orde te krijgen maar het is gewoon veel.
Onze oudste kinderen willen erg graag weg maar de jongste hecht nogal aan het vertrouwde en haar vriendinnetjes. Ze is heel bang en onzeker geworden dat anderen haar niet leuk genoeg vinden.
Fijn toch dat dit zo'n invloed heeft op ons gezin!
Ik ben er eigenlijk zo boos om.
Zou het liefst weer terug gaan waar we vandaan komen, veilig bij onze vrienden en familie maar die wonen aan de andere kant van het land.
Ik wil heel graag met jullie van gedachten wisselen en hoor heel graag of jullie misschien toch de mogelijkheden zien die wij niet zien of niet meer kunnen zien.
Dus als iemand tips heeft of weet hoe we met zo min mogelijk risico uit deze situatie kunnen komen dan hoor ik het heel graag!
En nogmaals allemaal heel erg bedankt voor het meeleven, ik heb lang gedacht dat alles aan mij en ons lag.

Je jongste dochter

"Ze is heel bang en onzeker geworden dat anderen haar niet leuk genoeg vinden."

Reden te meer om te verhuizen naar een omgeving waar mensen open en normaal tegen elkaar doen, zodat ze nog een deel van haar jeugd mag ervaren hoe het is om gewoon geaccepteerd te worden.

Zoals anderen ook al zeggen: je huis te koop zetten kost niets. Je hebt maar 1 koper nodig. Misschien wel familie van mensen uit de buurt die jouw gezin maar wat graag zien vertrekken.

skik

Gunstig verhuren onder de leegstandswet (info)

Voordeel is dat de huurder op basis van deze wet er snel uitgezet kan worden (itt de Huurwet) . Dat maakt dat de bank er minder moeilijk over zal doen. Wel nog een vergunning aanvragen bij de gemeente. Is meestal een formaliteit is mijn ervaring. Meer informatie:

http://www.eigenhuis.nl/actueel/Dossiers/Dossier-tijdelijke-verhuur/recessie-Tijdelijk-verhuur-gebaseerd-op-Leegstandwet/

http://www.woonbemiddeling.nl/2-wat-is-de-leegstandswet.html

http://www.leegstandswet.nl/