'beproefde' opvoedmethodes

Leuke vraag

Wat een leuke vraag!

Ik wist zelf helemaal niks en heb me rot gezocht naar bevestiging.

Mazlish & Faber : liberated parents and liberated children/sibblings without rivalry. Gaat vooral over benoemen en erkennen van behoeften.

Thomas Gordon, ik heb ooit een training gedaan en het boek gelezen. De driedelige ik-boodschap is nooit echt lekker mijn strot uitgekomen Maar zijn verhaal over hoe kinderen te benaderen, het overleggen, helemaal overgenomen.

Jan Geurtz: 'het einde van de opvoeding'. Prachtig! Ophouden met kinderen alvast klaar te stomen voor later (ze veranderen), maar nu voor ze zorgen. Het verschil tussen zorg en opvoeding.

Kaatje

Ik moet ook gelijk denken aan 2methodes die jij noemt. Voor mijn opleiding volgde ik ooit een Gordoncursus, merkte dat dat dicht bij me staat, niet helemaal zijn manier van benoemen, maar dingen als ik-boodschappen gebruikte ik vanzelf al (in mijn benadering naar mijn kinderen toe) en dat doe ik nog steeds (op mijn werk). Ook volgde ik Feuersteincursussen, ben ermee gestopt nadat ik er 2 gedaan had (geloof ik) omdat ik het niet praktisch uitvoerbaar vond op mijn werk, dat was het doel waarom ik het ging volgen (vraag vanuit mijn werk), maar zijn ideeën spreken mij aan en het uitgangspunt dat een kind steeds verder kan komen met leren, maar wel ieder op zijn eigen tempo is iets wat ik me ok steeds voor blijf houden. Ik heb meerdere studiedagen gevolgd over NLP, dat vergeet ik direct weer, daar kan ik kennelijk weinig mee

Cps

Oftewel: cooperative problem solving. Geen straf geven, maar samen een oplossing zoeken.
Toen we nog maar 1 kind hadden, moest ik altijd hartelijk lachen om dit soort methoden. Geitenwollen sokken geneuzel, voor ouders die vinden dat straf geven absoluut uit den boze is en je vooral moet praten met je kind. Pfff!
Tót we zoon nummer 2 kregen. Hij bleek totaal anders te reageren op de 'standaard opvoedingsaanpak'. Straf geven werkt bij hem niet. Sterker nog: het werkt bij hem averechts, daar zijn we na jaren toch echt wel achter. In het boek 'Het Explosieve Kind' wordt deze cps-methode beschreven. En echt, het werkt. Ik ben dus om. (maar ben nu niet opeens een fervent aanhanger van een methode, da's dan weer niets voor mij. Ik heb gewoon weer wat dingen aan mijn trucendoos kunnen toevoegen).

Ook cps

IJsvogeltje, bij mij ging het net zo.
Voor ik kinderen had, dacht ik: 'Wat een geneuzel.' Maar toen onze zoon niet reageerde op de standaard: belonen, negeren, straffen riedel, bleek deze methode een waardevolle aanvulling. Ik vind het alleen wel een beetje zonde dat het boek 'het explosieve kind' heet. De beschreven methode werkt namelijk bij alle kinderen erg goed. Ik heb er nu met mijn puber, die echt niet explosief is, ook heel erg veel aan.
Volgens mij is de methode overigens op Gordon zijn ideen gebaseerd, maar ik ben te lui om het op te zoeken.

Blij met methodes

Ja, jammer als de titel de lading van het boek zo slecht dekt, dan bereikt het wellicht minder mensen dan had gekund. "Het drama van het begaafde kind" van Alice Miller is daar ook een voorbeeld van. Overigens ook een boek waar ik veel aan heb gehad, er wordt in beschreven wat de gevolgen van een gangbare opvoeding (zwarte pedagogie noemt zij het)kunnen zijn voor een kind.

Ik merk om mij heen en misschien ook (wellicht zie ik dat verkeerd) in de reacties hier dat het een beetje zwak wordt gevonden als je bij een probleem met je kind in de boeken duikt. Alsof het beste zou zijn, dat je het allemaal zelf kan als ouder, zonder hulp.

Voordat ik mijn eerste kind kreeg dacht ik dat ik het heel erg goed zou doen als moeder. Ik had een klassiek slechte jeugd gehad met alles erop en eraan, en ik wist heel goed hoe het niet moest. Van die troon ben ik heel hard afgelazerd, want ik bleek inderdaad alleen maar te weten: hoe het niet moest! Het ging bepaald niet vanzelf...

Wat ben ik blij met die mensen die boeken hebben geschreven over hoe het wel kon, ik heb van elke surrogaat pappa en mamma iets meegenomen wat ik kon gebruiken. Tegenwoordig heb ik het steeds minder nodig, kan ik steeds meer vertrouwen op mijn eigen methode, die een beetje van dit en een beetje van dat is.

Mag ik hier aanhaken met een vraag?

Ik dacht erover om een draadje te starten, maar hier past mijn vraag wel. Ik heb zelf (nog) geen ervaring met "officiële" methodes, wel her en der vanalles gelezen en in mijn studie meegepikt. Ik werk eclectisch, zal ik maar zeggen
Nu heeft de orthopedagoge van mijn zoon (bijna 5, ernstige spraak-taalstoornis en faalangstig) mij de methode "Kids' Skills" aangeraden. Ik ga uiteraard googlen, maar heeft iemand van jullie er ervaring mee?

Gordon

Net een cursus in gedaan en dat bevalt me erg goed. Uiteraard voorzover ik het op de juiste manier ten uitvoer breng, ik geloof niet dat dat altijd lukt.
Ik heb nav. enthousiasme hier op OO ook het explosieve kind gelezen om te kijken of het voor mijn niet-explosieve kinderen ook wat kan betekenen. En ik herkende inderdaad de aanpak zeer vanuit Gordon, wat ik een leuke opsteker vond omdat die methode dus werkt volgens ervaringsdeskundige OO-ouders.

Oja en daarnaast

heb ik nog van die meer beloon- en strafgerichte boeken gelezen zoals 'als we nou gewoon weer eens gingen opvoeden', eentje van nanny frost en nog meer. Maar daar doe ik dus niet zo veel meer mee, overigens ook al door OO. En van Mazlish en Faber het How2talk2kids, dat lijkt ook wel op Gordon maar is iets minder structureel uitgewerkt naar mijn idee.

Ijsvogeltje

Het maakt niet zo heel veel uit, maar ik begrijp dat Greene het echt zelf zo bedacht heeft hoor. http://www.ccps.info/cpssentials/index.html
http://www.ccps.info/bio/bio.html
Ten minste, ze noemen hem 'the originator'. En zeggen dat de methode het eerst in zijn boek beschreven wordt.
Maar door jouw posting, kwam ik op een heleboel interessante websites over cps, bedankt!

Wellicht

Kan dat boek "het explosieve kind" iets voor ons zijn? (zie draadje hierboven, over zelfbeheersing) Neem tenminste aan dat het boek beschrijft hoe je het best met een explosief kind om kunt gaan?

Wat doet een methode

ik heb nooit een opvoedboek ingekeken, behalve Spock (en dat snel terzijde geschoven). Wat leer je van een opvoedmethode? Communicatie? Hoe je je gezag kunt laten gelden? Hoe je jouw regels tot "de" regels maakt?
Geven de methodes ook richting aan de "vorming" van de kinderen? Want in een oud draadje werd door verschillende forummers gesteld dat je een kind niet kunt vormen/sturen. Dat doet een kind helemaal zelf. Het enige wat je kunt doen is zorgen voor een schone vleesplank.

Mams

Ik heb het al zo vaak hier aan mensen aangeraden, ik lijk wel een aanhanger.
Maar dit boek heeft bij ons heel veel veranderd. Het blijft tenminste niet hangen in: 'Je moet negatief gedrag negeren en positief gedrag belonen.' Die had ik al zo vaak goed bedoeld gehoord.
Dus ik zou het zeker uitproberen.

Cps

Deze methode lijkt me geent op de oplossingsgerichte methode die van Insoo Kim Berg en Steve de Sheazer vandaan komt. Overigens een methode waar ik zeer in geloof en zowel op mijn werk als in mijn eigen gezin gebruik van maak!

Pluk 53

Een methode laat je in elk geval kritisch kijken naar je eigen handelen, het maakt je bewust van wat je doet en je leert dat het ook anders kan. Of dat 'anders' ook werkelijk beter is, is een tweede.
Maar zeker als je een kind hebt met wat moeilijker verstaanbaar gedrag (ad(h)d, autisme, etc.) is het prettig om het wiel niet helemaal zelf te hoeven uitvinden. Dan is het fijn als er al talloze anderen over die opvoedsituatie hebben nagedacht, en dat daar zeer werkbare methodes zijn uitgekomen. Een opvoedmethode leert je op een andere manier kijken naar je kind, en dat leidt dan vaak tot betere communicatie, minder conflicten, betere ontwikkeling.
Ik vind het haast net zoiets als een recept: je kan best zelf voor het eerst boerenkool maken, en als dat de eerste keer niet goed lukt, geeft dat niks. Na schade en schande word je vanzelf wijs. Na een keer of 10, 20 smaakt het best wel zoals je wilt. Maar je had ook meteen het recept aan je moeder kunnen vragen.

Bepaald gedrag

Ik ben het wel met Kaatje eens dat als kinderen 'iets' hebben waardoor hun gedrag afwijkt van wat 'normaal' is, je baat kunt hebben bij advies. Net zoals iedere aardappel zo'n 20 minuten moet koken voor het gaar is, is er ook een gemiddelde 'gebruiksaanwijzing' te geven voor een kind met adhd/add en dergelijke. Niet dat je elke gedragsomschrijving en elk advies zomaar op elk kind kunt plakken, maar je hebt een richtlijn. Dat kan heel prettig zijn. Ik zou daar echter niet snel voor naar een cursus gaan, maar een boek over het onderwerp kan veel duidelijk maken.

Pyb

Ik volg simpelweg de PYB-methode. Pick Your Battles. Ik heb het voor het eerst hier op het forum benoemd gezien door ik meen Rembrandt, maar dat is wel feitelijk wat wij al deden en doen.
Ik heb het niet zo op met boeken en opvoedingsmethodes, omdat vroeger mijn moeder, vast besloten om de perfecte moeder te worden alle toen moderne en minder moderne opvoedgoeroe's te volgen. Helaas voor haar bleek ik niet volgens de boekjes te reageren en had nog minder zin om me tot het perfecte kind te laten plooien en zodoende waren we beiden dus zeer ontevreden over het resultaat. Opvoedingsartikelen en -boeken vind ik hoogstens nuttig om eens wat verschillende ideeën te lezen over hoe het ook kan, maar beslist niet iets om te volgen als methode.
Iemand die altijd letterlijk volgens het receptenboek kookt wordt nooit een goede kok, ik denk dat dat wat betreft opvoeden niet anders zal zijn.
Groeten Primavera

Goh primavera

dan volg ik dezelfde methode. Bedankt dat het nu een naam heeft

Vroeger

Vroeger deed ik dat ook, Pick your battles. Maar bij mijn zorgenkind werd vervolgens alles een gevecht. Het is natuurlijk ook een agressieve methode, alsof er altijd winnaars en verliezers moeten zijn. Niet alle kinderen kunnen zich daarbij neerleggen.
En dan ben je blij dat die boeken er zijn. Een vreemde keuken binnenhalen kan soms heel verrassend lekker smaken.

Pick and choose

Pippin:"Het is natuurlijk ook een agressieve methode, alsof er altijd winnaars en verliezers moeten zijn. "
Het probleem aan 'methodes' is dat je ze verkeerd kunt begrijpen. Dat is trouwens ook meteen het voordeel, soms vind je in methodes precies de woorden die je wel kunt gebruiken.
De Ouders Online methode is in die zin net zo belangrijk. Wat ouders hier schrijven over opvoeden in hun eigen woorden, zegt soms precies wat je bedoelt, of snapt, of herkent.
Pick and choose.
Groet,
Miriam Lavell

Volgens de boekjes

Naar mijn idee zijn er dus ook methodes (zoals Gordon) waarbij het de bedoeling is uit te gaan van wat je aantreft bij je kind, ipv. van de boekjes. En zoiets vind ik dus wel heel nuttig om te lezen. In tegenstelling tot de boekjes waarin een vaste aanpak a la Nanny wordt beschreven, die hier inderdaad voor het ene kind veel beter werkt dan voor het andere.
Ook gaat het bij mij niet vanzelf om zo'n methode toe te passen dus ik lees graag veel over hoe en waarom het werkt. Dat maakt het voor mij makkelijker. Dwz. ik kan beter koken met recept dan zonder, daarna ga ik er eventueel zelf nog wel mee prutsen maar een uitgangspunt heb ik wel nodig.

En trouwens

Ik heb het idee dat er veel mensen roepen 'ik heb geen boekjes nodig' om daarmee gewoon de (meestal erg strafgerichte) aanpak van hun ouders te reproduceren - die in onze cultuur m.i. nog steeds dominant is - terwijl het zoveel leuker zou kunnen. Op zijn minst de 'methode OO' volgen heeft mij daarover al heel veel geleerd.

Nou leest het vorige berichtje vast toch alsof ik het tegen Primavera heb. En dat was helemaal niet de bedoeling (dat ze haar moeders aanpak niet reproduceert moge al langer bekend zijn voor de babytijdkenners ), al was haar bericht wel de aanleiding.

Pick and choose?

Ik zit met een vertaal probleempje: als ik pick en choose Engels-Nederlands vertaal dan krijg ik: 'zeer zorgvuldig kiezen', vertaal ik het echter Engels-Italiaans of Engels-Frans dan krijg ik als vertaling: 'moeilijk doen', in de zin van te perfect willen om een keus te kunnen maken. Welke is het nou? Ik zal mijn Amerikaanse vriendin eens vragen.
Pick yoou battles vind ik juist helemaal niet agressief, je moet battles natuurlijk niet al te letterlijk nemen. Simpelweg kies je uit wat je werkelijk belangrijk vind en waar je energie in wil stoppen en de rest laat je gaan. Juist doordat met mijn zorgenkind alles wat bij andere kinderen vrij normaal ging enorm veel energie kostte zijn we begonnen om ons te concentreren wat we nu werkelijk belangrijk, onmisbaar en niet uitstelbaar vonden.
Ik heb een hoop receptenboeken over zijn problemen gelezen, maar het kind paste niet in het boekje en dus hebben we met een beetje van dit en een beetje van dat, wat van onze eigen ideeën en wat ge-experimenteer ons eigen recept gemaakt. En de resultaten zijn zo dat dit recept door plaatselijke officiële hulpverleners inmiddels ook als mogelijkheid in de handleiding is opgenomen.
P.s. over straf en belonen, een kinderpsycholoog zei eens tegen mij dat niet belonen of uitstellen van beloning eigenlijk ook straf is. Anyway, straf, beloning, boos worden, time-out het werkt allemaal niet met nummer twee.
Groeten Primavera

Pick 'n mix

Primavera, in Engelse supermarkten heet dat Pick 'n mix (en dat bedoelde Miriam misschien ook wel): uit allerlei bakken met snoepjes je eigen favoriete mengseltje samenstellen.

Groeten,

Temet

Gordon (en soms iets anders)

Over het algemeen hanteer ik wel een probleemoplossende opvoedingsstrategie, ik-boodschappen, en het zoeken naar gezamenlijke consensus bij meningsverschillen. Dat vind ik soms wel heel erg veel tijd en energie kosten (mijn kinderen hebben een nogal uitgesproken karakter en mening), en soms lukt het niet. Dus vanmorgen vloog ik wat uit de bocht en 'sleurde' jongste aan haar arm mee naar boven omdat ze zich 'NU' moest aankleden en ophouden met dat gemier. Ik moet zeggen, het werkte wel Dochter was binnen no time aangekleed en heeft zich de hele weg naar school als een engeltje gedragen. Nadeel is dat haar gedrag niet altijd voorspelbaar is. Ze kan ook zomaar nog meer de kont tegen de krib gooien en heel hard gaan krijsen, en dan helpt boos worden echt niet.

Krenten uit de pap

Ik bedoel pick and choose als in krenten uit de pap halen. Maar dat gaat niet over perfect willen zijn. Het gaat veel meer over de vraag of je dat wat je leest of hoort of voorgedaan krijgt, ook kunt herkennen en vertalen naar je eigen gebruiken.
Ik begrijp pick your battles niet agressief. Anderen doen dat wel. Dat is niet erg. Andere woorden vinden die wel passen (en deze falikant afwijzen) is dan een zegening. Maar die andere woorden kom je niet zomaar tegen. Daarvoor moet je wel lezen en praten over opvoeden.
Groet,
Miriam Lavell

Gordon niet bij

een kind met autistische stoornis. Toen ik dat nog niet wist van mijn zoon heb ik (ten einde raad) een heel intensieve gordontraining gedaan. Maar ik-boodschappen en beroepen op meegevoel komt absoluut niet aan bij autisten. Logisch, achter af gezien.
Nu hij groter is probeer ik het nog wel is, en omdat hij (atypisch?!) een groot gevoel voor humor heeft zegt hij dan zelf nu: "De ik-boodschap is niet helemaal aangekomen hoor".
Man heeft het nooit gelezen of gedaan, maar eigenlijk werkt zijn rechtstreekse no-nonsense hondentraining-achtige methode veel beter.
De moraal van mijn verhaal is dat boekjes en methoden alleen werken voor "gemiddelde" standaardkinderen, en niet op alle kinderen toepasbaar zijn. Sommigen (velen? allen?) hebben een a la carte aanpak nodig.

Gordon/triple p

Na het boek gelezen te hebben was ik helemaal om; ik moest en zou een Gordon training gaan volgen. Dit heb ik dus gedaan, maar wat vond/vind ik deze methode intensief. Het koste me heel erg veel energie en ik vond het soms ook wat onnatuurlijk (ik denk wel dat dit beter wordt als je de methode helemaal beheerst). Bij mijn oudste werkte deze methode totaal niet; echt alles stond vanaf dat moment ter discussie. Bij haar werkt een duidelijke aanpak met vaste regels veel beter. Wat ik wel gebruik zijn de ik-boodschappen; daarnaast probeer ik ook de actief luisteren methode toe te passen.
Wat hier wel erg goed werkt is de Triple P methode. Voor meer info zie hier:
http://www.triplep-nederland.nl/