Baby hendrikus komt voorlopig naar huis
ARNHEM - De uit huis geplaatste baby Hendrikus uit Geldermalsen komt zaterdag thuis. Zijn zwakbegaafde ouders mogen hem voorlopig en onder begeleiding verzorgen. Dat heeft de Arnhemse rechtbank woensdag besloten. In augustus wordt beslist of de ouders het kind mogen houden.
„We kunnen ons geluk niet op”, zeggen Henk en Miranda uit Geldermalsen, vader en moeder van de zes maanden oude Hendrikus. Zijn thuiskomst zaterdag is maanden eerder dan verwacht.
Al een dag na zijn geboorte werd het kind bij zijn zwakbegaafde ouders weggehaald, op last van de Raad voor de Kinderbescherming. Tot morgen zou Hendrikus bij het pleeggezin blijven waar hij tot nu toe is. Een nieuw pleeggezin was echter niet zo snel te vinden. Enkele hulpinstanties adviseerden daarom de rechtbank gisteren om Henk en Miranda op proef voor Hendrikus te laten zorgen. De ouders krijgen dagelijks begeleiding. In de slaapkamer van Hendrikus komt ter observatie een webcam. In augustus kijkt de rechtbank opnieuw naar deze zaak.
De drie aapjes
het is een zeer heikel onderwerp. Maar gewoon net doen of er niets aan de hand is omdat het zo gevoelig ligt? In verzorgingsinstituten krijgen de vrouwen bij mijn weten de prikpil. Daar wordt dus ingegrepen.
Advies van de gezondheidsraad 2002
Mensen met een verstandelijke handicap zijn als ouders niet wezenlijk anders dan mensen zonder verstandelijke beperkingen. Ze zijn vooral meer kwetsbare ouders, die in sommige gevallen met de nodige ondersteuning adequate opvoeders kunnen zijn. In andere gevallen (bijvoorbeeld beneden een IQ van zestig) is het opvoeden van een kind echter een te zware belasting, met nadelige gevolgen voor zowel ouder als kind. Als dat zo is, of als een kinderwens ontbreekt, is er bij seksuele activiteit een vorm van anticonceptie wenselijk die effectief is, maar ook zo min mogelijk belastend en ingrijpend. Zowel de betrokkene zelf als de hulpverlener hebben vaak moeite om gefundeerd te beslissen over ouderschap en anticonceptie. Meer openheid en discussie, maar ook educatie en ondersteuning, zijn gewenst. Dit schrijft de Gezondheidsraad in een advies dat vandaag wordt aangeboden aan de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.
zie http://www.gr.nl/samenvatting.php?ID=545&highlight=verstandelijk%20gehandicapten voor een uitgebreide samenvatting of het volledige advies.
En laten we de andere kant niet vergeten
Kijk, als het zo is of wordt dat Een Overheid ons als burgers kan verbieden om kinderen te maken/krijgen, dan is de andere kant net zo dichtbij: diezelfde overheid kan dan ons als burgers ook verplíchten om kinderen te maken/krijgen. Immers: die kinderen blijven nodig.
Ik zie mezelf wel als een kandidaat. Ik heb een hoog IQ, man ook, kinderen ook, ik produceer gewéldig leuke kinderen die barsten van de capaciteiten, gezond, recht van lijf en leden, kortom: een aaaaaaaanwinst voor de toekomstige maatschappij. Het zou me dus zomaar kunnen gebeuren dat minister Rouvoet mij gaat verplichten nog een paar van die succesexemplaren op de wereld te zetten.
Tirza
Opgenomen
Pluk:
"Maar gewoon net doen of er niets aan de hand is omdat het zo gevoelig ligt? In verzorgingsinstituten krijgen de vrouwen bij mijn weten de prikpil. Daar wordt dus ingegrepen."
Vziw zijn die vrouwen in zulke instellingen handelingsonbekwaam (onder cutratele). Bovendien zijn ze opgenomen.
Dat is nog wat anders dan de zwakbegaafde die gewoon vrij rondloopt.
De oplossing
tinus:"Vziw zijn die vrouwen in zulke instellingen handelingsonbekwaam (onder cutratele). Bovendien zijn ze opgenomen. "
Verbazingwekkend genoeg is dat vaak juist niet het geval. Er bestaat een soort gene bij het onder curatele stellen, zelfs als er de mogelijkheid van zwangerschap ontstaat.
Toch ligt hier de oplossing. Want voor het onder curatele stellen is een rechter nodig waarmee individuele gevallen afgewogen kunnen worden. Bovendien regelt de wet al dat kinderen geboren bij iemand die onder curatele staat, direct aan het gezag van een voogdijinstelling toekomen.
Kortom: wat geregeld moet worden, kan geregeld worden en dat kan dan ook nog met onderscheid van individuele omstandigheden dus los van arbitraire zake als IQ.
De ouders van Hedrikus wonen zelfstandig, hebben alletwee een baan en opereren voor het overige zonder hulp en als handelingsbekwaam (goed genoeg) in onze maatschappij.
Het is raar om in dat soort gevallen ook bij voorbaat al in te grijpen. Het eind is zoek.
Groet,
Miriam Lavell
Interessant pluk
Hierbij enkele quotes uit het advies:
"Het beginsel van gelijkwaardig burgerschap impliceert dat mensen met een verstandelijke handicap de mogelijkheid moeten hebben om hun eigen seksualiteit op verantwoorde wijze te ontplooien, dat zij zoveel als mogelijk over hun eigen anticonceptie kunnen besluiten en dat ouderschap van mensen met een verstandelijke handicap niet bij voorbaat mag worden uitgesloten of illusoir gemaakt. Voor een arts brengt het met zich mee dat hij ook bij patiënten met een verstandelijke handicap onverkort aan zijn beroepsethiek is gebonden. Bij de medische beroepsethiek gaat het in bijzonder om het beginsel van goed hulpverlenerschap, het beginsel van respect voor zelfbeschikking en het beginsel van niet-schaden."
en:
"In verband met het beginsel van respect voor lichamelijke integriteit biedt een grond voor relativering van de wensen van de patiënt nog geen rechtvaardiging van het onder dwang toepassen van anticonceptie. Als de patiënt bijvoorbeeld anticonceptie blijft weigeren terwijl de arts van mening is dat diens kwaliteit van bestaan of het zwaarwegend belang van een derde daardoor ernstig wordt bedreigd, staat het de arts in beginsel alleen vrij te proberen zijn patiënt in een dialoog te overtuigen."
en:
"De commissie acht het geen vereiste dat de patiënt steeds zelfstandig in staat is een kind op te voeden. Het is voldoende als hij samen met een partner en ondersteund door een welwillend sociaal netwerk en zo nodig professionele hulpverlening tot verantwoord ouderschap in staat is. Voor het geval hij de opvoeding niet zelfstandig kan volbrengen, mogen wel eisen worden gesteld aan zijn sociale vaardigheden en aan zijn sociaal netwerk."
Valt nogal mee, dat advies.
Oh, en de commissie heeft het over een iq-grens van 60 als ondergrens voor ouderschap. Daarbij dient het zoals in deze draad ook wordt betoogd, individueel worden bekeken.
Pluk
Het gaat hier niet om kritischer zijn, maar om een baby die PREVENTIEF werd weggenmen (ontvoert zou ik haast zeggen) omdat 60% van ALLE verstandelijk gehandicapte ouders TE MAKEN krijgt met de kinderbescherming. Het is niet eens zo dat bij alle 60% het kind uit huis geplaast moet worden. De vader vroeg om hulp voor een crècheplaats en het resultaat is dat het kind hem ontnomen wordt. Als de baby naar opvang ging dan had je ook gelijk controle gehad of het kind niet vervuild of verwaarloost werd en dat was waarschijnlijk een stuk goedkoper en minder schadelijk geweest voor de baby dat hem van zijn ouders af te nemen en gastgezinnen te laten hoppen.
Er is nooit van te voren gekeken of er in dit geval inderdaad problemen zijn of dat de ouders bij de andere 40% (ook een flink aantal) zouden zitten. Ze zijn bij voorbaad veroordeeld op grond van statistiek. Dat is eng.
Er zijn veel groepen mensen waarbij de kans op verwaarlozing of geestelijke of lichamelijke mishandeling groot is. Vechtscheidende ouders, moeders met postpartum depressie, chronisch zieken, ouders met handicap of stoornis, ouders die vroeger mishandeld zijn, enz. Er zijn een hoop ouders die hier op het forum meeschrijven die zich realiseren dat ze in één van de risicogroepen vallen tijdelijk of permanent. Wat dacht je van een onregelmatig zwartwerkende alleenstaande allochtoon zonder opleiding, zonder bijstand, zonder familie om op terug te vallen, wiens gas en licht welleens waren afgesloten wegens achterstallige rekeningen? Dat was ondergetekende. Tel daar bij op twee roddelende buren met zeker geen brilliant IQ, die er zonder reden volledig van overtuigd waren wegens een aantal mannelijke vrienden en nachtwerk dat ik als prostitué werkte. Gelukkig is mijn IQ hoog genoeg om me te realiseren dat je dan geen hulp moet vragen maar beter 'onzichtbaar' kunt blijven voor instanties.
Als er precentief op statistische gegevens standard ingegrepen gaat worden dan is het eind zoek. Je wordt bij voorbaad veroordeeld en mag dan onschuld bewijzen en juist vanwege de vooroordelen is dat moeilijk, omdat het dan allemaal beter moet dan normaal. Eenmaal deel uitmakende van de verkeerde statistische groep wordt het zoeken naar stokken om de honden te slaan en die zijn makkelijk gevonden.
Een ander groot probleem is dat er nog steeds de hardnekkige overtuiging schijnt te bestaan dat ingrijpen door uit huis te plaatsen zo wie zo beter is er aan voorbijgaand dat de situatie helemaal niet zo rooskleurig is. Het is vaak kiezen uit twee kwaden en vaak is bij de natuurlijke ouders laten toch minder schadelijk dan bijv in een jeugdgevangenis plaatsen of constant van het ene naar het andere gastgezin gesleept te worden.
Groetjes Primavera
Zodra ik het artikel in de krant las,
verwachte ik al dat de hoge kosten die met de huidige oplossing zijn gemoeid, door tegenstanders zouden worden aangegrepen als reden om continue uithuisplaatsing te rechtvaardigen. Onder het mom dat het veel goedkoper is en bovendien de zekerheid geeft dat de biologische ouders het babietje niet verkeerd kunnen behandelen.
Gelukkig blijkt uit het merendeel van de reacties hier dat standaard uithuisplaatsingen uit voorzorg of zelfs verplichte anticonceptie voorlopig niet de regel zal worden in Nederland.
Zoals meerdere mensen al hebben aangegeven, is de huidige oplossing het gevolg van het feit dat instanties het babietje preventief bij de ouders hebben weggehaald zonder dat er daadwerkelijk sprake was van verwaarlozing etc. Voor mijn gevoel is de huidige oplossing alleen maar bedacht om gezichtsverlies bij die instanties te voorkomen en om zichzelf in te dekken.
Bovendien zijn er bijzonder teleurstellende cijfers over het resultaat van uithuisplaatsingen...wat ik laatst in de krant las, is maar in 25% van die gevallen sprake van een meer positieve situatie voor het kind. In 75% dus niet. Waar zijn wij dan mee bezig?
Net als Mirreke, begrijp ik werkelijk niet waarom in eerste instantie de ouders met hun kring van familie en vrienden eromheen geen kans heeft gekregen. Ik heb er geen onderzoek naar gedaan, maar het lijkt mij heel voor de hand liggend dat de hoogte van IQ veel minder verband houdt met kans op verwaarlozing etc. van een kind dan de mate waarin er steun en hulp voor de ouders in de kring om hen heen is. Bovendien is allang duidelijk dat de instanties falen in het werkelijk bieden van hulp en veel te veel gefocust zijn op het beslissen van een uithuisplaatsing.
Kunnen wij nu niet iets gaan doen om die praktijk te veranderen? Denken jullie dat het vroeger veel gebruikelijker was om elkaar te helpen? Ik heb het idee dat wij ons tegenwoordig veel eerder iriteren aan ouders die het moeilijk hebben en minder aandacht voor hun kinderen hebben. Ik kan mij goed voorstellen dat je niet blij wordt als je buurkinderen de hele middag en avond bij jou rondhangen omdat het bij hen thuis niet lekker loopt, maar het zou vast effect hebben als ouders echt hulp zouden kunnen krijgen. En niet zoals nu wanneer je als ouder om hulp vraagt, meteen je capaciteiten om een kind op te kunnen voeden in twijfel wordt getrokken.
