Altijd lawaai flat met tuin.
In de zomermaanden spelen de kinderen van s' morgens vroeg tot s'avonds laat in de tuin bij het flat. Op zich oke, echter wordt er weinig op hun gelet. Ben het regelmatig gillen, schreeuwen, roepen etc zat. Ouders doen hetzelfde. Ik sta een paar jaar ingeschreven voor een andere woning. Ik ben zelfs op zoek naar een particuliere makelaar. De zomervakantie moet nog beginnen, zucht.
MamaE schreef op 15-07-2021 om 21:53:
[..]
Daar is niks mis mee, maar het is wel handig om daarvoor een geschikte plek uit te kiezen. Kleine tuintjes in woonwijken zijn dat niet, de supermarkt evenmin.
Of vind jij het oké als je kind overal tussendoor rent en staat te gillen in de rij bij de kassa?
Als je een kleine tuin hebt in een woonwijk, dan snap ik dat daar kinderen spelen.
Als je echt rust wil, dan moet je zelf verhuizen naar ergens buiten. Je kunt niet verwachten dat het in een woonwijk stil is.
Julali schreef op 15-07-2021 om 22:39:
[..]
Als je een kleine tuin hebt in een woonwijk, dan snap ik dat daar kinderen spelen.
Als je echt rust wil, dan moet je zelf verhuizen naar ergens buiten. Je kunt niet verwachten dat het in een woonwijk stil is.
Ik verwacht ook echt geen stilte in een woonwijk. Kinderen die leuk en gezellig met elkaar spelen kan ik zelfs van genieten. Maar geen urenlang gegil en gekrijs. Mochten je kinderen daar behoefte aan hebben, doe dat dan ergens anders. Ik kan prima tegen leefgeluiden, maar rekening houden met elkaar is wel wenselijk.
De buren van mijn ouders hadden vroeger van die kinderen die overal om blèrden. Moesten ze voor straf naar binnen, na vijf minuten waren ze weer buiten. Gingen ze in de tuin eten, zat hun kind gewoon twee uur te krijsen dat hij niet wilde eten. Ga dan gewoon binnen zitten of zo.
Dubbel. Om van kleine kinderen te eisen dat ze maar ergens anders lekker gaan gillen is nogal heuh bijzonder, waar moeten ze naar toe?
Natuurlijk kun je als ouders je kinderen ergens mee naar toe nemen, maar op de meeste plekken wordt gillen niet erg gewaardeerd. En om nu steeds in zo'n binnenspeeltuin te gaan zitten...
Gillen om het gillen kan ik heel goed snappen en ik denk dat het (met mate) heel gezond voor kinderen is. Mijn hond leeft ook helemaal op als hij mag blaffen, daar wordt hij enorm blij van. (Maar hij mag het van mij niet vaak, ja, de buren)
Maar er is een hoop kindergeluid dat me niet nodig lijkt, dat stoort me soms wel.
Soms ook wel het gekrijs in een supermarkt. Dat is niet het blije gegil maar het gekrijs van een overprikkeld kind, laat kind dan lekker thuis of stop er even een broodje in ofzo. Opvoeden is leuk maar hoeft niet altijd ten koste te gaan van anderen.
Stelle schreef op 16-07-2021 om 00:38:
Dubbel. Om van kleine kinderen te eisen dat ze maar ergens anders lekker gaan gillen is nogal heuh bijzonder, waar moeten ze naar toe?
Natuurlijk kun je als ouders je kinderen ergens mee naar toe nemen, maar op de meeste plekken wordt gillen niet erg gewaardeerd. En om nu steeds in zo'n binnenspeeltuin te gaan zitten...
Gillen om het gillen kan ik heel goed snappen en ik denk dat het (met mate) heel gezond voor kinderen is. Mijn hond leeft ook helemaal op als hij mag blaffen, daar wordt hij enorm blij van. (Maar hij mag het van mij niet vaak, ja, de buren)
Maar er is een hoop kindergeluid dat me niet nodig lijkt, dat stoort me soms wel.
Soms ook wel het gekrijs in een supermarkt. Dat is niet het blije gegil maar het gekrijs van een overprikkeld kind, laat kind dan lekker thuis of stop er even een broodje in ofzo. Opvoeden is leuk maar hoeft niet altijd ten koste te gaan van anderen.
Huh? Een klein kind dat krijst in de supermarkt alleen thuis laten lijkt me niet zo'n goed idee. En een broodje geven op zo'n moment is ook niet altijd even succesvol. Hoewel irritant, vind ik dit minder erg dan krijsende kinderen in de tuin. Daar hou je gewoon rekening met de buren en ga je niet gillen. Ik ben wel verbaasd dat er mensen zijn die dit normaal vinden, gelukkig denken mijn buren er net zo over als ik 
Er zitten wel nuances in, in kan beter tegen vrolijk speel geluid, gejoel en blij gedoe, maar niet zo goed tegen (voor mijn gevoel) onnodig geschreeuw en gedrein. Inderdaad je hoeft je moeder die binnen zit, niet vanaf buiten keihard te roepen, dan loop je er even naar toe. Maar blij lachen omdat er wat leuks gebeurt, dat kan ik dan weer beter hebben.
En inderdaad een grote trampoline in een hele kleine tuin zetten, ik zou dat toch niet in mijn hoofd halen, komt je kind iedere keer boven de schutting van de buren uit.
Ach, "vroeger", 45 jaar geleden, woonden wij op een flat. En natuurlijk werd er door ons kinderen buiten gespeeld (wij hadden maar 2 zenders én alleen op woensdag en zaterdag kinder tv). Ook toen waren er ouders die het niet zo serieus namen, en ouders die wat "strenger" waren.
Wíj (m'n zusje en ik) hoefden écht niet onder aan de flat naar boven te staan bléren. Dat was ons voor die tijd al afgeleerd. Buurjongens deden dat wel, en daar werd door ouders niets van gezegd. Voetballen mocht op het grasveld, maar de blinde muur van een ander flatgebouw gebruiken als doel werd niet echt gewaardeerd.
Wij hebben daar als kinderen goed geleerd rekening te houden met de buren: flat was zeer gehorig en ondanks een tussenverdieping, hoorde je de buren goed.
Buurvrouw paar deuren verder had een nachtelijk beroep, kwam dan ergens midden in de nacht op hakken thuis, maar trok vanuit het trappenhuis haar schoenen uit, zodat de andere bewoners er geen last van zouden hebben.
Het is dus maar net wat kinderen aangeleerd krijgen: door ons is dat meegegeven. Huidige buren zijn beiden in een vrijstaand huis opgevoed: de deuren komen (zowel overdag áls 's nachts) nog net niet door het kozijn heen, en zonder stampen een trap oplopen is (ook midden in de nacht) best lastig, blijkbaar.
MamaE schreef op 15-07-2021 om 21:53:
[..]
Daar is niks mis mee, maar het is wel handig om daarvoor een geschikte plek uit te kiezen. Kleine tuintjes in woonwijken zijn dat niet, de supermarkt evenmin.
Of vind jij het oké als je kind overal tussendoor rent en staat te gillen in de rij bij de kassa?
Ik heb zelf geen kids. Heel bewust. Ben gek op kinderen, heb mijzelf alleen nooit als moeder gezien.
Er wordt van alles door elkaar gehaald in deze discussie. Spelende kids, kids die gillen om het gillen, rennende kids in de winkels en gegil bij de kassa.
Ik ben echt niet roomser dan de paus, ik erger me soms ook kapot aan herrie. En ik vind echt niet alle kids even leuk. Tegelijk denk ik 'kids zijn kids en die maken nu eenmaal herrie bij het spelen, krijgen een tantrum middenin de AH en moeten allerlei dingen ontdekken. Hoe snel ze kunnen rennen, hoe hoog ze kunnen klimmen, hoe het voelt als ze struikelen of naar beneden lazeren en ook hoe hard ze kunnen gillen etc etc. (Jaja, ze moeten ook grenzen krijgen blablablabla. Maar weet jij veel wat de ouder in kwestie die dag al aan grenzen heeft gesteld?)
Nee ik ben niet altijd even blij als op zondagmiddag die verwende kleinkinderen bij de onderburen op bezoek zijn en in de binnentuin ballen, rennen en fietsen (en schreeuwen) Maar dat ligt meer aan dat het vervelende mormels zijn (en die onderburen zelf ook) dan aan het geluid wat ze voortbrengen. Want de kids in mijn sportklasje maken tien keer zo veel herrie soms en daar heb ik gewoon lol in. En ik heb zelf ooit eens met een WK vuvuzela's gekocht voor kids in de flat hier 😂 (omdat diezelfde vervelende onderburen klaagden over de herrie die een van die kids maakte met een simpel plastic toetertje tijdens een wedstrijd 😂😉😉)
In de winkel heb ik vaak vooral te doen met de ouder die allemaal boze en afkeurende blikken krijgt van willekeurige vreemden omdat kindlief het op de heupen heeft.
Ik maak me gewoon niet zo heel snel meer druk. Vroeger was dat anders, nu ben ik er relaxter in. Zal de leeftijd wel zijn 👵🏼😉
Achter mijn huis is een kinderdagverblijf. Ik kan reuze genieten van de gezellige speelgeluiden en de liedjes die worden gezongen bij verjaardagen of spelmiddagen. Zo schattig, die stemmetjes! Maar heel af en toe zit er eentje tussen die het geluid van de andere 40 kindjes ruimschoots overstemt met zijn keiharde gekrijs. Eén keer was het zo erg dat ik even langs ben gelopen, dat dit echt te erg was. Bleek dat ze zelf ook niet goed meer wisten wat ze met dit kind aanmoesten. Een week later was het opgehouden, dus ik denk dat er een ander plekje was gezocht voor het kind.
Mijn buurmeisje kon ook nogal gillen, maar dat hield op toen ze naar school ging. De andere kinderen hadden er geen geduld mee...
tja.... Weet je, sinds ik sportles geef aan die kids, hoor ik zoveel schrijnende verhalen. Zie ik ook kids met wie soms geen land te bezeilen is. Het ene kind heeft autisme of een andere diagnose, het ander komt uit een gezin waar van alles mis is. Maar er zijn er ook genoeg bij wie het allemaal niet zo makkelijk is vast te pinnen. En ja, die vertonen soms gedrag dat je denkt 'Blij dat X er vandaag niet is, dan gaat de les heel wat makkelijker' Maar ik weet ook dat X al veel te lang thuis zit (ook voor Corona) omdat er nergens een geschikte plek voor hem is. Geen school, geen opvang, geen zwemles, geen partijtjes, geen vriendjes om mee te spelen. Hoe triest is dat. X. had zomaar dat kind op 'jouw' KDV kunnen zijn.....
(X. is een jaar of 8 en zit dus al 3 jr thuis. Buiten de sportlesjes bij ons heeft ie niet zoveel)
Ja, ik vind het ook triest, maar ik heb een bedrijf aan huis en er werd mij regelmatig door klanten aan de telefoon gevraagd of iemand mijn kind misschien even mee kon nemen naar een andere kamer, terwijl het kinderdagverblijf zeker 20 meter achter mijn huis ligt. Zo hard krijste dat kind. Ik heb het echt te doen met kinderen en hun ouders als er geen geschikte plek is, maar ik heb hier zelf ook monden te voeden en een hypotheek te betalen, dus als mijn klanten gaan afhaken heb ik zelf ook een probleem en is het probleem van het kind daarmee niet opgelost.
ik snap je hoor. Ik reageerde vooral op dat 'ander plekje gezocht'. Zo makkelijk is dat nl niet altijd.
Nou Dymo,
Als jou, terwijl je binnen in huis aan het telefoneren bent, gevraagd wordt of dat kind niet naar een andere ruimte kan terwijl dat kind 20 meter verderop buiten staat te schreeuwen dan denk ik toch dat er ook iets niet helemaal goed is met de geluidsisolatie bij jou.
Dat je zo'n kind aan de andere kant van de lijn hoort kan ik me nog voorstellen. Maar dat het zo storend is dat een gesprek niet meer mogelijk is, verbaast me toch wel wat.
GinnyTwijfelvuur schreef op 18-07-2021 om 13:24:
Nou Dymo,
Als jou, terwijl je binnen in huis aan het telefoneren bent, gevraagd wordt of dat kind niet naar een andere ruimte kan terwijl dat kind 20 meter verderop buiten staat te schreeuwen dan denk ik toch dat er ook iets niet helemaal goed is met de geluidsisolatie bij jou.
Dat je zo'n kind aan de andere kant van de lijn hoort kan ik me nog voorstellen. Maar dat het zo storend is dat een gesprek niet meer mogelijk is, verbaast me toch wel wat.
Sommige kinderen kunnen heel veel herrie maken dat je ondanks goede isolatie toch heel hard hoort.
Ik woon in een goed geïsoleerd nieuwbouwhuis en hoor de buurkinderen (van 1 kant) erg goed en hard. Soms ben ik ervan overtuigd dat we bovenburen hebben (eengezinswoning). De ouders vinden alles goed en zeggen er nooit iets van. Mijn aangemeten oordoppen kunnen het niet verdringen en die 5 kinderen maken meer herrie dan een schoolplein. Ik woonde in mijn oude jaren 30 etagewoning op 5 meter afstand hiervan.
We worden zelfs raar aangeken door de ouders als we om half twaalf 's avonds vragen of het wat stiller kan omdat we niet kunnen slapen. Ja, maar de kinderen hebben vakantie dus hebben ze geen bedtijd dus mogen ze alles doen wat ze willen.
De rest van de kinderen in de buurt heb ik geen last van.
GinnyTwijfelvuur schreef op 18-07-2021 om 13:24:
Nou Dymo,
Als jou, terwijl je binnen in huis aan het telefoneren bent, gevraagd wordt of dat kind niet naar een andere ruimte kan terwijl dat kind 20 meter verderop buiten staat te schreeuwen dan denk ik toch dat er ook iets niet helemaal goed is met de geluidsisolatie bij jou.
Dat je zo'n kind aan de andere kant van de lijn hoort kan ik me nog voorstellen. Maar dat het zo storend is dat een gesprek niet meer mogelijk is, verbaast me toch wel wat.
Nee hoor, dat kan wel. Ik woon in een super geïsoleerde flat en hoorde (met ramen en deuren dicht) mijn buurjongetje ook als die met een drift aanval in de tuin stond te schreeuwen. Die woonde hemelsbreed ook een meter of 20 achter ons. (En ja, ik was ook blij toen ze vertrokken 😉 maar ik had vooral medelij met dat jochie want er speelde daar heel veel in huis)
Zo hard dat de ander via de telefoon geen gesprek meer met je kan voeren?
Ik heb best al veel meegemaakt tijdens deze periode van thuiswerken, maar dit toch echt nog niet.
