Alles weer kwijt door het ldh
Wij hebben met ons gezin een poosje in het Leger des Heils gezeten omdat we door omstandigheden ons huis zijn kwijtgeraakt. Gelukkig kregen we na een tijdje een nieuwe woning die we dan ook vlug betrokken.
We hadden wat probleempjes met het vervoer van onze spullen van het Leger des Heils naar de nieuwe woning omdat we op dat moment geen auto hadden. Toen we het uiteindelijk geregeld hadden dat onze spullen konden worden vervoerd bleek dat het Leger des Heils al onze spullen had weggegooid.
Dat ze dat niet mochten doen is duidelijk. Maar daar valt ook niets meer aan te veranderen.
Het punt is dat we wel met niets weer alles moesten opbouwen. We hadden alleen wat kleding en wat knuffeltjes en foto's van onze kinderen meegenomen naar het nieuwe huis. Gelukkig hadden we al best snel wat meubels en andere belangrijke huishoudelijke artikelen bij elkaar, gekregen van vrienden en familie en zelf goedkoop ingekocht bij de kringloper.
Alleen het allerergste, waar we nachten van hebben wakker gelegen, zijn de overvangbare spulletjes. Dat is vooral de spulletjes van onze kinderen. Dingetjes die ze cadeau hebben gekregen e.d..
We waren al veel spullen kwijtgeraakt voordat we bij het Leger des Heils aankwamen omdat we niet alles konden meenemen of opslaan. En toen we een nieuw huis kregen is het dus weer gebeurd.
We vinden het moeilijk om er mee om te gaan als we zien hoe weinig onze kinderen nog hebben. Gelukkig zijn de lievelingsknuffeltjes er nog want daar hebben ze veel steun aan. We kopen ook af en toe wat nieuws voor ze, maar dat kost ook allemaal geld natuurlijk en dat hebben we niet zo veel.
Het doet ons verdriet als de kinderen ergens speelgoed zien en dan tegen ons zeggen "dat had ik ook eerst he, mama, papa" en dan een zielig gezichtje erbij.
Het is normaal dat speelgoed weleens stuk gaat of kwijtraakt, maar dat een kind 2 keer achter elkaar bijna alles kwijtraakt is iets wat niet hoort voor te gebeuren.
Onze kinderen zijn 3 en 5 jaar dus het is nog best lastig uit te leggen aan ze.
Zijn hier nog andere ouders die iets soortgelijks hebben meegemaakt, en hun ervaringen en adviezen aan ons willen vertellen?
Alvast bedankt!
Grote gut manda
De mensheid wíl maar niet beseffen dat je een hartstikke lief en meelevend mens bent hè?
Geen reden
Dat is nog geen reden dat Manda vaak zo bot "mag" reageren. We hebben allemaal wel eens een slechte dag of zijn onder invloed van onze "hormonen", daar hoef je niet zwanger voor te zijn.
Het draait (gelukkig) niet allemaal om Manda......
1 dag
Haar berichtje staat er pas 1 dag op ! Misschien verwachtte ze niet zoveel reacties ?! En kan me idd voorstellen dat ze zelf geen pc en internet heeft. Zelf 1 keer meegemaakt mijn verzameling bobby en kate spulletjes kwijt te raken. Ook hier ging het in vlammen op. Alles stond in dozen in de woonkamer, omdat we de later die dag gingen overhuizen. Mijn jongste broertje was een kleine pyromaan.(was wel in een keer over)
Hij stak een doos aan en er gingen er heel veel. Ik vond het als kind van 8 jaar heel erg. Geen trauma aan overgehouden, maar was wel heel verdrietig. Ik had al heel veel gespaard en ineens was het weg. Ik kan me nog steeds het enig ding wat niet helemaal weg was herinneren. Ik had het kado gekregen. In de kadoverpakking leek het op een stuk kaas. Het was een bakje met een liniaaltje, potloodje, pennetje, gummetje enz en overal een afbeelding of poppetje van Bobby en Kate. Wel grappig dat ik me dat og zo helder voor de geest kan halen. Het was maar half gesmolten en ik huilde erom, alsof ik iets heel ergs verloor. Ik denk dus wel, dat de kinderen het verdrietig vinden, maar ze weten ook wel wat belangrijk is. Ik heb me daarna eigenlijk nooit meer gehecht aan spullen. Ook een goed les dus.
Dropke
Grutjes
nou ja zeg, ik ga er ook niet op in.
Heb ook hele goede ervaringen met het leger des heils
In mijn studententijd ben ik een keer met een vriend liftend naar Parijs gegaan. We hadden bijna geen cent. Het leek ons wel stoer om bij het Leger des Heils tussen de clochards te slapen.
Ik verzon daarom het verhaal dat ons bagage en geld was gestolen, maar dat mijn vader ons over een dag wel zou ophalen. Tot onze grote schrik gaven ze ons toen dinerchecks en een overnachting in een goedkoop hotel. We schaamden ons dood. We durfden niet te zeggen dat het verhaal eigenlijk niet waar was. Sindsdien geef ik altijd geld aan leger des heilscollectanten.
Als dit verhaal waar is, is het natuurlijk vreselijk. Krijg er echter ook een rare bijsmaak bij. Hoe kan een dakloos gezin nou bij de PC? Wat wil je precies met het verhaal bereiken?
