Alles weer kwijt door het ldh
Wij hebben met ons gezin een poosje in het Leger des Heils gezeten omdat we door omstandigheden ons huis zijn kwijtgeraakt. Gelukkig kregen we na een tijdje een nieuwe woning die we dan ook vlug betrokken.
We hadden wat probleempjes met het vervoer van onze spullen van het Leger des Heils naar de nieuwe woning omdat we op dat moment geen auto hadden. Toen we het uiteindelijk geregeld hadden dat onze spullen konden worden vervoerd bleek dat het Leger des Heils al onze spullen had weggegooid.
Dat ze dat niet mochten doen is duidelijk. Maar daar valt ook niets meer aan te veranderen.
Het punt is dat we wel met niets weer alles moesten opbouwen. We hadden alleen wat kleding en wat knuffeltjes en foto's van onze kinderen meegenomen naar het nieuwe huis. Gelukkig hadden we al best snel wat meubels en andere belangrijke huishoudelijke artikelen bij elkaar, gekregen van vrienden en familie en zelf goedkoop ingekocht bij de kringloper.
Alleen het allerergste, waar we nachten van hebben wakker gelegen, zijn de overvangbare spulletjes. Dat is vooral de spulletjes van onze kinderen. Dingetjes die ze cadeau hebben gekregen e.d..
We waren al veel spullen kwijtgeraakt voordat we bij het Leger des Heils aankwamen omdat we niet alles konden meenemen of opslaan. En toen we een nieuw huis kregen is het dus weer gebeurd.
We vinden het moeilijk om er mee om te gaan als we zien hoe weinig onze kinderen nog hebben. Gelukkig zijn de lievelingsknuffeltjes er nog want daar hebben ze veel steun aan. We kopen ook af en toe wat nieuws voor ze, maar dat kost ook allemaal geld natuurlijk en dat hebben we niet zo veel.
Het doet ons verdriet als de kinderen ergens speelgoed zien en dan tegen ons zeggen "dat had ik ook eerst he, mama, papa" en dan een zielig gezichtje erbij.
Het is normaal dat speelgoed weleens stuk gaat of kwijtraakt, maar dat een kind 2 keer achter elkaar bijna alles kwijtraakt is iets wat niet hoort voor te gebeuren.
Onze kinderen zijn 3 en 5 jaar dus het is nog best lastig uit te leggen aan ze.
Zijn hier nog andere ouders die iets soortgelijks hebben meegemaakt, en hun ervaringen en adviezen aan ons willen vertellen?
Alvast bedankt!
Welke dingen waren dat dan?
is het nog wel te koop wat ze vroeger hadden ?
Manda
Sommige dingen wel natuurlijk, maar we kunnen niet alles op nieuw kopen want dat kost teveel geld.
En niet alles is meer te koop.
Maar welke dingen zijn het dan
ik heb misschien wel iets liggen ?
Nieuw
maar waarom moet het dan NIEUW gekocht worden?
Ga naar de rommelmarkt/kringloop of kijk op Marktplaats.
Zoals je het hier schrijft wil je medelijden opwekken om aan spullen te komen.
Janna
Soms heb je daar domweg behoefte aan. Zowel aan medelijden als aan spullen.
Janna, weer zo'n zeikerd
janna, heb je niets anders te doen? bah, wat zijn mensen zoals jij toch vervelend.
ga afstoffen ofzo
Van alles gebeurd,,,
'Het is normaal dat speelgoed weleens stuk gaat of kwijtraakt, maar dat een kind 2 keer achter elkaar bijna alles kwijtraakt is iets wat niet hoort te gebeuren.'
Tja, wat moeten we met die boodschap.
We maken hier op OO geregeld mee dat mensen door onvoorziene omstandigheden geldproblemen krijgen en proberen elkaar vaak te helpen - als je hier vaak komt, weet je dat.
Dus vertel wat je zoekt, dan kunnen we helpen zoeken.
Ervaringen van mensen die óók veel/alles zijn kwijtgeraakt... asielzoekers? Vluchtelingen? Mensen die met jullie tijdelijk bij het LdH woonden?
Probeer niet te veel mee te gaan in het 'dat hadden wij vroeger ook he mam...' van je kinderen. Je zou kunnen zeggen: ja, maar daar zou je nú al te groot voor zijn, en niet meer mee spelen, toch?' Blijven hangen in treurnis, daar schiet niemand wat mee op (al mag je hier heus wel eens klagen, dat zal niemand beletten!)
Sterkte en ik hoop dat je je leven weer op de rails krijgt.
(Het is erg jammer dat het LdH deze fout heeft gemaakt, weet je ook hoe dat gekomen is, trouwens? )
tonny
Kun je inderdaad iets concreter zijn
Wie weet heb ik ook nog iets voor je staan.
Marith
Ja mijn buurmeisje
Die is haar vader kwijtgeraakt toen ze vijf was.
Weet je, de keus die jij hebt - en dat is echt een keus die je helemaal zelf kunt maken - is niet wat je overkomt, maar hoe je ermee omgaat.
Voor kinderen is het belangrijkste in moeilijke situaties niet wat ze missen of wat ze in het meest ideale geval wel zouden hebben gehad (als ze de kinderen van een BN-er waren geweest bijvoorbeeld). Nee, het belangrijkste is het voorbeeld van hun ouders. Niet wat die ouders zeggen maar wat die ouders doen.
Dus mijn tip aan jou is: leef je kinderen voor hoe je in een moeilijke situatie het hoofd recht kunt houden. Als ze vragen naar spullen die ze vroeger hadden, maak dan ruimte voor dat verlies en beaam gewoon dat ze die spullen vroeger wel hadden en nu niet. Vul het niet verder voor ze in. Natuurlijk kun je je als ouder enorm machteloos voelen in zo'n situatie. Maar jouw keus en jouw kans ligt erin hoe jij met die machteloosheid om gaat. Dat is wat jouw kindeen zien en dat is wat ze van jou leren.
wil graag het advies van rodebeuk onderstrepen.
Vervangbaar/onvervangbaar
Ja, ik ken wel een gezin die alles is kwijtgeraakt. Hun hele huis is afgebrand. Ze hadden alleen nog de kleren die ze aanhadden. Alle persoonlijke spullen ook weg. In de familie/kennissenkring circuleerden nog wat foto`s van de kinderen/trouwfoto`s, dus ze hebben nog iets.
Het favoriete knuffeltje is er gelukkig nog voor je kinderen. Wat is er weg waar ze erg aan gehecht waren? Het gewone speelgoed is idd overal te koop op MP of rommelmarkten. Kleding ook.
Ik heb net zitten denken, wat als mijn huis afbrand en wat zou echt onvervangbaar zijn voor zoon? Misschien wat behaalde medailles en werkjes van school. Een beker van opa.Wat oude munten. Het ergste zou ik vinden zijn boeken. Maar zelfs die kan ik wel vervangen.
Het is een slordige fout van het LdH. Maar ze hebben jullie ook fantastisch opgevangen toen jullie het huis uit moesten? Ik zou dat gevoel boven aan zetten.Je gezin is compleet en weer bij elkaar. Dat is voor kinderen het belangrijkste."Alles weer kwijt door het LdH" zou ik vervangen door: Dankzij het LdH hadden we een dak boven ons hoofd.
Het is erg dat het gebeurd is
Ik denk dat iedereen in zekere zin bang is dat iets als wat jullie is overkomen hen ook overkomt. Stel dat het huis afbrandt, stel dat je op straat gezet wordt, stel dat ik alles kwijt zou raken... Het is een dieptepunt in je leven als het je ook echt overkomt. Maar het voordeel van zo'n enorme krater in je leven is dat je er alleen maar omhoog uit kunt krabbelen. Elke stap is een stap in de goede richting.
Het is erg dat jullie alles kwijt zijn. Zo heb ik een luxe 'traumaatje' overgehouden aan dat mijn moeder mijn poppenwiegje weggedaan heeft zonder het aan mij te vragen. Weg was ie! Jouw kinderen zitten nu ook met dat gevoel van onbegrip. Persoonlijk zou ik niet persé naar vervanging van hun oude speelgoed zoeken maar gewoon langzaam maar zeker hun speelgoed weer aanvullen. Kijk vooruit.
Mamaxmama
Ik heb hier nog wel wat spul voor die leeftijd staan. Wat zoek je en kan je het zelf komen halen?
MR
Mamaxmama
Je vraagt of er anderen zijn die soortgelijks hebben meegemaakt, ja hoor. Zo te lezen zitten je meer dingen dwars dan alleen het speelgoed dat jullie kinderen zijn kwijtgeraakt aan de ene kant bij de verhuizing en aan de andere kant tijdens de opslag. Speelgoed is vervangbaar, ook al hebben ze een zielig gezichtje. Hoe vaak hebben mijn kinderen wel geroepen dat had ik vroeger ook he? Vaak volstaat een simpel *ja, dat had jij vroeger ook* Je kan wel meegaan in hun verdriet, maar eerlijk niemand voelt zich er beter bij en dan beland je in een cirkel. Natuurlijk hoort een kind niet (2 keer) alles kwijt te raken, maar wat gebeurd is is gebeurd en daar kan jij niks aan veranderen.
Het punt waar je nu van moet uitgaan is dat je nu een fijn nieuw huis hebt, je bent samen met je man en je kinderen en het belangrijkste is dat je opnieuw kunt beginnen.
Ja...
Ik ken mensen die veel zijn kwijt geraakt door een brand in hun woonkamer. Ze hebben tijdelijk in een vakantiewoning gewoond. Ze hadden binnen no-time speelgoed en kleding weer op orde. Binnen een dag had iedereen van school wel wat aangedragen. Of iets om te spelen, broeken, een kadootje, etc. Ze hebben in totaal een dag geshopt voor kleding, lievelingsspeelgoed, etc. (eigenlijk voor niet eens zo'n enorm bedrag). Op rommelmarkten hebben ze overig speelgoed gekocht.
Kinderen spelen 80% van de tijd met minder dan 20% van het speelgoed.
Ik krijg van deze posting (nieuwe poster plus ongelooflijk verhaal = ?) ook een beetje de kriebels. Misschien zijn we de laatste tijd te goedgevig geweest? (dat is dus ook één van de redenen dat ik lang niet altijd meegeef, iedereen kan hier een verhaal ophangen).
Vreemde zin
En toch blijft het vreemd dat het Leger des Heils al hun spullen heeft WEGGEGOOID. Bij ons zit een Leger des Heils soort kringloopwinkel en daar kunnen clienten voor zeer weinig geld spullen kopen, varierend van theekopje tot wasmachine of speelgoed. En bij mijn ouders zit er ook zo iets van het leger des heils. Dus dat alles weggegooid zou zijn vind ik heel raar.
Zucht
Ik word helemaal verdrietig van sommige reacties en zit me plaatsvervangend te schamen. Wat een hardheid vlak voor kerst. Heel veel sterkte anonieme mama, ik begrijp je verdriet om alles wat jouw kindjes ongevraagd hebben meegemaakt.
Er wordt vooral weer slecht gelezen
MamaXmama vraagt aan het einde van haar verhaal:
"Zijn hier nog andere ouders die iets soortgelijks hebben meegemaakt, en hun ervaringen en adviezen aan ons willen vertellen?"
Het meeste, inclusief goedbedoelde aanbiedingen van nieuwe spullen, of suggesties om wel of niet bij het LdH te klagen, is geen antwoord op díe vraag.
Marviola
natuurlijk is het triest wat de kinderen ongevraagd hebben meegemaakt. Wat ik wel apart vind is dat het materialistisch gemis het belangrijkst lijkt te zijn in het verhaal van mamaxmama. Mijn ervaring is dat kinderen weinig waarden hechten aan speelgoed en andere materialistische dingen, Zolang hun belangrijkste knuffel en eventueel lievelingsspeeltje er maar is. Daarnaast zijn vooral niet materialistische dingen belangrijk voor kinderen zoals een veilige omgeving, liefde etcetera.
Als je als ouder in een dergelijke situatie het gemis van bepaald speelgoed als belangrijkste probleem schetst dan vind ik dat merkwaardig. Was de vraag geweest; zijn er andere ouders die met hun kinderen zoiets hebben mee gemaakt en wat hebben jullie gedaan dit voor je kinderen zo positief mogelijk te laten verlopen, of wat kan ik doen mijn kinderen weer vertrouwen te geven of hoe maak ik de overgang naar een nieuwe omgeving zo makkelijk mogelijk dan was het heel anders geweest en zal je ook niet zo snel negatieve reacties krijgen.
Mrem
Mrem:
"Wat ik wel apart vind is dat het materialistisch gemis het belangrijkst lijkt te zijn in het verhaal van mamaxmama."
Ook dat is slecht lezen. Mamaxmama schreef zelf: "Alleen het allerergste, waar we nachten van hebben wakker gelegen, zijn de overvangbare spulletjes. Dat is vooral de spulletjes van onze kinderen. Dingetjes die ze cadeau hebben gekregen e.d.."
Maar dan is het toch apart
dat het verhaal voornamelijk over verloren speelgoed gaat. Lijkt me als je in zo'n situatie zit gewoon helemaal niet het belangrijkst. Natuurlijk is dat jammer maar ik denk dat er veel gebeurd is dat een veel grotere impact op de kinderen heeft gehad en daar lees je niks over. Stel je voor dat je als kind twee keer alles kwijt raakt, geen huis meer hebt, geen veilige omgeving, ouders die radeloos zijn en weet ik wat voor toestanden nog meer, dan is dat speelgoed echt niet het belangrijkst.
Mrem
En wat denk jij dan dat het belangrijkste is?
Mrem (en anderen)
Vooral doorgaan met nagelen.
Fijne kerst nog.
Ervaring
toen ik heel jong was is ons huis in vlammen opgegaan. Alle spullen weg. Ik bijna, want ik was de derde die naar buiten gedragen moest worden. Die spullen kunnen me dus gestolen worden. Ik ben er nog 
Verder zijn we heel veel verhuisd, en bij bijna elke verhuising verdwenen dingen waar ik aan gehecht was.
Wat ik ervan geleerd heb? Het zijn niet de spullen die thuis maken, maar de mensen en de warmte.
Het enige waar ik moeite mee heb is dat ik geen enkele babyfoto van me heb. Niets, alles is verbrand. Dat is iets wat niet meer te vervangen is. En dat hebben jullie nog.
Het is natuurlijk heel sneu voor jullie kinderen, maar kinderen accepteren situaties heel snel. Zeker als de ouders er goed op reageren.
Sterkte!
Mamaxmama
Ben benieuwd of je nog durft te reageren. Maar volgens mij overheersen hier de lieve reacties. Ik hoop dat jij de liefde die in je gezin heerst het huis zo laat vullen dat het gemis van de spullen meevalt. En dat je geholpen wordt als dat nodig is. Faith
Een nieuw leven
Door omstandigheden heb ik alweer heel wat jaren geleden alles en iedereen achter moeten laten en stapte ik een nieuw leven in met alleen de kleren die ik aanhad, wat guldens cash en mijn paspoort en rijbewijs. Ik had werkelijk helemaal niets. Het waarom laat ik buiten beschouwing, dat is nu niet relevant.
Ik weet dus hoe verdomd moeilijk het is om helemaal opnieuw te moeten beginnen en hoe moeilijk het is om positief te blijven.
Nu hoefde ik alleen te zorgen dat alleen ik het hoofd boven water hield, jij hebt de zorg over je kinderen en dat is natuurlijk extra moeilijk.
Probeer er een positieve draai aan te geven. Kijk niet teveel achterom en richt je zoveel mogelijk op de toekomst, ook wat je kinderen aangaat.
Natuurlijk is het moeilijk te verteren om te zien dat je kinderen verdriet hebben om iets wat ze hadden, iets wat geweest is en geef dat ook de ruimte maar kijk vervolgens samen met hen vooruit. Het moeilijkste heb je achter de rug, vanaf nu kan het alleen maar beter worden.
Succes.
3 en 5 jaar...
Ik denk dat kinderen van die leeftijd alleen het materiële verlies kunnen verwoorden. De rest vraagt een woordenschat en een emotionele ontwikkeling die ze simpelweg nog niet hebben. Dus ik kan me voorstellen dat dit is waar je als moeder steeds mee geconfronteerd wordt. Dat dit dus automatisch de boventoon voert als je je verhaal doet, snap ik ook.
Ik denk dat het een beetje tussen de regels doorlezen is. Als je dit meegemaakt hebt dan weet je zelf ook wel dat je je zegeningen moet tellen, alleen dit zal niet altijd even makkelijk zijn.
Ik kan beide invalshoeken van de reactie's wel snappen, denk dat als je hulp wilt mamaX dat je inderdaad iets concreter zult moeten zijn. Wil je adviezen, vraag daar dan (nog) iets duidelijker om.
Ik wens je in ieder geval heel veel succes en dat 2009 een beter jaar mag worden!
Groet,
Sjocola
Ervaring
Ja, wij zijn ook als gezin dingen kwijtgeraakt. Maar wat is onvervangbaar? We hebben elkaar!
Hoe wij er mee omgegaan zijn?
Don't look back! No use crying over spilled milk!
Spullen zijn maar spullen - en onze foto's ook die van vroeger zijn ingescand en staan op verschillende plekken online opgeslagen.
Mijn ervaring met LdH is trouwens dat er nooit iets wordt weggegooid tenzij het onreinigbaar smerig of kapot is. De rest gaat naar de Boothiek of wordt aan anderen gegeven die het kunnen gebruiken.
Zo je zien hebben jullie het nu weer goed: gezin is bij elkaar, huis is ingericht. Wat wil je nog meer? Hou de herinneringen aan de dingen die je had zoet, maak er zoete herinneringen van. Verbitter het niet door er naar terug te verlangen.
Nou dan niet
ik was deze week bezig met het doorspitten van dreumes en kleuterspul, heb nu wat ingepakt voor mijn vaste goede doel.
Manda
Ze zegt dat ze alles kwijt is, wellicht heeft ze niet de beschikking over een pc/internet en doet ze dat eens in de zoveel tijd bij iemand anders of een internet cafe?
Ik vind jouw reactie nogal gemeen over komen.
