Aangepraat schuldgevoel
Onze jongste gaat na de vakantie naar de basisschool, een nieuw tijdperk breekt dus aan. Ik merk dat ik het fantastisch vind als een van mijn kinderen een nieuwe stap doet in zijn of haar onafhankelijkheid. De eerste keer alleen naar training, een avond zonder kinderen op de camping omdat zij helemaal alleen in de speeltuin rondzwerven, de eerste keer alleen naar de stad etc.
Echter, ik krijg in mijn omgeving heel andere reacties en men praat mij zowaar een schuldgevoel aan omdat ik mijn kinderen niet heel erg mis als zij iets "zelf doen".
Hoe is dat bij jullie?
Ligt niet aan ouders
Volgens mij ligt het meer aan de kinderen dan aan de ouders of je ze 'mist'. Ik heb 2 'soorten' dus ik kan vergelijken.
Oudste: huppelt naar binnen...doei mama! En als je ze ophaalt zegt ze: "ben je er nu al?" of het nou op school, cresche of opvang was, alles is leuker dan thuis eigenlijk.
Jongste: ziet er al dagen tegenop....als je er al over praat schieten haar de tranen in de ogen...zit liever gewoon thuis.
Bij oudste had ik nooit problemen, die mistte ik dus amper, want ik wist ze hadhet naar d'r zin.
En jongste mistte ik vreselijk....elke minuut zag ik weer dat betraande gezicht.
groeten albana
Oeps
Voortaan toch eerst even goed Lezen wat ik heb geschreven...
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
