2 dochters maakt het gelukkigst

Pelle: over meisjes

Wat interessant, dat er vaker om meisjes wordt gevraagd als er iets te kiezen valt, en dat mensen vaker voor een derde gaan als er nog geen meisje is. Dat wist ik niet. Ik kan inderdaad zo een aantal gevallen in mijn omgeving opnoemen, maar dat is casuistiek. Ik dacht ook meteen aan Victoria Beckham, haha. Die schijnt nu wel een meisje te krijgen.
En om heel eerlijk te zijn: ja, ik wilde graag een meisje toen ik zwanger was van de eerste. Bij de tweede was ik zo overtuigd dat het weer een meisje zou zijn (tegenovergesteld aan Manda's verhaal dus) dat ik met mijn oren klapperde toen het bij de 28-weken-echo een jongen bleek. Waarom ik zo graag een meisje wilde bij de eerste, is heel goed uitgelegd door Margriet. Als je op de lange termijn kijkt, deel je vaak meer met je dochter dan met je zoon of schoondochter. Ook wat Pelle zegt, lijkt me heel zinnig: je herkent jezelf in je dochters zwangerschap. Zo ver gingen mijn gedachten echter niet, ik wilde een dochter om later enorm veel mee te kleppen, shoppen en delen.
Mijn eigen moeder heeft trouwens een zeer hechte band met haar schoondochters, die alle drie om uiteenlopende redenen thuis niet goed terecht konden.
Groetjes
Massi - op het moment volledig op een zoontjeswolk

Oh jee

foute boel hier. 3 jongens en een meisje. We zouden dus gelukkiger geweest zijn als de jongste ook een jongetje was geweest....
Overigens werd ik helemaal simpel van de veronderstelling dat we "natuurlijk zoveel kinderen hebben omdat je een meisje wilde". We hebben ergens tussen de jongens in, nog een jongetje verloren, dus gingen er vanuit dat we alleen maar jongens konden "maken". Ik was eerder geschokt dat er een meisje bijkwam, maar absoluut heel gelukkig dat we nu beiden kunnen zien groter worden.
Dit soort onderzoeken zijn natuurlijk complete onzin, als ze mij hadden gevraagd was het "3 jongens en 1 meisje"-model direct op de eerste plek gekomen! De jongens vanwege hun tomeloze liefde voor mama en het meisje voor de jurkjes en de zwangerschap

Spannend petal!

Heb je morgen de 20-weken scan? Ik wilde na onze eerste nog wel zo'n lief en leuk jongetje. Ik heb echt even moeten wennen aan het idee toen de 20-weken scan een meisje liet zien. Ondertussen kan ik het me helemaal niet meer anders voorstellen, en ben ik zielsgelukkig met van elk een.
Jose
P.S. ga je nog naar Trafalgar Square zaterdag?

Precies zo, engelandvaarder

Ik was ook erg blij dat ik bij de 2e zwangerschap al van te voren wist dat het een meisje zou worden. Kon ik me enigzins op voorbereiden, na dat lieve schattige jongetje. En was ik dolgelukkig toen ze uit mijn buik kwam.

Jammer alleen dat iedereen tegen me zei dat ik nu een koningskoppel had. Of dat perse het enige geluk zou zijn........

Engelandvaarder

Vrijdag heb ik de scan.

Bedankt voor de koninginnedag tip - ik zou er niet aan gedacht hebben. Ik zal het met man bespreken maar ik heb wel zin in een dagje Londen (en patat met!)

Jullie gaan? En Kroet ook?

Valkyre

Hier tussen nummer 1 en 2 bijna 4,5 jaar en twee miskramen. Ik begrijp het verlangen en de teleurstelling ook ontzettend goed en zal vanaf nu enorm voor je duimen dat het snel zal lukken.
Groetjes
Massi

Massi en manda (ot)

Bedankt, meiden Ik zit intussen weer in de wachtfase...

Wel gek eigenlijk: ik wil dolgraag nog een tweede, maar kan het me eigenlijk niet voorstellen dat een tweede kind net zo leuk, lief, stoer en schattig zal zijn als onze bink...

Valkyre

Het is ongelooflijk maar waar, je tweede wordt net zo leuk, lief, stoer en schattig als de eerste. Hoe het mogelijk is dat nou net jij de twee allerleukste loten uit de loterij krijgt is een wonder!

skik

Ik was er mijn hele 2e zwangerschap van overtuigd dat ik echt niet zoveel van dit kindje zou kunnen houden als van de eerste! Maar het is toch gelukt hoor!

Petal

Ja, wij gaan wel. Ik weet eigenlijk niet of Kroet in NL zit. Ik zal naar je uitkijken. En succes vrijdag!

Gisteren in de speeltuin keek ik naar mijn jongste en vroeg ne af hoe het mogelijk is dat ik twee keer een perfect, prachtig en geweldig kind heb gekregen!

Hahaha

Hier ook al! Wat krioelt het hier op Ouders Online ineens van de perfecte kinderen. Valkyre, ik wist zeker dat ik nooit zoveel van de tweede zou kunnen houden als ik van de oudste houd. Die oudste is zo speciaal voor mij, daar komt niemand meer tussen. Ahum. Tot je de tweede voor het eerst op je buik hebt liggen en in die wazige oogjes kijkt. Dan realiseer je je dat er voortaan twee heel speciale wezens zijn, uniek in de wereldgeschiedenis (klopt letterlijk ook nog, hihi): jouw twee volmaakte kinderen.
Groetjes
Massi

Zelfs ik

vind mijn kinder perfect!
ze zijn lief, geweldig en fantastisch!!

dat ik van nr 2 net zoveel hield als van nr 1 daar was ik in het begin verbaast over... maar bij nr 3 was ik daar op voorbereid. en heb ik daar vreselijk van genoten, van die liefde!!

heerlijke geweldige prachtige kinderen heb ik!

Voor de kinderen

Vroeger, in het gezin van mijn ouders, hadden we ´familie-humor'. Dubbel liggen om iets waar een ander vast minder hard om moest lachen. Ik maakte me zorgen of ik dat in mijn eigen gezin ook zou krijgen. Ik vond dat zo leuk, krijg dat nog maar eens een keer... Ik heb me zorgen voor niets gemaakt. Net zoals de vraag of ik de tweede net zo geweldig zou vinden als de eerste. Ja hoor... net zo geweldig. Kritische noot: kinderen zijn hopelijk niet altijd maar perfect. De mijne tenminste niet. Ze zijn geweldig en fantastisch, maar ook wel eens niet. Net mensen

Wel heel anders

Ik wil nog even toevoegen dat ik wel heel anders van die twee houd. Een eerste maakt je moeder, dat is zo bijzonder!
Verder ben ik zes jaar alleen geweest met de oudste. Dat is een heel ander soort band, zo intens en zo samen.

De tweede maakte er echt een groepje van. Het is veel afwisselender. Hij voelt net zo eigen, net zo bijzonder, maar wel heel anders. Ik kan het niet goed uitleggen. Ook vind ik houden van een kind van 2 weer anders dan van een kind van 8, met een ouder kind ga je anders om.

Ik vind het echt heel verschillend en moest daar ook aan wennen. Vroeg me in het begin wel af of ik van mijn tweede niet toch minder hield, maar het is gewoon een heel andere band.

Maar nogmaals: ze zijn beiden de meest geweldige zonen die ik me ooit had kunnen voorstellen. Helemaal perfect!

(en natuurlijk betekent dat niet dat ze zich altijd perfect gedragen, maar dat zegt ook niemand)

Liora

Liora

Karakter speelt ook mee. Ik ben stapelgek op mijn oudste, maar begrijp hem vaak voor geen meter. Hij is echt een papa-kind (van jong's af aan al). Met de jongste heb ik juist veel meer, die lijkt qua karakter echt op mij!

En natuurlijk gedragen mijn kinderen zich wel altijd perfect

Liora

Dat herken ik! Ik heb drie kinderen, en met ieder is de band anders en het houden-van ook. Heb me ook wel eens zorgen gemaakt of ik niet per ongeluk van de een meer hield dan van de ander. Met mijn oudste kan ik enorm botsen, maar desondanks of juist daardoor voelt de band heel erg sterk. Mijn middelste is mijn zorgenkind (en nog veel meer dan dat natuurlijk), en dat voelt weer heel anders, maar hij roept in elk geval een zeer sterke beschermingsdrang bij mij op. En mijn jongste lijkt erg op mij (tot nu toe dan, kan nog veranderen natuurlijk) en dat zorgt weer voor veel herkenning en vertrouwdheid. Allemaal anders dus. Ik herinner me idd dat ik, zwanger van de tweede, bang was niet even diep van hem te kunnen houden als van de eerste. En tegelijk had ik medelijden (ja, lach maar om de hormonen van een zwangere met oudste dat-ie straks mijn liefde moest delen.
Maar wat nu het gelukkigst maakt? Die 3 van mij natuurlijk

Anneque

Fijn om die herkenning te lezen. Ik herken ook de schuldgevoelens. Dacht ook dat ik mijn oudste iets vreselijks aandeed door zijn wereld op z'n kop te zetten.
Maar wat blijkt? Ik heb hem het mooiste gegeven wat er is. Echt prachtig om de band tussen die twee te zien, zeer ontroerend.

En weet je wat leuk is?

Als je nog een derde kind krijgt, houd je daar óók weer anders van dan van de oudste en de tweede. Ze zijn alledrie zo bijzonder (en verre van perfect, haha!)

Nee, ik heb pas geluk

ik zit in de hoogste geluksfactor bij drie kinderen: niet 1 dochter, niet 2 dochters, maar 3 dochters. Maar dat wist ik al lang, daar had ik geen onderzoek nodig om het te weten hoor .
Maar ze zijn dan ook zo ge-wel-dig! En allemaal even gewenst, ook als meisje.... En dat terwijl onze omgeving na dochter 1 al riep dat de volgende toch wel een jongen moest zijn. Na dochter 2 dat we nu nog een keer moesten proberen voor een jongetje. Toen baby 3 op komst was hebben we heel vaak de vraag gekregen: zeker om te kijken of je nog een jongetje krijgt, of: een jongetje zou wel extra leuk zijn, he... Wij wilden vooral een derde kind, maar van de weeromstuit begon ik langzamerhand te willen dat het een meisje zou zijn.... Gewoon om recalcitrant te zijn. In wezen was alles goed. Maar ja, drie meisje, ik gun het iedereen....
Aagje

Aagje

Volgens mij was mijn vader soms toch niet zo blij met zijn drie dochters Het ene moment trokken ze elkaar de haren uit het hoofd en sloegen elkaar zo ongeveer de hersens is en het andere moment had ie 3 ginnegappende meiden waar geen land mee te bezeilen was.

Ha ha puck

dat is zeker waar, die ge-wel-di-ge meiden kunnen ook ge-wel-di-ge draken zijn en de boel enorm op de kop zetten. Word je inderdaad wel eens knap gek van, maar dat doet aan mijn geluksgevoel niets af.
Ik denk trouwens dat dit geluksgevoelverhaal vooral een gevoelskwestie is: je hebt het gevoel dat er iets bij je past. Bij ons zijn dat meisjes. Ik heb me nooit iets kunnen voorstellen bij een zoontje van mezelf. Als ik aan kinderen van mezelf dacht, waren het altijd al meisjes. Niet dat ik geen jongen wilde of zo, maar kon me er gewoon niets bij voorstellen. Mijn man betittelde zichzelf altijd als meidenvader en riep al voordat ons eerste kind op komst was dat we alleen meisje zouden krijgen. Bij de derde wilde ik het nog eens hebben over de naam voor een jongen, want dat kon het toch ook maar zo zijn. Mijn man moest lachen: denk jj maar dat het ook een jongen kan zijn, ik weet wel beter.
Maar ja dat zegt natuurlijk allemaal helemaal niets dat weet ik ook wel. Je kunt nog zo het gevoel hebben dat het ene geslacht kind meer bij je past dan het andere, je hebt uiteindelijk gewoon evenveel kans op het een als op het ander en dat kun je niet beïnvloeden. Maar het zou misschien wel kunnen dat je geluksgevoel beïnvloed wordt door de uitkomst? Hoewel ik me dan weer niet kan voorstellen dat je niet dolgelukkig bent met het kind dat je kregen hebt, of dat nu is wat je verwachte/hoopte of niet...
Aagje

Dochter

Ik was ook zo iemand die het toch wel leuk vond dat de tweede een meisje bleek. Maar tegelijkertijd herkende ik de door teleurgestelde twee-jongens-moeders uit mijn omgeving uitgesproken ideeën over het hebben van dochters helemaal niet. Ik dacht totaal niet aan makkelijker grootmoederschap, samen winkelen, roze jurken of iets anders specifieks. Ik heb ook niet zo de indruk dat dochter erg van het winkelen of de jurken zal worden, dus gelukkig maar.
Ik snap dus eigenlijk nog steeds helemaal niet wat het dan wel was. Misschien wel net zo iets ergs als het stamhouderschap waar mans grootvader destijds bij mans geboorte zo tevreden over was, het doorgaan van een vrouwelijke lijn?