1980 t/m 2000 of 2001 t/m 2022?
Hoi,
Ik was gisteren in gesprek met mijn ouders en hun vrienden op een verjaardag. Daar kwamen we op het volgende gesprek.
Is het ouderschap moeilijker dan in de jaren 1980 t/m 2000 nu vaker beide ouders werken?
Ik ben erg benieuwd, want gisteren kwamen we er niet helemaal uit
Wat is jullie gevoel?
Peiling
Is het ouderschap moeilijker dan in de jaren 1980 t/m 2000 nu vaker beide ouders werken? Wat is jouw gevoel?
En wat betreft de opvoeding/verzorging van kinderen:
Ik ben sinds kort oma. Een van de grote verschillen die ik nu zie, als ik dat vergelijk met toen mijn kinderen die leeftijd hadden, is het zoeken naar een passend ritme tussen ouders en kind.
In mijn tijd was simpel. Ik was hele dagen thuis en kon dus makkelijker een ritme maken dat paste bij mij en de baby.
Ik zie mijn kinderen daar veel meer mee worstelen.
Want er zijn kinderdagverblijf-zorg-dagen, mamma-zorg-dagen, en pappa-zorg-dagen.
Dat zijn 3 verschillende ritme’s in 1 week.
Ook zie ik de worsteling bij mijn schoondochter om èn een goede moeder te zijn, èn een goede werknemer, èn een leuke partner.
En ja, ik “moest” minder (dwz geen werk/kinderopvang ) en ja, ik was financieel afhankelijk, maar ik had wel meer rust.
Domiet schreef op 29-12-2022 om 11:41:
En wat betreft de opvoeding/verzorging van kinderen:
Ik ben sinds kort oma. Een van de grote verschillen die ik nu zie, als ik dat vergelijk met toen mijn kinderen die leeftijd hadden, is het zoeken naar een passend ritme tussen ouders en kind.
In mijn tijd was simpel. Ik was hele dagen thuis en kon dus makkelijker een ritme maken dat paste bij mij en de baby.
Ik zie mijn kinderen daar veel meer mee worstelen.
Want er zijn kinderdagverblijf-zorg-dagen, mamma-zorg-dagen, en pappa-zorg-dagen.
Dat zijn 3 verschillende ritme’s in 1 week.
Ook zie ik de worsteling bij mijn schoondochter om èn een goede moeder te zijn, èn een goede werknemer, èn een leuke partner.
En ja, ik “moest” minder (dwz geen werk/kinderopvang ) en ja, ik was financieel afhankelijk, maar ik had wel meer rust.
Maar die worsteling is er toch net zo goed voor de vader? Een goede vader zijn, werknemer en partner. Merk dat, ondanks de emancipatie, vooral oudere vrouwen toch vinden dat de zorg en het huishouden nog altijd bij de vrouw hoort. Dan wordt er juist alleen maar extra druk op de vrouw gelegd.
Anders, dus gelijk. Wel heb ik het idee dat jonge mensen nu hogere verwachtingen hebben dan toen. Veel me-time nodig zoals ze het noemen, alles moet snel en meteen, alles is ook snel teveel, zelfs het zorgen voor elkaar/kinderen/dieren wordt gezien als inbreuk op tijd voor jezelf.
En ik snap dat best, maar denk dat ik persoonlijk wat minder had of nodig had en dat mijn verwachtingen niet onrealistisch hoog waren.
Ik denk dat social media daar debet aan is. Hoe slim ze ook zijn...ze zien daar wat ze denken zelf niet te hebben.
Index224 schreef op 29-12-2022 om 11:48:
[..]
Maar die worsteling is er toch net zo goed voor de vader? Een goede vader zijn, werknemer en partner. Merk dat, ondanks de emancipatie, vooral oudere vrouwen toch vinden dat de zorg en het huishouden nog altijd bij de vrouw hoort. Dan wordt er juist alleen maar extra druk op de vrouw gelegd.
Nogmaals, in dit draadje gaat het over de verschillen tussen 1980 tm 2000/ en 2001 tm nu.
Wat ik hier geschreven heb, zijn de verschillen zoals ik die zie. Zoals IK die zie. Vanuit mijn standpunt.
En het gaat niet over emancipatie, feminisme, of het de worsteling van mijn zoon moet zijn of niet.
Dit is geen discussie voor mij. Dit is hoe ik het ervaren/beleefd heb en hoe ik het ervaar/zie nu.
Ik heb geen idee natuurlijk, maar dat gesplitst leven vind ik zelf wel heel ingewikkeld. En dat half-werknemer half-zorg zorgt bij mij wel voor wat kortsluiting. (Dat ik jaren niet heb ‘bestaan’ en dat onze relatie ook niet heeft bestaan is ook weer zoiets).
En dan kan ik weleens verlangen naar de duidelijkheid en simpelheid van een eenverdienersmodel (en wie dan thuisblijft maakt mij helemaal niks uit), of de saaiheid van niks.
In het tijdvak 2001-2022 vallen de Coronajaren en ik dank de hemel op mijn blote knieën dat ik geen kinderen onder de 18 had in die periode!
Max88 schreef op 29-12-2022 om 11:51:
Anders, dus gelijk. Wel heb ik het idee dat jonge mensen nu hogere verwachtingen hebben dan toen. Veel me-time nodig zoals ze het noemen, alles moet snel en meteen, alles is ook snel teveel, zelfs het zorgen voor elkaar/kinderen/dieren wordt gezien als inbreuk op tijd voor jezelf.
En ik snap dat best, maar denk dat ik persoonlijk wat minder had of nodig had en dat mijn verwachtingen niet onrealistisch hoog waren.
Ik denk dat social media daar debet aan is. Hoe slim ze ook zijn...ze zien daar wat ze denken zelf niet te hebben.
Mee eens. Het is van nu dat veel jonge moeders en studeren, en werken en samen of alleen een gezin hebben. Dan vinden ze het gek dat ze overspannen raken.
Het vele moeten leggen de mensen zichzelf op, mede door social media.
Ik denk dat elke periode zijn eigen problemen kent, dus nu of vroeger zal niet zoveel uitmaken. Iemand die vroeger opvoedde, weet niet hoe het nu is, en andersom ook niet. Al lijkt het wel populair om te zeggen dat het nu een zwaardere tijd is.
Ik vind de combinatie werk en gezin een fijne balans. Ik heb zelden het gevoel dat ik op beide gebieden te kort schiet. Sterker nog ik heb het gevoel dat het moederschap mij een betere werknemer heeft gemaakt en dat het werk zorgt dat ik een betere moeder kan zijn. Scheelt ook dat mijn werk flexibel is als er eens iets met dochter is. En dat ik ook flexibel kan zijn met extra opvang regelen om eens een extra dag te werken als er een piek in het werk is.
Ik denk dat mijn moeder het zwaarder had. Kinderen dichter op elkaar, fulltime thuis bij ons en ondertussen nog een thuis studie in de avond uren. Ze deed het volledige huishouden alleen. Ik vraag mij wel eens af of ze daar genoeg voldoening uit kon halen.
Overigens heb ik ook het idee dat kinderen zich tegenwoordig sneller ontwikkelen. Op een kinderdagverblijf leren ze snel nieuwe vaardigheden van elkaar. Vooral sociale vaardigheden van dochter zijn vele malen beter dan mijn eigen op die leeftijd.
Domiet schreef op 29-12-2022 om 11:41:
En wat betreft de opvoeding/verzorging van kinderen:
Ik ben sinds kort oma. Een van de grote verschillen die ik nu zie, als ik dat vergelijk met toen mijn kinderen die leeftijd hadden, is het zoeken naar een passend ritme tussen ouders en kind.
In mijn tijd was simpel. Ik was hele dagen thuis en kon dus makkelijker een ritme maken dat paste bij mij en de baby.
Ik zie mijn kinderen daar veel meer mee worstelen.
Want er zijn kinderdagverblijf-zorg-dagen, mamma-zorg-dagen, en pappa-zorg-dagen.
Dat zijn 3 verschillende ritme’s in 1 week.
Ook zie ik de worsteling bij mijn schoondochter om èn een goede moeder te zijn, èn een goede werknemer, èn een leuke partner.
En ja, ik “moest” minder (dwz geen werk/kinderopvang ) en ja, ik was financieel afhankelijk, maar ik had wel meer rust.
Eens.
Max88 schreef op 29-12-2022 om 11:51:
Anders, dus gelijk. Wel heb ik het idee dat jonge mensen nu hogere verwachtingen hebben dan toen. Veel me-time nodig zoals ze het noemen, alles moet snel en meteen, alles is ook snel teveel, zelfs het zorgen voor elkaar/kinderen/dieren wordt gezien als inbreuk op tijd voor jezelf.
En ik snap dat best, maar denk dat ik persoonlijk wat minder had of nodig had en dat mijn verwachtingen niet onrealistisch hoog waren.
Ik denk dat social media daar debet aan is. Hoe slim ze ook zijn...ze zien daar wat ze denken zelf niet te hebben.
Nou die behoefte aan veel me-time zie ik bij mijn dochter van 38 helemaal niet hoor. Ze vindt het zorgen voor haar kinderen en hond absoluut geen inbreuk op tijd voor zichzelf, doet het met veel liefde en inzet.
Herfstappeltaart schreef op 29-12-2022 om 13:13:
[..]
Nou die behoefte aan veel me-time zie ik bij mijn dochter van 38 helemaal niet hoor. Ze vindt het zorgen voor haar kinderen en hond absoluut geen inbreuk op tijd voor zichzelf, doet het met veel liefde en inzet.
Ik zeg niet dat het overal zo is, noch dat het liefdeloos of zonder inzet is. Wel dat het veel is en moeite kost om al die ballen hoog te houden en verwachtingen hoog gespannen zijn. Dat de ene dat makkelijker doet dan de ander, misschien minder andere lasten heeft, een makkelijker kind of karakter heeft, al later moeder is geworden maakt het nog niet liefdeloos en zonder inzet is he.
Index224 schreef op 29-12-2022 om 11:48:
[..]
Maar die worsteling is er toch net zo goed voor de vader? Een goede vader zijn, werknemer en partner. Merk dat, ondanks de emancipatie, vooral oudere vrouwen toch vinden dat de zorg en het huishouden nog altijd bij de vrouw hoort. Dan wordt er juist alleen maar extra druk op de vrouw gelegd.
Ja, natuurlijk, maar het ging over hoe het 'toen' was. Toen werkte moeder niet/miinder, dus ruim de tijd om voor alles en nog wat te zorgen. Uiteindelijk gaf dat dus iedereen rust/tijd.
Domiet schreef op 29-12-2022 om 11:54:
[..]
Nogmaals, in dit draadje gaat het over de verschillen tussen 1980 tm 2000/ en 2001 tm nu.
Wat ik hier geschreven heb, zijn de verschillen zoals ik die zie. Zoals IK die zie. Vanuit mijn standpunt.
En het gaat niet over emancipatie, feminisme, of het de worsteling van mijn zoon moet zijn of niet.
Dit is geen discussie voor mij. Dit is hoe ik het ervaren/beleefd heb en hoe ik het ervaar/zie nu.
Mijn dochter is geboren in 1998, dus haar kinderjaren waren m.n. in de jaren 2000. Dat was een tijd waarin veel vrouwen pt werkten, sommigen helemaal niet en sommigen ft. Nu zal de balans meer liggen op min of meer ft, nog redelijk wat pt en een enkeling helemaal niet.
Zelf werkte ik pt en ik zou dit ook (nu) niet anders gewild hebben. Voor ons werkte het uitstekend. Uiteraard ben ik me bewust van de (niet) financiële onafhankelijkheid. Dat heeft bij ons (gelukkig) geen problemen opgeleverd, maar ben me er uiteraard van bewust dat in slechte scenario's (scheiding, ziekte, dood), het anders kan zijn. Maar goed, zo is het leven en enigszins in het 'nu' leven vind ik wel erg belangrijk. Hoe dan ook, ik heb alles ervaren met een goede en prettige balans.
@Domiet , klopt niet helemaal wat je zegt.
Wij konden met moeite ons gezin draaiende houden met 1 salaris.
Wat eerder gezegd werd, ook mijn werkgever deed moeilijk om mij parttime te laten werken dus bleef ik thuis en leefden op 1 salaris.
Mijn man had toen schaal 3 dus het was echt geen vetpot wat inkomen betreft.
We hadden een paar jaar eerder een huis gekocht en de rente stond toen op 11 % .
We moesten toen de keus maken tussen een gevulde boterham of de auto aanhouden . Die keus was gemakkelijk voor ons de auto ging dus we.
Index224 schreef op 29-12-2022 om 11:14:
[..]
De vraag is natuurlijk wel of je dat moet willen. In die tijd waren (meestal) de vrouwen financieel heel afhankelijk van hun man. Tegenwoordig hebben vrouwen hun eigen inkomsten en zijn daardoor 'vrijer', ook om uit een slecht huwelijk te stappen en voor zichzelf te zorgen.
Idd, doordat echtgenoot andere/beter betaalde baan kreeg en ik een onwelwillende werkgever én opvang niet dichtbij werk te vinden was, besloten wij dat ik ophield met werken. En ondanks dat er geen sprake is van echtscheiding heb ik me wel altijd financieel afhankelijk gevoeld ...
