18 jaar en doordeweeks met vriend slapen

Lente en Barbara

Lente, je hebt me/het dan niet goed begrepen. Als 18-jarige verdien je bar weinig en al helemaal niet genoeg om een fatsoenlijk appartement te kunnen huren, levensonderhoud te financieren en dan ook nog wat geld over te houden. Ik wil heus niet dat mijn moeder alles (of zelfs een groot deel) zal betalen als ik al uit huis ben, maar ik verwacht wel dat ze me ondersteunt als moeder zijnde. Zodat ik in ieder geval de zekerheid heb van eten op tafel. Tot ik een volwaardig loon krijg, want dat krijg je als 18-jarige niet. Natuurlijk als het allemaal financieel mee blijkt te vallen is dat niet nodig. Maar hoe het er nu uitziet gaat het financieel heel, heel zwaar worden en dan zou je toch op zijn minst moeten kunnen rekenen op hulp van je ouders.

Barbara, een wankel evenwicht inderdaad, maar wel een evenwicht dat werkt. Consequenties overdenken kan ik heus wel, ik weet dat ik risico loop. Maar zoals ik al zei, dat doe je ook als je in een auto stapt. 3 op de 4 huwelijken eindigen inderdaad, daar ben ik mij van bewust. Maar ik denk dat een groot gedeelte daarvan te wijten is aan een gebrek aan evenwicht en balans in het gezin, wat ik dus wil voorkomen door de zorg op mij te nemen. Natuurlijk heb je dan ook nog scheidingen die je niet kan voorkomen, bijvoorbeeld als er iemand sterft of ervandoor gaat met een ander. Hoewel dat laatste misschien ook nog wel enigszins te voorkomen is door een liefdevol thuis te bieden (ik zeg natuurlijk niet dat dit altijd het geval is).
En dat is dan het risico dat ik neem, en waarvan ik mij heus wel bewust ben. Daarom (en omdat ik niet 24/7 thuis wil zitten) ben ik gewoon van plan om een opleiding te doen nadat mijn vriend klaar is met studeren, zoals ik in bovenstaand bericht al zei. Maar gezin gaat bij mij voor. Wat bedoel je precies met nog een paar jaar genieten? Het is niet alsof ik van plan ben binnen 10 jaar kinderen te krijgen hoor... Het vooruitzicht is er alleen.

Moeder

Wil je moeder wel bijdragen als je meteen een opleiding gaat doen?

grinnik

Zo mijn tweede lach van vandaag is weer binnen.
Wat een onvolwassen wereldbeeld lees ik hier van een puber.

Samenwonen hoeft echt niet gelijk in een volledig ingericht appartement/huis. Ik zie vele kinderen van vrienden in jouw leeftijd gewoon 2 kamers huren in het zelfde huis. 1 gebruiken als slaapkamer en nr 2 als woonkamer. Niks mis mee.

Ik ken maar heel weinig vrouwen in de leeftijd van mijn moeder (nu half de 70) die nooit gewerkt hebben naast hun huishouden. Vaak toch wel iets er bij: schoonmaken, champignonsplukken, in de zomer in de bollen werken of part-time in de zorg, kledingreparaties, strijkwerk. De enige die dat niet deed was de vrouwelijke huisarts, die werkte meer dan full-time met 3 kinderen en een echtgenoot die ook huisarts was.

Ik zou zeggen keep on dreaming, en hopelijk kom je snel tot realiteitsbesef.

Eens met alle schrijfsters hiervoor

maar nog los daarvan: wat een enorme verantwoordelijkheid leggen jullie op deze manier op de schouders van je vriend. In deze tijd is het bijna niet te doen om met een heel gezin te leven op 1 salaris. Banen zijn bijna niet meer vast, jaarcontracten of zelfs dat niet. En zelfs een vast contract zegt niets, been there, done that. Je staat zo op straat. En dan is je man de enige die het geld binnen kan brengen. Want je zegt nu wel dat je wel een opleiding wil gaan volgen als je vriend klaar is, maar je wil wel thuis blijven voor/met de kinderen. En dus niet werken. Hoe groot schat jij de kans in dat je vlot aan een baan komt na een paar jaar thuis zitten zonder werkervaring? Ik ben echt geen pessimist hoor, maar die kans acht ik niet heel hoog.

Je klinkt in mijn beleving alsof je bij een sekte terecht bent gekomen en gehersenspoeld of zo. Je klinkt intelligent en je hebt duidelijk goed nagedacht, maar je komt tot hele rare conclusies. Ga een jaar in het buitenland studeren of zo, verruim je blik, trek de oogkleppen van je hoofd en ga eerst eens zorgen dat je voor jezelf kunt zorgen. Nu moet je de basis leggen voor de rest van je leven. Wat je nu bedenkt zal hoe dan ook anders uitpakken. Zo is het leven nu eenmaal. Dat is niet maakbaar. Zorg dat je overal op bent voorbereid.

studie

gelukkig dat je in elk geval nog wel een studie wil volgen, dat is al iets.
Maar is het geen optie om een studie in deeltijd te doen, overdag werken en 's avonds studeren? Natuurlijk kun je eerst een aantal jaar fulltime gaan werken na de havo maar de kans dat het er daarna nog van zal komen om te gaan studeren acht ik dan toch een stuk kleiner, zeker als je wil wachten totdat je vriend zijn studie afgerond heeft. Als ik het goed begrijp moet hij daar nog mee starten dus het duurt dan zeker nog 4 jaar voordat hij daarmee klaar is. En dan moet ook alles goed gaan, de studie gekozen hebben die bij hem past en niet na het eerste jaar moeten stoppen omdat hij te weinig studiepunten heeft. Ik ken een aantal jongeren die tegelijkertijd met onze zoon, september 2016) aan een hbo studie begonnen en die na een half jaar afhaakten omdat de studie zelf tegenviel (minder leuk dan verwacht) of die het niet haalden en dus moesten stoppen. Geen drama maar het kost toch extra tijd en geld.

Jouw idee is helemaal niet logisch

Je wilt gaan werken als je qua leeftijd en ervaring en opleiding weinig verdient.
En je wilt gaan studeren als je ouder bent en meer ervaring hebt.

Dat zou ik toch echt andersom doen.
Je zou een hbo-opleiding kunnen gaan doen, na je havo-examen.
Tijdens de opleiding kun je stufi aanvragen. Dan heb je Max 1.000 euro per maand.
En ja, dat moet je terugbetalen. Maar tegen die tijd heb je ook een opleiding en de leeftijd om geld te verdienen.
En wie weet wil je moeder wel iets meebetalen aan je woonlasten, juist omdat je een opleiding doet.

Ik zou ook niet financieel bijdragen aan samenwonen van een volwassen dochter die liever gaat werken dan studeren.

Lente.

"En je wilt gaan studeren als je ouder bent en meer ervaring hebt."

Dat heb ik ook gedaan. Opleiding icm werken. Ik wist met 18/19 jaar niet wat ik wilde worden als ik groot was.
Ben gaan werken en daarnaast een opleiding. Heeft me geen windeieren gelegd.
Maar goed, ik had toen geen "huisje, boompje, beestje".
Het voordeel was dat ik mijn eigen opleiding dus prima kon betalen. Geen studieschulden. En geen bijdrage van ouders, ik werkte fulltime.

Ts maakt een wat andere start.

Zelfstandig willen wonen kost veel geld. Dat zou ze van mij ook zelf mogen betalen, samen met vriend.
Als ouder eens wat bijspringen is een ander verhaal, maar bij voorbaat met een bijdrage van een ouder de begroting rond krijgen, nee dus.

Nou dat is nogal wat

Ik wil heus niet dat mijn moeder alles (of zelfs een groot deel) zal betalen als ik al uit huis ben, maar ik verwacht wel dat ze me ondersteunt als moeder zijnde. Zodat ik in ieder geval de zekerheid heb van eten op tafel. ===

Als je de keus maakt om op jezelf te gaan wonen, omvat dat plan ook dat je eten op tafel kunt zetten.

Je verwacht dat ze je ondersteunt als moeder zijnde

En dat doet ze ook; door je te trachten te behoeden voor een keuze die de rest van je leven zal bepalen op een manier die jij niet kunt overzien. Je plakt een beeld wat je hebt van tig jaar terug in deze tijd. Dat is naïef en het werkt niet, niet zonder offers (zoals samenwonen in een studentenhuis). Je kunt ook niet nu weer denken dat je paard en wagen als enig vervoermiddel gebruikt en alleen nog maar met handgeschreven brieven communiceert, daar is onze maatschappij niet op ingericht, niet meer, hoe jammer jij dat ook vindt.

Doe je (toekomstige) zelf een lol en volg de komende jaren een opleiding. Er zijn genoeg opleidingen waar je naast kan werken. Als je consessies doet qua wonen, antikraak misschien, dan kan er veel. Als er dan kinderen komen kun je altijd nog fulltime moederen en zorgen maar dan heb je wel wat opgebouwd. En meer verdient dan met jouw plan, wat ook beter is voor je man en kinderen.