18 jaar en doordeweeks met vriend slapen

haar huis

Het lijkt mij ook dat ik geen samenwonende volwassenen kinderen onder mijn dak zou willen. Dus als je moeder het niet goed vindt dat je vriend in haar huis slaapt zul je dat moeten respecteren. Aan de andere kant kan zij je niet verbieden om bij je vriend te gaan slapen. Jij bent volwassen.

Verder snap ik niet waarom jullie klaar zijn met school. Waarom niet nog een opleiding volgens als je nog maar 18 bent. Misschien ben je niet meer leerplichtig, maar een goede opleiding is een investering in jezelf.

pffff

misschien een detail....maar als je nu al van je vriend afhankelijk bent om goed te slapen moet je jezelf eerst eens ernstig afvragen of je niet juist een poosje alleen moet blijven en werken aan dat vreemde fenomeen?

je bent 18 dus je kunt je eigen gang gaan, maar je zult je wel aan de regels moeten houden die jouw moeder en zijn ouders stellen zo lang je niet op jezelf woont.

Samenwonen.

Jullie gaan over enkele maanden samenwonen, dat lijkt me een goed plan.
Nu woon je nog thuis en, ook boven de 18 jaar, tellen daar de regels van de ouder(s).

Ik zou als ouder ook niet blij zijn met 2 jongvolwassenen die samenwonen in mijn huis.

Leuk hoor, samenwonen, hebben jullie al zicht op een huis of flatje?

grappig Phryne

Dat zei ik ook altijd, tot een paar jaar geleden. Nou ja hier blijven geen vriendjes slapen maar vriendinnetjes

Dat neemt niet weg dat dat uitzonderingen zijn. Er wordt hier niet samengewoond, ik vind mijn privacy ook belangrijk en ik slaap juist weer minder als er andere mensen onder mijn dak slapen dus voor een keertje is dat prima maar zeker niet doordeweeks (tenzij ook weer een noodzaak).

Accepteer het nu gewoon anders ga je straks met ruzie het huis uit, wil je dat echt voor die paar maanden? Zet verder uit je hoofd dat je niet kan slapen zonder je vriend, maak jezelf niet zo afhankelijk van een ander! Oja en zijn ouders zijn jullie dus 'wel tot last'? Hoezo kan dat wel en kun je niet gewoon overgaan tot de weekenden? Geef die mensen ook hun privacy.

Jouw huis, jouw regels

Als jij bij je vriend wilt slapen doordeweeks en de ouders van je vriend daar geen bezwaar tegen hebben, dan is dat verder niet aan je moeder om dat goed of af te keuren. Maar dat ze niet wil dat je vriend door de week én in het weekend bij haar in huis komt slapen en jullie in háár huis min of meer in standje 'samenwonen-light' willen schieten, dat snap ik volledig. Ook al accepteert ze je vriend volledig en is ze van hem gaan houden (dat hoop ik), toch kan het voor haar ongemakkelijk zijn om jullie als volwassen stel onder haar dak te hebben. Daardoor zal ze het gevoel krijgen dat ze haar 'territorium' moet delen, op een manier die niet bij het vertrouwde gezinsleven past.

Ook nee

*Ps, eerst luisterde ik nog gewoon altijd naar haar maar nu ik alweer een tijdje 18 ben ben ik van mening dat ik ook eens gewoon mijn eigen gang kan gaan.*

In je eigen huis kun je straks je eigen gang gaan. Maar je woont nu in het huis van je moeder.

Nu wil je al vast (een beetje) gaan samenwonen in je ouderlijk huis. Ook bij ons zou dat niet mogen. Een vriend(in) zou wel regelmatig in het weekend (ook echt niet elk weekend) en soms doordeweeks mogen blijven slapen, maar dat is het dan ook.

Ik ben het dus eens met bovenstaande reacties. En ook ik raad je aan de verantwoordelijkheid voor het oplossen van je slaapproblemen niet bij je vriend (of je moeder) te leggen. Ik gun je dat je ook in je eentje goed kunt slapen.

eerst op jezelf

Het lijkt me net als verscheidene andere reageerders heel wijs om eerst een tijdje allebei op jezelf te gaan wonen. Met 16 begon deze relatie, je bent nu 18. Dat voelt al 'oud' maar je bent volop in ontwikkeling. Goed om op eigen benen te kunnen staan en bijvoorbeeld ook alleen te kunnen slapen.
Maar dat was je vraag niet.

Je moeder heeft geen zin in 'samenwonen light' onder haar dak en dat kan ik helemaal begrijpen. Op gegeven moment is het heel zinvol dat volwassen geworden kuikens elders hun bestaan opbouwen, het nest wordt te vol (en dan bedoel ik wat anders dan de kosten voor water gas en licht). Wat dat volwassen geworden betreft verwijs ik naar het begin van mijn bijdrage. Ga eerst op jezelf wonen. Allebei. Wees zelfstandig en kies daarna voor samen verder. (al denk ik dat je deze raad niet zult opvolgen... samen voelt op dit moment (!) comfortabeler...)

klaar met school

Verder vraag ik me nog steeds af of het verstandig is om op je achttiende klaar met school te zijn. Waarschijnlijk heb je dan alleen een MBO-2, of zelfs dat nog niet. Dat is geen goede basis voor een baan. Dat zie je nu ook al, je hebt blijkbaar alleen een parttime baan.

V@@S

Ik ben het qua opleiding wel met je eens, maar je kunt op je werk ook nog verder leren. Het een sluit het ander niet uit. Een vriendin van mijn dochters, mijn semi-voor de grap-pleegkind is vorige maand begonnen met een opleiding in de zorg. Ze wist tot op dat moment niet goed wat ze met haar leven aan moest vangen op dit gebied. De werkgever waar ze als stagiaire was begonnen is flink wat jaren haar werkgever gebleven en nu was ze kennelijk in staat om daar een punt achter te zetten en door te gaan. Als een kind per se wil werken, het even niet goed voor zich ziet hoe het verder moet, dan heeft het weinig nut om dat kind naar een studie te dwingen. Hopelijk komt het inzicht op een dag alsnog.

niet continu

ik zou er geen probleem mee hebben als je vriend zo af en toe blijft slapen maar zeker niet meerdere keren per week, dit vooral ivm onze privacy.
Verder zou ik het ook niet fijn vinden als je in plaats daarvan steeds bij je vriend gaat slapen, daar is nog tijd genoeg voor als jullie daadwerkelijk gaan samenwonen.

Van plan?

TS,wat bedoel je met van plan om over een paar maanden te gaan samen wonen? Hebben jullie al een huurflat aangeboden gekregen? Hoe stellig is het termijn?
Als jullie inderdaad over een paar maanden naar die flat kunnen verhuizen, dan kan je het die paar maanden toch nog wel even volhouden zonder stekeligheid..

Hier een 20-jarige. De vriend woont wat ver en komt 1 weekend op de drie weekenden. Het is een aardige jongen en zeker welkom. Maar ik geniet ook van de weekenden dat ik niet rekening hoeft te houden met een extra huisgenoot. Want zo is het wel; je houdt we degelijk rekening met een extra persoon. Zo geef je aan wanneer de badkamer vrij is, hoeft op de andere dagen niet. Zo houdt je ongemerkt rekening met kleine dingetjes zoals eettijden of voldoende drinken. Een soort van hotelier, ookal wil ik dit niet snel toegeven.
Ik snap je moeders kant.

Nee, van mij hoef je niet eerst op jezelf te gaan wonen. Van samen wonen leer je ook veel.

Het is wel handig om meer fulltime te gaan werken. Zo kan je meer sparen voor de aanschaf van huisraad. Want dat hakt er flink in. En starten met schulden is niet fijn. In je verhaal mis ik dus het wat verder vooruit kijken. Je bent gefocust op nu. Dat is m.i. wat kortzichtig.

Aanvullende info

Als reactie op iedereen die vraagtekens zette bij onze opleiding en toekomst ivm samenwonen; wij hebben elkaar leren kennen op het gymnasium, hij heeft daar ondertussen zijn diploma gehaald en ik ben dit jaar teruggezakt naar het examenjaar havo maar ik ben vrijgesteld van alle lessen (alleen de examens in mei moet ik maken). Hij werkt ± 30 uur in de week om te sparen voor een appartement en ik ± 20 uur. Hij gaat na de zomervakantie in Utrecht studeren en daar willen wij
dus wonen. Ik wil dan fulltime werken.
Wij zijn elkaars allerbeste vriend (hebben apart wel nog gewoon onze eigen vrienden), wonen dicht bij elkaar en zijn veel samen, niet omdat we zo afhankelijk zijn van elkaar (nou ja natuurlijk wel maar afhankelijkheid vind ik logisch in een relatie). Van al die moderne poespas van experimenten en eigen levens hoef ik niets te horen. We houden van elkaar en hebben een heel erg goede relatie en ik snap dus ook niet waarom sommigen vinden dat we eerst apart moeten wonen. Hij is niet "een vriend" maar hij is mijn vriend en ik neem aan dat dat ook zo blijft. Noem het naïef maar wij zijn beiden van mening dat de maatschappij tegenwoordig veel te lichtzinnig tegen relaties aankijkt.
Waarom zouden wij dan apart wonen als we ook samen kunnen wonen?
Wat slapen betreft; ik slaap altijd al slecht, het wordt gewoon beter als hij er 's nachts is om een arm om me heen te slaan als ik wakker lig.
Zoals ik al zei, ik snap haar argument "het is mijn huis" best maar ik vind mijn eigen argumenten best opwegen. Het heeft niets van light samenwonen want we werken gewoon apart op verschillende tijden, ook 's avonds, en het is niet de bedoeling dat we met zijn tweeën alleen onder dit dak gaan wonen maar ook gewoon de helft bij hem slapen. Dat hij veel over de vloer komt is ze al gewend dus daar gaat niks aan veranderen. Nu is het alleen vaak zo dat hij 's avonds om 23:45 naar huis gaat en s'ochtend om 11 uur weer komt op vrije dagen of dagen waarop we s middags moeten werken (of dat ik ik naar hem ga) en het enige verschil zou dan zijn dat hij s'nachts hier sliep ipv naar huis te gaan. Verder verandert er niks. Mijn moeder is zelf haast niet thuis dus veel zou ze er überhaupt niet van merken. Ik hoop mensen hierbij voldoende te hebben geïnformeerd over de situatie.

Adriana

Aan mij zou je een slechte hebben Liefst zou ik zien dat mijn kind wel gaat doorleren en niet na de havo gaan werken, maar dat is jouw beslissing. Bedenk wel dat je dan nooit verder komt dan een eenvoudig baantje terwijl je vriend gaat studeren. Je zet jezelf dus op een achterstand binnen de relatie qua arbeidsperspectief en voor jezelf kunnen zorgen. En dat is geen moderne poespas. Vraag het maar aan al die vrouwen die na een jarenlang huwelijk met lege handen en zonder goedbetaalde baan door hun echtgenoot verlaten zijn.
Mijn argument om hem niet te laten logeren is niet 'het is mijn huis', maar ik wil geen regelmatige logés. Ik laat geen vriendjes hier slapen, dus mijn dochters ook niet.

Nee

Ik wil ook niet dat er vriendjes/vriendinnetjes blijven slapen. En als ik dat per uitzondering goed zou vinden dan zou ik nog niet willen dat dit iets wekelijks is.
Ik vind je moeder al best schappelijk met weekenden wel samen en doordeweeks niet.
Je moeder heeft geen zin in een extra parttime huisgenoot. Dat is haar goed recht. Zij vindt het misschien onprettig om logees te hebben en kan dan juist minder goed slapen. Ik weet niet wat haar redenen zijn (die je noem je niet) maar die zal ze vast wel hebben. En zelfs als jij het daar niet mee eens bent dan is het alsnog haar beslissing.
Als jullie straks echt samen gaan wonen dan kun je elke nacht bij elkaar slapen.

Het gelijk fulltime gaan werken en niet willen studeren zou ik als ouder overigens meer moeite mee hebben. Ik vind dat geen verstandige beslissing (tenzij het voor 1 jaar is of zo ter over overbrugging)

In elk geval ben ik er heel duidelijk in dat als mijn kinderen een serieuze relatie hebben met wie ze willen trouwen en samenwonen dat ze dan elders moeten doen.

Huren?

Sparen voor een eigen appartement kan leuk zijn maar ik zou eens beginnen met wat te huren.
Op jezelf wonen is geen experiment maar kan een goede basis zijn. Ook is het beter om eerst zelf te zorgen voor een betere nachtrust; daarvan niet afhankelijk zijn van een man. Soms kunnen die je nachtrust juist verstoren. Relaties die op jonge leeftijd beginnen kunnen jaren duren maar ook maar kort en sowieso moet je ook jezelf kunnen redden. Om een relatie te kunnen hebben moet je ook alleen kunnen zijn. Verder noem je hem je beste vriend maar in een goede relatie ben je geen goede vrienden maar geliefden.

Vroeger

Met heel veel plezier denk ik terug aan de schoonouders die ik op mijn 18e had. Ik was daar altijd welkom en was onderdeel van het gezin. Daar heb ik pas echt geleerd wat liefde, sfeer en gezelligheid inhielden. 's Avonds zaten we met zijn allen bij de open haard en in de zomer bij de barbecue.
Misschien hadden zij soms moeite met mijn aanwezigheid, maar ik heb het nooit gemerkt.
Bij mijn ouders thuis kon en mocht er nooit eens iets. Ik neem dus nog altijd een voorbeeld aan mijn toenmalige schoonfamilie als het gaat om gastvrijheid en gezelligheid. Helaas kun je dit niet afdwingen bij je eigen ouders of je schoonfamilie. Nog een beetje geduld dus. En ga liever ook een studie doen, wat is je bedoeling, je vriend onderhouden?

guppie

geen goeie vrienden in een relatie? Rare zienswijze hou jij erop na. Als geliefden ben je toch vanzelfsprekend ook goeie vrienden?

Wellicht

Wil je moeder niet verder faciliteren dat je fulltime bij je vriend bent omdat je zo te lezen nogal veel opknoopt aan deze relatie? Of was je voordat je wat met hem had ook al van plan om een afhankelijk, niet economisch zelfstandig, niet-verder-kijkend-dan-haar-neus-lang-is-meisje te worden?
Mogelijk denkt je moeder dat je nu zo aan het voorsorteren bent om je toekomst te verprutsen door hem? En wil ze je uit alle macht voor die fout besparen?
Blijkbaar heb je een poosje op het gym mee kunnen draaien dus als je niet blind van verliefdheid ben, kun je logisch denken. Probeer dat nu ook even.

En als dat niet werkt, probeer dan deze even;
Als jij en je vriend straks een eigen flatje hebben mag je moeder dan voor onbepaalde tijd komen logeren, samen met een geliefde? Die er ook is als jullie hard aan het werk zijn?

Adriana wil dat haar moeder haar onderhoudt,

ook als ze gaat samenwonen.

Zie deze link onderaan:
https://www.ouders.nl/artikelen/onderhoudsplicht-voor-jongmeerderjarigen-18-21-jr#new

Slapen

Op zich vind ik het prima als hier af en toe iemand blijft slapen. In vakanties wel vaker, maar gewoon doordeweeks niet. Toen mijn dochter een vriend had kwam hij ook weleens slapen in het weekend of in vakanties. Dat was prima. De hele week zou ik ook niet goed vinden. Wij hebben zelf ook behoefte aan onze privacy en 's morgens vroeg zit ik niet te wachten op nog iemand extra in de badkamer of in de keuken. Gewoon mee wachten tot jullie samenwonen.
Over het samenwonen, opleiding etc. ga ik verder geen uitspraken doen. Dat was de vraag niet.

Ik vraag me af

n.a.v. de link van Lente waar TS onderaan reageert of het zo is dat als een 18-jarige fulltime gaat werken de ouders idd bij moeten dragen. Huizen in Utrecht zijn vast duur maar TS wil daar gaan wonen omdat haar vriend daar gaat studeren. Het lijkt me nogal typisch dat een fulltime-werkende nog een bijdrage van ouders krijgt.

Ouders

kunnen aan de rechter vragen hen toe te staan in het levensonderhoud te voorzien door hun behoeftig meerderjarig kind in huis te nemen en aldaar in het nodige te voorzien. Bij de bepaling van een bedrag wordt rekening gehouden met de behoeften enerzijds en de draagkracht anderzijds.

Die link

De info in die link is niet volledig. Volgens mij hoef je als ouder alleen maar bij te dragen aan levensonderhoud van volwassen kinderen tot 21 als die dat niet zelf kunnen betalen (omdat ze studeren).

Dat lijkt me logischer

Als ze studeren kunnen ze het niet zelf betalen. Ik heb het zelf over een paar maanden aan de hand. Dan wordt mijn middelste 18, woont bij zijn vader omdat die het goed vindt dat mijn kind niks doet. Geen opleiding, geen (bij)baan, niks. Hij heeft geen startkwalificatie. Ik moet de alimentatie die ik nu aan mijn ex betaal dan aan hem gaan betalen. Het gaat op aan drugs en dat wil ik natuurlijk niet. Ik heb geen zin in gedoe dus zal ik betalen, maar wel met pijn in mn hart (niet om het geld, wel om het feit dat hij niks doet). Overigens gaat de alimentatie nu ook op aan drugs want die koopt vader voor hem.

Adriana

dilemma: je woont nog bij je moeder, dus kun je redeneren dat je je aan haar huisregels houdt. Aan de andere kant, je bent nu voor de wet volwassen, dus ik kan me voorstellen dat je samen met je moeder een volwassen gesprek zou moeten kunnen houden hierover.
Blijkbaar leidt het tot niets, want je moeder blijft niet akkoord gaan.

Dan zou ik, als de ouders van je vriend geen bezwaar maken, vaker bij je vriend blijven slapen. Eventueel kun je ze aanbieden om daarvoor iets te betalen.

Verder kan ik me voorstellen dat je een tussenjaar wilt gaan doen. Je schrijft dat je fultime wilt gaan werken. Maar je zou er eventueel toch ook de vavo naast kunnen doen? Om toch een vwo-diploma te halen? Of toch ook inschrijven bij de hbo en een opleiding gaan doen. Ik hoop iig dat je ooit wel verder gaat leren, vooral omdat dit voor je eigen ontwikkeling en toekomstkansen uiteindelijk beter is. Maar er is niets mis met een of een paar jaar werken. Je kunt het ook omruilen nadat je vriend klaar is met zijn opleiding. Hij kan dan het inkomen verdienen (als je geen beurs wilt aanvragen of zo, wat ik wel zou doen, trouwens) zodat jij kunt gaan studeren.

Je kunt ook allebei beurs aanvragen, en daar een deel van gaan sparen, omdat jullie willen gaan samenwonen, waardoor het wonen wschlk goedkoper zal zijn. Je kunt er dan altijd voor kiezen om van het gespaarde geld de beurs weer te gaan terugbetalen.

Ik wil je alleen wel waarschuwen: een studie en een nieuwe stad: een nieuwe fase voor jullie beiden. Hang niet teveel op aan je relatie, maar zet ook/vooral in op een plan voor jouzelf. Dat betekent helemaal niet dat je perse apart moet wonen, maar wel je ook eigen toekomstplannen (bv. opleiding) maakt.

Ik vind het hartstikke lief van je dat je hier zoveel over jezelf vertelt, maar je bent het echt niet verplicht hoor.
En laat je niet neersabelen door de negatieve reacties!

Zet hem op en zorg ervoor dat je je diploma haalt!

Mirreke

Wat een fijne reactie eens, dankjewel. Al dat commentaar begon me een beetje de keel uit te hangen. Zoals je al zegt, ben ik inderdaad gewoon van plan om een opleiding te doen als hij klaar is. Tegelijk studeren en een fatsoenlijk (huur)appartement betalen gaat gewoon echt niet meer tegenwoordig. Leningen bij duo worden niet geaccepteerd in het inkomen bij makelaars.
Ik krijg veel commentaar van mensen over de afhankelijkheid. Ja ik ben van plan me op die manier afhankelijk op te stellen. Waarom? Omdat het huisvrouwenleven een manier van leven is die ik nastreef. Vrouwen hebben die zorgtaak eeuwen gehad en nu ineens sinds een aantal decennia niet meer persé. Ik wil een fantastische moeder worden en een fantastische vrouw. Ik hoef geen goede baan, en ik hoef geen grote villa. Ik wil een huisje en wat kindjes en wat beestjes. En ik wil er vooral 100% zijn voor mijn kinderen en vriend. Want ik heb het idee dat dat tegenwoordig maar weinig het geval is bij vrouwen. Dit is hoe ik wil leven en dan mogen mensen best vinden dat dat onverstandig is maar commentaar erover zit ik niet op te wachten. Risico loop je ook als je in je auto stapt. Ik vind het niet zo slecht eigenlijk dat je je leven wijdt aan het helpen en steunen van mensen van wie je houdt. De afhankelijkheid neem ik dan maar op de koop toe.
Wil uiteraard niet zeggen dat ik geen baan neem. Maar dat mag dan wel op een laag pitje.

Heel mooi dat jij wil zorgen voor je man en toekomstige gezin

Inderdaad, ieder zijn eigen keuze van leven.

Maar waarom vind je dat je moeder daarvoor moet betalen als bijdrage aan jouw huishouden, terwijl je daarnaast fulltime gaat werken?
Of dat je wilt dat ze nu al bijdraagt aan jouw inkomen, terwijl ze voorziet in jouw huis en verblijf, terwijl jij daarnaast parttime werkt.

Historisch besef

Je hebt geen kennis van de geschiedenis als je dit schrijft: “Vrouwen hebben die zorgtaak eeuwen gehad en nu ineens sinds een aantal decennia niet meer persé.” Vrouwen hebben helemaal niet eeuwen de zirgtaak gehad, vrouwen werkten zich eeuwenlang de schompes, alleen grofweg in de jaren vijftig tot en met zeventig zijn ze huisvrouw geweest en was het streven van velen dat allleen de man kostwinner was.

Maar als jij zo wil leven “Ik wil een fantastische moeder worden en een fantastische vrouw. Ik hoef geen goede baan, en ik hoef geen grote villa. Ik wil een huisje en wat kindjes en wat beestjes. En ik wil er vooral 100% zijn voor mijn kinderen en vriend. “ dan is dat een heel mooi streven.

Helaas vergeet je iets. In jouw ideale wereld uit de jaren vijftig waar het mannetje met zijn broodtrommel onder zijn snelbinders op zijn fietsje naar zijn werk reed en uitgezwaaid werd door het vrouwtje en de kinderen die zich rond haar benen schaarden, werd niet gescheiden! Man en vrouw bleven over het algemeen tot hun dood bij elkaar omdat ze afhankelijk waren van elkaar en scheiden niet mocht van de kerk (zowel katholiek als protestant). De vrouw was afhankelijk van de man voor het geld, de man was afhankelijk van de vrouw voor het huishouden. Een wankel evenwicht dus.

In deze tijd leven mensen langer, gaan meer mensen scheiden, een op drie of vier huwelijken, en denkt iedereen “dat zal mij niet overkomen”. En daar ga jij dan de fout mee in, lees de wanhoopsverhalen in de rubriek Echtscheid8ng en erna maar eens. Allemaal vrouwen die schrijven dat ze er achter zijn gekomen dat hun man een ander heeft, dat hun man hun ineens wil verlaten. Na vele jaren gelukkig huwelijk krijgt, naar mijn gevoel meestal de man het ineens op zijn heupen.

En daar zit jij dan zonder opleiding. Moet je zelf geld gaan verdienen. En dat kan alleen in ongeschoolde baantjes. Waar niemand je aanneemt als je 45 bent, want dat werk kan een meisje van 18 à 19 ook.

Maar goed, je bent nu 18, een puber nog, die niet goed is in vooruitdenken, consequenties overdenken.

Mijn advies, luister naar je moeder, ga niet op je achttiende al vadertje en moedertje spelen, maar geniet nog een paar jaar van je leven. Werken moet je nog tot je 72ste.