1 is genoeg - kletstopic
Hier kletsen we over het hebben van 1 kind.
iedereen met 1 kind is welkom, leeftijd kind maakt niet uit.
op Viva was er een groepje dat sinds medio 2019 vrij veel met elkaar kletste in een topic met dezelfde naam als dit hier.
Wees welkom!
Patatje15 schreef op 11-07-2021 om 10:04:
[..]
Voor mij gaat het wel verder dan de behoefte aan me-time (die ik ook heel sterk heb), dat geloof ik ook wel dat ik met 2 met heel strak plannen op zou kunnen lossen. Maar als ik bijvoorbeeld mijn twee nichtjes een uur over de vloer heb gehad, ben ik kapot. Die interactie van, zij raakt mijn speelgoed aan etc. zuigt me helemaal leeg. Natuurlijk is dat een momentopname en niet de hele dag zo, maar dit een uurtje per dag zou ik al echt niet trekken. Dat verandert vast wel met de leeftijd en ik begrijp ook waarom mensen het dan ook als tropenjaren beschrijven. Maar heel heerlijk, met 1 ervaar ik het nauwelijks als tropenjaren. Eenmaal zwanger en bevallen is alles bij ons relatief makkelijk gegaan (en alsnog is het dan soms zwaar). Ik voel gewoon weinig behoefte om alles wat we nu hebben weer om te gooien.
Kinderen van een ander zijn altijd vermoeiender is mijn ervaring. Ik ben kapot als ik andere kinderen om me heen heb gehad, terwijl ik met mijn eigen kinderen prima kan relaxen een hele dag, omdat we zo aan elkaar gewend zijn.
Ik ervaar hetzelfde met een logee in vergelijking met iemand waarmee je in huis woont. Die logee ben ik na een dag/nacht al zat en ik loop er op leeg (hoe leuk en lief ik die persoon vind maakt niet uit), terwijl ik met mijn eigen man en kinderen in een huis woon en oplaad als ik met hen ben (als introvert).
Hier ook één kind, een dochter van zes. Dat was overigens geen bewuste keuze. We hadden nog heel veel meer liefde te geven, maar het heeft niet zo mogen zijn. Onze dochter is te vroeg geboren door zwangerschapsvergiftiging. Het is kantje boord geweest maar nu gaat het goed. Mijn herstel heeft lang geduurd en de medici vinden het niet verantwoord als ik nogmaals zwanger zou raken. Overigens heeft het de eerste keer twee jaar geduurd voordat het lukte.
Ik had mijn dochter graag een broertje of zusje gegund. En onszelf meer kinderen. Maar we proberen vooral om te genieten van wat we wél hebben. Een fantastische lieve leuke dochter. Ook in de wetenschap dat als dochter het niet zou hebben gered, we dan geen kinderen hier op aarde zouden hebben gehad. Dat betekent niet dat er nooit meer verdriet om is, maar na zes jaar kan ik wel zeggen dat het enigszins slijt qua frequentie en intensiteit. Helemaal vrede ermee heb ik nog niet, maar ik weet ook niet of dat per se moet. Mijn man kan er beter mee omgaan. 'Boven alles, we hebben haar nog' zegt hij dan. En dat is ook zo. We tellen onze zegeningen.
En eerlijk; dochter is nu zes, wordt zelfstandiger. En dat heeft ook voordelen.
Hi allemaal,
Hier ook een meelezer van het Viva forum, ga nu dan ook maar eens mee schrijven😃.
Ben moeder van een zoon van 9. Een heerlijk jochie, en we zijn zo blij met hem! Ook bij ons was het heel lastig om zwanger te worden, we hebben er ruim 6 jaar over gedaan en na de tweede ivf poging was ik (blijvend) zwanger. Ik heb verschillende medische kwalen, had graag nog wel een kindje erbij gehad en ook mijn zoon zelf had het heel leuk gevonden als hij een broertje of zusje had gehad. Maar helaas is het niet nog een keer gelukt en uiteindelijk hebben we ook heel bewust moeten stoppen met proberen omdat mijn lichaam het niet meer aankon. Ik ben er soms nog wel verdrietig om, vind sommige situaties ook nog wel lastig ,alles lijkt ingericht op gezinnen met (minimaal) 2 kinderen. Maar aan de andere kant weet ik dat het achteraf gezien een wonder is dat ik een gezonde zoon heb gekregen en prijzen we ons heel gelukkig met zo'n leuk, lief, knap, grappig en slim jongetje (zeg ik natuurlijk totaal objectief haha). We zijn een goed trio en we hebben het heel fijn samen. Onze zoon heeft opa's en oma's die gek op hem zijn en veel met hem doen, oppas regelen is nooit een probleem, er wordt door veel mensen heel veel van hem gehouden. Kortom, inmiddels zit ik ook wel in het kamp ' 1 is genoeg' en geniet ik met volle teugen van mijn kleine gezin.
wat leuk zoveel nieuwe schrijfsters! Welkom welkom!
Hier vandaag een heel moe kindje na een dag opvang. Alles ging moeizaam, en m’n man was ook moe van werk.
gelukkig had ik in de middag gerust dus kon ik de geduldige moeder zijn en zit er uiteindelijk een fatsoenlijke maaltijd in
En ligt het nu al anderhalf uur heerlijk te maffen. Zo blij dat er dan niet twee lopen te moeilijken aan tafel!
Bloemenzee schreef op 11-07-2021 om 15:49:
Ik kom ook maar eens meeschrijven hier. We hebben een zoon van 5. De knoop een tijdje terug eindelijk doorgehakt: het blijft bij 1.
Vooral de eerste 2 jaar hebben wij als behoorlijk zwaar ervaren: ik bijna overspannen, huilbaby, bijna iedere avond flinke ellende met slapen, toch geen baby-moeder blijken te zijn, man flinke moeite met "inperken van zijn vrijheid". Uiteindelijk toch besloten voor een tweede te gaan, maar in een jaar is man tig keer geswitcht van wel naar niet en terug.
Ik heb er nog geen 100% vrede mee, maar zie vaak dat het in ieder geval wel voordelen heeft: geen gesleep met meerdere kinderen, geen gedoe als de één A wil en de ander B, activiteiten volledig op leeftijd zoon kunnen richten,
Je beschrijft de situatie waar wij nu in zitten. Huilbaby, ik met depressieve klachten/overspannen. Man moeite met dat hij niet meer zomaar kan doen wat en wanneer hij wil, niet de reizen kunnen maken die hij wil. Gevoel dat het leven echt on hold staat. Hier dus nu al redelijk zeker dat het bij 1 blijft. Ik denk dat ik twee niet trek qua belastbaarheid, dat man niet nog langer zijn vrijheid beperkt wil hebben, plus dat ik denk dat onze relatie een tweede kind niet aan kan.
Ja, hier ook allemaal toe aan vakantie. Ik gelukkig eind van deze week al, zoon een week later.
Aardbei_86 schreef op 13-07-2021 om 21:58:
[..]
Je beschrijft de situatie waar wij nu in zitten. Huilbaby, ik met depressieve klachten/overspannen. Man moeite met dat hij niet meer zomaar kan doen wat en wanneer hij wil, niet de reizen kunnen maken die hij wil. Gevoel dat het leven echt on hold staat. Hier dus nu al redelijk zeker dat het bij 1 blijft. Ik denk dat ik twee niet trek qua belastbaarheid, dat man niet nog langer zijn vrijheid beperkt wil hebben, plus dat ik denk dat onze relatie een tweede kind niet aan kan.
Bloemenzee schreef op 13-07-2021 om 22:05:
[..]
Dankje, het is zwaar, maar weer zijn weer aardig op de goede weg. Het heeft ons erg veel tijd gekost om onze weg te vinden met een kind erbij. Hebben nu ook relatietherapie. Niet omdat er uit elkaar willen, maar omdat we telkens tegen dezelfde dingen aan blijven lopen en zelf komen we er niet meer uit. Ben erg fijn en heel nuttig!
Aardbei
Bloemenzee schreef op 13-07-2021 om 21:59:
Ja, hier ook allemaal toe aan vakantie. Ik gelukkig eind van deze week al, zoon een week later.
Lekker, even wat tijd voor jezelf 
Hobbelster schreef op 13-07-2021 om 22:20:
[..]
Lekker, even wat tijd voor jezelf
Zo lekker die tijd voor jezelf!
Aardbei_86 schreef op 13-07-2021 om 21:58:
[..]
Je beschrijft de situatie waar wij nu in zitten. Huilbaby, ik met depressieve klachten/overspannen. Man moeite met dat hij niet meer zomaar kan doen wat en wanneer hij wil, niet de reizen kunnen maken die hij wil. Gevoel dat het leven echt on hold staat. Hier dus nu al redelijk zeker dat het bij 1 blijft. Ik denk dat ik twee niet trek qua belastbaarheid, dat man niet nog langer zijn vrijheid beperkt wil hebben, plus dat ik denk dat onze relatie een tweede kind niet aan kan.
Wat had je man dan verwacht toen hij koos voor een kind? Of was het een ongelukje?
Waarom kan hij niet de reizen maken die hij wil? Vanwege corona bedoel je? Als dit over is dan kan hij toch prima weer eens een reisje maken?
Aardbei_86 schreef op 13-07-2021 om 22:22:
[..]
Zo lekker die tijd voor jezelf!
Dat is ook zeker een voordeel van 1 kind, meer tijd voor jezelf. Mijn zoon gaat over een paar weken een hele week naar een vakantiedagkamp met een vriendje, daar heeft hij heel veel zin in, en ik ben dan ook al vrij dus voor mij ook enorme me-time. Win-win😀.
Julali schreef op 14-07-2021 om 09:46:
[..]
Wat had je man dan verwacht toen hij koos voor een kind? Of was het een ongelukje?
Waarom kan hij niet de reizen maken die hij wil? Vanwege corona bedoel je? Als dit over is dan kan hij toch prima weer eens een reisje maken?
Het kan toch tegenvallen. En als je een huilbaby hebt i.c.m. corona dan snap ik heel goed dat het niet is wat je had gehoopt of verwacht. Mijn kind was net 2 toen corona uitbrak. Ik ben heel blij dat ik in de babytijd gewoon onbezorgd op pad kon en ook dat man en ik de mogelijkheid hadden om af en toe eens samen erop uit (en zelfs een keer op reis) konden gaan!
Denk dat je niet moet onderschatten hoe anders de beleving met een 1e baby is tijdens een pandemie en bijbehorende lockdowns en beperkingen.
Joselien2011 schreef op 14-07-2021 om 09:47:
[..]
Dat is ook zeker een voordeel van 1 kind, meer tijd voor jezelf. Mijn zoon gaat over een paar weken een hele week naar een vakantiedagkamp met een vriendje, daar heeft hij heel veel zin in, en ik ben dan ook al vrij dus voor mij ook enorme me-time. Win-win😀.
Heerlijk! Ik las laatst dat de zomerkampen nog nooit zo snel volgeboekt waren als dit jaar 
Wij hebben in de laatste week van onze gezamenlijke vakantie, de opvang gewoon laten staan zodat we er een paar dagen samen op uit kunnen, en kind gaat ook nog een keer 2 nachtjes bij oma en opa logeren, wij gaan dan naar een B&B en nemen de fietsen mee om eens samen een eindje te kunnen fietsen (niet heel ver wegens mijn ziekte, maar op de e bike moet een km of 20 op een dag toch echt wel lukken, gelukkig). Kijk er ontzettend naar uit! Het is alweer ruim anderhalf jaar geleden dat we samen een weekendje weg waren, en toen heb ik iets verkeerds gegeten waardoor ik ziek werd, dus dat viel een beetje in het water.
