1 is genoeg - kletstopic
Hier kletsen we over het hebben van 1 kind.
iedereen met 1 kind is welkom, leeftijd kind maakt niet uit.
op Viva was er een groepje dat sinds medio 2019 vrij veel met elkaar kletste in een topic met dezelfde naam als dit hier.
Wees welkom!
Lemoos schreef op 09-07-2021 om 20:42:
Beter dat je op tijd beseft wat je draagkracht is, terug stoppen lijkt mij ook zo pijnlijk 😀
en natuurlijk kunnen er dingen gebeuren in het leven die je vooraf niet hebt kunnen voorzien maar als je onder vrij 'normale' omstandigheden al denkt en voelt 'dit is precies goed voor mij, dit kan ik en meer niet' dan lijkt het mij beter om daar naar te handelen
Hier kan ik me ook erg in vinden. Mijn draagkracht was al niet gigantisch in de zin van prikkels en geluiden, dus ik vind 1 kind ook echt wel druk genoeg (en soms zelfs al te druk). Denk dat het verstandig is dat het hier bij 1 is gebleven. Beter een goede moeder van 1 dan een continu overspannen moeder van meer.
Ik ga op dit nieuwe forum ook eens proberen uit de meeleesstand te komen.
Hier een dochter van net 2 jaar. Ik wist nooit zeker of ik moeder wilde worden. Kan prima met kinderen, maar geen 'oergevoel' of iets dergelijk. Ook erg gehecht aan bepaalde vrijheden en zorgen over de zorgen, zeg maar.
Kwam halverwege de dertig die leuke man tegen en hij wist wel zeker vader te willen worden. Na drie jaar besloten ervoor te gaan en gelukkig was het ons gegund.
Heerlijk kind en hoewel ik haar nooit zou willen missen, zie ik wel dat wat vooraf mijn twijfels waren niet onterecht was. Een heel enkele keer heb ik een klein twijfelmoment, maar dat gaat ook altijd weer snel over. Ben nu ook 40 en we voelen ons als gezin compleet.
Jij beschrijft echt precies hoe het bij mij ging Lady Dana. Hier ook geen oer gevoel en nooit zeker geweten of ik het wilde, moeder worden.
Toen ik begin 30 mijn man ontmoette (die wel super graag wilde, en ook met mij!) had ik ook nog wel even koudwatervrees. Moest echt aan het idee wennen. Maar wilde het ook weer niet missen. En áls ik het dan met iemand wilde, dan was het wel met hem. Hij valt ook absoluut niet tegen als vader (en partner) trouwens 
Inmiddels lopen we beiden ook tegen de 40 en vinden we het qua leeftijd ook wel mooi zo.
Namensgebruikersnaam schreef op 09-07-2021 om 20:35:
Handen vol aan 1 kind. Ik twijfel steeds of dat nou iets over mij zegt of over mijn kind. Ik zou in ieder geval graag meer geduld willen hebben
Ik ben ook altijd vol bewondering voor ouders die rustig glimlachend een groot gezin draaiende weten te houden. Ik weet dat het mijn talent niet is en dat ik mijn kind er geen plezier mee zou doen om een nog vermoeidere en gestresste moeder te hebben als ik meer kinderen zou hebben
Wij hebben ook 1 kind.
Altijd geroepen dat ik al blij was als het een keer zou lukken, laat staan meerdere keren. En ik vind het goed zo. Mijn man twijfelt, die wil soms wel graag een tweede kind, maar de twijfel heeft nog altijd de overhand.
Zwanger worden was om meerdere redenen niet vanzelfsprekend en nu dochter 3 jaar is, kriebelt het héél af en toe. Maar we hebben onze handen vol aan ons pittig meisje haha dus ik denk dat het zo blijft.
Pejeka schreef op 09-07-2021 om 18:00:
Wat dacht je van geen is genoeg? De wereld heeft al genoeg overbevolking!
Beste Pejeka,
Ik stel voor dat je in een ander, toepasselijker, topic verder praat. Dit is niet volgens onze spelregels. Dit topic nodigt niet uit tot deze discussie. Je kunt natuurlijk je eigen discussie starten met jouw onderwerp.
Een volgende, dito reactie zullen we verwijderen.
Vinden jullie alle ouders met 2(+) kinderen dan zo vermoeid en overspannen? Of gaat het meer om jullie persoonlijke draagkracht? Dat die lager ligt dan bij ouders die wel voor dat tweede kind kiezen?
Hm.. goede vraag. Sommige ouders met 2(+) kinderen zijn nog steeds heel relaxed, maar er zijn er in mijn optiek ook genoeg die wel gestresst zijn ja. Hangt denk ik van persoon en situatie af. Eén kind is ook wel makkelijker natuurlijk. Ik denk dat de meeste mensen hier aan hun persoonlijke draagkracht refereren.
Alhoewel het ook wel echt een kwestie van perspectief is denk ik. Ik weet nog goed, toen ik nog geen kinderen had, dat sommige vriendinnen-met-kinderen altijd wilden dat ik bij hen langskwam, het liefst op een door hen gekozen moment, (bijvoorbeeld de eerstkomende schrikkeldag die op een dinsdag valt tussen 15 en 15:30u 😉), want 'ja de baby en slaapjes he, kom je wel achter als je zelf kinderen krijgt'. En nu ik zelf een kind heb, en zij 2(+), dan moet ik alsnog langskomen en in bochten wringen, want 'jij hebt er maar één en dat is zo makkelijk meenemen'.
Ik vind t prima hoor, mijn kind is ook echt heel makkelijk 😊. Maar wat ik bedoel te zeggen is; het hangt vaak ook van de persoon af 😇.
Julali schreef op 09-07-2021 om 22:58:
Vinden jullie alle ouders met 2(+) kinderen dan zo vermoeid en overspannen? Of gaat het meer om jullie persoonlijke draagkracht? Dat die lager ligt dan bij ouders die wel voor dat tweede kind kiezen?
ik zie het als een samenhang:
Kind is alleen, is in vergelijking met andere kinderen nog erg afhankelijk van ons, en ik heb persoonlijke denk- en leefruimte nodig op z'n tijd.
Als je één van de 3 bovengenoemden inwisselt voor de tegenpool, dan verandert de dynamiek.
Ik kan hem niet met wilskracht veranderen. Het zijn onderdelen die vaststaan of vanuit kernbehoeften zo zijn. Deze veranderen wel in samenhang met elkaar te zijnertijd als kind zelfstandiger wordt.
Is niet zo dat ik denk dat ouders van 2+ kinderen altijd meer vermoeid/overspannen zijn in mijn ogen
Hier ook "maar" 1 kind. Al corrigeer ik ze altijd als ze dat tegen me zeggen. Jaren in de medische molen gezeten en blij dat het gelukt is. Geen zin meer in het hele circus. En nu moest ik er oprecht niet meer aan denken om er nog 1 bij te krijgen, hij is bijna 18.
Hier ook moeder van een dochter van inmiddels 3.5. Na een lang medisch traject met de nodige teleurstellingen werd ik zwanger van onze allerlaatste cryo - tegen alle verwachtingen in. Ik denk dat ik onder andere omstandigheden (jongere partner, geen medische molen) misschien wel voor een tweede was gegaan. Nu willen we ons dat niet meer op de hals halen en is de behoefte er ook niet meer: mijn armen zijn gevuld.
Hier ook 1 kind en de kans is heeeel groot dat het hierbij blijft. Ik had graag een tweede gewild, maar mijn belastbaarheid is niet zo groot, dus vandaar dat ik altijd heb gezegd dat ik maar 1 kind wil. Twee kinderen ga ik helaas niet trekken. Één kind is voor ons al een hele omslag en we zijn nog steeds onze weg aan het zoeken tussen me-time, tijd met z'n tweeën en tijd als gezin. Zowel man als ik hebben echt behoefte aan me-time om even op te kunnen laden. Ook ben ik herstellende van depressieve klachten na de bevalling. Zoontje was een erg onrustige (huil)baby. Dus al met al genoeg redenen voor ons om toch redelijk zeker te kunnen zeggen dat 1 kind voor ons het beste is.
ik heb er 4. 3 tiener meisjes en een zoontje van 8 jaar. De meisjes schelen elk 1 jaar, vroeger best pittig, nu vaak het gevoel slechts 1 kindje te hebben. De meisjes zijn nu vooral bezig met hun vriendinnen natuurlijk 
Mijn beste vriendin heeft er 1. Vaak krijg ik complimenten van haar, vraagt zich vaak af hoe het komt dat ik zo relax en chill ben en zij overstrest met 1 kindje... denk draagkracht en persoonlijkheid, voor haar is alles nieuw, ik laat al wat meer los. Ben overgiens 36 jaar en zie nu al mijn vriendinnen sleuren met buggy's, maxi cosi's. Blij dat ik die trein niet meer hoef te nemen denk ik soms stiekem. Nee, ik zou het zo weer doen, het is druk natuurlijk, maar soms zo'n gezellige bende, zeker de oudste drie zijn echt hartsvriendinnen, dat zou ik niet willen missen.
In het lopende Viva-topic durfde ik niet in te breken. Maar even kijken wat er van komt bij een frisse start.
Hier 1 dochter van bijna 1,5 en vrij zeker dat het daar bij gaat blijven. Uit een medisch traject en al eigenlijk tijdens die jaren een beetje besloten dat ik die heisa een al bestaand kindje niet wil aandoen. Rationeel gezien vind ik ons ook 1-kind ouders. Tijdens de babyfase had ik wel een sterke twijfel maar die begint steeds meer te verdwijnen. De laatste sprankjes twijfel komen uit het gevoel mijn dochter een bondgenootje te gunnen, maar ik ga geen kind op de wereld zetten om de potentiele band die het zal krijgen met dochter. Als ik nu andere mensen zwangerschappen aan hoor kondigen denk ik ook meteen, ik zou er niet aan moeten denken!
Als ik een jongere partner had gehad of eerder kinderen had gekregen had ik er misschien anders in gestaan, maar het draagkracht verhaal wat ik hier lees is heel herkenbaar. Ik denk eigenlijk dat we leukere ouders en partners zijn als het hierbij blijft.
