Vriend van dochter heeft geen verblijfplaats
Mijn dochter heeft sinds 2/3 weken een nieuwe vriend.Hij is wees en sinds hij meerderjarig is heeft hij geen vaste verblijfplaats meer.Hii woonde alleen in een studio maar verblijft nu in een hostel.Staat onder begeleiding maar door zijn meerderjarigheid schiet daar niet zoveel van over,…Mijn dochter laat hem nu altijd maar bij ons slapen en douchen.Ik ben hier niet mee akkoord maar ze komt elke dag wel met een uitleg/smoesjes en is hij hier weer.Hoe erg ik die situatie ook vind,ik ken hem niet,ik ken zijn achtergrond niet,hij werkt niet,studeert niet…
Mijn dochter verwijt mij dat ik hem niet help…Ze zet me met mijn rug tegen de muur en profiteert er van dat mijn man (haar stiefvader) niet thuis is.Hij is op zee tot 4/12.Ik wil geen jongen van 18 op straat laten slapen doch vind ik het absurd dat ik tegen mijn zin in deze situatie word gestoken.
Natje1812 schreef op 24-11-2024 om 07:28:
Hij had een studio maar dat was meer een studentenkamer en daar moest hij weg voor nachtlawaai … maar dit heb ik ook al gezegd tegen mijn man.Dit zal niet van 1 feestje geweest zijn ofzo.Er zijn nog zeer veel dingen die we niet weten en die jongen heeft het waarschijnlijk idd zelf verbrot.Toch vind ik dat hij aangezien zijn geschiedenis en leeftijd toch nog een kans zou moeten krijgen en had ik graag eens zelf gebeld met zijn begeleiding.Ik heb hem dat ook voorgesteld maar hij geeft mij het nummer nog niet gegeven waarschijnlijk omdat hij niet wil dat ik alles weet (?) maar dan kan ik natuurlijk niet zoveel voor hem doen.
Dit klinkt voor mij als een grote rode vlag. Ook gezien het feit, dat deze jongen dus een jeugd heeft doorgebracht met twee ernstig psygiatrische patiënten, en waarschijnlijk getraumatiseerd ook is daardoor....TO: weet je of hij daar hulp voor heeft gehad?
Het klinkt namelijk heel erg heftig allemaal, wat jou gezin nu overkomt. Binnen 3 weken lijkt het of jou eigen gezin is overgenomen door de problematiek die deze jongere mee jou huis heeft ingenomen. Ik zou inderdaad inzetten op een eigen plek voor die jongen en begeleiding, want voor je het weet gaat je eigen gezin eraan onderdoor, blijf daar ook voor waken, want dit klinkt als een erg complex probleem, ook omdat hij jou het nummer van zijn begeleider niet geeft. Uiteindelijk is hij gewoon een vreemde die je leven overhoop gooit, dus je mag op zijn minst medewerking verwachten.
Pas goed op jezelf, want ik kan nu al lezen dat het veel impact heeft op jou gezin
Natje1812 schreef op 23-11-2024 om 15:57:
Ik heb hem gesproken en gezegd dat hij weg moet zijn tegen 29/11.Ik heb gezegd dat hij in het weekend en met de feestdagen welkom is dat het niets persoonlijk is maar dat het gewoon ons petje te boven gaat en dat hij het verder moet regelen met zijn begeleiding.
Heel goed dat je duidelijk bent geweest, en ook een toereiking hebt gedaan voor de weekenden en feestdagen. Soms moet je gewoon erkennen dat een situatie te groot of te ingewikkeld is voor wat je aankunt. Heldere grenzen zijn ook voor hem belangrijk. Op deze manier kun je de sfeer in huis veel meer verwelkomend maken op de momenten dat hij er wel is, en zo kun je toch iets voor hem betekenen.
Hopelijk voel je jezelf nu ook wat steviger staan 💪🏻
Valentijn101 schreef op 24-11-2024 om 09:06:
[..]
Ik denk dat dochter er dan achter komt dat hij erg weinig moeite doet om te zorgen voor werk of studie. En hopelijk de conclusie trekt dat hij dus erg weinig moeite doet om er alles aan te doen om een goede toekomst samen op te kunnen bouwen.
Maar dan ben je vaak tien jaar en twee kinderen verder. Het gaat er niet zozeer om dat je straks dat soort dingen moet gaan verbieden, meer dat er iets van een goede relatie overblijft, waardoor dochter zich niet genoodzaakt ziet samen met vriend het huis uit te gaan.
Dat er een problematisch verleden achter zit bij de jongen, daar hoef je niet erg slim voor te zijn om dat te bedenken. Maar het gaat niet om het verleden, het gaat om zijn toekomst. Gelukkig betekent een moeilijk verleden niet automatisch ook een slechte toekomst. Het ligt er vaak aan wat voor kansen je krijgt. En dan is nachtelijke lawaaioverlast in een studentenwoning, terwijl je zelf blijkbaar geen student meer bent geen onoverkomelijke barriére. Dat zijn puberale incidenten.
Overigens moet de jongen ook ergens een postadres hebben, zorg dat dat niet bij jou is.
Wijkagent etc. gaan niet zomaar informatie over mensen delen, gelukkig maar. Als de jongen het telefoonnummer van zijn begeleiding geeft en weet dat je gaat bellen is dat een vorm van toestemming, het kan zijn dat de begeleiding dat test. Prima toch.
Tsjor
tsjor schreef op 24-11-2024 om 11:50:
[..]
Dat er een problematisch verleden achter zit bij de jongen, daar hoef je niet erg slim voor te zijn om dat te bedenken. Maar het gaat niet om het verleden, het gaat om zijn toekomst. Gelukkig betekent een moeilijk verleden niet automatisch ook een slechte toekomst. Het ligt er vaak aan wat voor kansen je krijgt. En dan is nachtelijke lawaaioverlast in een studentenwoning, terwijl je zelf blijkbaar geen student meer bent geen onoverkomelijke barriére. Dat zijn puberale incidenten.
Ja, dit!
Let op dat je deze jongen niet afschrijft op zijn achtergrond of wat puberale uitspattingen. Hij komt uit en zit in een moeilijke situatie maar onnodig problematiseren helpt hem niet. Je zou ook kunnen denken, met zijn achtergrond in gedachten: wat een veerkracht dat hij ondanks dat niet erger in de knoei is geraakt.
Ik hoop voor hem dat het gesprek dinsdag met zijn begeleiding wat vooruitgang brengt.Als ik merk dat hij geen aanstalten maakt om te vertrekken dan zal ik de wijkagent erbij moeten halen.
Ben je zelf bij dat gesprek? Ik heb wel eens begeleiders meegemaakt die heel erg goed zijn in rekken, pappen en nathouden en vooral zelf niet teveel ondernemen. Het kan zomaar zijn dat hij zegt dat hij nu onderdak heeft bij een vriendin en dat de begeleider denkt, mooi, klaar. Ik zou minstens een briefje meegeven met jouw contactgegevens en vragen of hij dit aan de begeleider wil doorgeven.
Tsjor
Nee,ik zal niet bij dat gesprek zijn.En aangezien hij het nummer al niet wil geven betwijfel ik of hij een briefje zal afgeven.
Ik denk ook niet dat het dinsdag opeens zal opgelost zijn maar bij ons kan hij niet blijven daar ben ik wel heel duidelijk in geweest.Als hij mijn dochter 3 weken geleden niet had tegengekomen dan was hij hier ook niet.Hij heeft veel vrienden volgens mijn dochter dus misschien kan hij samen hokken met een vriend ofzo.
Ik heb hem nu al meerdere keren verwittigd dat hij niet kan blijven.En hoe meer ik erover nadenk hoe vast beradener ik word want het is net de omgekeerde wereld hier.Mijn eigen zoon werkt 6/7 en betaald mee en hij ligt in bed tot ‘s middags en doet niks met de vacatures die ik doorstuur.En ok zonder verblijfplaats is dat misschien niet gemakkelijk maar ik kan hem niet helpen.Dit gaat mijn petje te boven.
Ik lees hier van verscheidene mensen dat ze vinden dat jij (van de begeleiding) alles zou moeten weten wat er met die jongen al allemaal is gebeurd. Ik zou dat allemaal niet hoeven te weten want ik zou me nog veilig willen voelen in mijn eigen huis.
Alles weten is niet altijd goed.
Ik weet ook niet of een wijkagent in België kan tussenkomen om iemand uit een huis te zetten. En weet je wat ook vervelend is (en wat zich een beetje tegen jou kan keren), je hebt hem een aantal dagen onderdak gegeven. Dat kan hij misschien nog uitspelen.
Hoe reageert jouw dochter op het ultimatum van vertrek, TO?
Ze begrijpt dat hij niet kan blijven maar is verder naïef over de situatie.Zij denkt vanaf hij zijn leefloon zal ontvangen het probleem is opgelost.En daar botst het tussen ons … ik kijk verder en weet dat die jongen zonder hulp van zijn begeleiding een vogel voor de kat is en hij heeft al gezegd dat hij de begeleiding zsm wil stoppen omdat hij meerderjarig is wat een hele stomme zet is.Maar door die ruzies met mijn dochter raak ik ook haar kwijt en ben ik bang dat ze er samen vandoor gaan waar zij absoluut niet klaar voor is.Het is een zeer frustrerende situatie en de spanningen lopen hoog op.
Natje1812 schreef op 24-11-2024 om 22:35:
Ze begrijpt dat hij niet kan blijven maar is verder naïef over de situatie.Zij denkt vanaf hij zijn leefloon zal ontvangen het probleem is opgelost.En daar botst het tussen ons … ik kijk verder en weet dat die jongen zonder hulp van zijn begeleiding een vogel voor de kat is en hij heeft al gezegd dat hij de begeleiding zsm wil stoppen omdat hij meerderjarig is wat een hele stomme zet is.Maar door die ruzies met mijn dochter raak ik ook haar kwijt en ben ik bang dat ze er samen vandoor gaan waar zij absoluut niet klaar voor is.Het is een zeer frustrerende situatie en de spanningen lopen hoog op.
Ik weet niet in hoeverre jij je gedachten over de situatie van haar vriend met haar deelt, maar ik denk dat je daar mee moet stoppen. Je geeft gewoon jouw grenzen aan wat betreft leefregels in jullie huis en kan eventueel ondersteuning bieden als hij daar behoefte aan heeft én jij dat wil. Coachend door vragen te stellen, niet zeggen wat hij wel of niet moet doen. En ik zou ook zeker wegblijven van met je dochter praten over wat hij wel of niet zou moeten doen.
Ik las laatst een mooie uitspraak die past bij Verbindend gezag: richt je op je eigen acties en niet op het resultaat. Blijf weg van preken maar laat je gedrag spreken.
Dus jij doet dan voor hem wat jij wil én kan (en dat hij af en toe bij jullie mag slapen is voldoende) maar jij hoeft niemand te overtuigen. Daarmee loop je het risico om je dochter inderdaad weg te jagen.
Dus als hij jou vertelt dat hij de begeleiding stop gaat zetten, vraag je: "oh ja, is dat verstandig?" Maar je hoeft niet te zeggen dat hij dat niet moet doen. En als je het idee hebt dat hij advies wil, vraag dat eerst. "Wil je mijn advies horen, of liever niet?". En geef je advies dan door niet te stellig te zijn. Dus niet "Je moet.....", maar "Ik denk...."
Soms lijkt het niet zo, maar blijkt uiteindelijk toch dat ze iets doen met wat je gezegd hebt.
En ook niet redenerend vanuit het zwartst denkbare scenario van de toekomst. Niemand kent de toekomst. Dochter denkt dat het opgelost is als hij zijn leefgeld ontvangt. Prima, wat is er dan opgelost en moet daar nog iets voor gebeuren?
Tsjor
Hij heeft geen slaapplaats gevonden en heeft geen geld voor zijn hostel zoals verwacht.Ik wil niet toegeven maar het is moeilijk want mijn dochter wil nu samen met hem op straat slapen.
Ergens zeg ik van doe maar het zal niet lang duren maar het liefst wil ik haar thuis maar dan geef ik weer toe aan hem.Het is emotionele chantage en dit is niet de 1ste keer dat mijn dochter dit doet.
Oef, wat een dreigement van je dochter om dan ook op straat te willen gaan slapen. Kun je zsm overleggen met je man om samen een standpunt in te nemen? En misschien dat het nieuwsbericht van kort geleden nog een reality check is, van die man die op straat sliep en bijna doodgeslagen werd.
Je had hem toch tot 29/11 gegeven? Dat is het nog niet.
Natuurlijk je goed recht om hem de deur uit te zetten, maar dan ben jij zelf ook niet betrouwbaar in je toezeggingen. Dat zal hij vaker meegemaakt hebben.
Wat geeft hij zelf als reden dat hij jou de gegevens van zijn begeleiding niet geeft? Ik zou daar wel op staan, hulp moet elkaar ondersteunen en niet tegenwerken, dus het lijkt mij heel verstandig als jij met hen afstemt.
Misschien is het iets om de situatie met jouw huisarts te bespreken? Die heeft wellicht nog suggesties.
Hij zou morgen toch een gesprek met zijn begeleiding hebben? Waarom heb je dat niet even afgewacht?
Tsjor