Vriend van dochter heeft geen verblijfplaats
Mijn dochter heeft sinds 2/3 weken een nieuwe vriend.Hij is wees en sinds hij meerderjarig is heeft hij geen vaste verblijfplaats meer.Hii woonde alleen in een studio maar verblijft nu in een hostel.Staat onder begeleiding maar door zijn meerderjarigheid schiet daar niet zoveel van over,…Mijn dochter laat hem nu altijd maar bij ons slapen en douchen.Ik ben hier niet mee akkoord maar ze komt elke dag wel met een uitleg/smoesjes en is hij hier weer.Hoe erg ik die situatie ook vind,ik ken hem niet,ik ken zijn achtergrond niet,hij werkt niet,studeert niet…
Mijn dochter verwijt mij dat ik hem niet help…Ze zet me met mijn rug tegen de muur en profiteert er van dat mijn man (haar stiefvader) niet thuis is.Hij is op zee tot 4/12.Ik wil geen jongen van 18 op straat laten slapen doch vind ik het absurd dat ik tegen mijn zin in deze situatie word gestoken.
Niet dat ik weet hoe je het moet oplossen, maar je dochter loopt wel erg hard van stapel. Ze kent hem nog geen twee maanden en wil dat hij bij jullie woont of anders gaan ze samen op straat slapen. Waar is de tijd van elkaar langzaam leren kennen?
Als je dochter je emotioneel chanteert is er maar één oplossing: je niet laten chanteren. Zolang hij bij jullie de woning overneemt, zal de hulpverlening niet al te hard zijn best doen. Hun energie richten ze op mensen die echt op straat staan.
Het is eind november, de kans is niet groot dat je dochter op straat blijft.
Hij had zelf al aangegeven dat het gesprek met zijn begeleiding niets zal opleveren op het vlak van verblijfplaats.Ik heb hem bij ons laten slapen op voorwaarde dat hij zijn zaken wat op Orde zou kunnen krijgen,actief solliciteren etc…Dat deed hij niet,slapen tot ‘s middags,mijn kasten eten plunderen,…dit was niet de afspraak dus zag ik niet in waarom ik mij nog aan mijn afspraak zou moeten houden.De spanningen liepen te hoog op en daarom heb ik gevraagd vroeger te vertrekken.Ik heb de hele dag gevraagd of ik zijn begeleiding mocht bellen maar dat schoof hij weg…Alles wat ik hem voorleg,telefoonnummers,vacatures,…hij doet er niks mee.
Voor je dochter erg hard, en ondoenlijk als moeder lijkt me, maar toch wel volhouden. Niet laten chanteren.
To jij doet dit met de beste bedoelingen. Maar ook met de normale waarden binnen de maatschappij voor ogen. Daar valt deze jongen echter ver buiten. Jij bent de volgende volwassene in een lange rij. Die (voor ons heel normale) eisen stelt. Maar die kan hij niet nakomen. Hij heeft waarschijnlijk geen of zeer weinig vertrouwen in anderen. Heeft een totaal andere ontwikkeling doorgemaakt. Grote kans dat hier sprake is van beperkingen, stoornissen of onderliggende diagnostiek. Dit soort jongeren leeft met de dag en in het nu. Die zijn niet bezig met straks. Heel primitief. Ik heb nu honger dus ik eet wat ik pakken kan.
Laat dit bij de hulpverlening. Die zijn daarvoor. Bescherm je dochter en stel duidelijke grenzen ook in overleg met je man. Voorkom dat hij jullie overneemt. Jullie kennen hem niet en zijn absoluut niet bekend met zijn situatie en de hulpverlening of waarom zaken niet lopen.
'dit was niet de afspraak dus zag ik niet in waarom ik mij nog aan mijn afspraak zou moeten houden' Sorry, maar dit vind ik een kinderachtige redenering, dat moet je niet doen. Dat de spanningen hoog oplopen veroorzaak je deels zelf. Je kunt ook praktischer reageren. Bijvoorbeeld: de kasten leeg laten en alleen het noodzakelijkste in huis halen, vooral verse groente etc. De gedachte dat de jongen nu ineens zijn leven op orde zou krijgen (solliciteren, een baan en onderdak vinden) omdat jij dat gezegd hebt is ook naïef. Je stelt je nu wisselend en daarmee ook wat onbetrouwbaar op. Voor de jongen is dat wellicht niet zo erg, maar voor je dochter wel.
Een andere tactiek is om bondgenoot te worden van je dochter: ze heeft hem in huis gehaald, maar je kunt met haar bespreken of dit ook het effect is wat zij wilde bereiken, dus dat hij altijd bij jullie in huis zou zijn. En zo niet, wat zij dan wilde bereiken, hoe ze dat zou kunnen en wat jij daaraan zou kunnen bijdragen. Daarbij kun je aangeven wat voor jou het probleem is in de oplossing die ze nu bedacht heeft, en dan niet met hele grote woorden, maar heel concreet en praktisch. Misschien kan je dochter zelf de kast aanvullen met eten, bijvoorbeeld. Of kan je dochter uitzoeken wat er bestaat voor dakloze jongeren aan opvangplekken (zelf ook uitzoeken).
Vandaag zijn gesprek met de hulpverlening. Gaat je dochter wel mee?
Tsjor
Natje, laat je niet gek maken door de dreiging van je dochter om met hem op straat te slapen. Houd voet bij stuk. Je hebt gezegd tot 29 nov en dan is het weekend (waarvan je ook gezegd hebt dat hij welkom is). Er zijn dus een aantal dagen waarin hij in staat is iets te regelen en eventueel een baan te zoeken. Dat hoef jij hen niet te zeggen, maar zeg ik tegen jou omdat het belangrijk is dat jij kalm moet blijven en niet mee moet gaan in het drama.
Mocht jouw dochter beweren dat het door jou is dat hij en/of zij op straat slapen, weet dan dat dit niet zo is. Hij slaapt op straat door bepaalde keuzes die hij maakt en je dochter net zo. Als zij op straat met hem gaat slapen komt ze er snel achter dat hij actie moet ondernemen. Alleen hij is degene die stappen kan ondernemen om iets te veranderen in zijn situatie.
Je hebt aangeboden om met zijn begeleiding te praten en dat houd hij af. Dat is zijn keuze. Je hebt duidelijke voorwaarden aangegeven en die zijn echt niet onredelijk.
Overigens, dat je dochter snel gaat in deze relatie is helemaal niet verwonderlijk. Ze is gewoon verliefd. Maar zij zal ook gaan inzien dat hij zelf bepaalde keuzes maakt en dat die wel of niet bijdragen aan het verbeteren van zijn situatie. Hij heeft veel ellende meegemaakt, maar is zelf verantwoordelijk voor dat een andere weg in te buigen.
Los van mijn advies om voet bij stuk te houden, vind ik overigens best dat mensen van gedachten mogen veranderen, hoor. Maar niet onder emotionele chantage. Als jij zelf ziet aankomen dat hij binnen een dag op straat komt te staan, en hij maakt een belangrijke stap die hem dichterbij brengt tot zijn leven op de rit waardoor hij op korte termijn onderdak kan regelen bijvoorbeeld. Dan kan je best terugkomen op een beslissing, maar alleen als jij daar de ruimte voor voelt.
Hiermee wil ik zeggen: ik geloof niet in rigide vasthouden aan je eigen regels, omdat situaties soms veranderen. Flexibiliteit kan juist heel goed zijn. Maar..... Niet onder emotionele chantage. En alleen binnen de grenzen die jij aangeeft. Voor flexibiliteit moet je stevig staan en mijn indruk is dat je dat op dit moment niet staat. Dan laat je te snel over je grenzen gaan.
Ik snap Tsjor 's post namelijk wel. Er zijn situaties en mensen waarin je op die manier met de situatie om kunt gaan. Maar dat vraagt stevigheid én flexibiliteit. Ik vraag me dus af of jij voldoende stevig voelt (ook in een situatie waar mensen nu eenmaal met je grenzen aan de haal gaan, en dat is geen verwijt naar iemand) om op die manier in gesprek te gaan met dochter. Sterker nog: als anderen je met emotionele chantage op andere gedachten proberen te brengen, is het nog moeilijker om te voelen wat je nu eigenlijk zelf vindt. En alleen jij, Natje, kunt beoordelen of je op dit moment stevig en flexibel genoeg bent. Het kan zijn dat jij vooral geholpen bent met hele sterke grenzen, en die heb je aangegeven.
Kortom: neem elk advies (houd voet bij stuk óf beweeg onder voor jou goed voelende voorwaarden mee) zoals het voor jou goed voelt.
SorryTsjor,maar ik ga in mijn eigen huis toch de kasten niet leeghalen…
Ze zijn ondertussen allebei terug bij mij…Ze hebben wel de nacht op straat doorgebracht maar ze zijn op hun sokken terug gekomen vanmorgen.Hopelijk beseft mijn dochter nu dat deze situatie te complex is voor ons.
Straks heeft hij dan zijn afspraak met zijn begeleiding en hopelijk kunnen ze daar tot een oplossing komen.In België hebben jongeren recht op begeleiding tot 25 jaar en als ze geen geld hebben voor de nachtopvang word dit in principe betaald door het OCMW.Waarom dit bij hem misloopt weet ik niet en zolang ik maar de halve waarheid ken kan ik niet veel doen voor hem.
Ik had het zelf niet zover mogen laten komen om een persoon in mijn huis te laten die ik niet ken.In ieder geval had ik gistereavond het gevoel dat ik terug kon ademen in mijn eigen huis.En natuurlijk had ik liever mijn dochter wel thuis gehad,ze heeft me al zo vaak in allerlei moeilijke situaties gebracht dat ik er eigenlijk een beetje klaar mee ben.
Goed zo, Natje, dat je bij jezelf blijft! Vannacht op de straat verblijven was kennelijk hun eigen keuze en hopelijk heeft je dochter gezien dat het zo niet kan. Mensen zijn bereid tot hulp en ondersteuning maar hij moet zelf ook een stap maken.
'SorryTsjor,maar ik ga in mijn eigen huis toch de kasten niet leeghalen…' Maar je hoeft ze ook niet opnieuw te vullen.
Tsjor
Goed van je dat je ze in ieder geval afgelopen nacht buiten hebt laten slapen. Nu realiseert je dochter wat dat betekent en gaat zij misschien ook wel harder aan hem trekken. Wat ga je 1 dec doen? Is hij dan weg?
tsjor schreef op 26-11-2024 om 13:19:
'SorryTsjor,maar ik ga in mijn eigen huis toch de kasten niet leeghalen…' Maar je hoeft ze ook niet opnieuw te vullen.
Tsjor
Mwa. Het is wel praktisch als je gewoon boodschappen in huis kunt halen en er op kunt vertrouwen dat je zelf ook nog ontbijt, lunch, fruit, koekje bij de koffie, voorraad voor de avondmaaltijd enz hebt. Ik begrijp best dat die jongen problemen heeft en mogelijk nooit normaal gedrag geleerd heeft. Maar dat wil niet zeggen dat TO daar dan maar mee moet leven. Voor iedere maaltijd los de boodschappen moet halen oid? Ze mag hier imo gerust geen trek in hebben.
Het is ook geen situatie voor de eeuwigheid, toch? Je kunt mopperen dat het regent, je kunt ook een paraplu opsteken. Dit zal niet 'het leven' van TO lang duren. Er zullen andere oplossingen komen.
Tsjor
Vandaag in Trouw een artikel over het initiatief van stichting bouwdepot:
'Zolang er geen alternatief is, blijven gemeenten jongeren die dakloos dreigen te worden en nauwelijks hulp van familie of vrienden ontvangen, financieel en maatschappelijk ondersteunen. Ook al is dat volgens de staatssecretaris in strijd met de wet.
Dat schrijven zeven Nederlandse gemeenten in een brandbrief aan staatssecretaris Jurgen Nobel (VVD) van Participatie en Integratie. De gemeenten maken allemaal gebruik van de zogeheten Bouwdepotaanpak. Die aanpak, bedacht door stichting Bouwdepot, houdt in dat zij kwetsbare jongeren tussen de 18 en 21 jaar een jaar lang ondersteunen met een financiële toelage van 1308 euro in de maand.'
En naast het geld ook andere begeleiding. Ik meen begrepen te hebben dat TO uit België komt, dus helaas, initiatieven zoals dit, of het eerder genoemde 'kamers met aandacht' zijn er in Nederland. Mogelijk heeft België ook dergelijke initiatieven.
Tsjor
tsjor schreef op 26-11-2024 om 15:15:
Het is ook geen situatie voor de eeuwigheid, toch? Je kunt mopperen dat het regent, je kunt ook een paraplu opsteken. Dit zal niet 'het leven' van TO lang duren. Er zullen andere oplossingen komen.
Tsjor
Tsjor, het komt vast uit een goed hart, maar ik vind het nogal ongepast dat je maar blijft suggereren dat TO die jongen maar gewoon moet opvangen.
Ze heeft het geprobeerd en het lukt niet op een manier die acceptabel voor haar is. Dan stopt het. Ze heeft al veel meer gedaan dan anderen ooit zouden doen.