uitvliegen.... en mama valt in het beruchte zwarte gat
Hoi,
Ik wil zo graag niet zielig zijn, heb zelf veel moeite met mensen die het promoteam van Stichting Hoe-Lijd-Ik-Aan-Slachtoffergedrag zijn, maar nu vliegt het me aan.
Man met pensioen die graag een gat in de dag slaapt, ondanks zijn goede voornemens. Twee dochters met eigen leven en af en toe terugvliegen in het nest. Ik wil hen niet belasten met mijn 'hoe-nu-verder".
Ik kom erachter dat ik verdomd weinig vriendinnen heb. Mijn beste vriendinnen wonen ver weg, in andere provincies, ooit leren kennen tijdens een studieverblijf in Afrika. (Daar maak je zelf je familie en dat blijft.)
Hoe kijk ik naar mezelf: Ik
-vind mezelf geïnteresseerd in anderen. Ik krijg vaak complimenten dat ik op een positieve manier actief kan luisteren.
- doe graag dingen samen 'die er toe doen', bijvoorbeeld meewerken aan een project die de wereld een beetje mooier maken, maar ben geen initiator of leider. Laat me meedenken, maar laat me met anderen de kar trekken, maar wel heel gedreven om zaken goed te laten slagen.
- ben ook graag op mezelf, maar kan dan opeens me ook heel alleen voelen.
- ben het liefst in een 1 op 1 in vriendschappen. In groepjes voel ik me zelf snel onzeker en de 'sneue' van de groep. Ook een beetje "wat zien ze nou in mij?"-gedachte. Ik weet het. Dat is toxisch. Maar het idee 'dat je er eigenlijk niet echt bijhoort' speelt heel vaak op. Dat zal vast aan mij liggen.
- Ik zing graag, maar in de omgeving geen leuk popkoor waar ik me kan aansluiten. Djuuu.
- sportschool? Als ik iets 276 x geprobeerd heb en elke keer weer eenzaam terug naar huis keer, is het wel een sportschool. Ik wandel liever. (ja en daar komt ie.... soms het liefst alleen en soms met iemand anders.)
Het lijkt wel een sollicitatiebrief....
Wat ik samengevat wil aangeven: Wie herkent zich in dat ambivalente van mij? Dat je aan de ene kant graag samen bent met andere vrouwen en aan de andere kant tijdens een feestje of bijeenkomst opeens kan denken: "Ik wil naar huis met mijn pyjama op de bank".
Dat ik het eng vind om mezelf 'aan te bieden' en gezelschap leuk vind, maar wel wanneer ik het van te voren weet. Geen 'spontane' achterombezoekjes aub. En soms juist weer wel.
Pffffff.... heeft iemand zo'n zelfde onmogelijke gebruiksaanwijzing?
Angie10 schreef op 05-02-2023 om 16:15:
ik begrijp niet goed waarom je in Afrika wel vriendinnen/familie kon maken en nu niet meer. Je was daar dezelfde persoon. Ik zou het ook proberen te zoeken in lokale contacten. Geen sportschool maar een vast sportclubje. Een wandeling en/of bakje koffie met de buurvrouw, een bomenknot of bosgroep,
Je man is met pensioen, werk je zelf nog wel of ook pensioen?
Zou het niet zijn omdat de mensen daar gewoon veel socialer zijn? Meer contact zoeken? Je opvalt omdat je anders bent en dus jnteressant?
Wij Nederlanders zijn echt maar weinig sociaal hoor.
Bijtje82 schreef op 05-02-2023 om 20:10:
[..]
Maar waarom word ik dan nooit gevraagd. Waarom zijn al die andere leuke sociale mensen die altijd klaar staan voor een ander, vaak de mensen die nooit wat van een ander horen.
Denk dat dat een beetje het probleem is in deze samenleving. Als je niet vooraan staat, dan lijk je niet te bestaan.
Daar kan ik jou helaas geen antwoord op geven, want ook hier houden wij geen afstreeplijst bij van wie wanneer aan de beurt is om te bellen/afspreken/appen/etc. Het gebeurt gewoon spontaan vanuit beide kanten.
Bijtje82 schreef op 05-02-2023 om 20:13:
[..]
Zou het niet zijn omdat de mensen daar gewoon veel socialer zijn? Meer contact zoeken? Je opvalt omdat je anders bent en dus jnteressant?
Wij Nederlanders zijn echt maar weinig sociaal hoor.
Ik denk daar dus echt heel anders over, maar denk al niet in termen als ‘wij Nederlanders’. Ik ben ik en toevallig een Nederlander.
Kersje schreef op 05-02-2023 om 20:19:
[..]
Ik denk daar dus echt heel anders over, maar denk al niet in termen als ‘wij Nederlanders’. Ik ben ik en toevallig een Nederlander.
Wij Nederlanders zijn sociaal gezien gewoon heel anders en dat is niet wat ik vind hoor, dat is gewoon zo. Meer op onszelf en natuurlijk zitten overal uitzonderingen tussen.
Kersje schreef op 05-02-2023 om 20:17:
[..]
Daar kan ik jou helaas geen antwoord op geven, want ook hier houden wij geen afstreeplijst bij van wie wanneer aan de beurt is om te bellen/afspreken/appen/etc. Het gebeurt gewoon spontaan vanuit beide kanten.
Ik vind het eigenlijk best wel een interessant iets. Het is niet dat ik contactgestoord ben of een vreselijk mens. En de meeste andere eenzame mensen ook niet.
Wat maakt het dat je wel een praatje aankoopt met de ene persoon in een zaal, maar niet met een ander.
Heb wel eens van iemand gehoord dat ze zich in mij hadden vergist. Dat ik niet te peilen ben of moeilijk benaderbaar leek. Maar dat komt vooral vanwege mijn fantastische aanleg voor chagrijnig kijken terwijl ik in een opperbest humeur ben.
Maar dat ze achteraf toch wel vonden dat ik best tof was.
Als ik zo de posts op het forum wel eens lees zie ik best wel veel mensen die eenzaam zijn en moeilijk contacten onderhouden. Dan denk ik soms wel eens.. Waarom komen wij eenzame mensen dan niet samen niet meer eenzaam zijn. Dan hebben we dat iig al gemeen 😁
Misschien is het leven gewoon onvoorspelbaar en/of oneerlijk. Tijdens mijn huwelijk was ik degene die de feestjes en gezinssamenkomsten organiseerde. Maar eigenlijk altijd met vrienden van ex want die van mij waren stom of kattig of te serieus of noem maar wat op. En nu zit veel alleen en gaat ex met z'n nwe vrouw en onze kinderen lekker op vakantie en weekendjes weg terwijl ze nauwelijks tijd hebben om op mijn verjaardag te komen. Bij mij zijn veel sociale dingen weggevallen de laatse jaren, collega's waar ik het goed mee kon vinden weg, vriendinnen die zijn gaan samenwonen, zie ik nauwelijks meer, vereniging waar ik veel plezier had gestopt enzovoort. Ik vind 't allemaal best wel lastig.
Ik ben vaak verhuisd en dus ook gewend om weer een nieuwe sociale kring op te bouwen. Vriendschappen kun je niet afdwingen maar een netwerk opbouwen dat kan wel. Alleen dat kost wel veel tijd en energie. Als je niet zo extravert bent of weinig energie haalt uit sociale contacten is dat heel lastig.
Het is heel lastig om goede vrienden te willen maken zonder heel veel tijd te besteden aan dat sociale netwerk op te bouwen. Want vriendschap bouw je vaak over een langere periode op en vaak moet je samen veel tijd doorbrengen om echt bevriend te raken (uitzonderingen daargelaten.)
Een netwerk opbouwen dat kan natuurlijk wel. Richt je op activiteiten die je zelf leuk vind zoals een wandelclub, boekenclub, bepaalde sport of hobby. Kijk of je aansluiting kan krijgen bij een buurtvereniging. Kijk via Facebook en meet up wat er allemaal in de buurt te beleven valt en ga regelmatig naar activiteiten via meet up oid.
Kyana schreef op 05-02-2023 om 21:39:
Ik ben vaak verhuisd en dus ook gewend om weer een nieuwe sociale kring op te bouwen. Vriendschappen kun je niet afdwingen maar een netwerk opbouwen dat kan wel. Alleen dat kost wel veel tijd en energie. Als je niet zo extravert bent of weinig energie haalt uit sociale contacten is dat heel lastig.
Het is heel lastig om goede vrienden te willen maken zonder heel veel tijd te besteden aan dat sociale netwerk op te bouwen. Want vriendschap bouw je vaak over een langere periode op en vaak moet je samen veel tijd doorbrengen om echt bevriend te raken (uitzonderingen daargelaten.)
Een netwerk opbouwen dat kan natuurlijk wel. Richt je op activiteiten die je zelf leuk vind zoals een wandelclub, boekenclub, bepaalde sport of hobby. Kijk of je aansluiting kan krijgen bij een buurtvereniging. Kijk via Facebook en meet up wat er allemaal in de buurt te beleven valt en ga regelmatig naar activiteiten via meet up oid.
Maar ik vermoed dat jij geen introvert persoon bent?
Kyana schreef op 05-02-2023 om 21:39:
Ik ben vaak verhuisd en dus ook gewend om weer een nieuwe sociale kring op te bouwen. Vriendschappen kun je niet afdwingen maar een netwerk opbouwen dat kan wel. Alleen dat kost wel veel tijd en energie. Als je niet zo extravert bent of weinig energie haalt uit sociale contacten is dat heel lastig.
Het is heel lastig om goede vrienden te willen maken zonder heel veel tijd te besteden aan dat sociale netwerk op te bouwen. Want vriendschap bouw je vaak over een langere periode op en vaak moet je samen veel tijd doorbrengen om echt bevriend te raken (uitzonderingen daargelaten.)
Een netwerk opbouwen dat kan natuurlijk wel. Richt je op activiteiten die je zelf leuk vind zoals een wandelclub, boekenclub, bepaalde sport of hobby. Kijk of je aansluiting kan krijgen bij een buurtvereniging. Kijk via Facebook en meet up wat er allemaal in de buurt te beleven valt en ga regelmatig naar activiteiten via meet up oid.
Dat is als introvert niet echt te doen en als eenzame of eenzame introvert al helemaal niet. Het is zo lastig als je energie en wensen of behoeftes in conflict zijn.
Bijtje82 schreef op 05-02-2023 om 22:12:
[..]
Maar ik vermoed dat jij geen introvert persoon bent?
Nee, inderdaad. Het lijkt me ook lastig als je introvert bent maar wel behoefte hebt aan sociale contacten. Zelfs voor een extravert iemand zoals ik kost dat opbouwen van een netwerkt energie. Dus voor een echte introvert zou dat waarschijnlijk heel lastig zijn. Maar ja, als je wel behoefte hebt aan een paar goede sociale contacten dan moet je natuurlijk wel een beetje investeren. Heel lastig dilemma inderdaad.
Fer13 schreef op 05-02-2023 om 22:15:
[..]
Dat is als introvert niet echt te doen en als eenzame of eenzame introvert al helemaal niet. Het is zo lastig als je energie en wensen of behoeftes in conflict zijn.
Vandaar idd mijn laatste reactie. Het zou mij echt heel veel moeite kosten om me zomaar bij een club aan te sluiten.
Als ik eenmaal aansluiting heb gevonden dan is het vaak wel prima. Maar ik moet echt een enorme drempel over.
Maar voor mensen die extravert zijn is dat zo lastig te begrijpen. Mijn vriend is Extravert bijvoorbeeld. Haalt overal zijn spullen lokaal. Vind ik echt wel heel interessant. Wil ik eigenlijk ook wel. Gewoon bij zo'n boer het erf op lopen en dingen kopen.
Ik heb dan het gevoel een indringer te zijn op iemands erf. Je kent de mensen niet, weet niet precies waar je moet zijn. Maar hij ging me echt niet aan het handje meenemen. Heeft ie niet letterlijk zo gezegd, maar dat merkte ik aan alles. Hij probeert me dan op een andere manier te triggeren en hij weet precies hoe dat werkt blijkbaar. Ik kan er heel slecht tegen als mensen denken dat ik iets niet kan en dan moet ik bewijzen dat ik het prima kan.
Dus toen ik een poos terug had gezegd dat ik een bepaalde dag wel eens zou kijken of ik na werktijd langs zou rijden, merkte ik aan alles in zijn reactie dat hij wist dat ik toch wel een excuus zou vinden om niet te gaan. Hij heeft het niet zo gezegd, maar ik hoorde het gewoon.
Dus ik ben gegaan! Hartkloppingen tot en met, maar heb het gedaan.
Was net thuis toen hij belde.. En? Hoeveel heb je ingeslagen?.. Genoeg voor een maand! Zei ik triomfantelijk 😁
Die had hij niet verwacht. Maar hij was wel super trots. En het stomme is, dat het nieuwtje er direct af is. Maar het kost zoveel moeite om die eerste stap te zetten.
Het is alleen zo lastig uit te leggen aan mensen waarom het zo moeilijk is. Zeker ook omdat mensen die mij kennen mij helemaal niet als een introvert persoon zien. En eigenlijk ben ik dat ook niet perse, heb alleen een enorme angst ontwikkeld voor nieuwe situaties. Ik moet leren dat ik niet raar ben en er gewoon mag zijn.
Kyana schreef op 05-02-2023 om 23:32:
[..]
Nee, inderdaad. Het lijkt me ook lastig als je introvert bent maar wel behoefte hebt aan sociale contacten. Zelfs voor een extravert iemand zoals ik kost dat opbouwen van een netwerkt energie. Dus voor een echte introvert zou dat waarschijnlijk heel lastig zijn. Maar ja, als je wel behoefte hebt aan een paar goede sociale contacten dan moet je natuurlijk wel een beetje investeren. Heel lastig dilemma inderdaad.
Ik persoonlijk investeeer wel hoor, maar misschien ben ik niet perse een typische introvert. Maar gewoon ontiegelijk onzeker.
Weet niet wat de oorzaak is bij TO. Kan alleen over mezelf oordelen. Ik wil wel heel graag en doe daar ook wel mijn best voor. Maar ik ben dan weer niet het type dat eindeloos blijft trekken aan mensen tot aan het sneue toe.
Fer13 schreef op 05-02-2023 om 16:00:
[..]
Door te accepteren dat het prima is om naar mijn behoefte te luisteren. Dat het niet erg is om geen groot vangnet te hebben. Dat ik geen strandwandeling met een kakelkipje hoef te doen, maar dat ik er in m'n eentje veel meer uithaal.
Dat de weegschaal een positievere kant opslaat zonder dat sociale gedoe en dat dat gewoon een karaktereigenschap is en niet een heel ding.
Door bij eenzaamheid de menigte op te zoeken en een kort praatje maken met een caissière, of een middagje met familie, door te koken en mijn kinderen uit te nodigen om te komen eten, een hobby te beoefenen waarin ik oplaad en waarbij ik niemand nodig heb( tekenen/schilderen). Ik denk door eindelijk mezelf een beetje oké te vinden zoals ik ben ipv het te bevechten en mezelf anders voor te doen dan ik ben.
Echt niet lullig bedoeld, maar als je extraverte mensen 'kakelkipjes' noemt, moet je ook niet raar staan te kijken als ze niet meer met je willen wandelen. En als je ze niet zo noemt, maar het wel denkt, merken ze dat heus wel. Kakelkipjes zijn ook net mensen...
Bijtje82 schreef op 05-02-2023 om 20:10:
[..]
Ik ben eigenlijk precies het tegenovergestelde, maar zou wel wat makkelijker contact willen kunnen leggen.
Bij mij is de behoefte er wel, alleen de uitvoering schort er nogal aan.
Ik snap TO wel. Als mijn kinderen er niet zijn en ik mijn vriend die dagen ook niet zie, dan zie ik eigenlijk vrijwel niemand. Alle activiteiten die ik met vrienden onderneem die plan ik zelf. Dan val ik ook wel eens in een zwart gat en voel ik me enorm eenzaam.
Als ik nu naar mijn whatsapp berichten kijk dan is het mijn vriend, mijn moeder en daaronder collega's met werkvragen.
Het is voor mensen zoals jij, extraverten met een grote sociale kring vaak heel moeilijk te begrijpen dat het voor anderen een stuk moeizamer gaat.
Voor hen is de stap enorm om zomaar ff bij een clubje te gaan oid of je te mengen in een gesprek. Ik ben heel sociaal, behulpzaam, leuk in de omgang (al geeft het forum misschien een verkeerd beeld soms denk ik) Als ik vrienden uitnodig komen ze ook graag en is het gezellig. Moeten we snel weer eens doen, is veel te lang geleden etc etc.
Maar waarom word ik dan nooit gevraagd. Waarom zijn al die andere leuke sociale mensen die altijd klaar staan voor een ander, vaak de mensen die nooit wat van een ander horen.
Denk dat dat een beetje het probleem is in deze samenleving. Als je niet vooraan staat, dan lijk je niet te bestaan.
Bedankt voor de uitleg. Vooral wat ik vet heb gedrukt.
Herkenbaar. Zelfs 1 op 1 met mensen kan ik enorm tegenop zien. Meestal is het dan toch leuk, maar ik ben wel altijd degene die als eerste naar huis wil.