Kind die niet wil werken/studeren
Hoi,ik schrijf dit bericht niet voor mezelf maar voor mijn schoonzus.Ze heeft een zoon van 20 die zich blijft gedragen als een jonge tiener.Ik heb al altijd gevonden dat hij van kleinsaf beter bijzonder onderwijs had gevolgd maar ja ik kan me daar niet mee moeien.Zijn jaren in school zijn voor hem altijd een hel geweest omdat het niet ging en het thuis voor spanningen zorgde…Nu nog steeds en waarschijnlijk stevent hij af op weer een mislukt jaar…Hierna stopt het voor hem als hij niet geslaagd is want door hervormingen in het onderwijs (België) zou hij opnieuw moeten beginnen met de opleiding maar dat is geen optie omdat de school nu al van mening is dat hij niks van interesse heeft en er geen progressie is….Mijn schoonzus zit dus met haar handen in het haar omdat hij ook niet snapt dat hij dan moet gaan werken,zonder diploma.Wat op zich niet erg is als je wil werken kan je werken maar hij denkt dat hij gewoon een vakantiejob kan blijven doen en verder feesten.Hij is ook enorm beïnvloedbaar door vrienden,al zijn haar afscheren vb…Hij heeft ook eens 500€ gegeven aan iemand omdat hij zogezegd die jongen zijn gsm had kapot gemaakt.Dan zegt hij vb ‘denk je dat ik het niet kan betalen misschien en geeft 500€’…Haalt nu ook zijn spaarboekje leeg en geeft per dag 50€ !!uit….
Ik begrijp soms niet waarom mijn schoonzus en broer dit niet begrenzen maar ook daar kan ik me niet mee moeien..Anderzijds is het net alsof die jongen geen grenzen of geen filter heeft.Er is ADHD vast gesteld lang geleden maar ik vraag me af of dit enkel ADHD is…Is er iemand die dit herkent …?
Ik heb zelf een moeilijk jaar achter de rug met mijn dochter (drugs) maar dit is van de baan en zal op het einde van het jaar haar diploma halen.Er zit dus een positieve evolutie in en ze ziet haar fouten in.Bij hem is dit zo anders …En ook al zijn het mijn zaken niet soms vind ik het frustrerend naar haar geklaag te luisteren en dan te horen dat ze hem blijven behandelen als een klein kind,boterhammen nog smeren,voetbalschoenen kuisen,voetbalzak maken…
Herkent iemand dit gedrag?
MamaE schreef op 10-06-2024 om 10:33:
Als iemand bepaalde basale handelingen als brood smeren of voetbaltas inpakken niet kan op zijn twintigste, dan vind ik dat wel degelijk problematisch. Dit zijn ook verantwoordelijkheden die een gewoonte moeten worden en inslijten. En daar kun je al heel jong mee beginnen. Ons kind smeert al vanaf dag één op de basisschool haar eigen brood. Gewoon als gegeven gepresenteerd dat ze op school moet eten en dat ze dat thuis al klaar moet maken.
Je kunt misschien een paar jaar van de leeftijd aftrekken qua ontwikkeling, maar van een zestienjarige zou je dat ook moeten kunnen verwachten.
Als je een kind alles voor blijft doen, leert het dingen niet zelf te doen. Bij kinderen met iets van neurodivergentie komt dat vaak niet uit eigen beweging. Ik ben hier zelf heel hard in, want mijn eigen ouders hebben dat stuk opvoeding gigantisch laten liggen.
De handelingen kan hij waarschijnlijk prima doen, het vooraf bedenken lukt ook nog wel, maar dan komt er iets voorbij, en dat hoeft maar heel klein te zijn, een stofje dat voor je ogen danst, een vliegje dat door je beeld heen gaat en je bent de gedachte waar je mee bezig was volledig kwijt en vervelender, die komt pas terug op het moment dat je die boterham nodig hebt of die tas en echt niet eerder.
Daarin verschilt ADHD echt van autisme.
Izza schreef op 10-06-2024 om 10:43:
Ik vind dat je absoluut niet buiten de ouders om in gesprek kunt gaan met die jongen! Het is hun kind niet dat van TO. Tenzij ze zin heeft in een familieruzie. Wat je kunt doen is aan ouders aanbieden samen in gesprek te gaan. Of als moeder dat akkoord zou vinden alleen met hem te spreken.
Verder heeft alleen medicatie totaal geen zin. Dit is geen kwestie van wat pillen die het probleem wel oplossen. Hier is ook psycho educatie noodzakelijk en daarnaast behandeling en begeleiding. Medicatie kan onderdeel zijn van die behandeling maar het omvat zoveel meer dan dat!
Het "kind" in kwestie is 20!!! In Nederland een leeftijd waarop je zelf verantwoordelijk bent voor allerlei zaken en zelf ook kunt beslissen of je hulp wilt ja of nee. Zijn ouders hebben dat 20 jaar laten liggen!
Ik zou niet uit het niets mijn hulp gaan aanbieden maar hem bij gelegenheid wel wijzen op de weg naar hulp die hij zelf kan inschakelen.
Als ik Natje1812 zo lees heb ik het idee dat ze in België woont, weet niet of ouders daar langer verantwoordelijk zijn voor de zorg voor hun kinderen. In Nederland mag een kind van 16 al zonder ouders daarin te kennen naar de huisarts en mag zelf beslissen over wel of niet behandelen van welke kwaal dan ook.
Ysenda schreef op 10-06-2024 om 10:57:
[..]
De handelingen kan hij waarschijnlijk prima doen, het vooraf bedenken lukt ook nog wel, maar dan komt er iets voorbij, en dat hoeft maar heel klein te zijn, een stofje dat voor je ogen danst, een vliegje dat door je beeld heen gaat en je bent de gedachte waar je mee bezig was volledig kwijt en vervelender, die komt pas terug op het moment dat je die boterham nodig hebt of die tas en echt niet eerder.
Daarin verschilt ADHD echt van autisme.
Dat snap ik, alleen lijkt het me voor een zelfstandig en volwassen leven wel zinvol en noodzakelijk om dit toch op een of andere manier te leren.
Je kunt immers niet verwachten dat er altijd iemand anders dit soort dingen voor je blijft doen. En ik zou daar persoonlijk ook niet van afhankelijk willen zijn en blijven.
MamaE schreef op 10-06-2024 om 11:08:
[..]
Dat snap ik, alleen lijkt het me voor een zelfstandig en volwassen leven wel zinvol en noodzakelijk om dit toch op een of andere manier te leren.
Je kunt immers niet verwachten dat er altijd iemand anders dit soort dingen voor je blijft doen. En ik zou daar persoonlijk ook niet van afhankelijk willen zijn en blijven.
Klopt maar als je ouders je daar niet bij helpen wat begint met het probleem te erkennen en samen naar oplossingen te zoeken ipv alleen faciliteren dan krijg je de huidige situatie.
Bakblik schreef op 10-06-2024 om 11:06:
[..]
Het "kind" in kwestie is 20!!! In Nederland een leeftijd waarop je zelf verantwoordelijk bent voor allerlei zaken en zelf ook kunt beslissen of je hulp wilt ja of nee. Zijn ouders hebben dat 20 jaar laten liggen!
Ik zou niet uit het niets mijn hulp gaan aanbieden maar hem bij gelegenheid wel wijzen op de weg naar hulp die hij zelf kan inschakelen.
Als ik Natje1812 zo lees heb ik het idee dat ze in België woont, weet niet of ouders daar langer verantwoordelijk zijn voor de zorg voor hun kinderen. In Nederland mag een kind van 16 al zonder ouders daarin te kennen naar de huisarts en mag zelf beslissen over wel of niet behandelen van welke kwaal dan ook.
Als zoon dat wil zou dat kunnen. Maar ik lees nergens wat hij wil. En of hij überhaupt iets wil. Ik vind dat je niet achter de rug van ouders je met hun kinderen moet gaan bemoeien. Ongeacht de leeftijd. Dat is vragen om problemen. En die heeft to thuis al genoeg (gehad). In dit geval kan to toch gewoon open in gesprek gaan met moeder en dan kijken naar de reactie? Waarom zo geheim gaan doen?
Daarnaast is die jongen afhankelijk van zijn ouders. Kans lijkt mij minimaal dat hij zonder ouders te informeren naar een arts gaat.
Izza schreef op 10-06-2024 om 12:02:
[..]
Als zoon dat wil zou dat kunnen. Maar ik lees nergens wat hij wil. En of hij überhaupt iets wil. Ik vind dat je niet achter de rug van ouders je met hun kinderen moet gaan bemoeien. Ongeacht de leeftijd. Dat is vragen om problemen. En die heeft to thuis al genoeg (gehad). In dit geval kan to toch gewoon open in gesprek gaan met moeder en dan kijken naar de reactie? Waarom zo geheim gaan doen?
Daarnaast is die jongen afhankelijk van zijn ouders. Kans lijkt mij minimaal dat hij zonder ouders te informeren naar een arts gaat.
Ik lees ook nergens wat hij wil en ik zou er ook niet actief op af stappen. Zeker niet.
Kinderen van 20 spreek je als tante ook weleens zonder dat daar een ouder bij zit is mijn ervaring en als hij dan zou beginnen over zijn situatie dan zou ik daarop inhaken en vertellen dat hulp mogelijk is als hij zijn situatie wel veranderen. Daarbij zou ik zeggen dat hij dat kan doen zonder ouders en dat ik hem bij zou willen staan in de errste stappen als hij het niet alleen kan. Daarna iemand zoeken die het over kan nemen. Voor de familieband niet goed om volledig betrokken te blijven.
Izza schreef op 10-06-2024 om 12:02:
[..]
Als zoon dat wil zou dat kunnen. Maar ik lees nergens wat hij wil. En of hij überhaupt iets wil. Ik vind dat je niet achter de rug van ouders je met hun kinderen moet gaan bemoeien. Ongeacht de leeftijd. Dat is vragen om problemen. En die heeft to thuis al genoeg (gehad). In dit geval kan to toch gewoon open in gesprek gaan met moeder en dan kijken naar de reactie? Waarom zo geheim gaan doen?
Daarnaast is die jongen afhankelijk van zijn ouders. Kans lijkt mij minimaal dat hij zonder ouders te informeren naar een arts gaat.
Inderdaad via de ouders en nooit achter rug om, dan maak je het vertrouwen kapot en forceer je een ruzie
Izza schreef op 10-06-2024 om 12:02:
[..]
Als zoon dat wil zou dat kunnen. Maar ik lees nergens wat hij wil. En of hij überhaupt iets wil. Ik vind dat je niet achter de rug van ouders je met hun kinderen moet gaan bemoeien. Ongeacht de leeftijd. Dat is vragen om problemen. En die heeft to thuis al genoeg (gehad). In dit geval kan to toch gewoon open in gesprek gaan met moeder en dan kijken naar de reactie? Waarom zo geheim gaan doen?
Daarnaast is die jongen afhankelijk van zijn ouders. Kans lijkt mij minimaal dat hij zonder ouders te informeren naar een arts gaat.
Eens met Izza; het is zelfs schadelijk voor de vertrouwensband tussen Natje en haar broer/schoonzus als ze dit buiten hen om zou initiëren terwijl haar schoonzus haar als betrouwbaar ziet en met Natje haar zorgen deelt. Wees open naar elkaar, als je iets positiefs wilt bereiken.
Ysenda schreef op 10-06-2024 om 10:57:
[..]
De handelingen kan hij waarschijnlijk prima doen, het vooraf bedenken lukt ook nog wel, maar dan komt er iets voorbij, en dat hoeft maar heel klein te zijn, een stofje dat voor je ogen danst, een vliegje dat door je beeld heen gaat en je bent de gedachte waar je mee bezig was volledig kwijt
Tis toch een godswonder dat iemand met adhd uberhaupt in leven blijft. Ik bedoel, vork naar je mond brengen, stofje in de lucht. Je kont afvegen, een vliegje op de muur...
Diyer schreef op 10-06-2024 om 18:20:
[..]
Tis toch een godswonder dat iemand met adhd uberhaupt in leven blijft. Ik bedoel, vork naar je mond brengen, stofje in de lucht. Je kont afvegen, een vliegje op de muur...
Jou opmerking is sarcastisch bedoeld, maar kinderen en jongeren en volwassenen met adhd hebben wel iets van 50% meer kans op een ongeluk. Of dat nou in het verkeer is, op school enz. Het maakt helaas dat door het concentratie probleem hier grote kans op is, dus waarom zo'n toon aan slaan??
Diyer schreef op 10-06-2024 om 18:20:
[..]
Tis toch een godswonder dat iemand met adhd uberhaupt in leven blijft. Ik bedoel, vork naar je mond brengen, stofje in de lucht. Je kont afvegen, een vliegje op de muur...
Je hebt pb
Hij is heel moeilijk te doorgronden.Lacht alles weg en is in niets geïnteresseerd.Behalve voetbal en uitgaan.Hij had als kind ook totaal geen interesse bv in IPad bv…niet dat dit zo erg is maar het was ook omdat hij het niet kon.Hij is op een gegeven moment wel beginnen gamen en hij speelde wel eens online met onze kinderen maar volgens hen deed hij dan dingen die totaal niet logisch waren omdat hij het spel niet begreep.Hij had/heeft ook totaal geen voeling met de Engelse taal.Terwijl je zou denken van films/PlayStation dat de meeste kinderen wel woorden oppikken.
Door nog allerlei dingen dacht ik dus van misschien is er meer aan de hand dan ADHD.
Het is de zus van mijn man dus meestal is het mijn man die wel eens advies heeft aan haar ze vraagt het soms ook aan mij dus ik kan wel tips geven.Ik heb al regelmatig hulp nodig gehad voor onze kinderen.Ik sta daar ook voor open en maak daar geen geheim van.Soms heb je hulp nodig en dat haalt de druk thuis weg.Maar zij zijn veel te passief geweest op dat vlak al die jaren en zijn nu de controle kwijt.Jammer want eens je meerderjarig bent is en het schoolnetwerk weg valt dan wordt het denk ik nog moeilijker .
Natje1812 schreef op 10-06-2024 om 23:07:
Hij is heel moeilijk te doorgronden.Lacht alles weg en is in niets geïnteresseerd.Behalve voetbal en uitgaan.Hij had als kind ook totaal geen interesse bv in IPad bv…niet dat dit zo erg is maar het was ook omdat hij het niet kon.Hij is op een gegeven moment wel beginnen gamen en hij speelde wel eens online met onze kinderen maar volgens hen deed hij dan dingen die totaal niet logisch waren omdat hij het spel niet begreep.Hij had/heeft ook totaal geen voeling met de Engelse taal.Terwijl je zou denken van films/PlayStation dat de meeste kinderen wel woorden oppikken.
Door nog allerlei dingen dacht ik dus van misschien is er meer aan de hand dan ADHD.
Het is de zus van mijn man dus meestal is het mijn man die wel eens advies heeft aan haar ze vraagt het soms ook aan mij dus ik kan wel tips geven.Ik heb al regelmatig hulp nodig gehad voor onze kinderen.Ik sta daar ook voor open en maak daar geen geheim van.Soms heb je hulp nodig en dat haalt de druk thuis weg.Maar zij zijn veel te passief geweest op dat vlak al die jaren en zijn nu de controle kwijt.Jammer want eens je meerderjarig bent is en het schoolnetwerk weg valt dan wordt het denk ik nog moeilijker .
Bedoel je dat je vermoed dat er en iq test moet eerden gedaan. Misschien wel goed, want als deze jongen adhd en bijv LVG is, dan verklaard dat een hoop. Maar dan moet daar ook een aanpak voor komen en wordt waarschijnlijk (sowieso al) hij erg overdraagt en zal ook het toekomstperspectief bijgesteld moeten worden en aansluiten bij zijn kunnen.
Wat bedoel je met LVG…?Ik weet niet of zijn IQ ooit getest is geweest … soms is ze niet zo duidelijk over wat er nu wel of niet werd besproken ivm diagnose en behandeling.En dat moet natuurlijk niet maar ik heb wel een vermoeden dat er meer aan de hand is maar dat ze enkel horen wat ze willen horen omdat ze wil hebben dat hij door ging met de doorsnee leerlingen.
Ik heb het er wel eens met mijn man over gehad dat ik vind dat hij moet werken waar er veel begeleiding is.Zoals een beschermde werkplaats,ik weet niet hoe dit in Nederland heet maar mijn man vond dat dan overdreven.Maar ik niet eerlijk gezegd.Hij heeft echt iemand nodig die hem elke dag zegt en toont wat hij moet doen.Misschien bekijk ik het objectiever omdat ik er meer buitensta.Ik ben er dan maar niet over begonnen tegen haar.
LVG: licht verstandelijk gehandicapt