Dochter weegt 100plus kilo
Mijn dochter is 24 jaar en is erg zwaar. Ze zei vorige maand dat ze nu ruim 105 kg was. Haar gewicht is zo erg dat ze moeite heeft met bewegen. Want na een half uurtje wandelen of fietsen gaan haar knieen al zeer doen en moet ze gaan zitten. Ze heeft ook totaal geen conditie. Toen ze nog thuis woonde kookte Ik altijd erg gezond eten voor haar en ze kreeg ook steeds bruin brood na school en werk, maar nu ze opzich zelf woont gaat het de foute kant op. Ze is volgens mij meer dan 15 kg aangekomen in een jaar. En als ik het erover heb wordt ze boos op mij en zegt ze dat ik aan het ''fat-shamen'' ben.
Wat moet ik hiermee? Ik zie mijn dochter langzaam bezwijken onder haar gewicht. Mijn eigen moeder was ook al erg zwaar en vroeg overleden vanwege ziektes die door haar gewicht kwamen. Ik ben zo bang dat mijn dochter het zelfde pad achter na gaat.
Graag wil ik een ieder even wijzen op de volgende huisregels:
1.1 Het is niet toegestaan te provoceren. Hiermee bedoelen we het opzettelijk uitlokken van een reactie of iemand anders uitdagen.
1.2 Een forum is bedoeld voor onderlinge discussies, sta open voor elkaars standpunten. Je eigen mening doorduwen in een discussie of het gebruik van drogredenen en vooroordelen kan bestempeld worden als provocerend, waarvoor je een waarschuwing of ban kan ontvangen.
1.3 Het is niet toegestaan anderen te beledigen of opzettelijk te kwetsen.
1.5 Je reageert op een respectvolle manier naar anderen.
1.6 Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden.
1.8 Als de moderators vinden dat je berichten niet goed passen binnen het forum van Ouders.nl, dan kunnen we je daarop aanspreken of een waarschuwing voor geven. Vinden we je berichten dermate hinderlijk, kan dit in uitzonderlijke gevallen ook leiden tot een permaban.
Wil een ieder zich tot de oorspronkelijke vraag richten vanaf nu. Jullie hebben je punt gemaakt.
goed, ik heb mijn punt gemaakt. Succes to.
jammer dat het nu naar de extremen getrokken wordt.
Mijn reacties waren zeker niet met de boodschap dat er geen probleem in de maatschappij is mbt overgewicht en dat hier niet over gesproken zou mogen worden.
Mijn boodschap was puur resultaat gericht..
Het met regelmatig benoemen werkt averechts dus is simpelweg niet handig als je wil dat dochter van TO afvalt. En ik vergeleek het met alcoholisme
Dat is heel wat anders dan dat het überhaupt niet besproken zou mogen worden in bredere zin wat een aantal schrijvers hier er nu van maken.
Persoonlijk heb ik wel moeite met hoe een aantal mensen hier en in de maatschappij mensen met overgewicht neerzetten.
Het is iets wat mij vaker opvalt tegenwoordig in de maatschappij. Het moet zwart of wit zijn , voor of tegen, goed of fout.
De nuance mag niet meer.
Voor de boeren , incl demonstraties en anders ben je tegen.
Leef je van de bijstand, zoals ik, dan ben je lui en dan bewijs je eerst maar eens het tegendeel. Met overgewicht ook. Ja ik at te veel. Voornamelijk teveel buiten de 3 maaltijden om. En ja dat was niet goed, dat wist ik echt heel goed. Er zaten een aantal fikse trauma s achter. Want wilskracht en doorzettingsvermogen heb ik wel degelijk. Gestopt met roken 10 jaar geleden zonder hulp, gevochten voor mijn zoon, überhaupt nu nog leven. Maar dat eten stond voor veel.
En ja het is een maatschappelijk probleem. Maar dat is het hoe we tegenwoordig met elkaar omgaan ook.
En dan kun je zeggen dat iemand een teer zieltje heeft en we niet zo moeten knuffelen steeds.
Ook hier weer de nuance ontbreekt. Het is niet of knuffelen of bij herhaling iemand zeggen dat hij / zij niet goed is ( want dat is wat diegene hoort)
Niet fijn en voor de resultaat gerichte mensen ook nog eens een inefficiënte manier want het werkt niet. Dus alleen al uit eigenbelang zou je het anders aan kunnen pakken. Dat het wat minder hard overkomt is dan een mooie bijvangst.
Maar goed , ik ben nu vast wit of zwart voor een aantal. Want grijs mag er niet zijn. ...
Grijs mag er zeker zijn, maar ook mijn hardere mening zou er moeten mogen zijn. Alleen dat mag dus niet. Het is een probleem waar je zelfs op een forum nog voorzichtig over moet zijn. In iedere 'normale' discussie kunnen de meesten ook echt wel overweg met een paar personen die het wat steviger zien. Alleen hier is daar geen ruimte voor en ja, dat vind ik inderdaad exemplarisch.
Laatste waarschuwing: je kunt een nieuw topic openen over de discussie in het algemeen. In dit topic hebben we het over adviezen voor TS in de situatie met haar dochter.
Er is een vrij duidelijk verband tussen zere knieën en conditiegebrek enerzijds, en overgewicht anderzijds. Dat geldt voor de meeste mensen.
Het verband tussen “klem vreten” en overgewicht, is dan weer een stuk minder duidelijk. De deskundigen op dat gebied (en dan bedoel ik de gerenommeerde wetenschappers, niet Facebook) erkennen dat ook. Sommige dikkerds eten zich klem, maar er zijn een heleboel dikkerds bij wie dat helemaal niet zo werkt.
Waar het misgaat, is als mensen de koppeling “lichamelijke klachten door overgewicht”, doortrekken naar “overgewicht door klemvreten”.
Ja, wat mij betreft mag benoemd worden dat overgewicht vroeg of laat lichamelijke klachten zal geven. Maar de maatschappelijke discussie polariseert maar twee extremen: enerzijds doorgeschoten body positivity en het “vieren” van ongezond overgewicht.
Anderzijds het lullige gedrag tegenover dikkerds onder het mom van “eerlijk zijn moet kunnen”, zoals mensen voor leugenaar uitmaken over hun eetgedrag, woorden gebruiken als klemvreten of iedere dikkerd een eetverslaving aanpraten, of de uitspraken over monsterlijk vette varkens op social media.
Die polarisatie maakt een redelijk gesprek verdomd moeilijk. Ik denk dat TO het wek over die eerste koppeling kan hebben, maar heel voorzichtig moet zijn met die tweede.
Ginevra schreef op 09-08-2022 om 11:19:
Ja, wat mij betreft mag benoemd worden dat overgewicht vroeg of laat lichamelijke klachten zal geven.
Dat heeft TO waarschijnlijk met de allerbeste bedoelingen allang en herhaaldelijk gedaan. En nu "En als ik het erover heb wordt ze boos op mij en zegt ze dat ik aan het ''fat-shamen'' ben." En of dat verwijt nou terecht is of niet, of die boosheid verstandig is of niet, of die ontkenning van de dochter gezond is of niet, dít is de concrete situatie waarin TO vraagt: "Wat moet ik hiermee?"
We hebben andere mensen niet aan een touwtje, zelfs niet om ze te redden van zichzelf.
Mija schreef op 09-08-2022 om 11:36:
[..]dít is de concrete situatie waarin TO vraagt: "Wat moet ik hiermee?"
We hebben andere mensen niet aan een touwtje, zelfs niet om ze te redden van zichzelf.
klopt. Ik denk dat ik op zeker moment zou erkennen dat mijn repertoire op is. “Lieverd, ik heb sterk de indruk dat je zere knieën te maken hebben met je gewicht. Misschien zit ik er naast maar een andere verklaring weet ik niet. Ik heb met je te doen en als je bv naar de fysio wil dan help ik je daarbij. En anders moeten we het onderwerp misschien voorlopig maar laten rusten van beide kanten”.
Dat wil niet zeggen dat je je er dan bij neerlegt, maar dat je erkent dat verdere discussie erover weinig productief is. En misschien dat er na een tijdje dan wel ruimte ontstaat om na te denken over acties.
Wil niet zeggen dat dit de beste methode is, maar dat dat vermoedelijk is wat ik zou doen.
Ginevra schreef op 09-08-2022 om 11:50:
[..]
klopt. Ik denk dat ik op zeker moment zou erkennen dat mijn repertoire op is. “Lieverd, ik heb sterk de indruk dat je zere knieën te maken hebben met je gewicht. Misschien zit ik er naast maar een andere verklaring weet ik niet. Ik heb met je te doen en als je bv naar de fysio wil dan help ik je daarbij. En anders moeten we het onderwerp misschien voorlopig maar laten rusten van beide kanten”.
Dat wil niet zeggen dat je je er dan bij neerlegt, maar dat je erkent dat verdere discussie erover weinig productief is. En misschien dat er na een tijdje dan wel ruimte ontstaat om na te denken over acties.
Wil niet zeggen dat dit de beste methode is, maar dat dat vermoedelijk is wat ik zou doen.
Ik vind dit een hele mooie, liefdevolle, kwetsbare en eerlijke reactie Ginevra! Ontroerend zelfs!
Waar het tot nu toe niet over gaat in dit topic is trouwens hoe ontzettend hartverscheurend moeilijk en pijnlijk het is om machteloos te moeten toekijken hoe je kind dingen doet, keuzes maakt, waar je aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid van kunt vermoeden dat het gepaard gaat met pijn en angst en die nog meer leed zullen/kunnen meebrengen in de toekomst. Dat is echt levenskunst want je kind pijn zien lijden wordt nooit echt acceptabel natuurlijk. Die pijn en angst om je kind moet je als ouder leren dragen. En op de een of andere manier het vertrouwen houden dat je kind er een weg in zal vinden.
Zeker in Mona's geval, die haar moeders weg heeft gezien, zal dat veel angst oproepen en pijn doen. 
Mona! Zorg ook goed voor jezelf!
Mija schreef op 09-08-2022 om 11:36:
[..]
Dat heeft TO waarschijnlijk met de allerbeste bedoelingen allang en herhaaldelijk gedaan. En nu "En als ik het erover heb wordt ze boos op mij en zegt ze dat ik aan het ''fat-shamen'' ben." En of dat verwijt nou terecht is of niet, of die boosheid verstandig is of niet, of die ontkenning van de dochter gezond is of niet, dít is de concrete situatie waarin TO vraagt: "Wat moet ik hiermee?"
We hebben andere mensen niet aan een touwtje, zelfs niet om ze te redden van zichzelf.
En mijn opinie is dus dat je niet hoeft te doen alsof het er niet is. Ik vind Ginevra's opmerking eigenlijk heel mooi. Ze zoekt niet de confrontatie met haar dochter, houdt een veilige marge én poetst het probleem ook niet onder het kleed. Overigens is dat een moeder-dochter relatie en zit er imo nogal een verschil met vriendschap. Ook als je volwassen bent, hebben ouders altijd een andere mate van bezorgdheid hebben over hun kinderen dan met vrienden.
Het zou voor mij als moeder (dat ben ik) ook een beetje als mijn plicht voelen om de gezondheid van mijn kind niet weg te kijken, maar zaken gedoseerd te benoemen. Dus idd eens een poging tot gepland gesprek, waarbij je van tevoren aangeeft dat je graag iets wilt bespreken. En dan zo'n gesprek aangrijpen om je zorgen kenbaar te maken.
Nee, je hebt zeker niet in de hand hoe je kind reageert. Maar aangeven dat je graag tot ondersteuning wilt zijn en hoopt dat je kind er niet voor wegloopt, ook al kan je goed invoelen dat het moeilijk voor haar moet zijn. En als je dat 2 keer geprobeerd hebt en de reactie is en blijft boosheid en verwijten tot fat shaming, tja, dan houdt het op. Want van alle reacties deel ik de reacties dat als iemand het niet WIL weten, je simpelweg met handen gebonden bent.
Ginevra schreef op 09-08-2022 om 11:50:
[..]
Dat wil niet zeggen dat je je er dan bij neerlegt, maar dat je erkent dat verdere discussie erover weinig productief is. En misschien dat er na een tijdje dan wel ruimte ontstaat om na te denken over acties.
Wil niet zeggen dat dit de beste methode is, maar dat dat vermoedelijk is wat ik zou doen.
Ik denk dat dit een top reactie is als moeder. Dan kijk je het niet weg, maar erkent dat het een onderwerp is dat gevoelig ligt en dat je er bent voor de praktische ondersteuning.
WaarschuwingInfoberichtMax88 schreef op 09-08-2022 om 09:55:
[..]
Nee, dat bedoel ik niet neerbuigend. Ik bedoel dat bv in de topsport, modellenwereld meisjes/vrouwen gepusht worden en eetstoornissen krijgen tot er geen borst of heup meer te zien is( kenmerken van een volgroeid, volwasssen mens ivm een kind), stimulerende middelen worden gebruikt enz. En vervolgens worden neergezet als voorbeeld. Maar ben je dik dan ben je verslaafd.
Sylvie heeft naast sporten en hongeren een hoop van haar verschijning gekocht, maar zou ik niet vergelijken met een kind. Haar gedrag in het openbaar is dan wel wat kinderlijk.
Na mijn waarschuwing toch nog doorgegaan op algemeenheden. Dus tekst verwijderd.
Diyer schreef op 09-08-2022 om 10:06:
[..]
En dan neem je van alle vrouwen ter wereld Sylvie Meis als voorbeeld voor een gezonde normale vrouw? Sorry kerel, valt me van je tegen. Deze mevrouw is een plastic barbiepop die maar 1 doel heeft in het leven, nl. de hele dag met haar uiterlijk bezig zijn, zodat ze gespray tanned zo'n aantrekkelijk mogelijk popje is. Dit als geslaagd voorbeeld nemen staat bijna gelijk aan een vrouw vertellen dat ze goed gelukt is als ze lijkt op barbie.
Na mijn waarschuwing toch nog doorgegaan op algemeenheden. Dus tekst verwijderd.
DS1971 schreef op 09-08-2022 om 09:45:
[..]
Ik vind overgewicht inderdaad niet aantrekkelijk (zoals de meesten),
Na mijn waarschuwing toch nog doorgegaan op algemeenheden. Dus tekst verwijderd.
Diyer schreef op 09-08-2022 om 12:39:
[..]
En mijn opinie is dus dat je niet hoeft te doen alsof het er niet is. Ik vind Ginevra's opmerking eigenlijk heel mooi. Ze zoekt niet de confrontatie met haar dochter, houdt een veilige marge én poetst het probleem ook niet onder het kleed. Overigens is dat een moeder-dochter relatie en zit er imo nogal een verschil met vriendschap. Ook als je volwassen bent, hebben ouders altijd een andere mate van bezorgdheid hebben over hun kinderen dan met vrienden.
Het zou voor mij als moeder (dat ben ik) ook een beetje als mijn plicht voelen om de gezondheid van mijn kind niet weg te kijken, maar zaken gedoseerd te benoemen. Dus idd eens een poging tot gepland gesprek, waarbij je van tevoren aangeeft dat je graag iets wilt bespreken. En dan zo'n gesprek aangrijpen om je zorgen kenbaar te maken.
Nee, je hebt zeker niet in de hand hoe je kind reageert. Maar aangeven dat je graag tot ondersteuning wilt zijn en hoopt dat je kind er niet voor wegloopt, ook al kan je goed invoelen dat het moeilijk voor haar moet zijn. En als je dat 2 keer geprobeerd hebt en de reactie is en blijft boosheid en verwijten tot fat shaming, tja, dan houdt het op. Want van alle reacties deel ik de reacties dat als iemand het niet WIL weten, je simpelweg met handen gebonden bent.
Maar waarom het niet aanpakken op een manier die wel werkt. Waarom wil jij het perse op jouw manier doen ook al heeft dit een negatief effect.? Daar zie ik je steeds niet op reageren .
In je laatste stukje komt het op mij over dat jij dochter een paar keer op jouw manier hebt geconfronteerd. Dat viel niet goed bij dochter, om welke reden dan ook maar die doet er niet toe. Dan moet ze het zelf maar weten. Ze wil gewoon niet.
Zo komt het iig op mij over.
Wil je uitleggen waarom je weigert te gaan voor resultaat maar alleen voor jouw recht op jouw mening te willen gaan ?
Ik begrijp dat echt niet dus lees graag de motivatie.