Zoon heeft veel oudere vriendin
- Hoi allemaal,
Onze zoon (16 jaar) heeft sinds een paar maanden een vriendin. Op zich heel erg leuk en mijn man en ik waren enthousiast. Het begon ermee dat onze zoon later thuis kwam en vaker bij vrienden bleef logeren in het weekend. Wat ons betreft helemaal prima. Echter kwamen wij erachter dat hij niet bij zijn vrienden was. Toen ik hem ermee confronteerde gaf hij toe een vriendin te hebben. Hij keek zo blij dat ik hem spontaan beetpakte voor een knuffel. Ik vond het heerlijk om hem zo verliefd te zien. Wel zei hij dat hij mij iets wilde zeggen. Ze is wat ouder. Prima dacht ik nog, dan geen meisje van 14-16, maar iemand van 18 misschien 19? Mijn hart leek stil te staan toen mijn zoon haar leeftijd zei.... 45 jaar en moeder van 2 meiden (7 en 9 jaar). Ik viel stil en zei niks. Deze vrouw is 7 jaar ouder dan mijn man en ik. Na een uur ben ik naar zijn kamer gegaan voor een gesprek en gezegd dat dit echt niet kan. Mijn zoon is normaal heel open, maar reageerde boos. Zei dat hij eindelijk iemand heeft die hij leuk vindt. Mijn man zei meteen dat we hem niet van ons af moeten duwen en in gesprek blijven. Ik vind dit lastig, wat bezielt die vrouw? Uiteindelijk hebben we haar uitgenodigd. Toen ik haar voor het eerst zag vond ik haar niet knap ogen. Mijn zoon oogt vlot en is een slanke den. Een echte puber. Ze was wel heel vriendelijk en vertelde dat ze begreep dat het voor mijn man en mij raar moest overkomen. Toch vinden ze elkaar heel leuk en ook haar meiden zijn gek op hem. Ik voelde alleen maar diep verdriet. Waarom komt hij niet met een meisje van zijn eigen leeftijf thuis? Wat moet hij hiermee?!
Ik heb haar 's avonds gebeld de dag erna en aangegeven hoe ik erin sta. Ze zei me te begrijpen, maar gaf duidelijk aan dat het niet zou stoppen. Volgens haar kan hij vanaf 16 jaar zelf wettelijk zijn keuzes op liefdesgebied maken. Mijn maag draaide zich om en ik werd misselijk bij de gedachte dat er al dingen gebeuren tussen hen. Waarom zoekt ze geen man van haar eigen leeftijd? Ik word gewoon boos als ik dit type. Het slapen bij haar hebben we verboden, wat leidde tot ruzie met mijn zoon. Ook kregen we een belletje van haar waar we zo bang voor waren omdat ze gek zijn op elkaar. Ik gaf aan dat mijn zoon nog een heel leven voor zich heeft en dingen moet ontdekken. Zij zegt dat hij al heel volwassen is en heel leuk is met haar meisjes. Ik viel bijna om, mijn kind zit in 5 havo!! Ook gaf ze aan dat verbieden van het logeren tot alleen maar meer frictie leidt en de dingen waar ik bang voor ben toch wel gebeuren omdat ze gek zijn op elkaar. Ze vrijt dus verdomme gewoon met mijn kind😔.
We hebben ook nog een dochter van 9 en van 11, zij missen hun broer nu ook vaker. Ik heb er buikpijn van en weet het soms niet meer. Mijn man is er rustiger onder en zegt dat het wel voorbij gaat. Mij doet het pijn dat hij zijn eerste liefdeservaringen met een volwassen vrouw heeft. Had dit heel anders voor me gezien. Kan ik dit tegenhouden? Of moet ik het laten? En de intimiteit tussen hen zou toch niet zomaar moeten kunnen?
MamaE schreef op 01-09-2022 om 15:15:
Stel dat iemand hier een topic opent met het bericht dat haar zoon van 16 hele nachten van huis is, met de moeders van zijn oppaskinderen naar bed gaat, meerdere hoeren per nacht bezoekt tijdens het uitgaan. Dan gaan we toch ook niet zeggen dat dat normaal gedrag is voor een zestienjarige?!
Dus nee, het leven van Valdemar vind ik geenszins normaal, geen moreel kompas voor anderen en een levensstijl die in mijn ogen in niemands belang was. Het gaat niet om het afwijzen van je kind, maar op morele gronden kan je een dergelijke relatie wel afwijzen en het gedrag van je kind ook.
Je kunt je kind niet voor alle fouten, pijn en verdriet behoeden, maar je kunt wel je eigen grenzen aangeven en normen en waarden meegeven.
Natuurlijk geef je je normen en waarden mee aan je kinderen. Je kunt niet pak 'm beet 18 jaar voor een kind zorgen zónder die mee te geven. Maar net wat Max zegt, je kinderen zijn niet verplicht om die waarden en normen te delen. Kinderen zijn ook als ze nog niet volwassen zijn gewoon een eigen entiteit, met eigen meningen. En ook met een verder best normaal functionerend moreel kompas vliegen pubers nog wel eens uit de bocht.
Uit jouw bericht kún je concluderen dat jij vindt dat ouders verantwoordelijk zijn voor de misstappen van hun kind, want dan hebben ze blijkbaar hun normen en waarden niet goed aangegeven, of deugen de waarden en normen die de doorgegeven hebben blijkbaar niet. Ik weet dat je dat niet bedoelt, maar zo kun je het wel lezen.
Jonagold schreef op 01-09-2022 om 16:16:
[..]
Natuurlijk geef je je normen en waarden mee aan je kinderen. Je kunt niet pak 'm beet 18 jaar voor een kind zorgen zónder die mee te geven. Maar net wat Max zegt, je kinderen zijn niet verplicht om die waarden en normen te delen. Kinderen zijn ook als ze nog niet volwassen zijn gewoon een eigen entiteit, met eigen meningen. En ook met een verder best normaal functionerend moreel kompas vliegen puber nog wel eens uit de bocht.
Uit jouw bericht kún je concluderen dat jij vindt dat ouders verantwoordelijk zijn voor de misstappen van hun kind, want dan hebben ze blijkbaar hun normen en waarden niet goed aangegeven, of deugen de waarden en normen die de doorgegeven hebben blijkbaar niet. Ik weet dat je dat niet bedoelt, maar zo kun je het wel lezen.
Dat bedoelde ik inderdaad niet. Tuurlijk mag mijn kind eigen keuzes maken later. Maar dan nog kan ik die keuzes of daden moreel afkeuren zonder mijn kind af te keuren.
Daarvoor zijn de ouders ook niet verantwoordelijk. Maar dat is nog altijd wat anders dan een relatie faciliteren en alles met de mantel der liefde verdoezelen onder het mom van 'ontdekken', 'zoveel kwaad kan het niet' en 'eigen keuze'.
Maar ik zal ook eerlijk toegeven dat ik misschien ook best wel hard ben in mijn voorwaarden naar anderen toe. Als mijn man een dergelijk verleden had gehad, was dat voor mij echt een no go geweest.
MamaE schreef op 01-09-2022 om 16:26:
[..]
Dat bedoelde ik inderdaad niet. Tuurlijk mag mijn kind eigen keuzes maken later. Maar dan nog kan ik die keuzes of daden moreel afkeuren zonder mijn kind af te keuren.
Daarvoor zijn de ouders ook niet verantwoordelijk. Maar dat is nog altijd wat anders dan een relatie faciliteren en alles met de mantel der liefde verdoezelen onder het mom van 'ontdekken', 'zoveel kwaad kan het niet' en 'eigen keuze'.Maar ik zal ook eerlijk toegeven dat ik misschien ook best wel hard ben in mijn voorwaarden naar anderen toe. Als mijn man een dergelijk verleden had gehad, was dat voor mij echt een no go geweest.
Een paar zeer wijze vrouwen hebben daar ooit eens van gezegd; if you want my future, forget my past 
.
En blijkbaar keur je dus wél de persoon af, en niet alleen het gedrag!
Ik ben van het vergeven, het verleden het verleden laten, mensen tweede kansen (en meer) geven en ik heb een enorme hekel aan ouwe koeien. Dus ik sta daar wat anders in. Als ik jouw instelling zou hanteren zouden man en ik nu niet al 35 jaar bij elkaar zijn. Dus ik ben heel blij dat ik verder kan/kon kijken dan zijn verleden.
Jonagold schreef op 01-09-2022 om 16:32:
[..]
Een paar zeer wijze vrouwen hebben daar ooit eens van gezegd; if you want my future, forget my past
En blijkbaar keur je dus wél de persoon af, en niet alleen het gedrag!
Ik ben van het vergeven, het verleden het verleden laten, mensen tweede kansen (en meer) geven en ik heb een enorme hekel aan ouwe koeien. Dus ik sta daar wat anders in. Als ik jouw instelling zou hanteren zouden man en ik nu niet al 35 jaar bij elkaar zijn. Dus ik ben heel blij dat ik verder kan/kon kijken dan zijn verleden.
Niet helemaal. Ik zou dergelijk gedrag vooral een uiting vinden van normen en waarden die dusdanig anders zijn dan de mijne dat ik dat niet verenigbaar vind met een relatie.
En ja, ik moet ook toegeven dat vergeven niet mijn grootste talent is en vergeten al helemaal niet. Ik kan in een ruzie rustig dingen van twintig jaar geleden erbij halen. Nee, niet mijn beste eigenschap, dat weet ik. Ik doe echt mijn best om daar beter in te worden.
Maar een man die doodleuk vertelt dat hij op zijn 16e het bed deelde met vrouwen van middelbare leeftijd, moeders van zijn oppaskinderen, en meerdere hoeren per nacht bezocht alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, nee, ik zou daar echt op afknappen.
MamaE schreef op 01-09-2022 om 16:26:
[..]
Dat bedoelde ik inderdaad niet. Tuurlijk mag mijn kind eigen keuzes maken later. Maar dan nog kan ik die keuzes of daden moreel afkeuren zonder mijn kind af te keuren.
Daarvoor zijn de ouders ook niet verantwoordelijk. Maar dat is nog altijd wat anders dan een relatie faciliteren en alles met de mantel der liefde verdoezelen onder het mom van 'ontdekken', 'zoveel kwaad kan het niet' en 'eigen keuze'.Maar ik zal ook eerlijk toegeven dat ik misschien ook best wel hard ben in mijn voorwaarden naar anderen toe. Als mijn man een dergelijk verleden had gehad, was dat voor mij echt een no go geweest.
Dat kan, dat afkeuren, maar daar zitten vaak gevolgen achter die je niet overziet. Je keurt wel degelijk een keuze en daarmee een stukje kind af en daarnaast: je man zou een no go geweest zijn met zo'n verleden. Dus je oordeelt toch. Dat kun je beter omzetten in iets wat minder schadelijk is.
Je hoeft het er niet mee eens te zijn, want op een gegeven opent doet jouw mening er niet toe en dat heeft niets te maken met faciliteren alswel met schademanagement. Wat wil je dan met die afkeurende houding bereiken?
Een puber van 16 denkt niet verder vooruit dan de volgende high. En al vind je het stom, dan nog kun je dmv niet- veroordelende gesprekken veel verder komen.
Sommigen hier leven waarschijnlijk in de illusie dat ze controle hebben over het leven van hun kind als zij van mening zijn dat dat ontspoort. Ik kan alleen maar zeggen: zolang je dat kan geloven, heb je enorme mazzel!
Juist. Deze jongen kent de normen en waarden van zijn ouders dondersgoed. Anders had hij niet maandenlang gelogen over waar hij uit hing. Hij zal ook echt wel beseffen dat de openheid die er nu is en het door zijn ouders tolereren van deze relatie, niet betekent dat ze het ineens een goed idee vinden. Het lastige is gewoon, en dàt ziet hij misschien niet, waarom ze hebben besloten hem niet te overladen met hun zorgen en hun kritiek. Ze hebben nu namelijk geleerd hoe hij kan liegen en dat hij tot hele rare dingen in staat is. Door dit gedoe achter hun rug om, is er al een afstand ontstaan. Zaak dus om het even wat minder over normen en waarden te hebben zodat ze in gesprek kunnen blijven. Want je wil hem niet helemaal kwijt raken. Als hij zich thuis niet serieus genomen voelt en zijn vriendin het een goed plan vindt, is de stap naar samenwonen namelijk zó gezet.
MamaE schreef op 01-09-2022 om 16:57:
[..]
Niet helemaal. Ik zou dergelijk gedrag vooral een uiting vinden van normen en waarden die dusdanig anders zijn dan de mijne dat ik dat niet verenigbaar vind met een relatie.
En ja, ik moet ook toegeven dat vergeven niet mijn grootste talent is en vergeten al helemaal niet. Ik kan in een ruzie rustig dingen van twintig jaar geleden erbij halen. Nee, niet mijn beste eigenschap, dat weet ik. Ik doe echt mijn best om daar beter in te worden.
Maar een man die doodleuk vertelt dat hij op zijn 16e het bed deelde met vrouwen van middelbare leeftijd, moeders van zijn oppaskinderen, en meerdere hoeren per nacht bezocht alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, nee, ik zou daar echt op afknappen.
Ik denk dus dat mensen (in hun jeugd) hele domme dingen kunnen doen, en daarvan leren en groeien. Mensen leren en veranderen en groeien doorlopend. En doen soms rare, niet verstandige dingen. Dingen waarvan ze later denken, what was I thinking! In de juiste omstandigheden kan iedereen flinke zeperds maken. Ook als ze volwassen zijn trouwens. Eens een dief, altijd een dief geloof ik dus ook niet in. Of eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger. Tweede kansen, dus.
Juist voor iemand met een man als de jouwe vind ik deze opstelling opmerkelijk eerlijk gezegd.
Jonagold schreef op 01-09-2022 om 17:30:
[..]
Ik denk dus dat mensen (in hun jeugd) hele domme dingen kunnen doen, en daarvan leren en groeien. Mensen leren en veranderen en groeien doorlopend. En doen soms rare, niet verstandige dingen. Dingen waarvan ze later denken, what was I thinking! In de juiste omstandigheden kan iedereen flinke zeperds maken. Ook als ze volwassen zijn trouwens. Eens een dief, altijd een dief geloof ik dus ook niet in. Of eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger. Tweede kansen, dus.
Juist voor iemand met een man als de jouwe vind ik deze opstelling opmerkelijk eerlijk gezegd.
Als iemand dat zou zeggen met het schaamrood op de kaken en 'what was I thinking' vind ik het wat anders als dat iemand dat als hij als lang en breed volwassen is nog steeds vertelt alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Daarnaast: mijn man kan oneindig veel beter vergeven dan ik en ik zou niet snel met mezelf trouwen.
Ik krijg niet de indruk dat Valdemar daar over op zat te scheppen of iets dergelijks. Naar mijn idee wilde hij gewoon aangeven dat niet iedereen, net zoals Mona, op zijn 16e nog niet weet hoe de wasmachine werkt.
Ik schrik ontzettend erg van wat ik hier lees. Toen ik 18 was had ik voor het eerst gekust. Ik dacht dat dat gemiddeld en normaal was. Maar als ik deze verhalen allemaal lees en zeker die van Valdemar maakt het mij erg verdrietig. Zo wil je toch niet dat jongeren de volwassen wereld ontdekken. Ik ben blij dat mijn dochter zulke dingen niet heeft meegemaakt. Ik gun dat werkelijk niemand. En ik zou er alles aan doen als ik TO was om mijn zoon hiervoor te beschermen. Na het lezen van deze verhalen ben ik ook erg dankbaar dat mijn ouders altijd wat strenger waren dan de ouders van mijn vriendinnen. Deze wereld had ik niet overleefd toen ik 16 was en ik ben blij dat mijn ouders dat al zagen.
Nouhou, pas op je 18e een keer kussen, dat is ok niet normaal hoor. Dat gun ik echt niemand!
MamaE schreef op 01-09-2022 om 17:59:
[..]
Als iemand dat zou zeggen met het schaamrood op de kaken en 'what was I thinking' vind ik het wat anders als dat iemand dat als hij als lang en breed volwassen is nog steeds vertelt alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Daarnaast: mijn man kan oneindig veel beter vergeven dan ik en ik zou niet snel met mezelf trouwen.
Waarom zou je met het schaamrood op de kaken vertellen over je jeugdige uitspattingen?! Dat soort verhalen worden na verloop van tijd anekdotes met wat smeuïge overdrijvingen. Ik heb op mijn 16e of 17e bijvoorbeeld eens een wilde achtervolging meegemaakt waarbij we de politie hebben afgeschud. Hoort ook een hylarisch, spannend verhaal bij. Nergens voor nodig om na 35 jaar uit te leggen dat ik dat soort streken al lang niet meer uithaal en blij ben dat mijn eigen kinderen wat minder avontuurlijk zijn aangelegd. Dat snappen mensen echt wel. Kom op zeg.
Mona-xxx schreef op 01-09-2022 om 19:03:
Ik schrik ontzettend erg van wat ik hier lees. Toen ik 18 was had ik voor het eerst gekust. Ik dacht dat dat gemiddeld en normaal was. Maar als ik deze verhalen allemaal lees en zeker die van Valdemar maakt het mij erg verdrietig. Zo wil je toch niet dat jongeren de volwassen wereld ontdekken. Ik ben blij dat mijn dochter zulke dingen niet heeft meegemaakt. Ik gun dat werkelijk niemand. En ik zou er alles aan doen als ik TO was om mijn zoon hiervoor te beschermen. Na het lezen van deze verhalen ben ik ook erg dankbaar dat mijn ouders altijd wat strenger waren dan de ouders van mijn vriendinnen. Deze wereld had ik niet overleefd toen ik 16 was en ik ben blij dat mijn ouders dat al zagen.
Je doet het voorkomen alsof tieners geen keuzevrijheid (meer) hebben. Als dat geen propaganda is. Die hebben ze namelijk in principe wel. Juist in "deze wereld".
Mona-xxx schreef op 01-09-2022 om 19:03:
Ik schrik ontzettend erg van wat ik hier lees. Toen ik 18 was had ik voor het eerst gekust. Ik dacht dat dat gemiddeld en normaal was.
Jongeren begonnen in 2017 ongeveer een jaar later aan seks dan vijf jaar eerder. Deze ontwikkeling geldt voor alle type seksuele handelingen. Zo heeft de helft van de jongeren geslachtsgemeenschap gehad op de gemiddelde leeftijd van 18 jaar. Vijf jaar eerder, in 2012, was dat 17 jaar. De helft van de jongeren tongzoenden voor het eerst op de gemiddelde leeftijd van 15,4 jaar in 2017.
