Zo perfectionistisch
Mijn 17 jarige dochter is heel perfectionistisch. Mijn dochter zit nu in de zesde klas. Ze doet door het jaar heen niet zoveel maar met toetsweek sluit ze zichzelf op en leert ze 24/7. Ik weet dat dit niet ideaal is maar zo doet zij het en tot nu toe werkte dit ook. En ook deze periode heeft ze alleen maar voldoendes gehaald itt tot veel klasgenoten, maar wel lagere cijfers dan normaal. Mijn dochter kan dan echt enorm balen dat ze een 7,1 voor wiskunde heeft gehaald.
Het kost haar dan echt een paar dagen om dat los te laten.
Ze heeft het ook met haar uiterlijk. Alles moet perfect zijn, haar goed, make up goed, kleding goed. Ze komt nog liever te laat op school ( en dan dus de volgende dag om 7.45 melden) dan met lelijke ( vind zij) wimpers of haren de deur uitgaan.
Met jongens idem dito. Niemand is goed genoeg. Er is altijd wel iets wat haar niet bevalt. En waar haar vriendinnen verliefd worden en gaan daten wijst zij iedereen af.
Ik ben zelf helemaal niet zo, mijn man ook niet. Misschien is het ook wel iets wat bij de pubertijd hoort, ik herken het alleen niet zo van mijn zoon. Ik gun haar zo om te genieten van dingen en gewoon alles een beetje los te laten. Herkent iemand dit?
Mugs schreef op 03-12-2024 om 10:11:
Ik denk dat perfectionisme altijd samenhangt met onzekerheid. Deels zal het in iemands karakter zitten, maar het is geen aangeboren iets en ook geen erfelijke 'ziekte'. Het komt toch altijd wel ergens vandaan, van hoe een kind zich (van heel jongs af aan) heeft leren aanpassen.
Dus wil je je kind helpen, dan is het denk ik ook belangrijk om heel kritisch naar je eigen rol als ouder te kijken. Leg je wellicht zelf de lat ook best hoog voor haar?
Ik lees van jou: ze is heel sociaal, ze heeft zo'n goed moreel kompas, ze haalt hoge cijfers, blinkt uit in sport, heeft leuk werk, ziet er altijd tot in de puntjes verzorgd uit, is juist minder onzeker dan leeftijdsgenoten enz. enz.
Maar, is ze voor jou ook oké als ze slechte cijfers haalt, afstroomt, een tussenjaar gaat vakkenvullen, rondhangt in een oude joggingbroek enz.?
Zou het kunnen dat je dochter aanvoelt dat er eigenlijk best veel van haar verwacht wordt?
Nee. Ik heb al een aantal keer aangeven dat dit zeker niet bij ons ligt. Ik ben juist heel bewust hierin.
Moederkareltje schreef op 02-12-2024 om 22:38:
[..]
Ze hoeft zeker geen man in haar leven met 17. Ik ben helemaal voor losbollen of vrijgezel zijn nog zeker 10 jaar. Waar ik een beetje op aansla is dat als je niemand goed genoeg vind, dus ook om mee te experimenteren als scharrel of kwarrel of hoe ze het ook willen noemen je dus misschien vind dat je aan de top van de piramide staat wat vrij arrogant is of je vind jezelf een totaal moeilijk persoon en weet dat je niemand kan krijgen zo en wijst daarom iedereen af bij voorbaat of ze is gewoon niet toe is aan jongens en doet het zo af. Ik kan mij niet voorstellen dat ze ook nooit een crush heeft.
Karel is goed zoals hij is. Hij hoeft niet te veranderen voor een vrouw want dan past ze niet bij hem.
Als Karel de dochter van TO wil en hij voldoet niet aan haar plaatje, dan is het gewoon geen match, hè.
Nogmaals, het grootste goed in het leven is niet het vinden van een partner. Als zij niemand goed genoeg vindt, dan mag dat ook. Vrijgezel zijn is gewoon een optie in het leven.
Ik maak me daar ook niet perse zorgen over hoor. Ze mag natuurrijk ook gewoon eisen hebben. Maar soms vind ik wel dat ze de last erg hoog legt. Dit is ook de leeftijd om een beetje te proeven van het leven en relaties. Dat zij dat niet doet is prima, maar ik hoop niet dat ze later als ze gesetteld is het gevoel heeft dat ze vanalles gemist heeft.
Kimdekim schreef op 03-12-2024 om 19:14:
Ik maak me daar ook niet perse zorgen over hoor. Ze mag natuurrijk ook gewoon eisen hebben. Maar soms vind ik wel dat ze de last erg hoog legt. Dit is ook de leeftijd om een beetje te proeven van het leven en relaties. Dat zij dat niet doet is prima, maar ik hoop niet dat ze later als ze gesetteld is het gevoel heeft dat ze vanalles gemist heeft.
Daar zou ik me niet teveel zorgen over maken, het klinkt niet of ze vanalles mist. Dat jij denkt dat ze niet optimaal geniet snap ik wel, maar dat is een gevoel dat heel veel mensen hebben als ze terugkijken op hun tienerjaren.
Als je wat ouder bent ken je jezelf wat beter, je relativeert wat meer en in mijn geval zag ik in dat het allemaal niet zo zwart-wit is in het leven. Dan kijk je terug naar hoe je toen was en bedenk je dat je het een stuk leuker had kunnen hebben als je toen had geweten wat je nu weet. Maar ja, that's life, we groeien nu eenmaal.
